Sorry imd maar wat jij schreef wil ik er ook even op reageren. Jij geeft aan dat stress een reden is van niet zwanger worden. Mijn man en ik zijn ook onbergerepen onvruchtbaar genoemd. Dit bleek na 6 jaar dus niet waar te zijn. Aangezien ze de onderzoeken niet op elkaar afstemmen hebben wij dus 6 jaar moeten wachten op onze dochter. En stress? dat hebben we alleen gehad toen we getars zijn met ivf, dan komt er zoveel op je af dat je wel gestressd word. Dus kom niet aan met dat het stress is wat dat gaat er bij mij niet in. Ik ben het wat dat betreft helemaal met Elmo eens. Lydia
nogmaals dit is niet MIJN mening of iets wat ik zomaar zeg maar gewoon bewezen door verschillende onderzoeken en is het is EEN! van de redenen (er word niet gezegd dat het DE reden is) goed lezen en niet op jezelf reflecteren helpt al een berg..
Ik vind het heel lief van je dat je je zo zorgen maakt om je zus, ze mag echt blij zijn met een zus als jou . Mijn zus en ik hebben precies hetzelfde meegemaakt, ik heb er namelijk totaal 6 jaar over gedaan om zwanger te worden, en toen ik een jaartje bezig was werd zij zwanger (mijn nichtje is inmiddels al 5). Dat was ook harstikke moeilijk, en ik merkte ook aan mezelf dat ik afstand begon te nemen tijdens de zwangerschap. Dit is misschien niet eerlijk, maar toendertijd was dat voor mij het beste. Toen mijn nichtje eenmaal geboren was, was ik meteen gek op haar en ze is tot nu toe het enigste kleinkind in de familie. Maaaaaar inmiddels ben ik dus zwanger geworden en ik hoop over een paar maandjes mijn eigen kindje te hebben, en echt iedereen is heel blij voor me, en mijn nichtje kan ook niet wachten tot de baby er is. Ik zou als ik jou was je zus vragen wat ze wilt, wilt ze er juist bij betrokken worden of juist niet? In ieder geval veel succes met de zwangerschap en ik hoop dat je zus ook snel zwanger mag zijn. Liefs meisjex btw mijn nichtje heet toevallig ook Sofia
Toen wij vertelden dat ik zwanger was (heel vlug, wel gepland, maar we kenden elkaar maar kort) reageerde mijn vriend zijn zus ook vreemd. Later bleek dat het bij hen niet wou, een miskraam gehad, dus die reactie was achteraf gewoon heel begrijpelijk. Nu wil ze veel betrokken worden bij het kindje, dat het kindje bij ze komt slapen. Ze heeft al een bedje voor het kindje gevonden enzo. Nou vind ik prima hoor. Maar ik wil ook niet dat ze zich teveel op ons kindje gaat focussen, ze moet ook aan zichzelf denken, dus het worden dan ook niet elk weekend logeerpartijtjes, maar ik weet in ieder geval dat ze een goede en leuke tante zal worden.
Ts ik denk dat alleen het feit dat je al afvraagt wat jouw zwangerschap met je zus doet al een hele goede stap in de juiste richting is. Ook al woont ze ver weg, bel haar regelmatig en stuur haar eens kaartje waarin je laat blijken dat je aan haar denkt. En misschien nog een tip, vraag aan haar wat ze wil? Wil ze betrokken worden of heeft ze de komende weken wat tijd voor haarzelf nodig en wil ze dit misschien later in je zwangerschap? En jij gewoon lekker genieten van je zwangerschap, want je zus gunt dit je gewoon! Hoe confronterend het ook voor haar is, wat zij doormaakt zal ze vast niemand toewensen en al helemaal niet haar zusje. off-topic @IMD, er zijn geen onderzoeken die bewijzen dat 'er veel mee bezig zijn' een negatieve invloed heeft op je vruchtbaarheid. Dus ik weet niet waar je het over hebt, maar ben nu wel erg nieuwsgierig naar jouw bewijs en linken naar goed uitgevoerde wetenschappelijke onderzoeken die jouw stelling bewijzen? Ik denk dat ze in vruchtbaarheidsklinieken ook wel erg nieuwsgierigen zijn naar de onderzoeken waar jij over schrijft. Extreme stress waar je cyclus van uitblijft komt nauwelijks voor en is zeer zeldzaam. Dit is dus zeker niet van toepassing op vrouwen met onbegrepen onvruchtbaarheid. En opmerkingen 'ik ken iemand die plotseling zwanger werd toen ze er niet mee bezig was' zijn net zo weinig bewijs als de opmerkingen 'ik was er heel veel mee bezig en ik was snel zwanger'. Kijk maar eens op dit forum, want ook dat laatste is realiteit. Beiden is geen bewijs voor of tegen. Sommige opmerking moeten vreselijk kwetsend zijn voor al die vrouwen met onbegrepen onvruchtbaarheid. Ik heb er zelf niet mee te maken, maar ik heb wel enig inleveingsvermogen. Onbegrepen onvruchtbaarheid houdt overigens niet in dat er medisch geen oorzaak is, maar dat de medsiche wetenschap nog niet zover is. Veel oorzaken zijn nog niet te onderzoeken en/of te behandelen. Wat een rare opmerkingen kunnen sommige mensen maken
Ik denk dat IMD de link legt tussen 'er veel mee bezig zijn' en 'stress'. Als je 'er veel mee bezig bent' wil dat niet zeggen dat je enorm veel stress hebt. Je wordt in mijn ogen echt niet minder snel zwanger als je het zo graag wilt en je er inderdaad veel mee bezig bent. Je wordt volgens mij ook niet sneller zwanger als je er niet mee bezig bent, want neem je het besluit dat je gaat proberen of een kindje jullie gezind is, dan bén je ermee bezig en is het bijna onmogelijk om er niet mee bezig te zijn.. TS; ik vind het heel goed van je, dat je je zus zo snel op de hoogte hebt gesteld. En inderdaad, misschien eens met haar erover hebben, waar zij zich het prettigst bij voelt. Haar erbij betrekken (op afstand dan, door het sturen van echo foto's, door mails op de hoogte houden etc.) of dat ze dat liever niet heeft. Denk dat je al een heel lief zusje bent, dat je je hier druk om maakt en er zo mee bezig bent.
Ik weet wel een beetje hoe je je voelt...al ligt het een beetje anders bij ons. mijn schoonzusje heeft al een kindje..toen zij zwanger was waren wij er ook helemaal niet mee bezig. Maar toen wij er voor gingen duurde het een tijdje en liepen we al bij de gyn vertelde zij dat ze graag een 2de wilde. Uiteindelijk was ik in die maand zwanger geraakt en nu 2 maanden later is zij ook zwanger. Maar kan me best voorstellen als ik niet zwanger was geraakt dat ik me best shit gevoeld zou hebben..ondanks ik het hun natuurlijk ontzettend gun! Maar het blijft een moeilijke situatie!
Ow en ik vind dat iedereen elkaars mening moet respecteren...als iedereen het zelfde dacht was dit forum niet nodig denk ik
Moeilijk hoor.... Jij bent ontzettend blij natuurlijk en zij is heel verdrietig(ook al is ze blij voor jouw), zo zie je maar dat ook blijdschap en verdriet erg dicht bij elkaar liggen. Jij moet lekker blij zijn! maar ik zou wel in mijn achterhoofd houden dat je zus niet altijd even vriendelijk/aardig/betrokken kan zijn omdat zij het nu erg moeilijk heeft.
Ik wou alleen even reageren op het feit dat sommige zeggen dat ongewenste kinderloosheid tussen de oren zit, Het is waar dat sommige er zo mee bezig zijn dat het daarom niet lukt, maar onbegrepen wil niet zeggen dat er geen oorzaak is.Sommige oorzaken kun je gewoon niet in eerste instantie vinden.Hoe vaak gebeurt het niet dat doktoren zeggen jullie mankeren niks probeer nog maar of dat ze al zolang zelf doen en iui,s hebben gedaan en dat ze dan bij een ivf poging achter komen dat er geen bevruchting optreed omdat bv de want van de eicel te stug is, hE daar is dan toch opeens een oorzaak!Dus oordeel niet te snel dat het bij iemand tussen de oren zit, dat is nog erger dan dat iedereen om je heen snel zwanger wordt!
En wat je zus betreft: goed dat je het gelijk vertelt hebt, zo heeft ze even de tijd om zelf aan het idee te wennen voordat de rest van de wereld het weet en haar ook gaan feliciteren. Persoonlijk wou ik er gewoon liever niet teveel mee geconfronteerd worden, dus mee naar vk of naar de echo nee bedankt,maar als je zus dat wel zou willen gun haar dat dan ook.Ik kon ook niet zo goed tegen zwangere buiken en ontliep die mensen dan, neem haar dat niet kwalijk bedenk dat het wel weer goed komt het heeft zijn tijd nodig.
Dat je aan haar denkt en in haar probeert te verplaatsen zal haar al veel goed doen! Voor je ouders zal het idd ook lastig zijn. Maar als jij en je zus het erover gehad hebben, zal het voor hun ook wat makkelijker worden. bij mij is het geeindigt dat ik sinds gister contact met mijn familie heb verbroken... Puur om het feit dat niemand dit tienermeisje op dr nummer durfde te zetten en haar gewoon arrogant van de toren laat blazen. En dat ik het zo bue ben dat niets van mij en manlief goed is en we geen goed kunnen doen.... Mits we 24 uur per dag hun problemen oplossen. Manlief en ik proberen positief te blijven.... en wil dat niet van die maffe figuren om me heen. Totaal geen behoefte aan. Het Doet me wel enorm pijn dat mn bloedeigen familie ons gewoon dit niet gunt. En ik mag al vooral geen meisje krijgen want mn zusje wilt persee een meisje.....mn arme neefje In mn dagboek (link bij banner) staat ook een lijst met opmerkingen die ik van mn fam heb gehad. En ja ik besef heel goed dat er ook tienermoeders zijn die het wel goed doen! gelukkig! wens je een hele fijne zwangerschap en dat alles goed gaat! en dat je zus ook snel van dr roze wolk kan genieten! ps : over opmerkingen... Ik ken idd ook een stel dat zwanger raakte toen dr opa overleed en totaal met andere dingen bezig was.... MAAR! als jij eenmaal in die medishe molen zit.. IS ER GEEN MANIER OM ER NIET DAGELIJKS MEE BEZIG TE ZIJN![/quote] Ik vind het echt rot voor je dat je familie er op zo'n vervelende manier mee omgaat. En ik hoop voor je dat je heel snel zwanger zal worden (en blijven) van een gezond kindje.
dank je meisjex. Heb gelukkig een geweldig man, een fantastishe vriendin en een schat van een schoonvader en ze slepen me er allemaal door heen moet goed komen!