Ik heb net echt tranen met tuiten gehuild om onderstaand filmpje. Ik werd er echt stil van en ben dan weer zo blij met ons gezonde levende kereltje! Wel even waarschuwing want het is echt aangrijpend en toen ik zwanger was wilde ik dit soort dingen echt niet kijken. Nu wel want ik vind het ergens ook een erg mooi filmpje en heel sterk hoe dit gezin ermee omgaat. Ik wil hem daarom toch ook hier delen. En mochten de papa en mama van Puck hier ook actief zijn: heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Aangrijpende video: 'Lieve Puck, je blijft altijd bij ons' - Famme - Famme.nl Waarschuwing: aangrijpend filmpje! Dus even nadenken of je het wil bekijken! De dag dat wij hoorden dat Puck niet meer leefde en ik van haar moest bevallen, besloten mijn tweelingzusje, mijn man en ik om een film te maken. Wij zouden haar maar een paar dagen bij ons kunnen houden en wilden alles uit die dagen halen en vooral de herinnering levend houden voor ons, maar zeker ook voor de kinderen. De film is voor ons heel erg belangrijk en vormt een troost voor ons grote gemis en verdriet. We hebben besloten om een deel van de film (de film duurt in in totaal tien minuten, maar een deel daarvan is te persoonlijk, red.) op Facebook te zetten om aan mensen te vertellen over ons verdriet. Wij zijn intens geraakt door de hartverwarmende reacties op de film; soms van mensen die wij helemaal niet kennen, maar dit bijvoorbeeld zelf óf van heel dichtbij hebben meegemaakt. Deze reacties en de wetenschap dat nu al heel veel mensen even stil hebben gestaan bij ons verdriet, geeft ons een troost in deze verdrietige tijden. Puck is overleden door een probleem met de navelstreng en de placenta, waardoor zij op het laastst geen voeding en zuurstof meer heeft gekregen. Puck was geheel voldragen en volledig gezond en woog na 37 weken 3.400 gram. Ze leek op alledrie de jongens. Eigenlijk was ze een mix van ons allemaal. Wij hebben het gevoel dat ons gezin wel iets van ons naïeve vrolijke leventje is kwijtgeraakt, maar daarvoor in de plaats is ons gevoel van samen nog sterker geworden dan voorheen. Onze jongens waren heel betrokken bij de zwangerschap en keken ontzettend uit naar hun zusje. Zij hebben zelf de naam Puck verzonnen. Ze noemden haar ukke Puck in mijn buik. Wij zijn intens verdrietig dat ons Puckje niet meer bij ons is. Wij gaan samen naar haar grafje en wij proberen de kinderen op een luchtige manier bij Puck te laten zijn. Wij denken dat deze open benadering naar de kinderen toe, goed is voor de verwerking van ons verlies.
Ja ik heb t dus ook gekeken, ondanks dat ik zwanger was en dacht ook: Oke dit had ik niet moeten aanklikken. Pff zo'n heftig filmpje, maaaaar ook heel erg mooi vond ik. Het is toch fijn als je zulke beelden hebt kan ik mij voorstellen.
Prachtig en aangrijpend!! Kennissen van ons hebben dit ruim 5 jaar geleden ook meegemaakt. Een dochtertje die met 40 weken zwangerschap is overleden. Een duidelijke oorzaak is nooit gevonden maar naar alle waarschijnlijkheid ook een probleem met de navelstreng. Ze hebben daarna nog wel een gezonde zoon gekregen maar wel met een hele beladen zwangerschap. Het blijft voor altijd en eeuwig een gemis.
Ja dat denk ik ook. En het zijn mooie beelden. Maar het raakte me wel heel erg. Kamertje af, die kindjes met hun handjes op het kistje (wel mooi idee trouwens)
Pfff, wat een ontzettend prachtig filmpje. Het verhaal had het onze kunnen zijn, hoe het kindje eruit ziet ook. Ik kijk naar het filmpje en denk; dat hebben wij zo niet gedaan, wat jammer eigenlijk. Wat een goed idee om met de kinderen de kist te versieren. Wat fijn dat ze Puck konden en mochten knuffelen (wij mochten L* niet uit haar bedje pakken helaas). En wat ontzettend goed dat ze dat ook gedaan hebben. Wat wij wel gedaan hebben was regelmatig verhaaltjes voorlezen met S op de kamer aan L. Daar heb ik wel heel dierbare herinneringen aan. (Voor wie wil zien hoe dat eruit zag heb ik (tijdelijk) foto's in mijn album gezet.
Wat een lieve foto's !♡ Ik snap dat het heel confronterend is. Voor mij ook erg herkenbaar. Het zoontje van schoonzus en zwager is levenloos geboren met 40 weken, het dochtertje van mijn beste vriendin met 32 weken. Was erg ingrijpend..
Inderdaad tranen met tuiten, kon hem daardoor ook niet afkijken en moest naar een minuut echt stoppen. Erg aangrijpend maar wel mooi van de ouders om zo het te verwerken.
Heel mooie foto's idd. Toch een mooie herinnering. Maar hoe oneerlijk dat jullie perfect volgroeide meisje er niet meer mocht zijn... Veel sterkte nog voor jullie ook...
Prachtig en aangrijpend filmpje! Heel mooi dat ze de laatste uren samen als volledig gezin beleefd hebben. @ megacarls: wat een prachtige foto's van een mooi meisje...
Heb hem vanochtend gezien, erg heftig..poe. ... Verschrikkelijk ! Heel veel sterkte wel erg mooi gedaan
Megacarls: heftig wat jullie hebben meegemaakt Kan mij voorstellen dat zo'n filmpje dan ook extra heftig is. Al is het, zoals jij ook zegt, een mooie herinnering! Erg mooie foto's van een wonderschone dochter!
Ik heb enorm zitten huilen bij dit filmpje... en daarna mijn mannetje een hele grote knuffel gegeven... hoe intens verdrietig... Liefs,
Wat een prachig hefig filmpje. En megacurls: wat verschrikkelijk dit jullie dit ook hebben moeten meemaken.
Erg mooi en heftig filmpje. Megacarls; wat erg dat het zo herkenbaar is voor jullie. kan je foto's helaas niet zien.