Beste lezeressen, ik heb een beetje advies nodig. Ik heb al bijna 4 jaar een lieve vriend waar ik inmiddels al 2 jaar mee samenwoon. We hebben het samen goed. Nu is het bij mij echter al ruim een jaar flink aan het kriebelen: ik wil dolgraag kinderen met mijn vriend, en eerder gisteren dan vandaag. Mijn vriend deelt dit gevoel niet. Hij zegt er voor zichzelf wel uit te zijn dat hij zeker kinderen wilt, alleen nu nog niet. Maar wanneer dit wel is, kan hij ook niet zeggen. Ik heb dus geen idee wanneer mijn grote wens in vervulling zou kunnen gaan. Ik merk dat ik het daar erg moeilijk mee heb, omdat ik geen periode heb waar ik me op kan richten als zijnde het moment dat we gaan beginnen. Dit zou op zijn vroegst na de zomer van 2017 kunnen zijn (ivm reis die nog op de planning staat), maar als hij er dan nog niet klaar voor is kan het daarna nog een paar jaar duren. Ik word erg verdrietig van die onzekerheid. Hij is hiervan wel op de hoogte, maar zegt niets aan zijn gevoel te kunnen veranderen. Dit is natuurlijk goed te begrijpen, maar dat maakt het niet minder moeilijk. Nu kan ik me voorstellen dat velen van jullie in hetzelfde schuitje hebben gezeten. Hoe zijn jullie daarmee omgegaan? En hoe lang heeft het uiteindelijk geduurd voordat je vriend/man er wél klaar voor was?
Tsja kinderen krijgen doe je samen. Ik wilde ook eerder als m'n man. Trouwen en zwanger zijn/worden tegelijkertijd leek hem geen goed plan. En achteraf bleek dit de meest verstandige keus Je moet er samen voor 100% achter staan. je kunt je vriend over een tijdje nog eens porren van zal ik vadt stoppen met anticonceptie om inzicht in m'n cyclus te krijgen en dan tot we er klaar voor zijn condooms te gebruiken
Ik denk dat de meeste vrouwen sneller klaar zijn voor die stap dan de mannen. Met mijn ex wilde ik ook wel maar kwam geen millimeter vooruit en dat heeft me bij hem weg laten gaan. Ik dacht: nu ben ik nog jong en als ik nog 5 jaar wacht en dan nog op zoek moet dan gaat het niet. Mijn ex was op dat moment 27 en ik 24. Een jaar later leerde ik mijn huidige vriend kennen. En daarmee woonde ik enorm snel samen. Ik met de prikpil gestopt na het verbreke van mn relatie en was net 1x ongesteld geworden dus ging weer 1 keer een prikpil zetten om te horen van mn vriend: straks moet je weer een jaar op een cyclus wachten. We doen het wel zo lang met condooms. Het duurde weer een jaar maar toen wist ik wel dat we er beide klaar voor waren. Om een lang verhaal kort te maken. Stoppen met anticonceptie is een optie..uiteraard inoverleg. Zo kan je vast inzichr krijgen in je cyclus. Vervolgens over op bv condooms. Als blijkt dat hij er klaar voor is hoef je niet te ontpillen. Het ligt er ook een beetje aan hoe oud je vriend is. Mijn vriend is nu 31 en wilde liever voor zn 30e papa worden. Nu met 31 is hij ook tevreden hoor. Maar denk wel dat als je 28 a 30 bent je er eerder aan toe bent dan wanneer je begin 20 bent. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk
Een goede vriendin kreeg een kindje in 2010 (zwanger in 2009 dus). Ik kende mijn vriend toen 1.5 jaar. En ben toen over kindjes begonnen. Veel te vroeg natuurlijk, maar toen begon het bij mij al te kriebelen. Toen het kindje van mijn vriendin geboren werd, kenden we elkaar al bijna 2.5 jaar. Toen nog eens over begonnen maar hij wou het nog steeds niet. Uiteindelijk geduldig gewacht. Ook veel gepraat over mijn wens, zijn wens, mijn redenen om er zsm al mee te beginnen, zijn redenen om nog te wachten, etc. Uiteindelijk zijn we er samen uitgekomen en in 2012 pas mee begonnen. Geef het tijd, als je nog niet boven de 35 bent (bij wijze van spreken hé) heb je in ieder geval nog genoeg tijd om je vriend ook aan het idee te laten wennen. Want een zwangerschap beginnen met de stress dat je vriend er eigenlijk nog niet klaar voor is is ook niet leuk....
@zonnetje2015 Ik wil inderdaad dat we er straks allebei 100% achter staan. Maar dat maakt het wachten niet leuker @laurazoey dat is wel een heftig besluit geweest toen met je ex! En fijn dat je met je huidige partner zo goed op één lijn ligt. Het stoppen met de pil is idd een optie. Ik zal het daar nog een keertje over hebben. Misschien om niet per se nu te stoppen, maar in het najaar ofzo.. dan kan hij alvast aan dat idee wennen ofzo. Mijn vriend wordt binnenkort 28 Wat ik nu vooral lastig vind is dat ik het gevoel vind dat het leven op pauze staat en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om dat gevoel te doorbreken, daarom ben ik benieuwd naar jullie ervaringen
@Podiki25 bedankt voor je reactie. We zijn regelmatig in gesprek hierover. En stress bij vriend is uiteraard niet de bedoeling als we er mee gaan beginnen. Het lijkt me aan de ene kant lastig wanneer er in de omgeving kindjes worden geboren (lichte jaloezie) en aan de andere kant is het idd wel een manier om het gesprek op gang te brengen. Helaas worden er zo dicht bij ons geen kindjes geboren om de boel te laten kriebelen aan zijn kant
Mag ik vragen hoe oud je bent? Het klopt inderdaad dat vrouwen er vaak emotioneel wat sneller aan kinderen toe zijn dan mannen. Mannen hebben vaak totaal geen beeld bij het gezinsleven als ze het niet al eens gezien hebben bij iemand (familie, vrienden, kennissen). Wel vervelend zeg, ik snap goed dat je hiermee in je maag zit.
Hoi meid, ik was er ook veel eerder aan toe dan mijn vriend. Goed over gepraat, hij kon ook geen termijn geven wanneer wel. We zouden iig eerst de tuin opknappen en op grote vakantie gaan, en afgesproken er wel goed over te blijven praten, zodat ik mij niet 'vergeten' zou voelen. Na een jaar heeft mijn vriend mijn pil weggegooid en gelukkig was ik snel zwanger En hij is er nu ook zooo blij mee, het was soms echt moeilijk voor mij, maar nu was het het echt waard. Nu zijn we er beide aan toe en genieten we beide van de echo's en voorbereidingen. Blijf met elkaar in gesprek en hou vol!
Pushen heeft geen zin. Hier omgekeerde situatie ik wist altijd dat ik geen kinderen wilde mijn partner zou ze wel graag willen we hadden t er soms over 1 x per jaar en dat was t wij waren 6 jaar samen toen ik toch opeens de kriebels kreeg. Helaas geen kindje mogen krijgen en geniet nu van de voordelen met zijn 2 en wij maken elk jaar verre reis en zijn ook zonder kindje erg gelukkig samen
Als het aan mij had gelegen was ik 10 jaar geleden al moeder geweest. Bij mij is de wens altijd heel sterk aanwezig geweest. Toen ik ml 12 jaar geleden leerde kennen was voor beide duidelijk dat we kinderen wilden. Man was al wel vrij duidelijk dat hij er nog wel eerst even mee wilde wachten om alles op orde te krijgen. Voor mijn man was het ook belangrijk dat we er financieel goed voor stonden. Mocht ik willen stoppen met werken om thuis blijven voor de kinderen kan dat. Nu werk ik 3 dagen omdat ik dat wil, helemaal thuis blijven zout ik niet Happy van worden. 2004 leren kennen, 2011 getrouwd, 2012 huis gekocht + 7 maanden verbouwd, 2013 zwanger + geboorte dochter. De eerste periode duurde wel lang maar vanaf 2011 is alles wel heel snel gegaan Tja, belangrijkste is dat jullie beide klaar voor zijn. Meestal duurt dat bij mannen langer als bij vrouwen.
Hoe oud zijn jullie? Ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn vriend. We hadden een huisje gekocht, als klopte, ik wilde dolgraag maar hij nog niet. Ik heb het een tijdje met rust gelaten (denk zo'n paar maandjes) en toen ik er weer voorzichtig over begon zei hij uit zichzelf dat ik maar moest stoppen met de pil.. Pushen werkt sowieso averechts. Maar het zou wel fijn zijn als hij kan zeggen hoe lang bij nog ongeveer wilt wachten.. heeft hij het over jaren wachten of een jaartje..zit veel verschil in natuurlijk.. Succes meid, weet hoe lastig het is
Herkenbaar hoor! Ik was 9 jaar samen met mijn vriend toen het bij mij begon te kriebelen. En dat gevoel is zo sterk!! Ik heb het besproken, hij wilde de stap nog niet zetten en wist ook geen termijn. Zou dat iets mannelijks zijn: zich niet kunnen voorstellen wanneer dan wel? Dat terzijde. Paar maanden later weer over begonnen en met de pil gestopt en deden met condoom. Heel vaak op m'n tong gebeten om er niet te vaak over te beginnen. Toen we weer n paar maanden later op vakantie gingen zag ik de condooms al in z'n toilet tas zitten. Kan me nog zo herinneren hoe verdrietig ik daarvan werd! Maar op vakantie zelf zei hij: Laten we er voor gaan! Was zo blij! Achteraf gezien ben ik blij dat ik op m gewacht heb. Je hebt m zo hard nodig! Ik had t geluk snel zwanger te raken en ook een goede zwangerschap te hebben. Mocht dat niet zo zijn moet je t toch echt samen doen en handelen al die stress. En als t kindje geboren is doet dat ook echt wat met je relatie positief en negatief (slaapgebrek, minder aandacht en tijd voor elkaar, seksleven etc). Nog een puntje is dat ik ook blij ben dat ik goed genoten heb van het met z'n tweeën zijn. Uitgaan, reizen, luieren en doen waar je zin in hebt in je vrije tijd. Dat komt toch echt nooit meer terug op die manier. Weet niet hoe oud je bent, maar een 'geregeld' leven met kind kan nog heel lang (hopelijk) en deze tijd nu ga je nooit meer terug krijgen!
Bedankt voor alle reacties! Zo te lezen is het erg herkenbaar. Ik ben zelf 23, mijn vriend binnenkort 28. We zijn bijna 4 jaar samen, waarvan 2 jaar samenwonend. Jullie hebben zeker gelijk, we moeten erover in gesprek blijven en dat doen we ook wel gelukkig, alleen is het altijd dezelfde uitkomst: hij wilt nog niet en weet niet wanneer hij wel wilt. Wat wel hielp is dat er deze week een item op tv was over oudere vaders, en dat de gemiddelde leeftijd waarop mannen voor het eerst vader worden rond de 34 jaar ligt. Dat vond hij toch ook wel wat oud zei hij. Dus ik weet nu: tussen najaar 2017 (ivm reis) en ergens in 2022 is hij er dan klaar voor. Is nog steeds nog wel erg ruim. We hebben overigens nu nog een huurhuis die ruim zat is, maar waar we geen grote tuin hebben maar een balkon van 16 m2. Ook dit vind mijn vriend een reden om te wachten maar ik ben zelf van mening dat onze extra kamer een babykamer kan worden zolang we daar wonen en dat we iets kunnen kopen wanneer het kind een jaar of 2 is, omdat het voor die tijd waarschijnlijk toch niet echt in de tuin speelt iod. Jullie hebben gelijk wanneer jullie zeggen dat hij er echt klaar voor moet zijn voor we er aan beginnen. Dit vind ik zelf ook erg belangrijk. Ik probeer hem ook niet te pushen. Soms heb ik het er een maand of 2 niet over, maar soms kan ik dat gevoel niet voor me houden en ben ik een paar dagen lang emotioneel. Ik zou soms willen dat mannen voelen wat wij voelen. Dat gevoel dat je zoveel liefde in je hebt die je niet kwijt kan ofzo. @wens09 Gelukkig genieten wij samen ook nog genoeg! We gaan samen veel op pad in de weekenden om van alles te ondernemen met zijn 2en. Lekker uiteten, hotelletje, af en toe concertje, bioscoopje, stedentripje hier en daar, lekker uitslapen...