Dan vind ik het niet eerlijk tegenover de ander Ze willen beide paardrijlessen en er mag maar 1? Hoe verkoop je dat aan je kind? Je kan toch niet tussen je kinderen kiezen
Ik denk dat ik je verkeerd begreep Situatie nu: kind 2 mag duur want 1 en 3 doen goedkoop Situatie verandert: kind 3 wil ook wat duurs maar dan mogen alle kinderen niet meer duur. Dacht dat je het laatste (situatie verandert) bedoelde. En in dat opzicht dacht ik: dus als je maar de eerste en enige bent mag het wel, wil een ander het ook, heeft die dus pech, en dat vind ik dan oneerlijk.
Ik zou dat niet oneerlijk vinden. Er zal altijd ongelijkheid zijn tussen de kinderen, wie weet krijgt de ene een dure fiets en fietst de ander met het afdankertje van een ouder kind. Wil de ene over een paar jaar dure kleding en is de ander tevreden met zara/h&mkleding. De een gaat misschien straks op de universiteit studeren op kamers en promoveren en de ander blijft thuis wonen en gaat na het mbo aan het werk. Dan zal je ook verschillen hebben en betaal je voor de een misschien een deel van de boodschappen, en voor de ander een deel van de kamerhuur of van het college geld. Zolang ze maar gelukkig zijn in wat ze doen lijkt me dat hetgene wat je als ouder moet stimuleren en je kind steunen trots en blij te zijn met de keuzes die ze zelf maken.
Een zeilvakantie kan je ook per keer bekijken toch? Je zit niet jarenlang vast aan hoge kosten. Dus zolang het nu kan, kan je haar er lekker van laten genieten. Als de andere twee in de toekomst ook iets duurs willen, zal er misschien gedeeld moeten worden en kan ze bijv. nog één keer per jaar gaan...
Zolang het geen probleem vormt en de anderen niet beperkt worden in keuze daardoor, is er toch geen probleem Als het moet, kan je alles opnieuw bekijken e.
Persoonlijk zou ik liever tegen alle drie de kinderen zeggen dat ze 1 x per jaar op kamp mogen. Ik vind meerdere keren per jaar op kamp echt veel. Met een inkomen waarbij dat voor alle kinderen ruim kan lijkt het me een ander verhaal. Nu raakt ze aan iets gewend wat alleen kan omdat de anderen het niet doen. Ik zou een beetje bang zijn dat het voor haar nu iets normaals is, terwijl het juist bijzonder is dat dit mag en dat het dan straks als de andere kinderen ook iets willen ineens als een onrecht of tekort komen voelt, terwijl dat natuurlijk niet is hoe het zit. Maar ik kan me voorstellen dat een kind het dan wel zo voelt.
Daar zou ik dan ook weer voorzichtig mee zijn.... Dan is het straks "de schuld" van kind 2 dat die ineens ook iets duurs wil waardoor kind 1 de favoriete hobby niet meer mag doen. Of kind 2 voelt zich schuldig en geeft dan maar niet aan wat hij/zij graag zou willen omdat het ten koste zou gaan van het plezier van kind 1. Dat kan denk ik (ook later nog) best wel voor onderlinge wrijvingen zorgen. Ik zou denk ik kind 1 laten doen wat financieel eventueel ook mogelijk is voor de anderen en anders kind 1 al enigszins inperken zodat er ruimte blijft voor de anderen.
Dat laatste is ook een optie, wij zouden daar ook voor gaan. Doen we eigenlijk met alles, wat we voor de 1 doen, moeten we in theorie ook voor de ander kunnen doen. Maar ik beredeneerde nu even vanuit de situatie van ts, omdat dochter de sport al beoefend.
Als de ander ook op zeilkamp zou willen zou ik het gewoon verdelen. Allebei 1x per jaar bijvoorbeeld ipv 1 kind 3x per jaar.
Mijn gevoel zegt dat 3 keer zeilweek teveel is, gewoon niet nodig ofzo. Ik ging elk jaar een week in de zomer en verder had ik mijn andere sport, en muziekinstrumenten. Zeker met nog andere broertjes/zusjes zou het voor mij ook niet goed voelen, zeker als zij straks misschien ook iets duurders willen en daarom die extra zeilweken opeens niet meer kunnen.
Zoals m’n gevoel nu is gaan we proberen om elders wat losse zeildagen (lessen) te boeken. En dan 1 week ‘kamp’ (niet slapen) in de zomer en eentje in de herfst. Via scouting hebben ze ook een kamp, waarbij wel geslapen wordt, dus heeft ze al een ‘echt’ kamp. Mijn oudste heeft ook een scoutingkamp. Ik hoop dat door de dagen wat meer te spreiden, het meer gaat voelen als een sport en minder als vakantiekampen (wat het op zich niet is, ze slaapt er niet. Het is meer een 5 daagse zeilcursus.) Mocht tzt blijken dat de andere kinderen ook meer willen en het financieel lastig wordt, dan schrappen we of de zomer of de herfst. Ja, dat zal ze heel jammer vinden, maar that’s life. En dat zullen we haar dan ook gewoon uitleggen.
Fijn dat je voor je eigen gevoel een passende oplossing hebt gevonden. Ongelijkheid zou er altijd blijven, maar in ons gezin zou ik dit niet willen. Ik zou voor dat geld verschil liever wat met ons hele gezin gaan doen, zodat iedereen mooie herinneringen kan maken, in plaats van 1 gezinslid.
Dat is natuurlijk ook leuk en dat doen we ook zeer zeker wel. Maar de individuele ontwikkeling van een kind (alle drie op ander niveau) vind ik ook heel belangrijk en daar investeren we graag in.
Dat is ook prima, mijn kinderen zijn nog wat jonger dan die van jou. Misschien denk ik er over een paar jaar ook wel anders over. Fijn in ieder geval dat je een goede situatie hebt gevonden.
Ik zou geen €1200,- per jaar uitgeven aan een hobby van een van de kinderen als ik niet van plan ben om hetzelfde te doen voor de andere kinderen. Q is ook dol op zeilen en zit bij de waterscouting / zeeverkenners (ze noemen het niet overal hetzelfde). Elke zaterdag van 11 tot 16 uur is ze op het water, in de winter moeten ze helpen met het poetsen en onderhouden van de boten. Zo leren ze ook meteen dat er best wat bij komt kijken om een boot te moeten onderhouden. De kosten zijn echt veel lager. Nu €200,- per jaar met 4 weekendkampen erbij. Alleen het tweeweekse zomerkamp moet je nog apart betalen. Ik zou dus naar zo’n soort alternatief gaan kijken.
Hier ook een zoon die al een paar jaar bij de waterscouts zit. Hij is begonnen als dolfijn en is inmiddels zeeverkenners. In de zomer zijn ze vaak op het water, zeilen. Een paar keer per jaar zeilwedstrijden met andere scoutinggroepen. In de zomer een week op kamp. In de winter is het vooral onderhoud en gezelligheid. Hij vind het geweldig en het is lang zo duur niet. Zijn jongere broertje zit nu een aantal weken bij de dolfijnen. Wij kunnen ons niet zulke bedragen voor hobby's veroorloven. We zouden dat al helemaal niet doen voor een kind als ik zou weten dat het bij kind nummer 2 niet ook zou kunnen en in in dat geval kind nummer 1 minder zou moeten gaan laten doen. Ik zou me voor kunnen stellen dat het voor een kind best wat kan zijn: doordat hij nu ook iets wil mag ik niet meer....
Ik heb echt 0,0 moeite met prijsverschillen voor de kinderen. Qua kado's niet. Qua sporten niet, qua kleding niet, qua tussendoor iets toestoppen niet. Gewoon niet en nooit! Ze mogen toch allemaal doen wat ze leuk vinden? Dan is het toch prima!! Ze zijn allemaal blij met wat ze doen, zan zou het toch van de zotte zijn dat je maar meer geld aan de anderen gaat besteden omdat de 1 haar sport duurder is dan die van de anderen? Ik ben opgevoed met het idee dat degene die het op dat moment "nodig" heeft krijgt. En zo doe ik het ook met mijn kinderen. De 1 kan een kado van 50 euro krijgen voor een verjaardag omdat ze dat graag wilde hebben en de ander een kado van 700 euro. En dan ga ik bij kind a. Echt niet 650 euro extra uitgeven omdat b. Dat ook gehad heeft. Ze zijn beide blij, want krijgen wat ze wilden en welk financiele plaatje daar tegen over hangt is in mijn ogen echt volledig onbelangrijk!! Mijn zus is zo een type die vind dat altijd alles maar gelijk moet zijn waardoor in mijn ogen oneerlijke situaties ontstaan. Dochter 1 doet tto en daarom elk jaar verplicht 1 week werkweek naar engeland a x 100 euro. Krijgt dochter 2 dat bedrag op haar rekening omdat ze dat niet aan dochter 2 hoeft uit te geven. Die kan er dan lekker voor shoppen terwijl dochter 1 dat niet kan, ja die zit een week in engeland maar gaat natuurlijk ook liever shoppen.