Vandaag, met ongeveer zes weken, eerste echo gehad bij de gynaecoloog. Dat alle (en ik heb er veel gedaan!) Zwangerschapstesten positief waren, hield het nog altijd onwerkelijk. Ik verwachtte half en half dat ze in het ziekenhuis zouden zeggen dat ik gek was met mijn zwangerschapsfantasieën. Maar nu is het echt. Ik heb het gezien. Er groeit iets in mijn buik. Er komt straks echt (als alles goed gaat natuurlijk) een baby. Ik ga eindelijk, na jaren ervoor ploeteren, mama worden. Mijn wens die ik al stiekem 20 jaar koester wordt werkelijkheid. En toch weet ik niet of ik dolblij moet zijn of doodsbang....
Gefeliciteerd, bijzonder hè en zo ontzettend gegund! Dat onwerkelijke, herkenbaar! Ben nu bijna 11 weken zwanger en geloof het ook nog steeds niet. Ik heb heus wel veranderingen bemerkt aan mijn lichaam en ben af en toe (best vaak) buiig . Ik heb volgende week termijnecho. Dan zal ik het wel moeten geloven...
Van harte gefeliciteerd! Al zijn die eerste weken vreselijk eng en spannend, probeer ervan te genieten! <3
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap en lang gekoesterde wens. De tegenstrijdige gevoelens zijn heel erg herkenbaar. En ondanks dat ik al bijna mag bevallen zijn die gevoelens er nog steeds (sorry). Maar ze veranderen wel in van zwanger en zal alles goed gaan in de 1e 14 weken en daarna naar wat voor moeder zal ik zijn naar o help de baby komt bijna wat als ik niet wakker wordt als de baby begint te huilen en de tijd gaat te snel en ik ben er nog niet klaar voor. Maar geloof me dat gaat ook helemaal goed komen. Die gevoelens en gedachten zijn heel normaal en niet meer dan logisch.