Misschien zeur ik weer hoor, maar ik heb sinds ik de baby voel een angst om te vroeg te bevallen. Om precies te zijn ben ik bang voor te vroeg gebroken vliezen. Ik weet niet waar deze angst vandaan komt. Dit is mijn derde zwangerschap en mijn beide kinderen waren pas na uitgerekende datum geboren. Ik heb dus geen ervaring met vroeggeboorte, ook niet in de familie. Bij elke beweging denk ik van 'oei dat is vast niet god voor de vliezen. En wat is de baby toch actief vandaag, draaien, schoppen etc. Ik zie nu al mijn buik trillen en springen van al die bewegingen. Kan er toch niet van genieten want ben dus nu ook bang dat straks de vliezen gaan breken door dat getrap en drukte van de baby Het slaat vast nergens op hoor deze angst, maar komt het jullie ook bekend voor?
Mij wel, maar ik was gewoon ook erg angstig na 5 eerdere miskramen. En de zesde werd inderdaad een vroeggeboorte. Heb je pijnklachten? Bloedverlies? Is het alleen een gevoel? Hoe dan ook, bespreek het met je vk of gyn. Soms is angst gewoon angst, maar het kan ook zijn dat je iets aanvoelt. Ze kunnen op z'n minst je urine even goed nakijken, ook kweken.
Ik herken je angst voor een vroeggeboorte helaas maar al te goed. Ook ik ben hier al een hele tijd bang voor, terwijl daar eigenlijk geen reden voor is. Elke week die ik weer kan afstrepen is voor mij dan ook een hele opluchting. In tegenstelling tot jou kan ik er alleen wel erg van genieten als de baby lekker actief is en ik het voel bewegen en schoppen. Ik ben niet bang dat mijn vliezen daarvan breken. Het is bij mij denk ik vooral dat ik het lastig vind om op mijn lichaam te vertrouwen. Gedurende een zwangerschap kan er ook zoveel mis gaan. De eerste maanden ben ik ook heel bang geweest voor een miskraam. Ik denk dat ik pas rustig ben als ik de kleine gezond en wel op mijn buik heb liggen.