Hmm, ik ben blijkbaar wel erg nuchter... Wij zijn zo'n 15 jaar geleden verhuisd naar een dorp 17 km verderop. Een hele nieuwe start met onze 4 kinderen. De oudste was bijna 7 en zat toen in groep 3. Ze zijn toen ook van school gewisseld. Ik vond het vooral spannend wat het met de kinderen zou doen. Je haalt ze uit hun vertrouwde omgeving en ze moesten weer helemaal opnieuw beginnen met vriendjes maken. Nu woonden wij eerst in een buurt met weinig kinderen en gingen naar een kinderrijk dorp. Toen ik de laatste ronde door ons oude huis liep en de deur achter me dichttrok vond ik dat wel een gek idee, maar ben toen vrolijk naar ons nieuwe huis gegaan. We hebben echt nooit spijt gehad. We hebben mooie jaren gehad in ons eerste huis. We zijn daar gaan wonen na ons trouwen, we hebben daar 4 kinderen gekregen. Maar we wonen nu echt op ons plek. Het huis en het dorp passen veel beter bij ons dan ons vorige plekje.
Mijn oudste is zo honkvast. Hij is 8 en heeft vanaf zijn 4e 5 vaste vrienden. We wonnen ook in een hele kinderrijke buurt. Maar deze buurt is enorm lastig om qua huis de volgende stap te maken (prijs ruimte vergelijking) het liefst zouden we hier nooit weggaan maar als we er echt op vooruit wollen moeten we daar wel voor kiezen. Maar ja de omgeving is ook belangrijk heb ik ervaren. Mijn oudste begint al over te geven als ik het heb over mogelijk andere school en dat houdt mij wel erg tegen om echt heel open naar andere woonplaatsen te kijken moet ik zeggen (plus dat ik dit dorp en de wijk echt enorm fijn en centraal vind) ik zou dan echt het huis zelf steeds voor ogen moeten houden dat we er wat dat betreft op vooruit gaan maar lijkt me dan best lastig. We twijfelen nog even verder
Dat is idd erg lastig. Ik snap dat je dan heel erg twijfelt. Een fijn huis is erg prettig, maar ik denk dat ik de omgeving nog belangrijker vind. Bij ons gingen we op alle fronten vooruit: * School voor de kinderen op loopafstand ipv rijden naar het volgende dorp. * Mijn dochter kwam uit een klasje van 14 kinderen waaronder 3 meisjes. Met 1 had ze maar een klik. Ze kwam in een klas met 14 meisjes, meteen vriendinnen in overvloed. * Van een buurt zonder kinderen naar een dorp vol kinderen. * Het huis groter. * Tuin groter. * wijzelf ook veel meer contacten in de directe omgeving. Alleen maar pluspunten. We waren hier echt heel snel gewend.
Wij zijn een paar maanden geleden verhuisd en ik herken het helemaal. Hoewel ik super blij ben met ons nieuwe huis en de omgeving hier (zijn verhuisd naar lekker warm klimaat), mis ik ons oude huis en de buurt en buren nog steeds. Het komt met vlagen. Soms denk ik er dagen niet aan en dan in een melancholische bui vallen er ineens weer een paar tranen. Het is een beetje als een soort mini rouw. Toch ben ik al met al heel blij dat we de stap hebben genomen en is het onderaan de streep vooralsnog een verbetering met name door het heerlijke weer. Onze oudste heeft het soms ook nog steeds wat moeilijk met de verhuizing, maar ze heeft hier al wel veel nieuwe vrienden gemaakt gelukkig. Ze vond het in de eerste instantie helemaal niet leuk, maar het went gauw genoeg. Ik denk dat verhuizen vanaf een jaar of 13 pas echt lastig wordt. Soms hebben de oudste en ik samen een melancholische vent sessie op de bank en daarna gaat het wel weer. De jongste staat er wat anders in , waarschijnlijk gedeeltelijk vanwege haar leeftijd en ziet gelukkig vooral de voordelen net zoals m'n man Zoals je het beschrijft klinkt de verhuizen als een mooie stap voor jullie. Ik zou me niet laten tegenhouden door je gevoel, tenzij je echt een duidelijk reden ziet/voelt waarom je in het nieuwe huis minder gelukkig zou worden.
Mmmm, het ligt er een beetje aan. Ongeveer een jaar voordat we ons huidige huis hebben gekocht, hadden we bijna een ander huis gekocht, we waren zo goed als klaar met onderhandelen, maar ik had zoveel twijfels en mijn man ook wel een beetje, dat lag grotendeels aan de locatie. Achteraf zijn we heel blij dat we het toen toch niet hebben gedaan. Bij het huis, dat we uiteindelijk hebben gekocht en nu wonen, hadden we ook wel wat twijfels, maar die waren meer vanwege het enorme project dat de renovatie was, de locatie is perfect en het huis is eigenlijk ook perfect nu. Ik zou dus goed nadenken over je twijfels, als ze vooral zijn vanwege het gehecht zijn aan je huidige huis, dan gaan die gevoelens waarschijnlijk wel over. Als het over de locatie gaat, dan zou ik dus nog eens goed nadenken, want die kun je niet veranderen. (Volgens mij hebben wij ook eens een conversatie gehad over plekken waar je niet zou willen wonen binnen jullie dorp toen je vader zijn huis in de verkoop had, dus dat het hetzelfde dorp is, wil natuurlijk niet perse zeggen dat je de locatie fijn vindt).
En naar welke regio ga je naar toe? Wij komen uit de omgeving Rotterdam en zijn zo 15 jaar naar Zeeland verhuist. (Eerst in wat dorpen op Schouwen-Duiveland en daarna naar Middelburg. Het is hier heerlijk. Wij willen niet meer terug. Je hebt hier de rust en de ruimte. En ja, in de zomermaanden loopt hier over vd Duitsers. Maar ach, die geven in die maanden zoveel geld uit, zodat we hier wel ruime supermarkten ed hebben.
@MamavanLieverd de locatie is perfect. Op loopafstand van waar we nu wonen, eind van een lange doodlopende straat waar we nu aan het begin wonen. In die zin verandert er ook niet zoveel voor de kinderen omdat ze gewoon naar dezelfde school kunnen en zelfs met dezelfde vriendjes kunnen spelen in de buurt. Ik zie steeds meer voordelen. Man is echt enthousiast en dat werkt ook weer aanstekelijk.
We gaan naar Tholen. Dus net Zeeland. Is ook niet zo toeristisch fijn om te horen dat het zo goed bevalt
Dat klinkt erg goed. Je gaat er dan op alle punten op vooruit, tenminste zo klinkt het. Hopelijk gaat het lukken en wordt je enthousiasme steeds groter.
Oh tegen Brabant aan. Wat ik weet van Tholen, ze houden vd zondagsrust. Dus niet klussen, verhuizen ed op een zondag. En nu lees ik je onderschrift, zondagsrust is denk ik geen probleem.
Hier andersom: ik wil om de drie jaar wel verhuizen maar partner niet... we zitten nu heel goed en blijven voorlopig lekker zitten. Als de oudste 8 is zou ik niet langer wachten, het wordt lastiger als ze rond de leeftijd van 10-16 zijn en echte jeugdvrienden hebben gemaakt.
Dat heb ik dan even niet opgeslagen, sorry. Dan zou ik meteen de dozen gaan pakken, wat een uitgelezen kans!
Nu hard duimen dat ons bod geaccepteerd wordt! Zó spannend! Het lastige is dat er 3 erfgenamen zijn (van een oud vrouwtje geweest ), en die willen (logisch) steeds samen afstemmen hierover. Dus elke stap kost bijna een week…
Ik had het bij ons met het 1e huis. Man was enthousiast, ik niet. Alles moest gedaan worden en zag de potentie er gewoon niet van. Uiteindelijk toch gekocht en hebben we er met veel plezier 6 jaar gewoond. Scheelt dat we aan 1 kant echt topburen hadden. Maar ik wilde toch terug naar ons geboortedorp. Binnen 2 weken na dat besluit een huis gekocht en ik stond te trappelen om te gaan. Man was toen minder enthousiast, maar wist ook dat we uiteindelijk zouden gaan verhuizen. En het huis voelde in alle opzichten goed aan. Nu zijn we 4 jaar verder en geniet ik er nog steeds van om thuis te komen, dit is echt ons thuis! Man heeft dit gevoel trouwens ook. Ook al waren mn kinderen in dat andere huis geboren, maakte niks uit. Had alleen de buren graag meegenomen hierheen
Even een update: bouwkundige mee laten kijken en het huis is zo slecht gebouwd dat alle binnenmuren dragend zijn. Als we de woonkamer en keuken open willen maken én willen uitbouwen, moeten we een soort stalen frame laten plaatsen met om de 2 meter een stalen balk zodat de boel niet instort. Dat frame gaat door de buitenmuur heen en moet dan ook weer een goede eigen fundering krijgen, want de huidige fundering zal het niet kunnen dragen. Geschatte kosten inclusief de rest van wat we wilden doen (nieuwe badkamer, keuken en alles moderniseren): 350.000 . Kortom, gaat hem dus niet worden
Pff, dat is bijna gewoon nog een huis erbij… Dat is te gek inderdaad. Hopelijk komt er snel iets anders voorbij als jullie echt willen verhuizen!