Hij luistert niet... Hij luistert nooit. Ik kan alles wel 40x zeggen en dan nog heeft hij het niet gehoord. Hij hoort het allemaal niet en soms denk ik dat hij het bewust doet. "Men" zegt dat vrouwen ongeveer 5000 woorden per dag meer vertellen dan mannen. Nou, DUH, als je mijn vent hebt, dan is dat nog wel het drievoudige ook! Voorbeeld 1: Om half drie vanmiddag hadden we een afspraak. Pietje zou langskomen. Doet er verder niet toe. Om vijf over half drie zeg ik voor de grap: zo zo, Pietje is te laat, nu doen we de deur niet meer open. Vervolgens spreekt Pietje mij om kwart voor drie aan met de woorden: er is iets gebeurd op het werk, ik kan nog niet weg, ik kom rond vijf uur. Dus ik zeg tegen mijn vent: Pietje komt pas om vijf uur vanwege zijn werk. Mijn vent zegt: oh oké. En hij gaat weer door waar hij mee bezig was (wat in mijn ogen nooit boeiender kan zijn dan wanneer mijn partner tegen mij praat - maar toch schijnt World of freaking Tanks cool te zijn - stomme rotgame!). Vervolgens vraagt mijn vent om KWART OVER DRIE: hee, Pietje is wel erg laat, hè? Ja zeg :x! Voorbeeld 2: Zijn nichtje stuurt een e-mail. Ze gaat verhuizen naar de andere kant van het land en ik vind haar wel aardig, dus hij draait zich om en verteld mij dat. Ik zeg: ah wat jammer! We zien haar al zo weinig, nu zien we haar waarschijnlijk nog minder. Als we iets kunnen doen om haar te helpen, horen we het wel, toch? Of schrijft ze nog iets??? Vervolgens hoor ik: huh, zei je wat? Heb je het tegen mij? JA WADAN! HET PLAFOND? DE MUUR? Voorbeeld 3: Ik zit met de baby op de bank en de baby is net chagrijnig wakker geworden (slecht gedroomd ofzo?) en ik vraag aan hem of hij een klein flesje met water wilt vullen, want hij doet net alsof hij een arabier in de woestijn is en kggggggghhhhhh doooorssssttttt, jullie kennen het wel. Hij zegt: ja maar, hij heeft 2 uur geleden al melk gehad... Dus ik zeg: IK ZEG TOCH WA-TER, GEEN MEEHELK! Hij: oh. Vervolgens geen actie, dus ik sta al zuchtend op en loop met huilende (dorstige) baby de kamer uit en hoor hem zeggen: gaat hij nu slapen? Om vervolgens met een klein flesje water de baby te sussen. Ben ik nog geen vijf minuten verder, staat hij op, gaat hij in de keuken een flesje van 150 milliliter flesvoeding staan bereiden. BEN JE DOOF OFZO? BEN IK IN BEELD? Het is potverdorie elke dag hetzelfde. En als excuus zegt hij: schatje, sorry, maar je praat zoveel. Ik zeg potverdorie helemaal niet veel! Vergelijkbaar met de gemiddelde vrouw in Nederland praat ik verdraaid weinig! Dan zeg ik geen boe of bah. En de keren dát ik wat zeg wordt er gewoon niet geluisterd en ik word daar zo ontiegelijk kwaad van dat ik zin heb om een superpower te ontvangen van een onzichtbare onbereikbare macht en hem de halve kamer heen te telekineseren (ja ik weet dat dat geen woord is, ik heb het zojuist even zelf verzonnen uit kwaadheid)! Hij geeft ook als smoes: oh, ik dacht dat je al klaar was met praten (??? ik ben NOOIT klaar met praten, verdorie! Als ik klaar was met praten, was deze relatie voorbij!). Of uiteraard: oh, zei je dat? Ik was even met iets anders bezig.... Uiteraard ben ik wel verplicht om naar elk wissewasje van communicatie van zijn kant uit te luisteren (en doe ik dat ook braaf in de hoop dat het een wisselwerking gaat worden) maar zelfs dán luistert hij niet. Dus zelfs niet als het voor hem écht interessant of van levensbelang is. En hij vraagt echt dingen die ik hem tien minuten daarvoor uit mezelf al heb verteld waarvan ik weet dat hij ernaar gaat vragen omdat hij het wil weten. Dit doet hij overigens niet 3x per dag, niet 15x per dag, maar gewoon 99 van de 100 keer. De enige momenten waarop hij echt zijn best doet met luisteren is als hij in een prikkelarme omgeving is in het donker in de slaapkamer nét voordat hij 'iets' van mij wilt. Ja kijk; dán luistert hij wel. Als hij zo door blijft gaan, zet ik hem buiten de deur en kan hij het shaken verder. GRRRR, LISTEN! Ik kan het gewoon niet langer meer verdragen en heb zin om onredelijk te krijsen zoals mijn moeder dat altijd deed met haar 'death stare' en als-blikken-konden-doden-blik: "BEN JIJ DOOF? HEB JIJ OREN?".... *loopt rood aan van kwaadheid* AAARRRGGGHHHH!!! disclaimer: dit bericht is puur ter uiting van frustratie van partners minpunt (waar ik er zelf ook 15000 van heb), eventuele herkenning en/of tips om zijn oren vast te spijkeren aan het tafelblad. Niet om de TS te bashen; voor de rest is onze relatie namelijk net zoals elke andere relatie in Nederland. Ups & downs. Zo... En nu ga ik Bridget Jones Diary kijken voor de derde keer ooit met een zak M&M's en luister ik gewoon niet meer naar hem. Ik negeer hem. En hij mag ook oplazeren met zijn goedmaak-kusjes. ZAK HOOI!
Mijn reactie op hem is meestal zoiets als: he jammer van dat leuke snoetje.... Hij: wat bedoel je? Ik: nou, het zou toch zonde zijn als ik je oren eraf zou moeten halen. Hij: huh? Ik: ja, je gebruikt ze toch niet, we kunnen ze beter aan iemand geven die er wel wat mee doet. *rolt met haar ogen* Oké, ik ben klaar [/einde].
Jeetje heb jij mijn vent? Ik lig iedere keer helemaal in de vernieling om jouw topics, zooo herkenbaar
Whahahaha! Herkenbaar! Als ik mijn vriend wat vertel en een paar uur/dagen daarna begin ik er weer over en dan heeft hij geen flauw idee waarover ik het in hemelsnaam heb! En dat doet hij alsof ik gek ben en het nooit aan hem verteld heb.. Mannen *zucht*
Sorry, moet er ook wel om lachen... Zoo herkenbaar!! Je schrijft inderdaad erg leuk, moet je wat mee doen!
Pies in m'n broek! Als mijn vriend luisterd heeft mijn zoontje dat meteen door. Hoor je ineens, papa, papa, papaa, papaaaaa, Bart, bart, baarrrtttt. Bart; Huh wat? Kleine man; Mama praat tegen je 😄, kleine held.
Oh heel herkenbaar hier ook een game nerd, en op team speak kan ie wel goed lullen en luisteren met die gasten, als ik wat wil vertellen moet ik maar even wachten omdat meneer aan het luisteren is maar als ik wat vertel ho maar is niet boeiend genoeg! Schreeuw ook altijd naar hem als ie niet luistert zegt hij je hoeft niet zo te schreeuwen hoor ben niet doof, uh echt wel! Of ik ros die koptelefoon van zijn kop af dan heb ik wel de aandacht! Jaa echt heel herkenbaar zal nooooooooooooit veranderen pfff. hahaha mannen !
Haha...wederom grappig! (sorry joycey). Maar: je hebt het over een man.....dus tja.. Ik denk een veel voorkomende afwijking...(same here!)
Tja, bij ons gaat t er nogal anders aan toe. ik zeg iets, mijn man zegt huh? he? zei je wat? Waarop ik weer antwoord huh? he? zei jij iets dan???... huh.... Mijn man en ik zijn beide doof aan 1 oor. Soms erge grappige acties, ook met de woorden ben je doof ofzo? Ik zeg altijd dat mijn man aan 1 oor doof is, en de andere Oost-Indische doof...
hihi . Schat ik heb je pinpas en ik ga voor 110 euro kleren kopen goed? He lief ik ga even eten koken wat wil jij ?? geen antwoord. Kook voor jezelf en ga eten.. (stiekem kan je wel ook genoeg voor hem maken en ikn de koelkast zetten ) Ja jij zei niets dus dacht dat je niets wou.. Ik ga even ijsje kopen , jij ook? .. etc etc.. misschien komt ie binnen en anders heb jij er wat lekkers en kleding aan over gehouden. haha
Het mooie eigenlijk hier is dat ik dus werkelijk aan 1 oor doof ben. Maar ik hoor meer als mijn man .
Oh dat doet mijn oudste ook, laatst: papa, papa, papa, papa,PAPA, manlief: HUH? Zoon; JE VROUW HEEFT JE NODIG ik had het niet meer.
Als ik het idee heb dat hij niet luistert ga ik altijd lulverhalen ophangen. Dat ik vreemd ga ofzo en dan zegt hij 'ik hoor je wel hoor'
Hahah heel herkenbaar, ik doe gewoon heel irritant: (andere naam) piet, piet, piet, piehieet, piehiet, PIET! PIEEEET! KIJK NOU! Totdat hij kijkt, en dan negeer ik hem. Als hij zn headset op heeft dan gil ik regelmatig even onverwacht in het microfoontje en dan gillen zn vrienden meestal terug of ik ga even lekker wild met ons zoontje vlak naast hem spelen etc. Ik vermaak me wel hoor