Dit geldt in Nijmegen ook zo, in het radboud, dat ze een kindje pas met 500 gram Eigelijk een kans geven en het dan geboren laten worden als het slecht gaat in de buik weet ik van verre kennissen.. Ik vind het mooi dat dit kindje het gehaald heeft en snap Eigelijk niet zo goed dat al deze reacties erop komen! Ze is bevallen met 21 weken en het andere kindje heeft zelfs nog 6 weken (meen ik me te herinneren, sorry als het fout is!) en dat is zelfs al heel wat voor dit termijn.. Het ander kindje leeft nu nog en het gaat heel goed met haar, geweldig toch?
Ik snap ook niks van al die boze reacties hoor!!! Ondanks dat de ouders ongetwijfeld ontzettend veel verdriet en spanning hebben gehad, zullen ze er alles voor over hebben gehad. En het is juist prachtig dat dit dus wel kan! Ik gun het ze en ben blij met dit mooie nieuws. Bah, het is ook nooit goed hé???
Waarom zou dat moeten? Ik denk dat iedereen dat zo langzamerhand wel weet, en juist daarom word dit in de media verspreid. Dit kun je eigenlijk wel een wonder noemen, dat maakt het zo mooi! Ik snap wel dat je jaloers bent en ik vind het ook heeeeel erg voor je.. maar blijdschap voor een kindje dat het wel heeft gehaald is niks mis mee toch?
Natuurlijk ben ik blij voor die ouders, maar het sprookjesgehalte staat me gewoon heel erg tegen. In denk echt niet dat iedereen inmiddels wel weet wat het betekent een kindje op de NICU te hebben. Ik ben bang dat het één van die dingen is die je pas weet als je er een kindje hebt dat er gelegen heeft/ligt. Ik heb er wel een rondleiding gehad en het is geen sprookje, het is een hele oneerlijke plek met ouders die tot het uiterste gedreven worden, behandelaars die tot het uiterste gaan en kindjes die moeten lijden, zoals de meeste mensen nooit in hun leven hoeven te lijden. Zo'n serie als het kinderziekenhuis doet hier echt geen recht aan. De NICU is geen sprookje, het is natuurlijk wel een sprookje als kinderen er gezond vandaan komen. Maar een verhaaltje wat alleen het eindresultaat verteld, heeft geen inhoud, dat is alleen ter ooooh gehalte geschreven. Van mijn huisarts, die ik gesproken heb naar aanleiding van het overlijden van mijn dochter, heb ik begrepen dat ze veel kindjes in haar praktijk heeft, die nog steeds iedere dag lijden vanwege hun prematuriteit en dan bedoelde ze geen lichte afwijkingen. Zo'n happy happy artikel maakt het voor de ouders van deze kindjes alleen maar moeilijker. Daarnaast overlijden er iedere dag nog kindjes in ziekenhuizen omdat ze voor een bepaalde termijn niet behandelen. Een beetje eerlijke informatie in dit artikel had dit voor toekomstige ouders veel beter te verwerken gemaakt. Mijn gynaecoloog vertelde mij dat dit nu al echt een drama is voor de ouders, laat staan na zo'n artikel. Sorry, maar mijn kinderen zijn geen proefkonijn, mijn vriend en ik zijn het er gelukkig over eens dat wij beslist niet gewild hadden dat onze dochter in een situatie als deze als proefkonijn gebruikt was. Ik moet wel zeggen dat ik hier professionele hulp bij heb gehad, om tot dit inzicht te komen.
Berte, ik reageerde op PNirmal, en ten tweede weet ik heeeeel goed wat het is om een kindje op de Nicu te hebben. Edit: mijn kind is absoluut geen proefkonijn hoor. Ik vind het een verdrietig woord.
Beste Berte, Gelukkig kan ik niet met je meepraten over het verschrikkelijke verlies van een kindje. (even afkloppen) Het redden van zo'n kindje kan wel degelijk nut hebben. Ik ben daar zelf namelijk het levende bewijs van. Toen ik geboren werd, was het helemaal niet normaal om een baby met 23/24 weken te behandelen. Sterker nog: Die gingen gewoon dood omdat de artsen niks meer deden. In mijn geval, heeft mijn moeder het hele ziekenhuis bij elkaar geschreeuwd, en het heeft zin gehad: Ik ben een volwassen gezonde vrouw geworden. Ja ik heb her en der een kleine fout in mijn lichaam, maar niets wat een andere baby niet had kunnen hebben. De medische wereld gaat vooruit, en helaas zijn dit soort dingen nodig om het voor de volgende generaties mogelijk te maken. Het enige wat ik te horen gekregen heb, is dat dankzij mijn geboorte in een academisch ziekenhuis, de termijn om toch wel te gaan behandelen met een week is verschoven. Conclusie: Dankzij die Duitse baby, zal er waarschijnlijk ook ergens een termijn gaan verschuiven--> waarmee uiteindelijk levens gered kunnen worden.
Ik heb nog even verder terug gelezen,.... Dat kindje is dus met 5 maanden uit het ziekenhuis gekomen, dat is heel normaal. Ik was ook pas met een maand of 6 naar huis.
Sorry maa wat een rare reactieroef konijnen.... Waarom zijn extreem prematuren kindjes in vredesnaam proef konijnen? Mjn mannetjes zijn ook extreem prematuur geboren, de artsen zagen ook kansen in hun levens. Heeft geen ene donder te maken met proef konijnen. Je reactie maakt me zelfs een beetje heel erg pissig! Met alle respect begrijp ik dat dit moeilijk voor jou is omdat je je kleine meisje bent verloren. Maar heb ook een beetje respect voor ouders van extreem prematuren kindje. Onze mannetjes zijn nooit als een stel proefkonijnen gebruikt, net zoals alle andere kindjes die extreem prematuur geboren zijn. Artsen zijn ALTIJD eerlijk tegen ons geweest, dat als er geen kansen waren geweest ze dit ook eerljk zouden zeggen en dat alle behandelingen stop worden gezet.
ik snap al die negatieve reacties ook niet echt. Dit meisje brengt met haar erg vroege geboorte en het gegeven dat het nu heel goed met haar gaat eens een mooi (nieuws)bericht! Er is al genoeg bagger te lezen van wat er in de wereld gebeurd, daar worden we al depressief genoeg van.
Berte: En toch komt het op mij een beetje over als extreme jaloezie. Snap de discussie ook niet helemaal. Waarom moet ALLES tot in de puntjes verteld worden over hoe ontzettend naar het wel niet kan zijn. Mijn broer is ook extreem prematuur geboren, leeftijdsgenoten die het óok hebben overleeft hebben idd afwijkingen. Maar dat maakt het niet minder mooi dat mijn broer het wél heeft overleeft en geen enkele afwijking heeft. Ik ben blij dat dit een 'happy happy' bericht is, want ook die kant mag wel eens openbaar gemaakt worden. Dat geeft andere ouders misschien juist hoop wanneer ze ooit in zo'n situatie terrecht komen, plus dat er misschien inderdaad wat geschoven gaat worden met het termijn. Ik wil je absoluut niet aanvallen hoor, maar ik vind jou berichtjes gewoon niet helemaal kloppen.
Ik word er ook een beetje naar van eigenlijk, maar ik denk dat ik me wel kan indenken waar het vandaan komt. Berte heeft natuurlijk iets afschuwelijks meegemaakt en dan snap ik ook wel dat je misschien niet altijd even reeel reageert. Maar ik vind het dus ook niet echt tof om te horen.
Ik ben het wel eens met Tamale. Het verdriet kan nog zo verschrikkelijk zijn, maar ze leren wel van het verdriet, en uiteindelijk, heeft iemand anders er toch nog iets aan.
ik kan niet begrijpen dat er zo gruwelijk negatief word gedaan! het is toch een super goed bericht dat een kindje met 21 weken gered is! en zover het super goed doet! nederland moet eens na gaan denken (nog maar een keer) over het abortus beleid! 21 weken! kom op dat kindje leefde al 3 weken en hier in nederland had je het gewoon nog mogen laten weg halen als het je toch even niet uitkwam! dit is niet het eerste kindje wat het met dit termijn overleeft en zijn meer gevallen!
Mooi toch dat ze er zo goed is uitgekomen, maar misschien vertekend het wel een beetje het beeld wat mensen hebben van premature kinderen. Zo weet ik nog heel goed een reactie van een vrouw ongeveer 2 jaar geleden na de geboorte van mijn zoontje (met bijna 28 weken) `ach ze overleven het toch allemaal wel.` Nu ben ik opnieuw moeder van dit keer 2 kinderen geboren met 27 weken en het is elke dag opnieuw spannend hoe en of zij deze strijd kunnen winnen. trouwens het woord proefkonijn schiet mij in het verkeerde keelgat, mijn kinderen zijn zeker geen proefkonijnen, als ze geen levenswaardig bestaan zouden hebben dan stoppen ze met de behandeling. Als ouder wil je natuurlijk dat je kinderen een kans krijgen om te overleven en een zo fijn mogelijk leven te hebben, en mijn oudste heeft bewezen dat die kans er zeker is.
Er is een wereld van verschil tussen 21 weken en 24 weken. Er zijn behandelprotocollen voor 24 weken, het resultaat van zorgvuldige overwegingen van artsen, verpleegkundigen en de ethiek. Mijn dochter is geboren met bijna 21 weken en ik kan je vertellen die kleintjes zijn nog kleiner, nog kwetsbaarder en nog minder voorbereid op een leven buiten de baarmoeder. Dat de grens voorzichtig opgerekt wordt naar 23 weken, zorgvuldig naar het kind kijkend is grensverleggend. Zomaar met 21 weken aan de slag gaan is experimenterend. Ik denk dat het heel goed is dat in Nederland behandelgrenzen landelijk bepaald worden en dat niet een individueel ziekenhuis dit gaat oprekken met reuzenpassen. Het spijt mij als ik de indruk heb gewekt dat ik niet vind dat de NICU in Nederland professioneel handelen. Ik vind het juist heel goed dat we hier grenzen hebben, zodat er niet met kinderen geëxpermenteerd wordt, maar kinderen behandelt worden. Maar alles wat ik wilde zeggen is dat ik vind dat een NICU die met 21 weken aan de slag gaat experimenteel handelt. Nogmaals we hebben het hier over 21 weken, 3 weken voordat er in Nederland gekeken wordt naar het kind, 5 weken voordat er verplicht tot een behandeling overgegaan wordt. Die grenzen zijn er niet voor niets. Natuurlijk snap ik ook niet dat er met 23+6 niet gekeken wordt en met 24 weken wel, maar nogmaals 21 weken is van een zo'n andere orde, die zijn met de huidige stand van de wetenschap naar mijn mening beter af in Nederland dan in een land waar men ten koste van alles tot het uiterste gaat. Tenslotte lees ik met gemengde gevoelens dat mijn persoonlijke ervaringen met mijn dochter mij niet meer in staat zouden laten zijn objectief naar de zaak te kijken. Aan de ene kant klopt dat, aan de andere kant werk ik momenteel in een ziekenhuis (ondersteunend personeel) en heb ik een verpleegkundige van de NICU in mijn team zitten. Ik heb dus ook uit de eerste hand vmenigen gehoord, die niets met mijn persoonlijke situatie te maken hebben. Die behandelgrens wordt in Nederland zeer zorgvuldig bekeken, ik heb voldoende vertrouwen in de Nederlandse kwaliteit van de gezondheidszorg om aan te nemen dat als het enigszins redelijk is om aan te nemen dat prematuren met een kortere zwangerschapsduur geholpen kunnen worden, dat dat dan ook gedaan zou worden. Ik trek dat in deze speciale sprookjessituatie door, we hebben het hier over wilsonbekwamen, die moeten heel zorgvuldig beschermd worden.
Ik denk trouwens dat je de kan in het laatste zinnetje van het artikel moet interpreteren als: ze heeft de kans. Hier is het niet kunnen in de betekenis van het zal zo zijn.