Ik denk dat dat zo is omdat we tegenwoordig in een maatschappij leven waar kinderen van hot naar her worden gebracht, bso, tso, kdv, tennisclub, judoclub enz. Sommigen slaan hierin gewoon te ver door.
zou kunnen, weet het eigenlijk niet. Wij gingen wel regelmatig logeren omdat mn ouders ergens heen gingen, maar dan waren we wel ouder dan mijn meisje nu is. Ik vond het ook altijd heel erg leuk. Ik kan mij nog 1 verhaal herinneren, toen mijn ouders 12,5 jaar getrouwd waren gingen ze een weekend naar parijs. Mn opa en oma kwamen bij ons in huis om op te passen. Ik was 6 en mn zusje 2. Mn moeder heeft blijkbaar de hele weg naar het vliegveld gehuild omdat ze ons miste, terwijl het haar idee was. Toen heeft mn vader gezegd: oke, of we gaan het nu gezellig maken, of we rijden terug naar huis.
ik geniet met kinderen en ook zonder mijn kinderen als ik een heerlijk avondje ga stappen....... ze zijn echt niet overal waar ik ook ben en dat vind ik ook helemaal niet de bedoeling....
Tja, wij 'dumpen' onze kindjes 3 dagen per week in het kdv, omdat ik dat al wel veel vind schieten andere uitjes met zijn tweetjes er bij in. Ik zou het heel vervelend vinden als ze al 3 dagen naar het kdv zijn geweest, dat ze dan in het weekend ook nog naar een oppas moeten omdat wij wat samen willen doen. Als ze wat ouder zijn wordt dat wel makkelijker vind ik. Mijn zoontje gaat heel graag naar mijn ouders, maar mijn dochtertje is nog altijd het liefste bij mij. Op het moment dat zij ook vraagt of ze naar opa en oma mag of daar mag slapen, dan mag het van mij ook. Gaan we dan wel lekker genieten met zijn tweetjes.
Dat denk ik ook. Plus natuurlijk je eigen persoonlijkheid en karakter van je kindje(s). Ik krijg ook de indruk dat hoogopgeleide "carrrière vrouwen" MINDER moeite hebben hun kinderen af en toe uit te besteden, maar dat is ook wel logisch lijkt mij.
Vind ik dus ook, je moet op een gegeven moment ook de spreekwoordelijke navelstreng doorknippen natuurlijk. Ik was maandag met een groepje vriendinnen uit eten. Een van die vriendinnen (thuisblijfmoeder) was voor het eerst in drie jaar tijd (!) alleen uit eten zonder man en/of kids. Haar man zorgde die avond voor de kindjes. Echter om de 5 minuten had ze wel één van haar kinderen of echtgenoot aan de telefoon om te vragen hoe het ging en vervolgens werden wij ook nog allemaal "getrakteerd" op een gesprekje met haar oudste dochtertje. Pfff, dat vonden wij echt wel wat "ziekelijk" hoor, hebben op een gegeven moment daar echt wat van gezegd.
Ja maar dat is toch heel iets anders.. Ik ben tbm, mijn kinderen zijn altijd bij mij.. maar ik kan super goed zonder mijn kids hoor. No problem. Mijn dochter keek op dag 1 op de psz al niet meer om en heb ook helemaal niet met tranen bij de hek gestaan ofzo, zou ook niet weten waarom. Ik denk dat 'moeite hebben met' en 'het niet nodig vinden' 2 totaal verschillende dingen zijn. Ik ben ook nog nooit uit eten geweest, maar no way dat ik me zoals die vriendin van jou gedraag.
ja dat lijkt mij ook niet wat... als 1 van ons uitgaat hebben we afgesproken dat er alleen word gebeld als er echt iets aan de hand is... en als ze wakker zijn of niet willen slapen dan is dat de taak aan degene die thuis is... nu hebben wij er gelukkig geen moeite mee en gaat het altijd goed.... ik heb dan ook niet het gevoel dat ik moet bellen om te vragen hoe het gaat want ik weet gewoon dat mijn man dat prima af kan en ik vertrouw hem daar 100% in.... andersom is dat ook zo.... dus gelukkig kunnen wij rustig uitgaan zonder dat de telefoon om de 5 min afgaat..... als we een oppas thuis hebben zitten sms is af en toe om te vragen hoe het gaat, en ze weet dat als er echt iets is wat haar niet lukt ze ons kan bellen en dan komen we eraan.,.. is nog nooit gebeurd trouwens...
Ik lees dat gelukkig nergens en al zou ik dat wel "aan alle kanten" horen, dan heb ik daar nog maling aan. Ik doe wat ik wil en niet omdat iets "moet". Mensen die dat doen, vind ik een beetje zielig. Ik ben veel bij mijn kind omdat ik dat het leukste vindt en ik ga niet uit omdat ik daar geen zin in heb, zo simpel is het.
Dat is onzin natuurlijk. Ook vrouwen die minder hoog opgeleid zijn en gewoon werken kunnen daar bewust voor kiezen. Ik ben hoog opgeleid en ben bewust thuis.
Ik bedoel natuurlijk in zijn algemeenheid. Dat zie ik in elk geval wel in mijn omgeving en statistisch gezien schijnt het ook zo te zijn dat een hoger percentage hoogopgeleide moeders (full-time) werken dan lager opgeleide moeders.
het komt bij het soort banen dat je hebt als hoog opgeleide ook gewoon vaker voor dat er geen mogelijk is om part-time te werken. (hoi ik bemoei me er ook even mee)
Ja precies. Het is nu net zo alsof je je als thuisblijfmama die ook nog eens niet vaak uit gaat heel hard moet roepen dat je ook prima zonder kind kan! Ik ben altijd blij als het op zaterdag even "mij-tijd" is: ik ga met de honden wandelen, sporten, naar de kapper. En het is een win-win situatie want mijn man vindt het heerlijk om samen met zijn zoon te zijn! Ik heb 1 vriendin met wie ik winkel, de rest van de vriendenkoppels die zien wij samen in het weekend. Zijn allemaal carrieretantes en dus kan ik daar ook niet gezellig heen gaan door de week. Hier 1 vriendin die ook thuis is en op fietsafstand woont, dat is wel leuk voor de jongens. Straks gaat mijn zoontje 2 ochtenden naar ds psz en ik zie daar enorm naar uit hoor!
Ik heb trouwens anders ingevuld, mijn meisje heeft nog nooit oppas gehad maar dat zal heus nog wel voor gaan komen.
Dat geloof ik; hoe hoger de functie hoe minder kans op pt werken. Mijn man kan ook niet 1 dag minder werken.
Ik sluit me helemaal bij Zogelukkig aan. Ook ik ben hoog opgeleid en bewust thuis. Ook mijn dochter gaat mee naar de tandarts en de dokter. Naar feestjes gaat ze ook mee, net als wanneer we uit eten gaan. Als ze echt niet meekan, dan blijft mijn man bij haar. Ze is nog nooit ergens anders blijven slapen, en ze zal pas gaan logeren als ze er zelf om vraagt.
Ik heb anders ingevuld. Onze kids worden hoogstzelden gedumpt. Misschien 5x per jaar voor heel eventjes als ze echt niet mee kunnen. En oppas heb ik zelden nodig. Of ze gaan mee of ik of manlief gaan niet samen weg. Ik hou van stappen, hij niet en blijft thuis. Hij heeft oefenavonden vd brandweer, ben ik thuis Vult elkaar prima aan zo. En hebben/willen we samen iets dan is onze oudste zoon (22) meestal wel bereid om op te passen. MITS ze in bed liggen. Hij ziet t niet zitten om ze uren te vermaken en luiers te verschonen, vooral poepbroeken niet Gelukkig doet ie t wel als de jongste eens wakker wordt van n poepbroek.
Ehm... Oke...? Geen idee waarom je zo inhakt op mijn eerdere reactie. Ik val er toch niemand mee aan? En ik zeg al helemaal niet dat ik me er iets van aantrek of dat ik een oordeel heb over mensen die vinden dat je wel of niet altijd bij je kind zou moeten zijn. Ik gaf alleen een verklaring voor waarom het LIJKT alsof kindjes 'tegenwoordig' (veel) vaker gedumpt dan wel uitbesteed worden. Dat was alles.
Ik reageer echt normaal hoor en hak niet. Gewoon een reactie tussen andere reacties. De moeders die werken doen dat toch ook niet omdat dat "moet" van de maatschappij? Om die reden ben ik ook niet thuis, ik ben totaal niet gevoelig voor maatschappelijke grillen. Niemand dringt mij op thuis te blijven bij mijn kind, het is een vrijwllige keuze die mij heel gelukkig maakt.