Gisteren had ik een gesprek met een vriendin. Zij moet de uitvaart van haar vader voorbereiden (hij is helaas zeer ernstig ziek en zal niet meer lang bij ons zijn). Ik heb haar aangeboden hierbij te helpen en op die manier kwamen we op het aantal begrafenissen en crematies die we hebben mee gemaakt... Zij vond dat het er in mijn geval wel erg veel zijn. Dat deed me weer denken aan een uitspraak van mijn moeder een jaar of 15 geleden: 'het is wel even genoeg geweest...' (doelend op het aantal overledenen die ik toen al had gemaakt) Nu zit ik er over te malen en het zijn er inderaad best veel.. Ik geloof dat ik het gewoon even kwijt moet - vader - 2 opa's - oma - 3 tantes - 1 oom - 2 nichtjes - 3 vrienden (14 jr, 24 jr, 26 jr) - 8 ouders van vrienden - 4 collega's - 2 schoolgenoten (diabetes en een suïcide) - 3 docenten (waarvan ik actief les had) - verschillend oudtantes en oudooms (ik geloof bij 3 aanwezig geweest) Ik ben 39 jaar.. ik vind het wel even genoeg maar helaas heb je het niet voor het zeggen he? Wel is het gelukkig de laatste 10 jaar 'rustig'.. daar ben ik blij om.. Op een gegeven moment leek het wel alsof ik maandelijks een uitvaart had. Bah, nou ja, gelukkig inmiddels een heleboel ervaring opgedaan om mijn vriendin te helpen (een aantal uitvaarten heb ik zelf begeleid) sorry, niet erg gezellig.. maar moest het even kwijt
Jeetje joh, ik kan me voorstellen dat het je dan echt teveel wordt op een gegeven moment. Ikzelf heb er niet zoveel meegemaakt (3), maar dat waren wel hele heftige begrafenissen, opa en oma, schoonzusje (van 26 ) . Heel veel sterkte met het voorbereiden en ook je vriendin natuurlijk.
Het is idd heel erg veel. Ik ben 33 en heb vier uitvaarten meegemaakt. Ik ken wel meer mensen die overleden zijn (zes mensen), echter was daar de band niet dusdanig mee dat ik ook bij de uitvaart ben geweest. Overigens waren dit wel allemaal jonge mensen. Allemaal collega's die overleden zijn aan een nare ziekte
Pff en ik dacht dat ik er al veel had mee gemaakt Waar ik echt iets mee had : 2 opa's en 2 oma's Oma van mijn man De man van onze buurvrouw vroeger daar kwamen wij elke dag tussen de middag eten die noemden wij ook altijd opa en oma 2 keer een goede vriend door auto ongeluk 1 keer de vader van beste vriendin 1 leraar waar ik actief les van had En een vriendin van 14 ( ik was toen 13 ) die overleden is aan kanker Et is heel heftig om dat vaak mee te maken ! Zelf ben ik trouwens wel op meerdere geweest ( ik werkte in de zorg en had goed contact met veel cliënten maar dat is en blijft werk maar vond dat soms wel moeilijk maar die reken ik niet mee) Ik ben trouwens bijna 23
Jeetje, dit is idd wel veel. Als kind (jonger dan 10 jaar heb ik meegemaakt) - oma - opa - oom - klasgenootje De afgelopen 2 jaar: - oma man - opa man - eigen oma
Dat is veel En ook veel (jonge) familie, wat ontzettend verdrietig! Sterkte met het helpen van je vriendin.
Ik herken de aantallen wel. Maar moet erbij zeggen dat ik een enorm grote familie heb en zelf een nakomertje ben. Dat betekent dat ik ook veel oude naaste familieleden heb of had (m.n. ooms en tantes, mijn broers, zussen, neven en nichten zijn er gelukkig allemaal nog!). Het verbaast mij altijd meer als ik erachter kom dat ik leeftijdsgenoten heb die nog geen kwart van die overlijdens hebben meegemaakt. Ik zie hen eerder als uitzondering daarin dan mezelf. Neemt niet weg dat een overlijden in je zeer naaste omgeving ongelooflijk indrukwekkend en verdrietig is. Het is geweldig als je dan een vriendin hebt op wie je een beetje mag leunen. Doe je goed!
dat is wel veel ja, ik kan ze helaas niet allemaal benoemen pfff ook vrij veel in ieder geval en vanaf mijn 7de jaar opgegeroeid met de dood dichtbij is mijn eigen vader die helaas nooit opa mocht worden en wat erg veel indruk maakte was een klein jochie van 5 maanden.
Hier ook al de nodige sterfgevallen in mijn bijna 38 jaar Vier opa's en oma's Overgrootmoeder van vaders zijde Twee van de vier grootouders van mn vriend Schoonvader Klasgenoot (16), oud klasgenoot met 20 jaar Kindje van vrienden 1,5 jaar Vader van mn vriendin Man van diezelfde vriendin, afgelopen oktober verongelukt Vriend aan kanker En wat dat betreft... ik heb verder al mn ooms en tantes nog en neven en nichten.......
Jeetje wat veel. Ik heb alleen mijn moeders overlijden meegemaakt in mijn omgeving en dat vind ik al erg moeilijk.
Ik ben ook 39 en ik kan jammer genoeg ook zeggen dat ik er zoveel heb meegemaakt. Van dichtbij en ver af. Blijf er maar niet te veel bij stil staan want daar wordt je niet vrolijk van.
Hier helaas ook veel. Ik verbaas me er ook meer over dat bijvoorbeeld een vriendin van mij (28) afgelopen jaar haar eerste begrafenis (opa) ooit had! Helaas kan je er weinig aan doen.
zeker veel zeg...ik vind dat ik er ook al heel veel heb op 26e jarige leeftijd, deze mensen heb ik echt een band mee gehad: 3 opa's ( 2 hartstilstand) (1 stiefopa zegmaar, maar ben ik mee opgegroeid ook) 1 oma (longen) 2 overgrootoma's (ouderdom) 2 tantes (1 leukemie, 1 longemfyseem) 1 oom (gevallen en doodgebloed, niemand wist het) 1 oudtante 1 oudoom 1 babynichtje van 9 mnd 1 jeugdvriend ( zelfmoord) 1 lerares( hartstilstand) En dan ben ik dnek ik ngo 2 of 3 x op een begravenis geweest om mensen te steunen wat een ellende heh...en er zullen er nog zoveel komen
Dat is inderdaad veel, zo besef je toch weer hoe kwetsbaar het leven is Hier in totaal nu 5 begrafenissen meegemaakt, waarvan twee erg heftig (vriendin, 18 jaar, verongelukt en zoontje van goede vrienden, 1 jaar, ook een ongeluk). Vind het wel genoeg zo
Ik ben 25 en herken helaas je verhaal, ook vrij veel uitvaarten mee gemaakt.. - 2 opa's - 3 oma's - 2 hele goede vriendinnen (11 jaar en 18 jaar) - 1 neefje - 2 kindjes van vrienden - 2 vrienden van mijn ouders - 1 vriend van mijn vriendin - 1 klasgenootje en nog een paar van kennissen, maar die reken ik niet mee omdat de band daarmee heel anders was dan boven genoemde.. eigenlijk nooit zo overnagedacht tot dit topic... maar het drukt je wel weer met de neus op de feiten, hoe cliché ook: geniet van elk moment, want het kan zo over zijn! wat fijn trouwens dat je je vriendin hierbij kan helpen! zal vast heel fijn voor haar zijn! sterkte!
opa's en oma's (inclusief die van mijn man 5 totaal) vader van een vriendin mijn exvriend zoontje van mijn nichtje 3 weken oud 2 collega's 2 bekenden van sportclub (eentje daarvan heb ik samen met mijn vader gereanimeerd en hij is later in het ziekenhuis alsnog overleden) huishoudster van mijn ouders buurman en buurvrouw (binnen één jaar) 1 oudcollega, mijn eigen leeftijd en gestorven aan kanker 2 klasgenoten op de havo (verongelukt samen) Bah niet te veel over nadenken..
tsja niet te veel bij stilstaan en dat ist leven vind vooral vaak moeilijk dat je zwanger bent en weer bij een kist staat phoeh dan word je met de neus op de feiten gedrukt! leven en dood! bij allebeide zwangerschappen gehad de eerste mijn eigen vader de tweede beide oma's en een oude vrien van mijn man nu ligt een tante op sterven (7 hersen tumoren) dus ook deze keer moet ik weer
Ik ben bijna 33, en ik heb toch wel minder begrafenissen meegemaakt. - 2 opa's - 1 oma - 1 oom - 1 lerares - 1 tante van man - 1 opa van man Ik heb (gelukkig) nog niet meegemaakt dat een vriend/vriendin of andersoortige leeftijdsgenoot is overleden. Uiteraard zullen de aantallen wel gaan toenemen, en in rapper tempo dan hiervoor...