De titel zegt het al... Mijn zoontje van 7,5 maand begint een soort van driftbuien te krijgen. Kan dat al op deze leeftijd? En is het normaal? Ik heb al gedacht dat het een soort van frustratie is omdat hij misschien meer wil dan dat ie kan. Hij kan nog niet kruipen en hij kan een beetje zitten, maar valt nog regelmatig om. Dus als ik bijv een broodje of z'n fruit wil klaarmaken, leg ik hem even in de box of op z'n kleed. Zodra ik wegloop, dan gaat ie een soort van schreeuwen. Kijkt dan of ik wel reageer en gaat dan verder. Zo ook als hij een speeltje wil hebben waar hij net niet bij kan: schreeuwen. Soms zo erg dat ie ervan moet kokhalzen. Nu vraag ik me af hoe ik er mee om moet gaan. Uiteraard wil ik hem overal bij helpen (om een speeltje aan te geven oid), maar ik weet ook niet of ik hem dan verwen door hem telkens z'n zin te geven. Of juist negeren en hem leren dat ie niet altijd z'n zin kan krijgen?
Dit klinkt voor mij eerder als verlatingsangst. Daar heeft hij ook de leeftijd voor. Bij mijn dochter begon het ook op deze leeftijd (nog) erger te worden. Misschien helpt het als je met hem blijft praten als je wegloopt. Ik zei altijd wat ik deed, bv. mama gaat even naar de keuken en ik bleef dan praten of een liedje zingen zodat ze kon horen dat ik er nog wel was.
Eens met Ona, ik denk ook verlatingsangst. Wij zitten hier nu ook middenin, zodra ik haar neerleg en wegloop begint ze te jammeren en als ik echt uit zicht ben dan zet ze t op n steeds harder wordend krijsen is 1 van de vele fases waar ze doorheen moeten.
Zou dat het dan zijn? Het weglopen is één van de voorbeelden hoor, hij doet het ook als ik bij hem zit of als hij naast me zit in de kinderstoel. Als ik hem ergens neerleg en wegloop, zeg ik inderdaad altijd wat ik ga doen. Alsnog is het dan schreeuwen. En dan niet huilen, maar echt boos zijn. En als ik dan in de keuken sta, waar hij me kan zien vanuit de box is het juist jengelen/huilen en soms schreeuwen geblazen als hij me kan zien of horen..
Ik denk dat het ook met frustratie te maken heeft. Mijn zoontje was eerst gefrustreerd toen hij niet terug kon draaien van buik naar rug en daarna ook als er een speeltje te ver weg lag. Nu hij heel het huis door tijgert is hij weer helemaal vrolijk. Ik heb zelf niet te vaak geholpen met speeltjes aan te geven omdat ik hoopte dat hij dan op een gegeven moment zo gefrustreerd was dat hij zichzelf naar voren zou bewegen en dat kan hij nu indd sinds twee weken. Maar bij mijn zoontje ging het dan niet zo ver dat hij echt ging schreeuwen en kokhalsen, dan had ik het misschien moeilijker gevonden. Ik zie dat onze kinderen bijna even oud zijn en volgens de oei ik groei app zit mijn zoontje sinds maandag in een nieuwe sprong. Misschien dat het daar ook mee te maken heeft?
Ooh heel herkenbaar. Overigs hebben ze bijna de zelfde leeftijd. Ons meisje is met 8 dagen 8 maand. Maar ze doet het al een tijdje. Als ze boos/gefrustreerd is dan spant ze alle spieren in haar lichaam aan en gaat woest gieren. Haar hoofd word dan ook rood. Ik maak me er weleens zorgen om. Ze doet het nu heel erg in de kinderwagen. Als we weglopen geeft ze wel even een kik, maar zodra ze speelgoed ziet is het goed. Vraag me dan af of het hier wel verlatingsangst is?
MissyC en Brinta, misschien is het dan inderdaad de leeftijd. Ik heb ook op de app van Oei ik Groei gezien dat er een sprongetje aan zit te komen.. Wat goed dat jouw kindje al kan tijgeren Brinta! Ik heb het idee dat mijn zoontje het wel probeert (legt hoofd op de grond en drukt kontje omhoog), maar daar blijft het dan ook bij. Soms leg ik een speeltje iets verder weg om hem te motiveren, maar daar kan ie dan best boos om worden.. En dat vind ik dan ook weer zielig. Zo heel af en toe zit ie in z'n loopstoeltje en dan is ie de koning te rijk. Racet overal naartoe en kijkt dan ook heel trots als ie weer een obstakel (stoel, tafelpoot) heeft weten te ontwijken..
Haha ja ik ben ook onwijs trots! Het is zo'n grappig gezicht. Bij mijn zoontje begon het inderdaad ook met de billetjes omhoog duwen. Geniet nog maar even van je rust, ik blijf achter hem aanrennen omdat hij steeds maar naar de keuken gaat. Leuk he om ze zo trots te zien!