Hey faithfull, Wij zijn 2 maanden terug ons 2 dagen oude zoontje verloren na een perfecte zwangerschap van 41 weken.. de bevalling ging helemaal mis waardoor hij zuurstofgebrek heeft gehad. Ikzelf mag van geluk spreken dat ik er nog ben. ik herken je gevoel.. wij willen ook voor ons 2e kindje gaan niks liever.. maar na een keizersnede moet je een hele tijd wachten en dat valt me erg zwaar. ik geloof ook niet zo in het eerst verwerken en daarns pas zwanger worden, het zal juist verlichting geven al zal de zwangerschap heel moeilijk zijn. x
Dubbelgeluk ja ben ook erg blij dat het met de oudste (zoonlief ) goed gaat gezien zijn start, maar hebben we samen dan ook hard voor gewerkt. Ben blij te horen dat jullie zoontje zoveel plezier en vrolijkheid in jullie leven brengt! Dank je voor je berichtje en wie weet wat de toekomst brengt. Springday, Bedankt voor je berichtje en wat een ontzettend mooie manier om haar verjaardag te herinneren. Hier heb ik er voor gekozen om ieder jaar een taart te bakken/kopen en hierop een kaarsje namens hem uit te blazen en dat hij als nog een wens mag doen. Was vorige maand erg dubbel en tevens heel bijzonder. En wat je schrijft we zullen ze nooit vergeten nee. Ze blijven onderdeel van het gezin no matter what! xxMamaxx2016, Pff wat een heftige periode zeg! Je gevoel herken ik ook hoor, zou niets liever willen dan nu al beginnen. Al hebben wij andere redenen om te wachten, volgende week gesprek met de arts en dan hopelijk na de zomer dat we voor "het eggie" kunnen gaan. Heb bij mijn oudste ook een keizersnede gehad, maar nooit geweten dat je een tijd moest wachten voor je weer mocht proberen. Hoop dat je lichamelijk snel weer 'de oude' bent en jullie het weer mogen proberen. Geestelijk zal dat vast wat langer duren, maar denk dat een nieuwe zwangerschap hoe moeilijk soms ook zal zijn, wel mee kan helpen in het verwerken en verdriet. Al doet iedereen het op een andere manier. Bedankt voor je berichtje!
Lieve Faithful. Ik herken een beetje van wat je zegt. Wat bij mij (tot nu toe) helpt is afspreken met mezelf dat ik er vanaf een bepaalde tijd weer klaar voor wil zijn. Mijn man en ik hebben afgesproken dat we vanaf juli voor een volgende zwangerschap willen gaan. Ik ben onrustig als ik denk aan het idee om nu zwanger te worden, maar het geeft me rust en houvast om uit te kijken naar juli. Het boek 'Altijd een kind te kort' raad ik ook aan, daarin las ik ook hoe het schommelen bij het (rouw)proces hoort. Het ene moment denk je 'JA ik wil nu zwanger worden', het volgende moment: 'NEE ik kan het niet aan of ben er nog lang niet klaar voor'. En zo schommel ik ook veel heen en weer, maar de geprikte juli geeft mij dan rust. Wat me ook helpt is dat ik in mijn hoofd probeer te prenten dat ik niet mijn dochter ga vervangen, maar dat we verlangen naar een broertje of zusje voor haar. Zo betrek ik haar in gedachten bij het proces waarin ik langzaam klaar wil zijn voor een volgende zwangerschapspoging. Succes & heel veel sterkte!
Dubbelgeluk geen probleem! Evia, sorry voor mijn late reactie en bedankt voor het delen van je verhaal! Wat je schrijft over 'betrekken in gedachten' vind ik wel een mooie. Merk dat ik dat ook meer doe. Volgende week ook gesprek bij de gynaecoloog en merk ook dat ik er zin in heb. Zit weer in een betete 'flow'. Het schommelt idd zoals jij ook schrijft. Het boek heb ik inmiddels uit en heb er veel aan gehad, al was het alleen al de herkenning. Bedankt.
Ook dat is herkenbaar Faithful, ik heb begin juni twee afspraken met gynaecologen. Kan ik ook naar uitkijken! Hoofd volstoppen met info en wellicht een onsje meer zekerheid, zodat we straks met nieuw vertrouwen een eventuele zwangerschap aan durven.