Ik heb heel erg last gehad van paniekaanvallen en hyperventilatie en onverklaarbare angsten. Met een goeie therapie ben ik nu zoveel verder en heb ik zoveel geleerd dat ik het allemaal weer aan kan en de angst er bijna niet meer is. Maar... de laatste weken voel ik me in de avond en als ik 's nachts wakker wordt weer niet zo fijn. Dan zie ik alles zo somber in. Ik kan een paniekaanval wel de kop indrukken, maar toch voelt het echt kut op zo'n moment. En de volgende ochtend snap ik niet waar ik last van heb, dan ziet de wereld er weer zo anders uit. Wie herkent dit?
Ja ik, heb dat vaak s'nachts als ik wakker word. Kan dan zo ontzettend gaan malen over van alles (financien, toekomst enz). Volgende ochtend vraag ik me echt af waarom.
Gek toch dat we alles 's nachts heel anders zien dan overdag? Maar bij mij gaat het dan meer over angsten...
Héél herkenbaar! Ik heb zelf ook jaren last gehad van paniek aanvallen, en bij mij kwamen ze helaas ook heel vaak snachts. Lag ik daar bang te wezen, zomaar. En ja dan lig je daar, durf je niemand meer bellen want het is al zo laat... Na jaren ben ik er eindelijk vanaf, maar ik heb ook een soort van terugval periode gehad. Toen kon ik ze ook afblokken, maar dat was heel frustrerend, je hoopt ook zo dat je niet gaat hervallen... uiteindelijk is dat niet gebeurd, maar die periode heeft toch ook wel lang geduurd. Als je ze de kop in kan drukken voor ze echt doorbreken ben je volgens mij toch nog goed bezig Probeer er niet te hard over te piekeren, zie dat je goed moe je bed in kruipt, maar ook niet te laat... En als het echt niet lekker zit, gewoon terug melden. Een goeie vriendin bellen, of eens terug met je therapeut gaan praten. Zit helemaal geen schande in. Sterkte meid!
Nee ik schaam me er ook zeker niet voor. Maar zo sterk als ik overdag ben, zo onzeker ben ik 's nachts. Maar ik ben idd trots dat ik geen echte paniekaanval meer krijg, dan kan ik goed afblokken nu. Maar zoals nu ben ik een beetje verkouden en voel ik me een beetje benauwd. Dan kan ik wel in paniek raken dat ik bang ben dat ik stik of ineens een erge benauwdheid aanval krijg. Terwijl het waarschijnlijk maar een gewone verkoudheid is.
Daar mag je dan ook enorm trots op zijn En elke keer als je het kan afblokken wordt de volgende makkelijker vond ik zelf. Ik begin nu soms ook nog te hyperventileren. Kan zijn als ik in een drukke kamer sta en heel moe ben, overlaatst zelf door een nachtmerrie. Voor mij helpt het heel hard dat ik niet alleen slaap, weet natuurlijk niet hoe jouw situatie is?
Ik denk dat je het de tijd moet geven. Je bent nu al heel goed bezig door je therapie goed toe te passen. In de nacht vind je dat nog moeilijk. Maar ook dat gaat beter... ( ik heb ervaring, met positieve uitkomst, af en toe een terugval maar nooit meer zo erg als vroeger)
Ik herken het ook. Vreselijk! Ik was zo bang dat ik het weer zou krijgen waardoor ik ermee bezig bleef en het juist weer kwam. Bepaalde plekken ontwijk ik bewust zooals een veel te drukke bioscoop dat durf ik niet aan. Wat ik merkte was dat ik veel te veel op een dag bezig was met 'spanning' zoals werk en veel te weinig ontspanning. Doordat ik me er bewust van werd gemaakt weet ik dat daar de balans in moet zien te houden. Bij mij werkt bewegen heel goed, ontspanningsoefeningen (yoga, mindfullness maar dat moet je uiteraad liggen) en een heerlijk romantisch boek lezen voor slapen gaan met slaapmuziek dit alles heeft ervoor gezorgd dat het veeeel beter gaat!
Waar ik met vlagen last van heb is die bepaalde benauwdheid. Het is waarschijnlijk hyperventilatie, maar ergens ben ik altijd bang dat het iets anders is en ik onwel word.