de kop zegt het al: ik hoor steeds vaker om mij heen het fenomeen: te veel ermee bezig zijn houdt een zwangerschap tegen. Je hoort dan mensen zeggen: toen ik op vakantie was en helemaal niet bezig met zwanger worden, toen is het gebeurd. Dat stress een factor kan zijn die zwangerschap kan belemmeren geloof ik wel, omdat het ook de menstruatie kan beïnvloeden. en dat je ontspannen moet zijn, geloof ik ook wel. maar geloven jullie erin dat een te grote drang en wens, en er te veel mee bezig zijn in het hoofd een zwangerschap kan tegenhouden? wat vinden jullie?
Nee hoor, zwanger word je tussen de benen niet tussen de oren Plus ik wou zoon ook heeeeeeeeeeeeeeeeeel graag en er ook veel mee bezig geweest ;Lees; ovulatie testen, tempraturen, elke keer einde van de maand wel tig keer getest of ik zwanger was,, een dozijn aan ovulatie testen en zwangerschapstesten is erdoor gegaan haha ,ik dacht er wel 1000x per dag aan en leefde zowat op dit forum en ook ik ben gewoon zwanger geworden.
ik denk t niet.. zolang je indd niet te veel stresst en er teveel mee bezig bent, dus echt alles laten staan qua eten en drinken en heel je leven er op aan passen, zoals echt elke ochtend zelfde tijd wakker worden om te tempen of wat dan ook, vind ik zelf te ver gaan. ik bedoel, vrij dan lekker om de dag en misschien tegen je eisprong elke dag, (mits je samen met je partner daar de gelegenheid tot toe krijgt natuurlijk!) lijkt mij beter.. zo ga ik het proberen maar vind het ook wel leuk om hier op het forum wat bij te houden en te lezen...
Oww btw ik vroeg me dit ook af tijdens het zwanger worden omdat iedereen het mij ook zei,, hier is het topic dat ik toen gestart heb. http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden/217721-teveel-mee-bezig.html
ik vind het best lastig. ik ben in januari zwanger geworden van mijn liefje die ik toen nog maar een paar weken kende. omdat ik niet van plan was meteen kinderen te gaan krijgen heb ik na een halfslachtige onveilige sexbeurt de morning afterpil gehaald maar was toch zwanger. wij wilden het kindje wel houden maar kregen een miskraam. we hebben sindsdien niet meer aan anticonceptie gedaan, maar ben niet zwanger geworden na die MK. Op de een of andere manier vind ik het vreselijk raar dat ik toen zo tussen alle regels door na een morning afterpil zwanger ben geworden en nu, nu we ook daadwerkelijk mijn ovulatie in de gaten houden, het niet lukt. Vandaar dat ik soms wel eens denk: vraag ik teveel van mijn lichaam?
thx! daar is lekker veel geschreven zie ik. ik lees dat je er best lang op hebt moeten wachten, op die zwangerschap. Dan heb ik nog maar weinig te klagen eigenlijk. misschien komt het ook door het feit dat ik me noooooooooooooooooooooooit met mijn menstruatie bemoeide, het kwam wel een keer, maar nu ik er wat meer mee bezig ben lijk ik elke maand na mijn ovulatie van alles te voelen in buik etc. dat is nu al een aantal maanden zo. en ik neem me elke maand voor er niet mee bezig te zijn maar dat lukt dus niet...
Als je teveel stresshormoon hebt in je lichaam kan dat de kans op een zwangerschap verkleinen. Dit is een bewezen feit!! Maar dat is te meten. Als de onderzoeken goed zijn zou het in principe een zwangerschap niet in de weg mogen staan. Bovendien lijkt het me onmogelijk er niet veel mee bezig te zijn..
ik denk wel dat dit een zwangerschap tegenhoudt. tenminste uit mijn ervaring. na mijn MA wilde ik dol graag zo snel mogelijk weer zwanger worden. deed aan tempe, ovulatietesten en as erg bezig met mijn voeding en dergelijke. zelfs pillen van de etos (zwanger worden) moesten er aan geloven. Ik was er zo mee bezig dat ik al ruim voor menstruatie begon te testen en elke keer dingen voelde die er niet waren. dan die menstruatie was elke keer weer een domper. uiteindelijk vroeg mijn vriend mijn ten huwelijk en even dacht ik niet aan zwanger worden. 1 maand geen temp bijgehouden, geen ovulatietesten en je raad het al. ik was overtijd en had nog geen een keer getest. ik voelde me niet zwanger en wachte zelfs nog 2dg voor ik ging testen. ja hoor ik was zwanger. in eens terwijl ik zoiets had deze maand dan maar even niet. bij mijn zoontje stopte ik met de pil zo van we zien wel. met mijn verjaardag nog veel gedronken want tja was halve wegen de pil gestopt zou na me menstruatie pas beginnen. enkele dagen na me verjaardag nog geen menstruatie. test gaf aan zwanger bij mijn zus ongeveer het zelfde. 1e was een ongeplande zwangerschap (wel gewenst) en 2 jaar later ging ze voor nummer 2. ruim 1 jaar met testen en dergelijke bezig geweest en kwam er maar niet van tot ze zij we zien wel. kort daarna was ze zwanger van nummer 2 en toen de oudste bijna 4 was werd der dochter geboren het even opzij zetten is niet niks. als je zo graag wilt dan wordt het op en duur een dwang om er alles aan te doen om zwanger te worden. ik had het geluk dat een huwelijk planne mijn hier mee hielp
Nou, in mijn geval geldt dat dus absoluut niet. Ik zou een spiraaltje laten zetten vorige zomer, maar we hebben besloten die niet te laten zetten omdat we toch binnen niet al te lange tijd kinderen wilden. Ik slikte al 5 jaar geen pil meer, omdat ik moodswings kreeg van al die hormonen. Dus toen zijn we zonder anticonceptie verder gegaan, zonder al de drang te hebben dat het meteen raak moest zijn. Op dat moment waren we ook met heel andere dingen in het leven bezig. Maar als het raak zou zijn, zou het zo gewenst zijn! We hadden ook de hele maand door onveilige seks. Toen het met oud en nieuw nog niet zover was, zijn we "officieel" gaan proberen, compleet met ovutesten, vitamines, stoppen met roken / drinken en de hele ratteplan. En ja, nu zijn we er te erg mee bezig en het lukt het niet. Maar toen we er niet zo gefocust op waren lukte het ook niet... Ik denk dat het weinig uitmaakt of we nu wel of niet stressen, ons lot is in handen van moeder natuur.
Misschien dat het per persoon verschillend is.. Ik denk dat ik mezelf blokkeer op het moment. Ik wil dit zo graag en ik vind het zo moeilijk dat ik geen enkele controle of zeggenschap heb dat ik daardoor steeds verkramp. Ik ben 7 jaar geleden een keer onverwachts zwanger geraakt en had dus gedacht; dit is zo geregeld. Nou zijn we nog niet zo lang bezig maar die gedachte is inmiddels veranderd in een hoop twijfel en onzekerheid. Toch geloof ik echt dat het komt op het moment dat ik in staat ben het los te laten en er echt op te vertrouwen dat het komt. Dat maakt de teleurstelling als ik ongesteld word trouwens niet minder..
oh dit herken ik heel erg. maar jij bent al langer bezig met proberen zo te zien, dus heb ik nog weinig reden tot klagen. Om mij heen zijn vriendinnen steeds bij poging 1 zwanger, zelfs een vriendin die al 2 maanden geen menstruatie had gehad vanwege een compleet op hol geslagen cyclus. ik merk ook dat ik steeds halfslachtig aan het plannen ben: stel dat ik nu zwanger ben, dan kan ik volgend jaar niet naar die en die beurs voor mijn werk. Dat is iets waar ik me ook voor schaam. Maar het alle- aller- allervreemdst vind ik nog die gekke steken in mijn buik die ik steeds maar heb. Of ze zijn gewoon 'nieuw' en is er iets gaande in mijn buik dat steeds niet goed verloopt, of ik heb dat 20 jaar lang nooit eerder bewust gevoeld. evengoed sterkte. ik hoop dat je gauw zwanger zult zijn. je weet in ieder geval dat het kan, dat houdt mij in ieder geval positief. ik ben ooit zwanger geweest.
@Willemijntjes: Nou zo lang zijn we echt nog niet bezig.. Ik heb in november mijn spiraaltje laten verwijderen. Toen hebben we het 3 maanden geprobeerd en daarna een pauze genomen in verband met een andere functie die ik kreeg aangeboden. In mei zijn we weer begonnen, dus nu weer 2 rondes. Maar... in de tussentijd hebben we geen voorbehoedsmiddelen gebruikt dus het had gekund. Dat halfslachtig plannen doe ik ook.. Ik zoek steeds naar reden om het uit te stellen zodat ik het niet hoef te proberen en dus ook niet teleurgesteld kan raken. Herkenbaar? Als ik al iets voel, voel ik het links onderin. Een soort van aanhoudende ovu-pijn zeg maar. Ik heb ook rond die periode chlamydia opgelopen, daar kwam ik pas achter toen ik mijn huidige vriend leerde kennen. Geen idee of dat schade heeft toegebracht.. Mijn ha vindt dat we het gewoon jaar moeten proberen. En waar ik bloed onzeker van word is dat ik steeds medicijnen moest slikken wegens een lange en hele hevige menstruatie en dat hij nu (zonder medicijnen) normaal is.. Pff ik word van alles onzeker zo langzamerhand hihi
aha, ik dacht dat je al langer bezig was. Dat redenen om het niet te doen ken ik niet zo goed. Ik ben er wel echt aan toe. Ben met mijn bijna 35 jaar ook een van de weinigen in mijn omgeving zonder kinderen. Ik heb eigenlijk steeds het gevoel in mijn baarmoeder dat ik ook had toen ik ooit een spiraal had laten zetten: krampjes, maar meer steekachtig en van links naar recht en dan weer van voor. en ik herinner me dat ook van mijn eerdere zwangerschap. Daarom vind ik het zo frustrerend, de 'pijn' (wat het eigenlijk niet te noemen valt) is steeds herkenbaar. maar misschien doen we het onszelf wel aan. j kunt veel voelen en je lichaam behoorlijk voor de gek houden...
@Willemijntjes: aha.. je hebt die steken dus nu? Na je eisprong? Dan ga ik voor je duimen!! Bij de meiden om mij heen was dat het eerste teken Ik heb dat tot nu toe niet gehad.. Het is niet zo zeer dat ik twijfel maar dat ik denk, waarom doe ik mezelf dit aan. Daarom heb ik zoiets van, op het moment dat ik er echt in vertrouw dat het vanzelf goedkomt en het los durf te laten.. komt het vanzelf. Mocht dat niet voor februari 2012 zijn, dan maak ik een afspraak bij de huisarts
hey meiden, ik denk wel dat er teveel mee bezig zijn invloed heeft op je lichaam, met name de spanning/stress die het met zich mee brengt! hier ook helaas nog zonder resultaat en dit is mijn eerste maand waarvan ik zoiets heb van weetje ik zie het wel, is het zo dan is het niet zo dan en dan maar weer op naar de volgende ronde.