Natuurlijk is iedere dag een goede dag om naar een ander om te kijken, er voor die ander te zijn of om een ander zomaar met iets te verrassen... Maar juist in deze donkere dagen voor Kerst lijkt het me bijzonder om eens een topic te vullen met deze mooie verhalen en een ander hiermee te inspireren! Het kan zo fijn zijn te ervaren dat geven soms zoveel mooier is dan krijgen... soms zit het al in een klein gebaar of compliment Of juist... om onverwacht te krijgen waar je dat niet verwachtte... Wat heb jij voor een ander kunnen betekenen of waar heb jij iemands dag goed mee gemaakt? Of... was er iemand die jou zag op een moment dat je het zo hard nodig had? Een reddende engel.... een held? Vertel................
Ik heb een kerstkaartje naar een patiënt gestuurd, die nog helemaal geen kaartjes had gekregen. Zij krijgt ook weinig bezoek van familie of vrienden. Dat vond ik zo zielig! Ik moest het gewoon doen.
Een straatkrantverkoper heeft laatst wat lekkers gekregen van mij. Hij stond bij de supermarkt in de kou. Hij heeft het gelijk opgegeten. Zulke dingen moet ik eigenlijk vaker doen.
Vandaag stond er een team bij de AH om pruducten in te zamelen voor mensen die net buiten de voedselbank vallen om ze wat extra te kunnen geven met kerst. De vraag was of je naast je boodschappen een extra (houdbaar) pruduct wilde kopen om vervolgens daar in te leveren. Weet niet waarom maar heb een volle mand rijst, pasta, soep en knakworstjes gekocht. Moest het van mezelf ofzo... De verbaasde gezichten van het team waren al heel lief, hopelijk zijn de mensen die het mogen ontvangen nog gelukkiger met deze extraatjes!
Dit soort acties heb je hier in Spanje waar ik woon best wel vaak. En ook altijd in de kerk. Ik doe er ook altijd aan mee. Soms vergeet ik het. Maar ik probeer wel altijd iets te geven. Niet alleen met kerst.
Na een pauze van ruim 3 jaar ben ik vorige week weer gestart als bloeddonor. En ik geef geld aan een paar goede doelen. Verder doe ik niet zo veel meer. Natuurlijk ben ik wel gewoon vriendelijk en aardig voor mensen om me heen en help ik familie, vrienden, collega's waar nodig en waar mogelijk. Maar ik doe eigenlijk te weinig voor 'vreemden'. Op dit moment heb ik gewoon de puf niet om weer vrijwilligerswerk te gaan doen ofzo. De vrije tijd die ik heb, wil ik gewoon 'vrij' zijn.
Dit doe ik inderdaad ook soms. Als er iemand staat dan haal ik vaak een extra pak sap en koekjes...Daar zijn ze altijd heel blij mee.
Om zelf ook een voorbeeld te geven... Ik schrijf al jaren met een gevangene in Amerika... in eerste instantie om hem wat menselijk contact aan te bieden... om er voor hém te zijn... Iets waar ik hem duidelijk enorm blij mee maak! En door de vriendschap die is ontstaan kijk ik zelf ook uit naar de brieven van hem. Maar het is zéker geen éénrichtingsverkeer... Toen ik dit jaar 2x een miskraam kreeg en hem schreef dat ik niet wist hoe ik bij mijn emoties moest komen om het te verwerken, dat ik helemaal dichtgeklapt was, kreeg ik juist van hém een brief met de juiste woorden, waar ik zó van moest huilen, dat het de weg vrij maakte voor alle andere emoties. Hoe bijzonder...
Ik sta compleet versteld van een facebookgroep waar ik lid van ben. Het begon gisteren met de persoon waar de groep om draait (autheur) die kerstwensen van de fans ging vervullen. Denk aan een laptop voor spraaktherapie voor een dochtertje met een beperking, winterbanden onder een auto, tegoedbon voor supermarkt voor iemand die krap zat, een nieuw matras voor iemand die rugklachten heeft etc. In totaal waren het ruim 30 wensen die in vervulling zijn gegaan. Nu is het zo dat deze autheur zelf een goed doel beheert, en gisteren kwam er een oproep van een fan om allemaal $1 over te maken om iets terug te doen voor het eerdere gulle gebaar, en in een paar uur tijd is er ruim $10.000 opgehaald. Ik heb zelf geen paypal dus kan hier niet aan mee doen, maar het inspireerde me wel om zelf eens te kijken wat ik kan doen. Mijn geloof in de mensheid heeft de afgelopen 24 uur een flinke boost gekregen
Mijn dochter van 4 zag laatst een verkoper van het straat journaal. Ze vroeg waarom die meneer daar stond dus ik heb haar uitgelegd dat niet iedereen centjes heeft voor een huis of voor eten en dat deze meneer krantjes verkocht zodat hij ook kan eten en wellicht ergens kan slapen. Toen zei ze: mama zullen we naar huis? Dan kan ik de centjes uit mijn spaarpot voor die meneer pakken, want ik hoef toch nog niks te betalen. Dus dat gaan we binnenkort doen als die man er weer is. Zo lief!
Wij beseffen hoe goed we het hebben. Er zit een meisje bij mijn dochter in de klas en ze hebben het helemaal niet breed. Wij betalen haar verjaardagsfeestje en schoolbijdrage. Dat weet alleen haar vader. Verder hebben wij allemaal plein speelgoed gekocht voor school en anoniem gedoneerd. Verder ben ik bloeddonor en doe ik vrijwilligerswerk.
Ik stond gisteren voor de balletles van de meiden te praten met een bejaarde man op een bankje voor het gebouw. Hij maakte een nogal eenzame indruk. Toen de balletles begonnen was ben ik weer naar buiten gelopen om de man uit te nodigen voor een kop koffie. Hij vertelde mij dat zijn vrouw twee maanden geleden overleden was en dat hij zich sindsdien zo alleen voelde. Hij had weinig aanspraak. Hij was erg blij met mijn uitnodiging en we hebben een ontzettend leuk gesprek gehad. Het is maar iets heel kleins, maar ik vond het fijn om deze man voor een uurtje wat afleiding te kunnen bieden. Het heeft mij weer geïnspireerd om vaker dit soort kleine gebaren te doen. Het hoeft niet altijd groot te zijn .
Ik doe mijn buurtjes (oude alleenstaande dames of een man in het verzorgingstehuis) altijd wat helpen en zij sparen alles voor mijn kinderen denk aan speelgoed wat gegeven wordt bij de supermarkt. Nu heeft de super hier een boodschappenpakket actie die spaar ik altijd voor deze lieve mensen, daar komen ze alleen nooit aan en ze vinden het heel erg leuk. Verder help ik ze vaak even met een boodschapje of als ik een bak experiment heb brengt mijn zoontje even wat lekkers bij hen.