Herinneren jullie mijn bezorgdheid: wat als het dan toch een meisje is? Wel gisteren kwam het verdict: het is een meisje !! Er was niets van een peimeltje te bespeuren, enkel twee heel duidelijke witte streepjes. Dus op 25w4d is dat nogal duidelijk hé. Het geslacht deed er niet toe maar onze zoon maxym waar we zo al 8 weken tegen praten is een dochter Myrthe geworden en dat is toch een vreemd gevoel Lijkt aan iedereen dat ik niet gelukkig ben, maar het is gewoon eventjes wennen. Heb meteen haar kledingkast gecheckt en 1 t-shitrt en 1 hemd kan ze echt niet aan, voor de rest valt het allemaal wel mee. Ik ben niet echt het type dat er een poppemietje met strikjes wil van maken (ben zelf nogal een kwajongen), maar mijn ma en dus de omi als ook de meter denkt daar anders over !! Bah, kleedjes en tirlantijntjes, ik ben benieuwd. Mijn schoonmoeder was in de wolken, haar pendel heeft altijd meisje aangegeven! Een dochter leek me ook meteen zoveel moeilijker om op te voeden!! Raar aangezien ik dan zelf een meisje ben met 1 zus en geen broers. Ik werk in de bijzondere jeugdzorg met pubers en uiteindelijk amuseer ik met wel met die meiden. Kmag ze natuurlijk daar achterlaten als ik huiswaarts keer Liefs een verwarde Kitty
tis gewoon al wonderlijk dat we zwanger kunnen en mogen raken, dat je soms een kleine voorkeur hebt (en uitspreekt) dat heeft iedereen wel eens, vindt het wel jammer te lezen dat er toch enigzins wat van teleursteling uit je tekst te lezen is.... iedereen weet dat je er nooit van uit mag gaan het wordt een jongen of een meid, in mijn ogen wil je graag een kind en wat het dan wordt is lood om oud ijzer, dat het gezond ter wereld komt is het aller aller belangrijkste, ik heb me destijds ook zo gruwelijk zitten ergeren aan die tanja uit het BB huis hoe zij reageerde toen ze erachter kwam dat het een meidje werd ipv een jongen waar zijzelf op had gerekend... het is en blijft een wonder dat je zwanger mag worden... en het verschil tussen een jongen en een meid is ook overal anders, jongens zijn over het algemeen rustiger dan meisjes, meisjes zijn vaak wat mondiger dan jongens etc... wel vindt ik vooral als je vaak om je heen kijkt het een voordeel dat als jij goed met je dochter omgaat je deze later niet zo gauw kwijtraakt aan haar schoonmoeder, wat dus wel vaak gebeurt met mannen...als die eenmaal een vrouw hebben ziet de moeder haar zoon over het algemeen minder dan wanneer je dochter getrouwd is... ik zie het zelf ook, ik kom ook veel vaker bij mijn moeder (bijna elke dag) en 1 x per maand gaan we naar zijn moeder, zo zie ik het ook terug bij mijn broers...die komen bijna helemaal niet meer, mijn zuster daarentegen nog steeds wel, en ook in de directe omgeving zie je dat gewoon vaak terug....ik kan alleen maar hopen dat als mijn zoon later de ware tegen komt ik zo goed met haar op kan schieten dat ze het ook hier leuk heeft en ze vaak zullen blijven komen, anders ben ik toch ook echt bang hem te "verliezen"aan zijn schoonmoeder.... dus ja kan alleen maar zeggen geniet van je wondertje, maar dat zal ongetwijfeld wel lukken.. succes
Hoi Smoekie ! Ik denk niet dat Kitty het zo bedoeld heeft. Ik kan me voorstellen dat wanneer je te horen krijgt dat het een zoon wordt en dan hoor je weer dat het een dochter wordt, dat je dan even aan het idee moet wennen. Tuurlijk ben ik het ook met je eens dat wij blij mogen zijn dat we zwanger kunnen en mogen zijn en dit allemaal mee mogen maken. Wij willen het geslacht van het kindje niet weten, al ben ik wel nieuwsgierig hoor. Maar het aller belangrijkste vinden wij altijd maar weer dat alles in orde is met die kleine, dat het hartje goed klopt en dat het kindje goed groeit. Dat is het aller belangrijkste, veel belangrijker dan het geslacht van je kindje ! Dat kan je na de geboorte als je je wondertje in je armen hebt ook helemaal niets meer schelen denk ik ! Het is jouw kind en dat alleen is al iets dat je niet kunt beschrijven. Groetjes, Nikki F
ik denk dat ik ook raar en even door de war zou zijn als iemand mij verteld dat mijn knulletje dus toch een meisje is.... niet omdat ik het dan jammer vind, ook al wou ik het liefste een jongen... een meisje vind ik ook harstikke leuk en zou ik ook helemaal gek op zijn.... tiz denk ik gewoon een omslag want ik heb ook allemaal stoere kleertjes en schoentjes waar ik niet op kan wagten tot mijn knulletje het stoer zou dragen
Logisch hoor, dat je in de war bent. Je hebt het tenslotten constant over jullie zoon, jullie mannetje. Toch raar als het mannetje ineens een meid blijkt te zijn. Maar, je hebt nog even om te wennen en dat komt allemaal goed Enne, gewoon zeggen dat je niet van kantjes en tierelantijntjes houdt hoor!!
@Kitty, tja jij weet het nog voor de bevalling ik werdt verrast na de bevalling had geen meide kleertje in huis hahaha gelukkig had ik voor mijn zoon pastel tinten zoals lila en groen , dus in het begin was dat gelukkig geen probleem ik was 200% overtuigd dat mijn meissie ook een knultje zou worden wat was ik verrast zeg toen me verloskunde zei Deb! het is een meid
@Nikkie F : Dan heb ik het verkeerd begrepen, ik kan nergens uit opmaken dat er haar eerst verteld was dat ze een zoon zou krijgen en je je daar op instelt dat je dan even een omschakeling moet maken als later blijkt dat het een meisje wordt. Maar nogmaals dat wist ik dus niet. Dan is het natuurlijk weer heel anders, ik dacht uit haar verhaal op te maken dat ze zich zelf had ingesteld op een zoon en teleurgesteld bleek toen het een dochter zou worden. Dan heb ik niks gezegd
Inderdaad, eerst hadden ze dus wel een piemeltje opgemerkt en die is nu verdwenen !! Dag 2 en ik begin al wel wat te wennen aan een meid !! Mijn riend wenst nu zijn 2 vrouwen slaapwel en dat is echt super !! Ik weet maar al te goed hoe blij we mogen zijn met een gezonde baby: heb immers 5 maanden errvoor een miskraam gehad. Het is de ommezwaai die even wennen is. Mijn omgeving zegt ook nog de hele tijd hem... oeps haar !!! Wel grappig, maar we hebben inderdaad nog tijd om ons aan te passen. Liefs Kitty
Ik had dat ook heel erg Kitty. Ik en iedereen in mijn omgeving had heel erg het vermoeden dat we een meisje zouden krijgen. Ik was daar zo ontzettend op ingesteld dat ik bij de 20weken echo wel even moest slikken. Ik dacht: dalijk is het een jongetje... Niet dat ik dat minder leuk zou vinden, maar gewoon, omdat je je al 2 maanden (onbewust) ingesteld hebt op een meisje. Bij de 20weken echo zeiden ze 80% een meisje, dus toen was ik toch wel opgelucht. Toen met 28 weken de 3d echo en toen dacht ik weer: stel nu toch dat ze zich vergist hebben... Maar nu was het 200% overduidelijk een meisje haha... Het is moeilijk uit te leggen, net alsof ik niet blij was geweest met een jongetje, maar dat is niet zo. Het was gewoon een grote omschakeling geweest
@Kitty: toen ik zwanger was had ik ook erg op een zoontje gehoopt. Toen ik het hoorde dat het een meisje ging zijn was het een beetje een 'teleurstelling', had me al helemaal op een jongen gefixeerd. Maar éénmaal ik aan het idee gewoon was, was ik superblij met m'n meid, nu nog hoor trouwens. Ben al aan het plannen hoe onze tweede dochter zou noemen. Vind het super om een meid te hebben.
Ja kijk en daarom wil ik dus van tevoren niet weten wat het wordt. Hoe vaak hoor je wel niet dat het toch van het andere geslacht is???
als ze al zeggen dat het een jongen is en vervolgens een meid dan is dat wel even wennen. Ik had al vanaf het begin het gevoel dat ik een jongen zou krijgen... iedereen in mijn omgeving dacht dat ook, mijn buik groeide ook vooral naar voren. Maar bij 22wk echo, was het overduidelijk een meid Ik was eerst even beduusd... een meid... ik dacht dat mijn gevoel altijd wel gelijk had. Maar ik was er ook niet minder blij om!!! En ben nu hartstikke verliefd op mijn dochter
Ik was eerst ook "bang" dat het straks toch een meisje blijkt te zijn, maar sinds we het piemeltje op de echo in 3d hebben gezien, weten we echt zeker dat we een knul krijgen. Mocht het dan toch een meisje zijn, ook daar zijn we dan natuurlijk hardstikke blij mee!
Ik zou zelf een meisje heel leuk vinden (heb al een zoontje). Ook omdat mijn moeder, toen ze nog leefde, altijd gewild had dat ik een meisje zou krijgen en dat ik met haar net zo'n goede band zou krijgen als die ik met m'n moeder had. En die was enorm sterk. Dus onbewust stel ik me toch op een meisje in. Ben toch bang dat wanneer het geboren wordt en het is een jongetje is ik een beetje teleurgesteld ben. Daarom denk ik dat ik bij m'n 28 weken echo toch ga vragen wat het wordt. Mocht het dan een jongetje zijn dan kan ik met erop voorbereiden. Misschien klinkt die voor jullie egoïstisch maar zo is m'n gevoel nou eenmaal. Wilde altijd graag twee kinderen en toen ik zwanger was van de 1e heb ik altijd geroepen dat ik het liefste twee jongens zou hebben dus wie weet misschien moet het toch zo zijn Weet wel dat wanneer het een jongetje wordt m'n zoontje heel blij is want die wil dolgraag een broertje. Dat maakt natuurlijk al weer heel veel goed!! Dus ik kan me goed voorstellen dat je je helemaal op een jongetje had ingesteld en nu toch een beetje teleurgesteld bent dat het een meisje is. Toch goed dat je het nu weet zodat je eraan kunt gaan wennen. Ga er toch wel vanuit m'n 28 weken echo de correcte duidelijkheid geeft anders ben ik nog verder van huis Silly