Hallo, Ik ben zwanger van ons eerste kindje en dol gelukkig! Alleen is er 1 probleem, en dat is mijn moeder. Ze gaat ervan uit dat ze bij de bevalling aanwezig mag zijn, belt mij savonds laat nog op om te vertellen hoe en wat ik moet doen met de bevalling. Maar mijn vriend en ik willen het juist met zn 2tjes doen, zonder mijn moeder die zich toch met de bevalling gaat bemoeien en dan vast en zeker ruzie gaat schoppen met de verloskundige. De bevalling is nog ver weg (ben nu 8 week zwanger ongeveer) maar zit er al best mee. Mijn moeder accepteert geen nee en kan hele valse dingen zeggen als je haar zin niet geeft. Wat moet ik hier nou mee?
Blijven volhouden, dat ze vals gaat doet zou voor mij juist een nog grotere reden zijn om bij mijn standpunt te blijven.. En verder pas inlichten als de baby geboren is i.p.v. wanneer het begint, ofzo.. Sterkte!
Vind ook dat je bij je standpunt moet blijven, hoe moeilijk dit ook is! Enne wat Micchan zegt, haar pas inlichten als de baby er al is ipv als het begint.. Zou er persoonlijk niet aan moeten denken mijn moeder bij de bevalling te hebben, ook al heb ik een super goede band met mams.. maar vind dit iets voor mijn man en mij!
Gewoon aangeven dat jullie het samen willen doen omdat jullie het een speciaal moment vinden. Als ze blijft zeuren of gemeen gaat doen kan je nog altijd zeggen of ze bij de volgende dan er bij het maken bij wil zijn en dan eens haar reactie afwachten Hier wisten alleen mijn schoonouders dat het begon want die waren op vakantie. Die zijn de dag erna thuisgekomen om op kraamvisite te komen. Mijn ouders waren dezelfde avond nog geweest maar die wisten van niets. Die wilden het ook niet weten van te voren.
Mijn ouders willen er ook bij zijn/in ziekenhuis wachten. Maar heb ze netjes verteld dat mijn man het er alleen in kon stoppen, dus wil ik dat man er ook is als het eruit komt. Heeft een lachkick opgeleverd, maar ze vinden het nog steeds jammer. Wat ook wel een probleem is, is dat ze 1.5 uur van ons af wonen. Maar hetzelfde geldt voor mijn schoonvader. Gewoon niet vertellen wanneer het begint.
Niks zeggen als het begint inderdaad. Ik heb die fout bij de eerste gemaakt en toen stond mijn vader inene in de verloskamer (hoe lief ook bedoeld hoor). Nee nu bel ik de mensen pas als de kleine man er is. Als je het echt niet wilt dan ook niet van te voren bellen.
Hun bepalen dat toch niet. Ik heb hier gewoon gezegd dat we het met xe tweeen doen en pas bellen als ze er zijn. Als jij pas belt als de baby er is kan er toch niemand komen. Jullie keuze!
Echt niet doen hoor! Het is zo'n speciaal moment dat echt niet meer terugkomt hoor. Dat moet je niet laten verpesten door een ander, al is het je moeder. Toch aangeven dat jullie het moment voor jullie 2 vinden en dat jullie haar direct zullen bellen wanneer ze welkom is. En inderdaad, niet zeggen wanneer het begint. Want dan heb je kans dat mensen de hele tijd gaan bellen en sms-en of er al wat is enzo, of ze staat voor je neus.
Duidelijk zijn en als ze toch begint te zeuren dan geef je gewoon aan dat het geen punt van discussie is. Het is jullie kind en jullie bepalen. Heelhard kan ze daar beter nu vast aan wennen, daar heb je zometeen het meeste profijt van. Als de kleine er zo is kan het namelijk alleen maar erger worden. Praat met je man en zorg dat jullie elkaar hierin steunen. Zorg dat je van te voren al op een lijn zit. Misschien heel zakelijk, maar ik denk dat dit met zulke moeders de makkelijkste manier is. Er zijn veel van dit soort topics (vooral schoonmoeders) lees ze door. Dan weet je meteen waarom je beter eerst strict kan zijn en later versoepelen ipv andersom.
Echt pas bellen als de baby er is! En gewoon duidelijk zeggen dat dit een heel speciaal moment is wat je samen met je man en niemand anders wil doen. Jou leven, jou keuze! Laat je niets opdringen want je kunt het niet overdoen!!!
nee is nee. het is jou bevalling.... kom op zeg. en als ze gaat drammen en vals gaat doen is dat lekker haar probleem. vind het eigenlijk wel een beetje kinderachtig van haar... mn stiefmoeder gaf ook aan dat ze er zou zijn, mocht ik haar nodig zijn tijdens de bevalling. ik heb meteen duidelijk gemaakt dat wij het wel met zn 2en konden en dat ik er niet meer mensen bij wou dan nodig was.
Ik zou er gewoon niet te veel op in gaan en opmerkingen van haar af doen met: 'jaaa, we zien wel he, ben pas 8 weken' of 'nou heb geen idee hoe ik dan reageer, misschien wil ik wel helemaal in mijn uppie zijn haha'. Of 'wie weet gaat het zo snel, dat de verloskundige er niet eens bij is'.... gewoon afwimpelen en een grapje van maken. En tegen die tijd gewoon niet informeren dat de bevalling begonnen is.... kun je altijd daarna nog zeggen: 'ik dacht steeds nog: 'is het wel echt begonnen, maar uiteindelijk ging het zo snel...'.... zoiets. Mijn moeder wilde dan niet bij mijn bevalling zijn, maar wel precies wanneer het begon. Daar had ik geen zin in, ik voel me niet ontspannen als ik weet dat mensen thuis zitten te wachten, tot ik bevallen ben.... ik wilde pas bellen als ik echt bevallen was. Dit heb ik ook afgedaan met: 'ja, nou weet niet of ik dan nog wel kan bellen hoor, we zien wel hoe het loopt'..... en inderdaad niets laten weten toen bevalling begonnen was. Overigens had ik bij mijn eerste daadwerkelijk direct een mega weeënstorm (vliezen braken en na 3 minuten direct volop in de weeën en mega pijnlijk), 4 uur later lag mijn dochter al op mijn buik, toén heb ik haar gebeld!
Ik zou gewoon eerlijk zijn, en zeggen dat je het niet wil. En eigenlijk moet je dit toch ook gewoon bespreekbaar kunnen maken met je moeder? Wie was er bij de bevalling van je moeder? Ik snap ook zoiezo niet dat moeders zomaar ervan uit kunnen gaan dat ze erbij mogen zijn? Tuurlijk hebben moeders ervaring met bevallingen, en ja er zijn mensen die dit fijn vinden om moeder erbij te hebben. Maar eerlijk? Ik zou het echt niet willen, maar mijn moeder zou het volgens mij ook niet willen... En we hebben wel een hele goede band Dit moment moeten jullie laten lopen zoals jullie willen! Het is jullie kindje, en jullie hebben je kindje gemaakt En al zouden jullie het hele dorp erbij willen hebben, dan is dat jullie keuze, maar die keuze moet je niet laten maken door je moeder.
Laat ze maar balen hoor. Het is jullie moment. Meteen laten weten dat dit niet de bedoeling is. Dan is ze er ook over 30 wkn wel overheen. Nog niet misschien dat er iemand anders dan mijn lief erbij is. Het is dat we nu straks onze ouders iets moeten laten weten ivm opvang dochter maar ze mogen van mij nog niet eens in of in de buurt vh zkh wachten.
Gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Kan het niet zijn dat je moeder gewoon nog heel enthousiast is na het goede nieuws? Je hebt nog maanden de tijd. Je groeit er zelf wel in, dan weet je welp wat je wil en dan kun je dat heus wel aan je moeder vertellen. Komt heus goed!!! Het is voor je moeder ook heus wel bijzonder zonder dat ze bij de bevalling is.
Gewoon zeggen: Mam, de bevalling vinden wij iets van ons samen. We willen het met ons tweetjes doen er verder willen we er niemand bij. We bellen je zodra de baby er is en dan mag je komen kijken (uiteraard bel je pas als je er zelf aan toe bent, d.w.z. dat je natuurlijk eerst even de tijd neemt om je kindje te bewonderen, te knuffelen en je zelf wat opgefrist bent). Gaat je moeder vals doen? Dan is daar het gat van de deur, ze kan terug komen wanneer ze volwassen is geworden. Ik zou echt proberen om nu al je grenzen aan te geven. Ook met het 's avonds laat bellen. Aangeven dat je het niet op prijs stelt en anders neem je niet op, trek de stekker er maar uit hoor.
Fijn als je moeder zo reageert. Je bent nu 'pas' 8 weken. Hoe wordt dat als je 37 wk bent? Meteen duidelijk zijn. En idd zoals al vaker gezegd niet eerder bellen dan dat de kleine geboren is en jullie er aan toe zijn. Hier hebben we pas 3 uur na de bevalling gebeld. Ik zou met je man goede afspraken maken. Ook voor in de kraamtijd Als ze kinderachtig reageert. Jammer dan. Jullie leven jullie keus. En anders kan jij ook kinderachtig worden. Hier was sm het ook ergens niet mee eens. Had gelijk een kop van hier tot Tokio en liep continue te mopperen dat wij het niet goed deden. Nou ze kon kiezen... Of normaal doen en ons ons eigen keven laten leiden of wegblijven met alle gevolgen van dien... Ze wist niet hoe snel ze weer normaal moest doen. Succes iig!
Nou wat iedereen eigenlijk al zegt, ze heeft niks te willen! Jij wil het niet, punt. Maar het is wel aan jou om daar duidelijk over te zijn. En als ze niet weet dat je aan het bevallen bent, kan ze er ook niet bij zijn, dus zeker weten niks laten weten, en als ze je toevallig belt tegen die tijd, vooral niet opnemen. Hoe goed de band met mijn moeder ook is, ik wil haar er niet bij hebben. Mocht het zijn dat mijn partner verder van huis is als het begint, en ik heb het gevoel het alleen niet op te kunnen vangen op dat moment, kan ik haar altijd bellen, maar dan zal ze ook vertrekken zodra hij er is! Lekker bellen na de bevalling en haar goed duidelijk maken dat je haar er niet bij wilt, heeft ze daar een probleem mee, dan is dat ook echt haar probleem! Niet het jouwe!
Ik ben het met de rest eens.. Mijn schoonmoeder had ook zoiets.. Ik heb dr vriendelijk gezegd dat wij dit iets persoonlijks vinden voor met zn 2en en dat ik haar echt wel, naast mn eigen ouders, als eerste bel.. Maar ik heb gewoon geen zin in een kijkdoosparade.. Wat ik nooit zo goed begrijp is, snappen mensen dat zelf niet??? Hoe close je ook bent met je moeder.. zou zij dit zelf ook fijn gevonden hebben? snapt ze dat jouw partner hier ook nog een mening over heeft? dat jij misschien met je prille zwangerschap eerst eens lekker moet gaan genieten, rusten en goed voor jezelf moet zorgen en stress helemaal niet goed is voor de baby?? Ik heb tegen mn schoonmoeder gezegd toen ze echt niet op hield, dat als ze wilde dat t gezond werd en geen stress mee kreeg ze beter op kon houden.. Dat heeft aardig gewerkt.. Ik wens je veel succes meis, denk aan jezelf, je kind en aan je partner.. de rest vd wereld heeft zich maar even aan te passen..