Ja jeetje. Ik ben pas op de helft. Waar maak ik me in hemelsnaam druk over. Dat is wat ik vaak denk. Ik heb zoon dubbel gevoel over de toekomstige bevalling. Tuurlijk. Ik wist van te voren. Die ukkepuk moet ook m'n buik weer uit. En ik wil het het liefst op eigen kracht zonder pijnbestrijding doen, wel in het ziekenhuis (just in case) en het liefst zelf m'n kindje aanpakken en bij me leggen. (Ook daarover al veel nagedacht) Maar aan de andere kant krijg ik het Spaans benauwd als ik aan die bevalling denk. Tuurlijk weet ik dat het pijn gaat doen. Dat is algemeen bekend. Maar toch. Ik zie er soms best wel tegen op. Ik ben altijd maar smal, dun en licht geweest dat ik gewoon bang ben dat het uuuuuuren gaat duren voordat het zover is. Of bang dat het niet past. En dan werken de horror bevallings verhalen die je hoort je ook zwaar tegen. Ach. Ik moest het gewoon even kwijt
Heel begrijpelijk hoor meis! En je bent echt niet de enige! Ik zag vooral op tegen de weeën. Wat mij daar doorheen heeft geholpen is een zin die ik bij een voorlichtingsavond bij de VK hoorde: een wee is als een golf, die komt snel op, bereikt een piek en neemt dan weer in kracht af. Ga er niet tegenin, maar ga met die golf mee... Klinkt heel zweverig misschien (en wat ik totaal niet ben) maar dat heeft mij door elke wee heen geholpen Waar ik ook veel aan dacht toen ik over alles wat mis kon gaan dacht, is dat ik er verder toch geen enkele controle over heb dus dat het weinig zin had om erover te piekeren. Mijn mantra in de aanloop naar de bevalling was: just go with the flow... De vorige keer had ik overigens geen zws cursus oid gedaan. Gek genoeg heb ik daar nu wel behoefte aan juist omdat ik nu weet wat mij te wachten staat. Ook dit keer wil ik het weer zonder pijnbestrijding kunnen doen dus heb ik veel behoefte aan extra ademhalingtips. Misschien ook iets voor jou als je dat nog niet doet?