zo schuldig

Ik heb altijd vier dagen gewekt, en ik vond het heerlijk. Als je vier dagen werkt doe je op het werk goed mee en ben je niet iemand met een baantje.
Schuldig heb ik me nooit gevoeld, mijn kinderen waren in goede handen, en ze moesten toch eten? (ik was kostwinner)

Huishouden gaat makkelijker. Als je niet thuis ben kun je ook geen troep maken. En als mama 4 dagen wekt komt het huishouden niet puur op mama neer, iedereen die kan steekt de handen uit de mouwen!

 

Ik heb zowel een tijdje 3 als 4 dagen gewerkt, maar dan met kleinere kinderen.
Ik vond 4 dagen wel tegenvallen, ik mistte ze dan heel erg terwijl ik dit gevoel met 3 dagen een stuk minder heb. Die 4e dag hakte er bij mij gewoon echt in.

Zelf ben ik nu op zoek naar werk en zal ik ook banen van 28-32 uur aan nemen, maar ik probeer het dan wel zo goed mogelijk verdeeld te krijgen over de week. 4 volle dagen achter elkaar ga ik niet meer trekken.

Sorry voor mijn reactie haha, maar goed ik ben gewoon eerlijk

En qua huishouden maakte het me weinig uit, het was bij mij puur het gevoel van ze missen.

 

Ook ik heb altijd 4 dagen gewerkt. Ten eerste omdat ik het zelf wilde en ten tweede omdat mijn functie minder dagen niet toelaat. Mijn vriend werkt ook 4 dagen en ons bevalt het heel goed. Wij hebben de luxe dat we een hulp hebben zodat ik aan het huishouden relatief weinig tijd hoef te besteden en ik op mijn vrije dag en in het weekend alle tijd voor mijn gezin heb. Mijn dochter vindt het geweldig op de kinderopvang dus daarom heb ik ook nooit een schuldgevoel gehad. Ik denk dat dit heel persoonlijk is, en hoop dat je voor jezelf de juiste balans kunt vinden.

 

Ik heb vanaf de geboorte van Esmay (27-10-2007) 4 dagen per week gewerkt en dat heeft me nooit tegengestaan tot kort geleden...

Toen Esmay naar school ging en ik 4 dagen moest werken heb ik bewust al 4 uur per week ouderschapsverlof genomen om haar zelf naar school te kunnen brengen zonder dat ze naar vervroege opvang hoefde. Na een paar weken bekroop mij het gevoel dat ik te weinig contact had met school en om die reden zou ik per afgelopen januari nog 3 uur minder gaan werken zodat ik haar ook 1 keer per week zelf van school kon halen.

Nu zit ik echter al vanaf 15 december ziek thuis! Dus van het minder uren werken is nog geen sprake. Ik kan dus ook mijn ervaring daarover nog niet delen...

Ik weet wel dat ik, toen Esmay 2 dagen per week naar de creche ging en 2 dagen per week naar Oma, nergens problemen mee had! Ze had het zo goed naar haar zin op al die dagen dat het voor mij ook heel "makkelijk" was om haar die 4 dagen "achter te laten"!

Ik denk dat je er alleen achter komt door het te proberen.... Is het een optie om, wanneer het niet bevalt, terug te gaan naar 2 dagen (of wellicht 3 dagen) per week?

 

Ik werk ook 4 dagen en heb er nooit problemen mee gehad. Zoals andern ookal gezegd hebben. Ze gaan 3 dagen naar het kdv en 1 dag is papa thuis. Huishouden zal nooit mijn hobby worden maar ik redt het wel in de dagen dat ik vrij ben en mijn vriend doet ook veel ( we werken allebei evenveel).

Ik heb wel besloten dat ik vanaf mei 1 dag ouderschapsverlof opneem. Mijn oudste wordt dan 4 en ik wil niet dat hij 3 dagen per week naar de voor en naschoolse opvang moet. Ik ben zelf lerares en mijn zoontje is wat gevoelig, ik denk dat hij er veel baat bij heeft als ik wat meer tijd voor hem heb het eerste jaar dat hij naar school moet.

 

Ik werk ook 4 dagen, alleen hebben wij het zo kunnen regelen dat mijn zoontje maar 2 halve dagen naar de opvang gaat. Ik werk op zadag en vrijdag avond bv ook. En dan is papa lekker thuis. Als de kleine naar school gaat ga ik een dag minder werken om op woensdag middag lekker bij hem te kunnen zijn.
Ik voel me soms schuldig, als ik een drukke week heb gehad, of veel cursussen. Maar de kleine heeft er echt geen last van hoor, die vind het heerlijk bij papa of oma of bij de kindjes.
Op maandag/donderdag/vrijdagochtend doen we lekker dingetjes samen en neem ik alle tijd voor hem.
Ook helpen in het huishouden vind hij leuk dus ook dat gebeurd samen met hem. Hij heeft zijn eigen stofzuiger/emmer/bezem etc. Verder doet mijn man ook veel in het huishouden.

 

Ik werk ook 4 dagen en heb er meestal geen problemen mee. Moet wel eerlijk zeggen dat ik nu de tweede er is, ik er meer moeite mee heb. Dit komt mn omdat ik bij de oudste pas met 9 maanden weer ging werken, ik heb dus virjwel de hele babytijd met haar thuis gezeten. Nu mijn zoontje er is heb ik wel 4 uur ouderschapsverlof opgenomen, ik vond het toch wel echt zwaar, 32 uur werken en dan ook nog, borstvoeden, halen, brengen, koken. Ook is net dat uurtje tussen 5 en 6 meestal dramauur voor de kindjes, allebei moe en afgewerkt van de creche. Nu ga ik om 4 uur naar huis, haal ze op m'n gemakje op, baby krijgt zijn hapje, even spelletje spelen met de peuter en dan pas een beetje koken.

Qua huishouden, ik doe de was. Koken, afwas en boodschappen verdelen mijn vriend en ik (hoewel ik doordeweeks vaker kook, want woon dichter bij het werk). En poetsen? dat doet de hulp! Luxe en best een grote kostenpost, maar ik had ook ECHT geen zin om in het weekend te gaan poetsen, die tijd besteed ik liever met knuffelen en spelen met mijn schatjes.

 

Oh ja, kransje, het scheelt echt heel erg veel in het schuldgevoel als blijkt dat je dochtertje het straks helemaal leuk vind op de kdv!!

 

Ik werk ook op 4 dagen, ik werk 3,5 dagen, dus ben 4 dagen weg. Onze dochter gaat op 2,5 dagen naar het kdv. Mijn man werkt ook op 4 dagen, is 's ochtends vaak erg vroeg weg (6.30 uur) en is bijna altijd voor 16.00 bij het kdv om onze dochter op te halen. Soms vind ik het ook vervelend, maar ze vind het super leuk op het kdv, vandaag wilde ze weer eens eigenlijk niet mee naar huis omdat ze zo fijn aan het spelen was. Dan voel ik me direct een stuk minder schuldig.

 

Ik werk 3 dagen en vind het voor mijn gevoel veel. Het liefst zou ik maar 2 dagen werken.
Ik heb het idee dat ik soms te weinig aandacht voor onze zoon heb. Op de 2 door de weekse dagen dat ik vrij ben doe ik veelal het huishouden, boodschappen en vaak sociale contacten. In de 2 dagen van het weekend dat mijn man ook thuis is zijn er ook vaak dingen die "moeten" zoals even naar de winkel, naar familie, even naar de stad etc.
We proberen nu ieder weekend een gezinsmoment in te lassen, maar dat blijkt nog lastig te zijn.

Als ik jullie zo bekijk met 4 dagen heb ik het nog "goed". maar het is gewoon mijn gevoel snap je?
Ik zou het anders vinden als onze zoon naar school gaat ipv hele dag kdv.

 

Ik werk al sinds Sem zijn geboorte vier dagen.
In het begin was het wennen maar nu zijn we er allebei aan gewend! 1 dag is papa thuis, 1 dag bij opa en oma en 2 dagen op het kdv.
Als ik thuiskom is alle aandacht voor Sem, ik merk dat ik juist meer met hem doe als ik gewerkt heb dan als ik vakantie heb...dan zijn er ook alle "moet" dingen die ik normaal niet doe als ik uit mijn werk kom.

Het huishouden doen mijn partner en ik samen, dat voelt niet echt als een last.
Op mijn vrije dagen doe ik zoveel mogelijk leuke dingen, even naar de kinderboerderij, naar de speeltuin, op de koffie bij iemand (met Sem erbij dan he)

Sem gaat op de 2 dagen kdv om acht uur heen en rond vijf uur haal ik hem weer op. Van de week ging ik iets later weg van mijn werk en voelde me helemaal schuldig toen ik om half zes bij het kdv aankwam...nou hij wilde niet eens met me mee! Was nog zo lekker aan het spelen haha

Succes met je nieuwe baan!

 

Kransje, ik denk dat wij wel hetzelfde voelen.
Ik ben na 3 dagen werken ook echt moe en op vrijdag ben ik vrij en doe ik dus heel weinig omdat ik zo moe ben. Ik ga vaak nog even liggen als B ook gaan slapen.
Is het geen optie dat je het even aankijkt en over een paar maanden aangeeft dat je liever 3 dagen wil werken? Desnoods dat je ouderschapsverlof opneemt?

Bij ons is niet werken ook geen optie, maar 2 dagen zou haalbaar zijn. Alleen zijn er weinig werkgevers die iemand maar voor 2 dagen willen.

 

Oh lastig he? Ik heb dus juist heel veel thuis gezeten en ben heel blij dat ik meer mag werken. Ik ga drie dagen werken en Esmae gaat naar een gastouder. Wel een hele gave gastouder en dat scheelt enorm. Nu is thuis blijven op dit moment ook geen optie meer, ook ik moet werken. Gelukkig vind ik het niet erg en ben ik gek op mijn baan. Maar het heeft bij mij wel even geduurd eer ik het met goed gevoel kon doen. Ik voelde me ook schuldig hoor. Maar dit is goed zo. Het zou ook niet anders kunnen.

Ik begrijp je gevoel wel goed, dus heel veel sterkte. Esmae roept ook altijd ''mama niet werken''. Doet ze bij papa nooit! Nou reken maar dat het niet fijn voelt als je dan toch zin hebt om naar je werk te gaan. Nu heb ik een boekje gekocht van Tip de Muis dat heet ''mama gaat werken'' en laat ik telkens aan haar merken dat ik het leuk vind om te gaan.

 

Ik was al nieuwsgierig naar hoe het was gegaan! Wat vervelend dat je dit gevoel erbij hebt. En goed ook dat je jezelf afvraagt of dit is wat je wil.

Is er een alternatief? Zit er bij jou een schuldgevoel vanuit het idee dat het nog steeds niet helemaal geaccepteerd is dat vrouwen ook willen werken en groeien? Maar dat we thuis horen te blijven bij onze kinderen? (dat zat er bij mij grotendeels). Of komt het puur vanuit jezelf en weet je gewoon nu al dat dit eigenlijk te veel voor je is, maar je moet wel?

In het eerste geval kun je daar wel uitkomen en heeft het wat tijd nodig om te kunnen genieten van je baan. In het tweede geval is het een stuk lastiger en zul je er misschien wel helemaal niet aan wennen en je steeds rotter gaan voelen.

Kijk het nog even aan uiteraard, ik hoop dat je je snel wat beter voelt.