Ik wordt een beetje radeloos.. Misschien weten jullie nog dat mijn dochter niet zo goed alleen kan spelen en altijd bij mij wil zitten enzo, bij een ander doet ze het minder. Als ik alleen met haar ben is dit vermoeiend maar nog wel te doen. Maar ze wordt ouder en als ik bij iemand ben krijg ik reacties van dat ze dwars is (peuterpuber) en dat ik strenger moet zijn, dit maakt me heel onzeker, ik weet wel dat ik vaak toegeef in oppakken en bij me zitten, hoe jullie dat doen weet ik niet. Maar wat is nou oorzaak en gevolg he.. Het gaat me nu ook meer om dit, dat ze vaak panisch wordt, bijvoorbeeld als ik haar op haar loopautootje zet of op de grond, dan laat ze zich slap achterover vallen en jammert heel sneu tot ik haar weer optil. Dit lijkt absoluut geen peuterdwarsheid maar een soort angst. Ze wil ook nooit dat ik haar bij iemand op schoot zet, ok dat komt denk ik vaker voor. Laatst had ze het toen ze met koffiedrinken bij mijn schoonouders i de kinderstoel meost. Hun zeggen dan dat ik door moet zetten en nemen haar zelfs van me af Ik sluit mezelf dan op (innerlijk) en stik van de emoties heel raar kan geen woord uitbrengen. Intussen huilt zij heel erg en hangt slap half uit haar stoel, hun denken als je het negeert stopt ze wel. Dat deed ze dus niet en dat zagen ze uiteindelijk wel toen heb ik haar gepakt en we zijn allebei de hele dag naar geweest.. Bovendien ben je dan bang voor nieuwe strubbelingen.. wat moet ik nu met haar gedrag dan..
Hoi Gonnie, Ik ken je inderdaad nog een beetje van je vorige topic . Allereerst, ik begrijp ik heel goed dat je soms onzeker bent hoe je moet omgaan met je dreumes. Je bent daar zeker niet de enige in! Ik denk dat iedere mama die momenten/periodes kent. Het is tenslotte allemaal nieuw bij een eerste? Je hebt geen handboek bij je kleine dreumes gekregen dus je zult het inderdaad zelf moeten uitvinden. Ook al ben je onzeker, ik zou toch proberen om van je eigen kracht uit te gaan. Jij bent haar moeder, er is niemand die haar beter kent dan jij! Ook al weet je niet alles, probeer op je gevoel af te gaan en aarzel niet teveel. Je schoonouders voelen waarschijnlijk ongemerkt aan dat jij onzeker bent en nemen het daarna over. Hoewel ik dat trouwens absoluut niet netjes vind hoor! Maar probeer er op dat soort momenten wat van te zeggen: 'Ik vind dat .... nu het beste is voor m'n dochter'. Probeer toch een beetje resoluut te zijn. Dan het gedrag van je dochter... Ik ken haar natuurlijk niet dus ik ga af op wat jij beschrijft. Dat ze zich slap laat vallen is wat mij betreft typisch een voorbeeld van een driftbui. Mijn dochter heeft dat nl. ook regelmatig, zeker als ze dingen moet die ze liever niet wil maar ook als ze bijv. net uit bed komt en nog een beetje bij moet komen. Dat ze ook verdrietig is, kan juist ook heel goed horen bij een driftbui! Eigenlijk is zo'n bui namelijk voor die kleintjes zelf ook heel vervelend. Ze weten geen raad met hun gevoelens en ze weten niet meer hoe te stoppen. Ik heb eens rondgesurfd op internet met zoekwoorden als 'omgaan met driftbuien dreumes 1,5 jaar' en veel waardevolle tips gelezen. Nogmaals, ik weet niet zeker of dit het is maar je verhaal klinkt heel herkenbaar!
Oke ik ga ook even surfen maar het lijkt me zo anders als de buien die ik wel van broertje en neefjes zeg maar ken, zij lijkt eerder angstig ofzo. Ja ik weet dat ik iets moet zeggen maar schiet meteen vol... En Schoonpap is oud en zó andere ideeen.. Hij zegt ook gewoon (tegen haar) laat opa maar even die heeft zelf ook (..) kinderen opgevoed. (veel.) Mama moet er nog even aan wennen dat jij nu veranderd maar ik help wel even bla bla.. Hij is best verder maar zo heerserig.. Ik vind dat zo erg..
O ja ik bedoelde, ik ben meer van haar even afleiden en dan alsnog in die stoel zetten, desnoods eerst even bij je houden. Hij is van doorzetten maar bij haar werkt dat echt niet dan raakt ze zo van slag..
Dat afleiden is helemaal zo gek niet hoor. Hier werkt het ook het beste als ik haar met iets leuks probeer af te leiden of ergens een grapje van maak. Het kan ook in combinatie met doorzetten, zou ik zeggen. Tóch in de stoel maar daarna iets leuks geven/grapje maken. Wat hier ook helpt: rustig maar ook duidelijk zeggen waarom iets moet. Uitleggen gaat steeds meer helpen nu ze meer gaan begrijpen!
Ja dat uitleggen doe ik dus ook en ik blijf ook rustig, en dan wel in de stoel maar goed.. Als hun zo doen wordt ik al bang voordat ze in die stoel moet.. (Ja snap het ook niet maar heb dat bij hem nu eenmaal..) Hun zeggen dan trouwens, je hoeft echt niet zoveel uit de kast te halen, hou nu maar op, dat werkt nu toch allemaal even niet, geloof me nu maar, heb dit zo vaak bijde hand gehad, zet maar gewoon even door enz..
Iedereen is op een andere manier driftig . Net hoe dat bij het karaktertje past. Mijn dochter is bijv. best een heel gevoelig/rustig meisje maar kan dus ook soms heel driftig zijn. Het heeft bij mij ook even geduurd voor ik het herkende als driftbuien maar toen ik wat las op internet was ik overtuigd . Meisjes hebben vaak een sterke wil hè . Als ik het zo lees van je schoonvader bedoelt hij het verder prima maar de uitwerking is verkeerd. JIJ bent de moeder, jij bepaalt wat er goed/niet goed is voor je kind. Zou je dat misschien een keer bespreekbaar kunnen maken? Hij moet toch begrijpen dat het niet werkt als hij het overneemt .
Oke het kan verschillen dus. Ze weet misschien dat ze hiermee har zin bij mij krijgt Ja het gekke is dat hij soms zo verschillend is, laatst zij hij nog grootouders hebben alleen de lusten die mogen de kleinkinderen niet meer opvoeden dat moeten de ouders doen. Wij mogen alleen verwennen En vandaag zij hij nog eigenlijk begint ze voor die stoel te groot te worden, nog even en het is gebeurd ik beaamde het opgelucht maar volgende week is het weer iets anders..
Daar kun je wel eens gelijk in hebben . In feite is afleiden e.d. een goed idee voordat het te heftig wordt. Zitten ze echt in die driftbui dan is het alleen nog maar aandacht die je geeft die ze dan juist niet moeten krijgen. Mijn dochtertje had deze week de ergste tot nu toe. Echt, als ik alleen al naar haar keek begon ze nog harder te brullen/krijsen . Ik heb ze dus maar heel rustig afgevoerd naar haar bedje: 'Ga jij maar even rustig worden hier'. Vervolgens heeft ze een kwartiertje gebruld. Er kwamen steeds meer pauzes tussen en toen ben ik naar haar toe gegaan. Ze stak haar armpjes naar me uit (schattigggg ) en toen was het weer goed. Net of ze het zelf ook even goed wilde maken!
Ja ik bedoelde ook afleiden voordat ze gaat krijsen, in een huilbui helpt het niet. Vanavond onder het eten hadden we het ook, man was boos dat ze gooide en tjonge wat was ze aan het huilen.. Ze was niet tot bedaren te brengen. (Eerst een tijdje gelaten toen gezegd nu is het klaar papa is niet meer boos enz.) Ze bleef huilen en ging uiteindelijk ook niet slapen tot ze op papas arm in slaap viel.
O ja maar hoe zit dat dan dat ik haar geen tel neer kan zetten.. Afleiden met speelgoed of achter het autootje zetten.. Ze huilt al als ik haar laat zakken welk tijdstip ook..