Hallo dames, ik ben nu negentien weken zwanger van ons derde kindje. Nu was dat niet gepland(man was geholpen) maar ze is wel hartstikke welkom. Nu hebben wij het aan mijn schoonouders verteld toen ik 11 weken zwanger was. Nu had ik mij er al op ingesteld dat met name schoonmoeder hier niet warm op zou reageren. Bij de andere twee ook geen gefeliciteerd of niks gehad. En zo ook deze keer zat ze mij met een blik aan te kijken met hoe durf je. Weer geen gefeliciteerd enz... Nu heb ik ze dus al sinds die tijd niet meer gezien of gesproken. Dus ik vroeg aan mijn vriend, of er iets was waardoor ik niks meer hoorde. Nou en toen kwam het de week ervoor was hij bij zijn ouders langs geweest met de oudste, hij was in de buurt. En toen kreeg hij een enorme tirade over zich heen. dat we ons moesten schamen op onze leeftijd, of we wel helemaal goed waren, dat zij zich schaamde want wat moesten ze vertellen tegen de buitenwereld, waar ik het lef vandaan haalde om zoiets op Facebook te zetten, dat ze zich zorgde maakte hoe het dan allemaal moest. Dat we nu moesten verhuizen, of we niet wisten wat zo'n kind over 16 jaar koste enz.. Nu weet ik dat met name schoonmoeder een bloedhekel aan mij heeft. vriend is voor mij ruim 10 jaar getrouwd geweest is daarna gescheiden (schande voor de familie) en daar heeft ze het nog steeds moeilijk mee. Ik wordt er echt wel verdrietig van en weer niet zo goed wat ik ermee aan moet. Vriend zegt laat toch gaan, is ons leven en wij gaan ervoor. Wat andere mensen denken maakt niks uit. Maar ik zit er toch mee. Straks krijg je weer sinterklaas kerst enz... En dan moet ik mijn pokerface weer op gaan zetten om de liefde vrede te bewaren. Al zes jaar gebeuren dit soort uitspraken, kind dopen nee dat mag niet, is niet van deze tijd en dan komen we niet. trouwen nee dat gebeurt niet hij is al eens getrouwd geweest en daar komt alleen maar ellende van.en wij komen dan echt niet! Al zes jaar lang slik ik alles heb nog nooit iets gezegd. Maar ik wordt er elke keer toch erg verdrietig van. Hoe nu verder? Over een aantal weken maandjes zal ik ze vast en zeker wel weer een keer zien en dan wordt er weer over koetjes en kalfjes gesproken alsof er nooit iets gezegd is. Heb zelf geen ouders meer dus vind het daarom extra lastig. wat zouden jullie doen? lang verhaal sorry
Hoi Mamavjulia, Wat een nare situatie! Ik snap heel goed dat je je daar niet fijn bij voelt en lijkt me heel vervelend om het steeds maar te moeten slikken en door te gaan. Zo'n reactie van je schoonmoeder is niet normaal hoor! Wat je er mee moet weet ik niet, maar ik weet wel dat vanuit mijn familie (mijn vader en schoonmoeder (mijn oma dus) liggen elkaar ook totaal niet wat mijn oma mijn moeder weer verweet) ik altijd blij was dat mijn ouders die stijd die ze hadden met mijn oma verborgen hielden voor mij toen ik klein was. Ze hebben mij gewoon met alle liefde opgevoed en die strijd geen onderdeel laten zijn van ons gezinsleven thuis. Maargoed, ik weet niet waarom ik dat vertel .
Ja dat doe ik dus ook. De kinderen merken hier niks van. Voor hun zijn het gewoon opa en oma en wie ben ik dan om die band te verbreken of te verstoren. Ze passen verder ook niet op ofzo dus geen verplichtingen of zo. Het raakt me gewoon erg, je krijgt vind ik al veel minder interesse kaartjes enz als je van een derde kindje zwanger bent. Van mijn schoonouders krijg ik dus ook helemaal geen intresse hulp enz. Voor de rest heb ik geen familie. En vrienden allemaal niet in de buurt wonen. Terwijl ze na de geboorte straks wel als eerste de volgende dag op de stoep staan.
Jeetje.. Wat onwijs oneerlijk! En wat knap dat je voor je kinderen de schijn ophoudt. Ik heb geen advies voor je. Maar ik vraag me wel of hoe je vriend er in staat.. Jij kan t niet helpen dat hij is gescheiden toch? En wil hij wel trouwen maar vanwege zijn ouders doet hij het niet? En misschien heel vals.. Maar ik zou zelf gewoon heerlijk genieten van de zwagerschap.. En als vrienden/familie van je schoonouders zouden vragen hoe zij het vinden zou ik eerlijk antwoord geven.. Want dit is niet jouw schuld en daar mag je absoluut voor opkomen Heel veel sterkte, en van harte met deze kleine grote verrassing
Wow wat een heftig verhaal meid' Ik heb hier geen ervaring mee.. Wil je heel veel sterkte wensen.. En geniet van jullie kleintje!!
Om heel eerlijk te zijn, mij zou je daar voorlopig niet meer over de drempel krijgen... Afgezien van het feit dat ik er al helemaal niet van houd als mensen zich meer bezig houden met wat de buitenwereld van hen zou vinden in plaats van met het wel en weer van de buitenwereld , snap ik niet waar ze zich mee bemoeit. Ik denk dat het misschien het verstandigst is als je vriend eens een goed gesprek met haar heeft en haar vraagt dit soort "wijsheden" voortaan voor zich te laten als ze jullie nog met enige regelmaat wil zien. Alleen als zij dit serieus neemt en oprecht beterschap belooft, zou ik er nog naartoe gaan- anders vier je kerst lekker met je eigen gezinntje of andere mensen die wel leuk zijn! Sterkte en blijf lekker genieten van jullie wondertje!! (is véél belangrijker dan een stomme SM )
Mijn vriend heeft wel gevraagd waar ze zich druk om maakt en dat wij zelf bepalen ofdat er nog een kindje komt of niet. En dat hij niet heel de wereld tevreden kan houden. En verder wil hij er niks over kwijt. Hij is erg close met zijn ouders en zegt dat ik er maar om moet lachen omdat het niet uitmaakt wat hun denken. Maar ja het is wel weer de zoveelste keer dat ze zulke uitspraken doet en gemene dingen roept. Kerst en sinterklaas is puur voor de kinderen. Ze hebben maar een opa en oma en ik wil ze dat niet afpakken. Ze kunnen er tenslotte niks aan doen.
Wat een nare situatie TS.. mensen horen juist blij te zijn voor je er is een nieuw leventje onderweg.. bekijk het zo meid. Jij en je man staan achter de zwangerschap de rest die t er niet mee eens is kan lekker de hoogste boom in.