Ik ben heel erg blij met mijn zoontje, echt de liefde van mn leven! Ik zou het eigenlijk wel prima vinden om het bij 1 kind te houden (zoals ik me nu voel) maar wanneer ik dat zeg krijg ik vaak te horen: 'ahh nee enig kind? Dat is zielig' Ik ben benieuwd naar jullie mening, vinden jullie dat ook zielig?
Tuurlijk niet!! Ikzelf ben enigst kind en vond en vind het heerlijk Totaal niks tekort gekomen en genoot lekker van de 1 op 1 aandacht van m'n ouders
Het hebben van 1 kind vind ik niet zielig. Het is ook niet zielig. Hij Krijgt liefde, aandacht, en heeft alles wat hij nodig heeft. Het geluk hoeft niet af te hangen van een broertje of zusje. Gaat hij naar een KDV of PSZ? Want het is wel leuk/goed voor hem om te leren spelen en delen met andere kindjes. Ik heb een broertje waar ik ook amper tot geen contact mee heb.
Nee, natuurlijk is dat niet zielig.. Een kind "nemen" voor het oudere broertje/zusje dat is pas zielig..
Nee, echt zielig is het niet, kinderen wil je zelf en niet voor je andere kind is mijn mening. Heb ik wel een kanttekening: mijn moeder was enig kind en vond het vreselijk, zij had graag broers of zussen gehad, al weet ze inmiddels dat ook dat niet zaligmakend is, ze heeft zelf 3 kinderen gekregen en hoopte dat wij dan met elkaar optrokken, dit is ook niet gebeurd we zien elkaar zelden.
Ik ben ook enigskind en helemaaaaaal niet zielig hoor ik heb ook lekker genoten van alle aandacht die ik kreeg, nooit wat te kort gekomen of wat gemist.. Ik vind het dus niet zielig mijn ouders hadden trouwens deze keuze bewust gemaakt.
Tja tis net als met eieren: 1 ei is geen ei, 2 ei is een half ei, 3 ei is een paasei (flauw, I know) ....nee joh tuurlijk niet! ik ken zoveel enig kinderen die heel gelukkig zijn!
Ik ben alleen en mijn zoontje zal ook alleen blijven. Wij kiezen bewust voor 1 kindje en zijn het daar al jaren over eens. Ik vind er niks zieligs aan.
Nee in principe niet zielig. Wat ik wel vaak merk om mij heen met moeders met 1 kind, is dat ze de kindeen snel overal in betrekken, dat een kind al snel meer een vrind/vriendin wordt dan het kind en dat toch vaak afgeweken wordt van de ritme en regelmaat structuur dat je toch vaker ziet in een gezin met 2 of meer kinderen. Dat een enig kind soms te veel verwend wordt (bedoel niet alleen materieel). Dat vind ik dan wel weer zielig, het ligt dus aan de ouders of het zielig is of niet.
Ben zelf enig kind en vond het verschrikkelijk! Tot mijn 14e zeker gezeurd om een broertje of zusje, nu vind ik het wel best.
nee denk het niet.. Maar denk dat het verder in je leven weleens fijn kan zijn een broer of zus te hebben (heb ik gemerkt bij ziekte en overlijden bijv). Maar goed, dan moet je elkaar wel weer net liggen.
Meid, je moet doen waar je je goed bij voelt..en je niets aantrekken van wat de omgeving er van vind of wat men vind wat ''hoort'' 2 kids zijn wel drukker..maar het is wel makkelijker ze hebben dan hopelijk wat aan elkaar. Heb zelf ook maar 1 kind, een meisje van bijna 3. Ze heeft ff geen psz nu. En ze is op het moment af en toe het alleen thuis zijn met papa en mama wel beu..ze wil met andere kids spelen. Maar nog 1 jaartje en dan gaat ze naar school. En dan zullen er hopelijk wel snel vriendjes en vriendinnetjes over de vloer komen. Alles heeft zijn voor en nadelen. Wij kiezen nu bewust voor 1 kind...misschien denk ik over 1 jaar wel anders en kan er alsnog een 2e komen. maar het staat nog in de sterren...
Het is niet zielig. Ik ben ook enig kind en mensen vragen wel eens of ik het heb gemist, een broer of zus. Ik antwoord dan steevast dan ik niet eens weet hoe het is, dus wat moet ik dan missen? Mijn man heeft een zus en een stiefbroer die hij nooit ziet.
Hoe zielig is een kind waar van gehouden en goed voor gezorgd wordt? Als een kind in liefde opgroeit vind ik het niet zielig, of het nou een enig kind is of een kind met brusjes
Nee hoor! Hier ook bewust 1 kind. Voel me helemaal compleet zo. Wel gaat hij straks met 2.5 naar de voorschool voor het stukje sociale gebeuren.
Het ligt er aan dat hoe je daar als ouders mee omgaat. Ik moet eerlijk zeggen dat ik soms wel eens van een kind denk "Dat is er één met het enigskind-syndroom." Dat zijn dan kindjes die heel moeilijk met leeftijdsgenootjes om kunnen gaan en altijd naar volwassenen toe trekken (en vaak ook verwachten dat ze dan van die volwassene onmiddelijk de volledige aandacht krijgen.) Maar dat gedrag zie je lang niet alle enigs kinderen hoor. Ik denk wel dat het belangrijk is om ervoor te zorgen dat deze kinderen buiten het gezin wil regelmatig contact (intensief) contact hebben met andere kinderen en dat ze ook leren omgaan met 'uitgestelde aandacht'. En dat kan allemaal ook prima als kinderen naar een gastouder (dan wel met meerdere kinderen natuurlijk), kdv of peuterspeelzaal gaan.
nee hoor, hier ook eentje. Volgens mij, ach ik weet t wel zeker, wordt het door de maatschappij soms aangepraat. overal is een 'norm'. Wat ook nog zo is, ik ben er een van een tweeling, kon totaal niet overweg met mijn broer. Dus tja, heb je een broer of zus, zie ook nog maar dat je ermee overweg kunt.....
Heeeeeeel zielig! Nee hoor, ik heb er ook maar 1. Een heel gemakkelijk kind dat makkelijk contacten maakt en hel sociaal is. Ze is nu bijna 6.