Hallo dames, Ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wil het in ieder geval van mij afschrijven. Wij zijn 5,5 jaar geleden begonnen met het idee dat wij wel erg graag kinderen willen hebben en zijn zodoende gestopt met alle anticonceptie. Was al een aantal jaren van de pil af, dus ontpillen hoefde niet meer. Er stond geen druk op dit thema, dus gewoon klussen als wij daar zin in hadden. Na 2jaar duurde het toch wat te lang en zijn we wat gerichter ter werk gegaan. Nog eens 2jaar later zijn wij naar de huisarts gestapt met de gynaecoloog tot gevolg. Na alle controles IUI gehad, wat allemaal niet zo ging zoals het moest, helaas. Omdat mensen om ons heen begonnen te vragen waarom wij toch geen kinderen hadden, besloten wij er maar open over te zijn omdat die vragen steeds pijnlijk begonnen te worden. De meesten houden er dan ook rekening mee dat wij even verdrietig zijn als het bij een ander wel zomaar lukt en daarna dan ook heel blij voor hen zijn. Maar dan heb je nog een ouder. Een die het nodig vindt om iedereen en alles in te lichten over onze situatie, mensen die ik niet eens ken. Die dan weer bij mij komen dat mijn ouders vinden dat ik er maar mee moet stoppen, met kinderen krijgen, want ik ben volgens hen een psychisch wrak en zou geen kind kunnen opvoeden zo. Als zij dat vinden, prima, kunnen ze vinden, maar om zulke dingen tegen wildvreemden te vertellen die dan viavia weer aan mijn gegevens komen en mij bellen/appen/mailen?! Het gaat gewoon nergens over! Ja op het moment dat zwangere nummer zoveel zich meld, die vraagt of ik met haar mee ga naar de abortuskliniek ben ik een psychisch wrak. Maar is dat nou zo raar?! En dat ik even een dagje verdriet heb dat er weer zoveel babytjes geboren zijn in mijn vriendenkring, mag dat niet?! Misgun het toch niemand en ben er altijd voor hen. Wij zijn overigens even gestopt met het kinderen krijgen idee, maar na ineens lang overtijd geweest te zijn begon het weer te kriebelen..... Maar hoe dan ook, ben ik gewoon teleurgesteld dat mijn ouders het zo nodig vinden om onze situatie aan iedereen te vertellen en te doen alsof wij gek zijn. En als ik er naar vraag te doen alsof hun neus bloedt.
Oh wat vervelend ik snap dat je dat er niet bij kan hebben. Maar jullie zijn al lang bezig ik snap je gevoel als iedereen om je heen kinderen krijgt en jij niet. Elk maand dat je niet zwanger bent is al een maand te lang. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je snel een kleintjes in je armen hebt.
Ik snap dat je erg teleurgesteld bent in je ouders. Er zal wel iets van bezorgdheid van hun kant achter zitten ofzo hoor. Maar dat hebben ze dan met jullie te bespreken en niet met buitenstaanders. En mensen die jullie dan vervolgens gaan bellen of mailen om hun mening daar over te geven... Die sporen gewoon echt niet! Je moet wel een enorme plaat voor je kop hebben als je niet snapt hoe pijnlijk dat is. Het liefst zou ik zien dat de wens van de schrijfster hierboven voor jullie uitkomt. Maar ik begrijp dat jullie dat voor jezelf -in ieder geval voor nu- opzij hebben gezet. Dus wens ik jullie rust en acceptatie!
Jeetje. Dat ze zo reageren, zegt meer over hun dan over jou hoor! Het getuigt van zeer weinig inlevingsvermogen. Sneu voor die mensen dat ze dat "gebrek" hebben. Hier waren we van begin af aan open over onze vruchtbaarheidsbehandelingen. Gelukkig nooit nare reacties gehad. Veelal alleen bewondering dat we voor de zware MMM kozen. Hier deed IUI ook totaal niks. 11 keer geprobeerd, zonder resultaat. Overwegen jullie nog verder te gaan met IVF of ICSI? Niet dat dat wondermiddelen zijn en het is ook best een zwaar traject, maar ze helpen het eitje en zaadje wat meer, simpel gezegd.Bij IUI moeten ze toch nog het merendeel zelf klaren. Het zaad wordt alleen wat verder naar binnen gebracht en soms krijg je wat hormonen waardoor er wat meer eitjes rijpen. (Ik heb alleen IUI zonder hormonen gehad overigens.) Heel veel sterkte en een dikke knuffel. Hoop toch dat jullie diepgekoesterde wens noguit mag komen!
Jeetje wishtobe, Natuurlijk ben je teleurgesteld! Heb je over je gevoelens wat dat met jou doet als jouw ouders zo doen al gepraat? sterkte met deze situatie!
Bedankt voor de lieve berichten, doet deugt Heb het met ouders over gehad, die vinden dat ik het dan maar niet had moeten zeggen dat wij met het traject bezig zijn als zij het niet verder mogen vertellen. Zucht....daar heb je dan ouders voor. Be happy, voorlopig nog geen IVF, misschien na de zomer. Maar voor nu zeggen wij nee, de MMM is emotioneel slopend, nouja, de wachtweken dan. Zie dat ICSI bij jullie wel een wondertje gebracht heeft geeft meteen hoop dat er nog wel ergens een kans bestaat als we verder gaan met het traject.
Wat vervelend om te lezen zeg! Complimenten juist over het feit dat jullie er open over zijn geweest naar jullie familie en vrienden. Ik vind niet dat de keus bij hen ligt over wie het moet horen, maar bij jullie. Helaas een vervelende les, klinkt alsof ze zich van geen kwaad bewust zijn, dus bij verder nieuws maar gewoon nis zeggen, hoe vervelend ook. Misschien dan kans dat de achterbuurvrouw van de vriendin van de buurman van het nichtje van de collega van je moeder het dan niet te weten komt. Je bent helemaal geen emotioneel wrak hoor! Het is juist heel moedig en sterk om toe te geven aan je emotie en ook om toe te geven dat je het lastig vind dat het bij andere wel lukt ( dit heeft niks met misgunnen te maken ) Dit is een mooie eigenschap en mocht het zover zijn dat jullie een mini krijgen, is dit iets heel moois om mee te geven aan hem of haar! Heel veel sterkte met alles!