Ik kan mij gevoel voor mijn kinderwens niet meer aan de kant zetten. Ik loop nu meer als een jaar van ik wil ook moeder worden. Mij vriend wil niet, hij is er nog niet klaar voor zoals hijzelf zegt. Soms is het gevoel weg en kan ik het blokken, maar als het gevoel dan weer terug komt is het dubbel zo sterk. Ik heb dan ook het gevoel dat ik steeds moet in dimmen, en mijn vriend er steeds makkelijk mee weg komt. Ik slik ook nog steeds de pil, maar ik kan het niet meer aan om mijn gevoel weg te stoppen, omdat ik steeds weer opnieuw me eigen ongelukkig voel en verdriet heb. Mijn vriend zegt ook hier kan ik geen midden weg in vinden, maar ik wil je ook niet ongelukkig zien. en als ik dan zeg: ik stop met de pil en laat het op zn beloop (zien wel of het/waneer het raak is)dat wil hij ook niet. Even voor de duidelijkheid ik begrijp hem ook wel, en ik kan hem ook niet dwingen. Dit is gewoon K*t, ik weet gewoon niet meer wat ik ermee aan moet. Ik heb wel tegen hem gezegt dat hij een goede vader zou zijn, en dat ik nu al heel lang mn eigen in moet houden, en dat hij er verder niets mee doet. en ik ben dan altijd weer diegene die in moet dimmen. En dan voel ik me weer klote dat ik dat gezegt heb en dan zeg ik tegen mijzelf, wat ben ik een kreng, omdat ik nu alleen aan me eigen denk. maar ik loop hier al anderhalf jaar mee. Ben ik nu te egoisties of wat?(ik voel me nu echt een kreng) Maar ik ben op van het vechten om het te blokkeren. Sorry voor dit verhaal, maar moest het eff kwijt. groetjes een vedrietige Clyde23
hoi meid moeilijk zeg ik weet niet goed wat ik erop moet antwoorden ik denk gewoon blijven praten met elkaar en dan toch nadenken over wat je wilt als je vriend echt niet wilt.... meid veel sterkte
Lieve Clyde23, In mijn ogen ben je niet egoistisch. Dat je graag een kind wilt, is nu eenmaal jouw gevoel. Ik vind het al knap dat je het al zo lang blokkeert. Iedere dag de pil slikken, zal het er ook niet makkelijker op maken. Ik hoop dat jullie eruit komen samen.
Jeetje meis, Dat is een lastige situatie, maar ik kan je wel zeggen, dat een man er voor zijn gevoel bijna nooit klaar voor is, omdat bij hem de hormonen niet door z'n lijf gieren. Ik heb de mijne ook echt moeten overtuigen en toen het eenmaal zover was, vond ie het te gek, alleen kreeg ik een miskraam.. Ik denk dat je het ook niet te veel moet proberen te blokken. Praat anders met je vriend en zeg hem, dat hij er waarschijnlijk nooit klaar voor is en stel een datum samen af wanneer je evt. stopt met de pil, dan kan hij er naar toe werken, en jij kan het los laten, omdat je dan weet dat je over een half jaar ofzo kan gaan beginnen. Gun hem wel de tijd en heb het er niet te veel over, dat beangstigd het alleen maar voor hem. succes!
Je vriend is er toch niet geheel afwijzend in. Hij is er "nog" niet klaar voor zoals je zelf aangeeft. Ga toch een gesprek met hem aan hierover. Kijk eens of je tot een compromis kunt komen. Stel een termijn, zo kan hij er naar toegroeien en jij hebt iets om naar uit te kijken. Jij begrijpt hem en dat is prima. Maar hij mag je moedergevoelens ook niet onderschatten of wegdrukken. Als hij helemaal geen kinderen zou willen dan is dat erg vervelend maar je weet wel waar je aan toe bent.
het is ook rot. je moet er wel met hem er over blijven hebben en niet je gevoelens opkroppen , want ja wanneer is hij er wel aan toe , en wie weet duurd het wel lang voor dat het raak is , kijk maar bij ons. mijn vriend wou in het begin ook nog niet. maar hij zag bij een vriendin van mij dat die helemaal geen kinderen kan krijgen en zijn eigen broertje en schoonzusje lukte het ook niet zonder medische hulp. toen is hij omgeslagen en zag toen in dat het niet zo 123 zou kunnen lukken. en nu zijn we zelf ook in de mmm.
Lieve meid, Ik begrijp donders goed wat je meemaakt. Ook ik heb ruim 3 jaar lang (!) ditzelfde gevoel gehad. Mijn vriend was er ook niet klaar voor en ik was om de zoveel tijd haast hysterisch van verdriet en onmacht. Dit heeft er zelfs toe geleid dat ik de relatie uiteindelijk verbrak, omdat ik bang was nooit moeder te zullen worden als ik bij hem zou blijven. Om een lang verhaal kort te maken...... We zijn sinds 3/4 jaar weer bij elkaar na een jaar uit elkaar te zijn geweest. En sinds 1,5 maand wonen we weer samen. En in januari heeft mijn mannetje ineens de knoop doorgehakt en heeft mij laten weten er u 100% voor te willen gaan. Ik begrijp dat het voor jou voelt alsof je steeds moet inbinden en hij zijn zin krijgt. Zo voelde dat voor mij ook. Maar achteraf gezien zie ik dat het niet klopt om zo te redeneren. Het gaat jou per slot van rekening toch om deze man, of niet? Om deze papa van jouw kindjes. Nou, als je antwoord daarop JA is, dan zul je je moeten neerleggen bij het tempo dat jullie nu volgen. Jullie zijn er pas klaar voor als jullie BEIDEN er klaar voor zijn. Dat is helaas zoals het is. En als je echt van hem houdt, dan wil je hem ook niet forceren. Dat zou je zelf ook niet willen. Als je antwoord NEE is, dan betekent dit dat je in de 1e plaats mama wilt worden en het pas in de 2e plaats om deze man gaat. In dat geval denk ik dat je jouw motieven om bij hem te blijven dan nog eens goed onder de loep moet nemen. Je mag hem niet de schuld geven dat je moet wachten, hoe verleidelijk ook (en ik heb dat ook meermalen gedaan hoor, zeker geen heilige hier). Er zijn legio manieren om te proberen zwanger te worden als het je daar echt om te doen is. Denk er maar eens over na. Voor mij was het besef dat ik met DEZE man wil zijn een echte eye-opener. Ik wil niet zomaar mama worden, nee mama van ZIJN kindjes. En komen die er niet, dan is dat heel verdrietig, maar de relatie is voor mij het belangrijkst. En geduld.....tja, ik weet het. Soms kruip je tegen de muren op van frustratie en onmacht en woede op het leven, dat je geen kans gegund is. Maar alles komt op z'n tijd, echt waar. Meisje, een hele dikke knuffel. Ga genieten van je vent en praat met hem over je gevoelens. Respecteer zijn visie op dit verhaal en zijn gevoelens. En laat het verder rusten, zodat er rust komt. Vanuit die rust kan hij je ineens gaan verrassen misschien.
Misschien een idee om bij jezelf te raden te gaan waarom jij zo graag een kindje zou willen. Als die reden " zuiver" is ( dan bedoel ik dat het niet een reden heeft in, anders ben ik alleen, of dan ben ik compleet, of dan kan ik liefde geven/krijgen, maar een reden als omdat we er klaar voor zijn en het nu in mijn leven past) dan zou ik aan hem vragen wat er nog moet gebeuren voor hij er klaar voor is. Dan kom je achter de reden waarom hij zegt er nog niet klaar voor te zijn. Voelt hij zichzelf te jong? Tja, wanneer ben je " oud genoeg voor een kind? Wil hij nog te veel dingen, zoals uitgaan, carriere, reizen? Tja, wanneer ben je dan klaar met uitgaan, reizen of werk? Snap je wat ik bedoel? Laat hem beter defineren waarom hij er neit klaar voor is en wat er dan moet gebeuren om er wel klaar voor te zijn. Dan kunnen jullie elkaar misschien weer beter begrijpen en kun je meer geduld op bregen.... Succes en veel kracht....
Toen ik 7 jaar geleden zwanger was van onze zoon en ik het vertelde aan mijn man ging hij helemaal over de rooie. Hij was er nog niet aan toe zo zei hij tegen mij en ik moest maar denken aan abortus. Nou dat was voor mij geen optie dus heb ik hem voor de keuze gestelt of we gaan ieder onze eigen weg of we gaan met zn 3en verder. Hij heeft er een week over na gedacht en is toen er op terug gekomen. Het was hem gewoon wat aangevlogen het idee ineens vader worden hij had spijt van wat hij had gezegt. En zo moeilijke situatie was het niet we hadden geen finaciele problemen , we waren al 10 jaar bijelkaar , en ik was 25 en hij 28 dus eigenlijk geen reden tot paniek kwam hij achter. Wel zei hij achteraf dat het maar goed is dat het zo spontaan gebeurt was want hij had die stap nooit bewust durfen nemen! Het is dus inderdaad heel belangrijk als jij wel al er aan toe bent en hij niet dat je er goed over praat en van elkaar weet waarom wel/niet.
Zoals je hier kunt lezen ben je zeker niet de enige die dit meemaakt hé Jouw verhaal doet me heel goed aan het mijne denken hoor. Ik was er ook ruim 2.5 jaar klaar voor toen hij er spontaan mee voor de dag kwam. Gedurende die 2.5 jaar hebben we er zeeeer veel over gebabbeld, maar voor mij was er pas duidelijkheid toen mijn man een datum voorstelde om te stoppen met de pil. Zoals hierboven verschillende keren gezegd is. Het is voor jullie allebei een "leven naar" als jullie al een datum prikken om te stoppen met de pil. Het is ook belangrijk dat je er 1 goed gesprek over hebt i.p.v. vele kleine want anders ben jij de zaag die de ganse tijd over kindjes begint... Voor een man doet dat veel hoor. Veel succes ermee, jullie komen er wel uit. Ciske
same here... Ik wil al héél lang een kindje.Als je mij vroeger op de basisschool vroeg:wat wil je later worden?Dan was mijn antwoord:Mama! Ik heb al vanaf mijn 18e moedergevoelens.Ik heb een x moeten huilen bij Friends.Toen bleek dat Monica en Chandler geen kindje konden krijgen en ze een wilden adopteren.Hij zei toen tegen dat meisje,Monica is een mama zonder kindje.Zó zielig en zo herkenbaar..Zo voelt het voor mij ook een beetje.Heb zoveel liefde te geven maar het kan nog niet.(maar ik geef het wel aan mijn vriend en kat hoor)Sorry,wilde ik ff delen...
Ik sluit me helemaal aan bij Indigo! Mooier en juister had ik het niet kunnen zeggen. Daarnaast wil ik nog zeggen:als de 23 in je naam staat voor je leeftijd, NEEM dan ook die rust die anderen je aanraden. Je bent nog superjong! Als je eenmaal moeder wordt, is dat sowieso voor de rest van je leven en kun je er dus nog heel lang van genieten. Stel jezelf anders eens heel andere doelen: misschien wil je bv. nog bep reizen maken, leren buikdansen, een cursus pottenbakken organiseren, weet ik veel! Er is zoveel te doen in de wereld dat er vast wel dingen zijn die jij eigenlijk altijd al eens had willen gaan meemaken! sterkte er mee, Maris
ze heeft die gevoelens toch al?! Dat kun je niet onderdrukken!Ikzelf ben 24 en sorry maar als zij al die gevoelens heeft dan denk ik niet dat ze zit te wachten op een verre reis ofzo! meis probeer er met je kereltje over te praten en vraag wat hij wil!Stel dat je met hem af kunt spreken wanneer je met de pil kan/mag stoppen(over bv een jaar)dan weet jij waar je aan toe bent en dan kan je kereltje een beetje aan het idee wennen! liefs en succes
Meid ik begrijp precies wat je bedoel. Net als sommige meiden hier wilde mijn vriend eerst ook niet. Ik heb ruim 2 jaar met het gevoel rond gelopen van "ik ben er klaar voor, ik wil moeder worden". Heb als kind al gezegt ik word moeder. Iedereen om me heen kreeg kinderen. Ik hoopte zo dat mijn vriend inzag dat kinderen krijgen toch je leven compleet maakt. Helaas de meeste gezinnetjes om ons heen kregen probleempjes dus daar ging me hoop. We hebben in die 2 jaar tijd heel veel emotionelen gespreken gehad. Heb er zelf over nadacht om bij hem weg te gaan. Maar je gaat niet zomaar weg als je heel veel iemand houd! Na veel geduld en gepraat wil mijn vriend het toch proberen. Ondanks dat hij een stuk ouder is dan ik. Ik zou zeggen blijf er over praten en probeer je op andere dingen te concentreren hoe moeilijk dat ook is. Een ding stop alsjeblieft niet zonder overleg met de pil. Een vriendin van mij heeft gedaan en heeft er alleen maar problemen door. Veel sterkte! Groetjes jettje
Hoi, Nou, voor mij is het ook heel herkenbaar. Ik heb ook 5 jaar op mijn vriend "gewacht". Hij voelde zich er echt nog niet rijp voor en ik al mijn hele leven voor mijn gevoel. Toch heb ik gewacht. Heel moeilijk, maar ik ga voor mijn vriend. Ik wil hem als papa voor mijn kinderen. Ik was na het stoppen met de pil nog zo naïef. Ik dacht dat ik meteen zwanger zou zijn. Nu het allemaal langer duurt en ik al een vmk heb gehad, baal ik er nog weleens van, dat we niet eerder zijn begonnen. Zelfs mijn vriendje heeft dat vorige maand gezegd. Hij zei voor het slapen in bed: "Lieverd, ik wou dat ik niet zo eigenwijs was geweest, want nu ben ik er echt aan toe en nu duurt het zo lang." Hij was ook zo verdrietig dat het in december na 6 weken toch mis was. Nu weet ik in ieder geval dat we er allebei helemaal voor gaan en dat is wel een rustig gevoel. Als ik het over mocht doen, zou ik weer wachten. Sterkte meis, een dikke knuffel van mij!
Hoi Clyde, Ik vind je ook niet egoistisch, ik denk dat het voor mannen een veel rationelere beslissing is: zij voelen die hormonen en dat oer instinct niet. Wij vrouwen hebben als het ware geen keus: ons lichaam schreeuwt gewoon om een zwangerschap. (weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) een vriendin van mij zit met ongeveer hetzelfde probleem, alleen weet haar vriend zeker dat hij geen kinderen wil. Net een huis gekocht en nu gaan ze waarschijnlijk uit elkaar.. heel triest.. en jong of niet, moedergevoelens en kinderwens heb je nu eenmaal...daar is ook nauwelijks tegen te vechten. veel sterkte en hopelijk komt alles goed.. groetjes, Marieke
Ik herken het ook wel een beetje, mijn man kan zulke beslissingen ook niet nemen, hij durft de stap gewoon niet te zetten al wil hij heel graag, dat ging met trouwen zo en kinderen krijgen precies hetzelfde, ik heb bij beide keren een duwtje moeten geven. Praat er met je mannetje over, waarom wil hij niet, wat houd hem tegen en stel dan samen een plan op, dan heb je wat om na toe te leven.
Ook voor mij heel herkenbaar. Ik wil vanaf juni 2005 ook graag gaan voor een kleine. Vriend wilde nog even wachten. We hadden net een huis gekocht en moest zich nog thuis voelen. Goed geen probleem. Maar dat duurde wel heel lang, hij had nog wat andere redenen om niet aan een kind te beginnen. We hebben in die 1,5 jaar veel gepraat. Ik ben soms ook echt heel onredelijk geweest. Heb veel gehuild. Maar 1 ding wist ik zeker ik wilde niet eerder aan een kind beginnen totdat mijn vriend er ook klaar voor was. Vorig jaar mei ben ik gestopt met de pil en zijn we met condooms verder gegaan. En vorige week hebben we besloten om mei 2007 er voor het eggie te gaan. Ik wil je geen valse hoop geven. Maar 2 weken geleden dacht ik ook nog steeds dat ik geen moeder zou worden en nou gaat het hopelijk binnen kort toch gebeuren. Je moet hem wel de tijd geven om er over na te denken, maar ook duidelijk aan geven hoe jij je eronder voelt.
Ja je moet het uiteindelijk helemaal samen willen natuurlijk maar om ELKE avond die pil weer in te nemen (tegen je zin in!) lijkt me vreselijk, ik zou ermee stoppen en de antoconceptie in zijn schoot gooien dan weet hij wat het is om zoveel TEGEN jouw wens in te doen en je lichaam is dan straks helemaal klaar (hormonaal gezien) en hij kan de knoop doorhakken wanneer jullie stoppen en mannen kennende word het dan wel wat makkelijker (maar dat is natuurlijk niet helemaal DE manier haha) ik zou in elk geval mijn lichaam KLAAR willen hebben voor als hij er (eindelijk) aan toe is en tegen hem zeggen dat de pil nemen je heel erg aanstaat en dat hij de verantwoordelijkheid even op zich mag nemen. DAn ben je klaar wanneer hij ja zegt in elk geval en hoef je niet weer eerst een half jaar / jaar te ontpillen ofzo... en samen verder uitpraten WAT zijn zijn redens om geen vader te willen worden (op dit moment) is het angst? of wil ie eerst alles goed voor elkaar hebben, wacht ieop het juiste moment (die er NOOIT is haha) Kortom communicatie en stoppen met iets doen wat je tegenstaat (daar word je alleen maar elke dag mee geconfronteerd dan)
ik weet niet hoe lang jullie al samen zijn, hoe oud jullie zijn en of alles verder in "kannen en kruiken"is om het zo maar even te zeggen.... ik ben de jongste van 4 en tussen mij en de broer boven mij heeft nog een kindje "gezeten" en toen mijn moeder mij wilde wilde mijn vader niet, toen heeft mijn moeder gezegd tis heel simpel of we doen niks meer of we zien wel hoe het loopt en dan is het ook zijn verantwoording als ze zwanger zou raken.....dus kort gezegd, geen sex - geen kind of wel sex en ook een kind beetje kort door de bocht maar zo is het destijds gegaan... en dat hoor ik wel eens vaker hoor, dat vrouwen de pil achterwege laten dit tegen hun partner zeggen en dan is de keuze aan hun, dan worden ze ook verplicht om er goed over na te denken en als ze dan de keuze maken om wel te vrijen weten ze dat de kans er in zit dat je als vrouw zwanger wordt... dus tja praten meid maak duidelijk hoe jij hierin staat en misschien is deze optie ook wel iets voor jullie.... liefs smoekie