alvast sorry voor mijn geklaag maar ik weet het gewoon even niet meer. mijn emoties zitten torenhoog en ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld. de afgelopen dagen waren zo verschrikkelijk druk dat ik totaal geen energie meer heb, niks meer. ja in de ochtend, maar vanaf 3 uur is mijn energie gewoon op en ik kan niet altijd even gaan liggen en rusten, zeker niet als ik aan het werk ben. onze auto was kapot en toen we een andere hadden ging die ook na 2 weken stuk (garantie tot de deur bij de handelaar) dus 2 niet te verkopen auto's voor de deur (reden nog wel maar repareren was het niet meer waard) we zijn zaterdag voor nieuwe auto wezen kijken maar die gaf ons een slecht gevoel en zijn daarna naar de verjaardag van mijn zusje geweest dus dat was een te drukke dag achteraf gezien. zondag weer de hele dag (samen met die kinderen (arme kinderen moesten steeds mee natuurlijk)) op zoek geweest naar een andere auto en uiteindelijk wel gevonden maar dus hele dag weer te druk geweest. het werken maandag is me zo zwaar gevallen dat ik gewoon letterlijk niet meer kon lopen, ik strompelde door huis en heb met moeite eten gemaakt (vriend heeft avonddienst) en lag om 8 uur al in bed knock out. gister weer gewerkt en ook die dag viel me zwaar op mijn dak. Vervolgens bericht van m'n vriend of ik zijn kinderen na het werk kan ophalen omdat de vriend van hun moeder in het ziekenhuis ligt en zij zelf met haar dochtertje (uit 2e relatie) ook naar het ziekenhuis moest ! arme babytje (3 maanden oud) was uitgedroogd door de buikgriep. ik uit mijn werk haasten, kinderen opgehaald, boodschappen gedaan, makkelijk poffertjes met ze gegeten en hup naar bed gedaan. ik kon niet meer gister. Lag er weer om 8 uur in en vanochtend waren ze om 6 uur al wakker respect voor de moeders die zwanger zijn en al kinderen hebben ! ik vond het mega pittig maar het was ook onverwachts en daar kan ik niet goed tegen. vanochtend de auto's weg gebracht naar de sloop en de kinderen weer naar hun moeder. Ik ging langs bij mijn moeder en nu zit ik thuis gesloopt op de bank. m'n emoties zitten weer mega hoog en ik voel me zoals altijd als mijn vriend avonddienst heeft gewoon heel eenzaam. En vraag me af hoe ik dat straks allemaal ga redden met de kleine als hij er niet is zo overdag. ook slaap ik mega slecht door mijn verstopte neus en ik heb ik 2 nachten last van mijn rib aan de linker kant, het voelt alsof hij niet goed zit maar het doet geen pijn. zal er ook wel bij horen en nog wel erger worden. ik weet dat er niks aan te doen is en dat het erbij hoort maar ik wil gewoon 1 nacht goed slapen en me niet zo moe voelen aan het einde van de dag. heeft iemand tips? ook vind ik het nu wel lang duren, mede ook doordat mijn werk zwaarder word. Alle mijlpalen zijn bereikt en nu is het wachten tot de D-Day en tot ze er is. en ergens weet ik ook wel dat het allemaal weer zo voorbij is, net zoals het afgelopen half jaar is gegaan.
Herkenbaar hoor...ik zit ook totaal uitgeblust op de bank en kan geen stap meer zetten, terwijl er zoveel gedaan moet worden. Man ook avonddienst. Kan je niet komend weekend vrij houden en helemaal niks doen? Balen trouwens van je autos!
ja ik kan dit weekend wel iets van rustig aan doen, maar ik wil dol graag naar de 9 maanden beurs en heb daar ook al kaarten voor en dat willen we echt dit weekend doen. mijn vriend heeft alleen zaterdag ochtend vergadering dus als we op zaterdag gaan kunnen we er pas tegen 12e zijn. en zou ik zondag kunnen rusten maar ik wil ook niet haasten daar dus willen we eigenlijk zondag gaan.
Absoluut geen sorry hoor! Het kan gewoon echt heel zwaar zijn en je moet goed aan jezelf en je ukkepuk blijven denken. Je hebt t over dat je alleen nog maar kan strompelen aan t eind van de dag, betekent dit ook dat je veel pijn hebt, of is het pure vermoeidheid? Misschien is het verstandig om even met je ha en/of Vk erover te praten en te kijken waarin je misschien een stapje terug moet gaan doen, want het klinkt dat als je zo door gaat dat je straks echt helemaal instort en dat is natuurlijk niet je bedoeling. Ik hoor je ook zeggen, het hoort er ook allemaal bij en in grote lijnen is dat ook wel zo, maar "het hoort erbij" moet geen excuus gaan worden om zo maar door te blijven gaan! Tijdens mijn eerste zwangerschap kon ik op een gegeven moment niet meer lopen door de BI. Ik had het veel te ver laten komen door steeds maar tegen mijzelf te zeggen: ach die pijntjes en vermoeidheid horen erbij. Echt ik hoor het mijzelf nog zeggen! Mijn lichaam heeft mij hierop ook zover terug geroepen dat het herstel tot 1,5 jaar na de bevalling heeft geduurd. (Nu was er bovenop de BI ook nog wel PTSS bijgekomen door de traumatische bevalling, maar toch). Dus meid, voel je niet schuldig en luister naar je lichaam! Probeer prioriteiten te stellen en om hulp te vragen. En als het nodig is om bijv wat minder te gaan werken dan is dat zo! Beter nu wat gaan minderen als dat je herstel erna nog vele malen langer duurt doordat je nu niet naar je lichaam hebt geluisterd. Dikke knuffel en heel veel sterkte! En spuien mag gerust hier hoor, je mag me ook pben als je er behoefte aan hebt.
Ik herken je gevoel zeker wel van het er doorheen zitten, het is ook echt heel erg zwaar en zeker als je dan nog allerlei tegenslagen krijgt Probeer goed naar je lichaam te luisteren, ik weet dat dat niet gemakkelijk is want ben ook een doorzetter maar je zal soms een stapje terug moeten doen. Sterkte!
Hier ook in het zelfde schuitje gezeten. Te druk met van alles ,maar toch alles erbij willen blijven doen. Heb 2 meiden waarvan de jongste 1,5 jr is en ik bij haar zwangerschapner echt fluitend doorheen fietste(lees nog tot 36 wk aan body combat gedaan hihi)zo zwaar valt t me nu ook last gekregen van bi en daardoor allemaal afspraken naar de vk naar de ceasartherapeute,naar bekkenfysio naar zwangerschapszwemmen,naar werk,noem maar op. De vk vroeg aan me en hoe gaat t?en ik brak gewoon niet normaal alles kwam eruit hihi Zij doet ook mamacouching en daar op gesprek geweest dat was wel een eye opener zeg maar. Maak nu wat kortere dagen en heb sommige afspraken gecanceld gaat nu al stuk beter. Wil je als tip ook meegeven luister naar je lichaam en 9maanden beurs sloopt je echt waar dat slenteren is echt heel slecht ook voor je bi dus denk dat je t 1-2 uur echt wel zat zou zijn,iig veel plezier en denk aan jezelf en je beebje