Vond je het achteraf mee of tegen vallen en wat vond je dan mee of tegen vallen? Had je de pijn erger of minder erg verwacht? Was je misselijk? Wat zou jij achteraf anders doen? Heb je nog tips voor diegene die nog moeten bevallen?
Van te voren dacht ik nog: Er zijn miljoenen vrouwen bevallen op deze wereld dus het zal mij toch ook wel lukken... Nou het is zeker gelukt maar het viel me echt tegen. Had niet gedacht dat ik zo veel pijn zou hebben. Die weeën waren bij mij echt verschrikkelijk. Ik was niet misselijk, voelde me eigenlijk verder wel normaal (behalve die weeën dan). Ik zou niet weten wat ik achteraf beter of anders zou kunnen of willen doen. Ik weet alleen dat ik nu met mijn aankomende bevalling met een minder nuchtere gedachte over bevallen er in ga (zeg maar). Maar iedere bevalling is anders. Dat is wat ik in mijn hoofd probeer te prenten.
allebei mijn bevallingen als een verschrikking en wil het dan ook nooit meer mee maken mijn tip: neem die pijnstillers!
Bij de eerste bevalling vielen mij de ontsluitingsweeen zoooo tegen. Het persgedeelte vond ik dan weer meevallen (relatief gezien dan he...?). Bij mijn tweede bevalling wist ik dat het pijn ging doen. Daardoor zag ik wel op tegen de bevalling, maar wist ik het wel beter te relativeren. Beide keren was het ook zo dat op het moment dat ik dacht dat ik het echt niet meer trok, de persweeen begonnen. Alsof mijn lijf voelde dat ik het niet meer trok... Verder ongecompliceerde (ingeleidde) bevallingen gehad, zou er zo weer voor tekenen...
Ondanks buik- en rug weeën, en een weeënstorm waarbij ik in een half uur de laatste 4 cm ontsluiting kreeg had ik een ontspannen, vlotte thuisbevalling. Binnen 6 uur van begin tot eind. Ik had al meteen daarna zoiets van: zou ik volgende week weer moeten, kom maar op! Dat gevoel heb ik nog steeds! Ik kijk er dus positief op terug!
Mijn eerste bevalling: DRAMA! Di avond tot en met do ochtend weeen en toen pas bevallen. Daarna out gegaan wegens uitputting,uitdroging en bloedverlies. Er sprong (voor mijn gevoel ineens) een gyn bovenop me om wat stolsels uit me te drukken,het ena antibioticakuurtje na het andere vanwege blaasontsteking en 3 weken later met spoed terug naar zhuis vanwege placentaresten. Tijdens de currettage weer veel bloed verloren en kreeg een transfusie en had een baarmoederontsteking. Het zou een dagopname zijn maar na 3dagen mocht ik pas weer naar huis. Kreeg een infuus met weer eens antibiotica en ik kreeg een andere kuur mee naar huis. Eenmaal thuis voelde ik me waardeloos,uitgeput,moe en een slechte mama alles mislukte en ging niet zoals ik wilde. Uiteindelijk heb ik nog 17maanden thuis gezeten met een PND. Ik hoop zo dat ik bovenstaande allemaal niet meer krijg over iets minder dan 6 weken ....
Haha! De eerste reacties zijn niet erg positief, zeg...! Ik had een bevalling die niet volgens het boekje was en ook echt geen pretje (sorry!), maar ik kijk er niet per se negatief op terug. Ik heb vooral een nare nasmaak van de begeleiding (zkh); de bevalling an sich vond ik het ervaren wel waard. De pijn viel me mee, de persweeën waren een genot (tenminste, toen ik eenmaal mocht meepersen!) en het op eigen kracht een leven op de wereld zetten vond ik echt zo'n bijzondere ervaring... Neemt niet weg dat ongeveer 60 uur weeen, 6 ritjes in de auto over heel veel drempels, placenta in de OK laten verwijderen en bijna 2 liter bloedverlies toch een kleine tegenvaller waren Ik wil geen tweede, maar als ik dat wel zou willen, zou het bevallen op zichzelf echt geen reden voor mij zijn om het niet te willen. Het was zo mooi en bijzonder! Die oerkracht is gewoon echt geweldig... Tips voor aanstaande mama's: vertrouw op je lichaam! Je kunt het echt aan, geloof me. En geloof niet in de sprookjes zoals dat je weeen wel herkent, want dat is gewoon echt NIET altijd waar (ik ben levend voorbeeld, want ik kwam er pas bij het beginnen van de persweeen achter dat ik toch echt al die tijd al weeen had, en geen VOORweeen, zoals ze in het zkh beweerden). Succes en probeer te genieten....
Oei meid, geen opbeurende reacties. Gelukkig hier wel een. Na een weeenstorm die duurde van ongeveer 15u tot 18u (maar dat heb je dan niet echt door want de tijd gaat supersnel) verwees de vk me in overleg door naar het zh voor een ruggenprik. Zij wist dat ik daar positief tegenover stond en adviseerde het me omdat ik erg vermoeid en verzwakt was (had die ochtend vanaf 6u al om de drie minuten een halve minuut weeen die zich dus tot 15u opbouwden tot een storm van om de halve minuut anderhalve minuut weeen) en de ontsluiting schoot niet op. Was voor mijn gevoel precies voordat t echt niet meer ging in het zh en kreeg een ruggenprik. Hierdoor pijnloos binnen een uur van 3 naar volledige ontsluiting gegaan. Ik kon in dat uur weer bijkomen, eten en echt op krachten komen. Daarna 8 minuten persen (met de orik nog aan) en ons meisje was er. Heb het persen zeer bewust meegemaalt en vond dat onwijs mooi en bijzonder. Heb zeker het kommaarop-gevoel gehad. Voelde me ook direct na de bevalling kiplekker en dat gevoel is gebleven. Ik ben dus zeeeeeeer positief! Door mijn positieve ruggenprikervaring zal ik nu, mocht ik weer in dezelfde omstandigheid belanden, wel eerder richting zh gaan. Ik zie wel hoe het loopt maar ik weet nu wel wat de mogelijkheden zijn als het te heftig wordt en dat is een heel fijn idee. Succes straks!
Hey Djingo! Ik vond de weeën goed te doen, deed wel pijn maar had het veeeel erger voorgesteld! Het persen was wel vermoeiend en schoot niet zo goed op, uiteindelijk knip en vacuüm en na 5 uur en kwartier was mijn dochtertje er, van niks naar gebroken vliezen, en geboorte! Ik kijk er heeel positief op terug! Ben super begeleid, goede zorg en begeleiding gehad in het ziekenhuis en ik vond de pijn bij alles erg meevallen! Ook de knip en vacuüm deed niet zon pijn! Tip: probeer zo relax mogelijk te zijn, laat alles over je heen komen, dan schiet het allemaal wat meer op denk ik
Na de eerste bevalling dacht ik echt, wat een drama, nooit meer. Na 2 jaar toch een tweede en toen dacht ik was dat alles, zo wil ik er nog wel meer. Bij de derde tijdens de weeen dacht ik, dit is echt de laatste keer, maar achteraf vond ik het wel erg meevallen. Het ergste vond ik bij de derde de rugweeen, maarja na 2 uur was de hele bevalling gedaan dus was dat ook weer niet zo erg. Misselijk ben ik niet geweest alleen bij de tweede doordat ik ging hyperventileren.
Het was van het eerste gerommel tot zo'n twaalf uur later heel goed te doen, de laatste vijf uurtjes waren hevig maar erg effectief, en ik kon t meeste goed opvangen. Het persen was qua weeën veel minder erg dan de ontsluiting, maar het hoofdje laten passeren was erg pijnlijk en lukte niet goed, na de knip was ze er in 1 wee. Die had ze van mij eerder mogen zetten
Mijn bevalling viel me niet mee en ook niet tegen. Ik had me er niet teveel van voorgesteld maar wilde het over me heen laten komen. Je weet toch niet van te voren hoe het bij jou zal gaan. Het enige wat ik wel wist was dat ik graag alleen wilde zijn tijdens de weeën. Ik kan me dan beter concentreren, als er iemand anders in dezelfde ruimte is dan voel ik me opgejaagd. We zaten bij mijn schoonouders toen mijn bevalling begon. Daar heb ik zo'n drie uur weeën opgevangen zonder dat iemand iets in de gaten had. Dat was nog niet bepaald pijnlijk dus . Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben nog wat gecomputerd en televisie gekeken, allebei een beetje zenuwachtig voor wat zou komen. Om half één toch maar besloten naar bed te gaan maar daar sprong ik na één wee alweer uit. Ik wilde niet liggen! Daarna ben ik nog een keer naar het toilet geweest, een paar keer in de douche en verder heb ik me opgesloten in de badkamer en is alles een beetje wazig in mijn herinnering. Ik weet nog dat ik (weinig) bloed en slijm begon te verliezen en dat ik dat erg goor vond. Ik stond met mijn benen wijd op een handdoek over de wastafel gebogen, met een stapel washandjes naast me om die viezigheid steeds weg te vegen. Ik had het idee dat het nog weleens heel lang kon duren want ik had weeën die geen minuut aanhielden maar wel om de paar seconden kwamen. Een weeënstorm dus. Maar ik mocht pas bellen bij weeën die een minuut aanhielden dus daar wachtte ik op. Op een gegeven moment moest ik me midden in een wee door mijn knieën laten zakken en voelde ik mezelf persen. Dat was toch wel het moment waarop ik mijn man vroeg om toch maar even de vlos te bellen hahaha! Nouja zo'n drie kwartier laten was de vlos er (was nog bij een andere bevalling) en die begon na het toucheren toch wel haast te maken . Ik had negen centimeter.. Uurtje later was onze zoon er. Ik ben tijdens het persen heel even misselijk geweest, dat ik naast me keek van "waar kan ik kotsen" en toen kwam er weer een wee dus was ik weer afgeleid. Gelukkig maar want ik heb echt een hekel aan kotsen en ik was niet in staat om te praten dus kon het ook niet zeggen. Dus mijn tip is, RELAX en ONTSPAN! Dan gaat het meestal vanzelf, mits er geen complicaties zijn natuurlijk, daar heb je geen invloed op.
Ik had er helemaal GEEN voorstelling van en had zo iets ik zie wel... Ik was van een thuis bevalling uit gegaan en dat ik overtijd zou lopen... Dat werd een ingeleide ziekenhuis bevalling met 38+1 die uitliep op een vacuümpomp.... Ik zeg nog steeds het is maar goed dat ik van te voren niet wist hoe het zou gaan verlopen want dan was ik niet lachend het ziekenhuis in gelopen en gedacht dat doe ik wel even... Maar heel hard weer naar huis gerend. Ze begonnen gelijk met vliezen breken (had 2 cm ontsluiting) en ze hebben direct infuus aangesloten tot een uurtje of 16.00 was het goed te doen al vond ik het zo irritant dat ze zeiden rond een uurtje of 15.00 goed zo je hebt 4cm ontsluiting ik zei direct wat goed zo... ZO WEINIG nog maar haha (ik ben het ziekenhuis ingegaan met de gedachte over een paar uurtjes is hij/zij er wel gekke is dat heb ik niet tegen mijn man gezegd maar hij had precies hetzelfde) haha Rond een uurtje of 15.45 ben ik in een weeën storm terecht gekomen mijn man werd om 16.00 gebeld door zijn vader dat zijn oma overleden is... Ik weet het nog wel maar kon er helemaal niets mee omdat ik gek werd van de weeen die als een gek elkaar opvolgden niet veel later een spuit in mijn been gehad (ik wilde geen ruggenprik lijkt mij echt doodeng) daardoor weet ik heel veel niet meer maar de pijn is er echt niet minder door geworden (dat doe ik dus ook geen 2de keer meer) eindelijk om 22.00 's avonds hoorde ik 10cm ontsluiting mocht ik gaan persen (volgens mij zonder pers weeën want voelde hetzelfde als al die andere achterlijke weeën) na een uur was ze er nog niet toen hoorde ik vallen vacuumpomp/inknippen en ik dacht echt yes doe wat want ik ben er klaar mee eindelijk om 23.22 was ons meisje geboren (we wisten niet wat het was en mijn man zei het is een meisje en ik heb blijkbaar gezegd je maakt zeker een grapje ) Iedereen maar dan ook iedereen zei dat wij een jongen zouden krijgen waardoor ik daar maar vanuit ging al hadden we tegen elkaar gezegd een meisje zou wel erg leuk want dat verwacht niemand... Zwangerschap is super gegaan bevalling was echt niet leuk en Nina was eruit en ik heb nergens meer last van gehad ook niet van al die hechtingen enz echt super fijn! Overlijden van onze oma en de begrafenis zijn helemaal langs mij heen gegaan en dat vind ik wel erg vooral voor mijn man maar dat was gewoon niet anders... Nu zie ik een bevalling wel weer zitten hoor maar niet op deze manier
Mijn weeen uitte zich in harde buike die eigenlijk geen pijn deden. Ben de hele dag nog weg geweest en was pas om 23.00 thuis terwijl die buiken er steeds waren en gingen. Afijn na wat douchen en computeren toch de vk gebeld want ik twijfelde of er iets rommelde en mijn man moest ng 1.5 uur op de motor naar huis. Om 02.00 was ze hier en bleek ik al 6 cm te hebben dus snel mijn man gebeld . Na een uur 9cm en al die tijd mijn vliezen in takt. Gelukkig kwam mijn man niet veel later binnen toen ze 9cm zei dus nadat hij een droog pak had aan gedaan terug op bed,vliezen breken en persen. Helaas geen pers weeen dus op de baarkruk en na 1.45 uur persen zonder knip of scheur was ze er eindelijk. 4 kilo trots! Ben benieuwd straks maar eerst genieten van mijn buik eant dit is de laatste
Ik vond het mee en tegenvallen. Mijn bevalling is opgewekt na dik 42 wk. Ik zou een ballon catheter krijgen maar door de stand van de bm mond was dat enorm pijnlijk. Na 3x proberen een gel gekregen. Ik kreeg rug weeën, en vond dat enorm pijnlijk. Uiteindelijk bevallen met een ks, enorm fijn! Pijn van de weeën vond ik best heftig. misselijk ben ik niet geweest. Ik zou de volgende keer niet weer een arts ass in opleiding oid dingen laten doen. Als het niet goed gaat kun je nog een keer. Geef dus goed aan wat je wel of niet wilt.
Ik vond het 100% meevallen. Ik had allerlei dingen gehoort van 'het voelt als een tennisbal je neus uit drukken', etc. Nou het was nog makkelijker dan een grote boodschap.. (voor mij dan) Overgins ben ik niet misselijk geweest. Ik vond het wel heftig de weeen maar de adrenaline deed goed zijn werk. Mijn eerste bevalling (41+4) duurde maar 180mi, persen 15mi totaal en mijn dochter kreeg gelijk apgar 10, ik had weinig schade opgelopen en was gelijk op de been. Wel had ik iets teveel bloedverloren, maar eerlijk gezegt merkte ik daar vrij weinig van. Ik heb gewoon heel veel geluk gehad dat het zo heeft mogen gaan! Ik zou echt niks anders hebben gedaan, helemaal niks. Tips - Lees niet teveel over bevallen, alle geboortes zijn anders en worden anders ervaren door vrouwen. Tijdens het bevallen zal je merken dat je veel toch op je 'eigen' manier zult doen en handelen. - Zorg dat je wat lekkers bij je hebt of in huis voor jezelf voor na het bevallen, ik had zoeen honger!
ondanks dat ik bijna 72uur met weeën gelopen heb, uiteindelijk naar het ziekenhuis ging voor pijnstilling om te slapen, ze daar besloten mijn vliezen te breken en ik dus daar moest bevallen ook al zou ik zo graag thuis kijk ik heel positief terug op mijn bevalling mijn lichaam wou eerst niet maar na het seintje van mijn vliezen breken snapte het opeens wat er moest gebeuren ik vond het een hele bijzondere ervaring en zou het zo over doen
Mijn bevalling duurde 24 uur.. Dus ik was doooodmoe! Ik had hele pijnlijke weeen en omdat het zo lang duurde deed het alleen maar meer pijn.. Op het moment zelf zei ik dat ik het nooit meer zou doen maar achteraf is het toch ook wel weer mooi als je na al dat harde werken je kindje op je buik krijgt.. Ik weet wel dat ik de volgende keer gewoon in het ziekenhuis ga bevallen!
Mijn beide bevallingen waren zogezegd hemels . Ik heb dan wel 2 hele gemakkelijke (wel super snelle) bevallingen gehad. Bij de oudste heb ik er net 4 uur over gedaan, en dan wel van wakker 6.30 tot bevalling placenta 10.25. Bij de jongste ging het eigenlijk iets te vlug, ik heb er krap 2 uur over gedaan van ook wakker worden 1.30 tot bevalling placenta 3.30. Wat weeen zijn weet ik tot nu toe nog niet, die fase heb ik overgeslagen (had alleen last van steeds plassen en dan ook om de paar minuten). Bij de oudste kwam de vk en had toen al 8 cm ontsluiting en bij de jongste was de vk net op tijd want ik kon meteen beginnen, had al 10 cm ontsluiting. Ik ben dan wel een chronische pijnpatient en heb een pijngrens die torenhoog is en had dus niet veel pijn van de bevallingen. Ik had ook geen naweeen oid, ben niet uitgescheurd of geknipt en liep dezelfde dag alweer rond (bij de jongste ben ik bevallen met tropische temperaturen en mocht ik snel naar beneden). Al met al, zo'n bevallingen gun ik iedere vrouw . O ja en een gouden tip, en die werkt echt. ONTSPANNEN BOVEN IS ONTSPANNEN BENEDEN. Niet te druk maken over de bevalling zelf (makkelijk gezegd) er is nooit een kleine blijven zitten .
Ik zou het zo weer doen, kwart voor 2 braken vliezen naar ziekenhuis gegaan prik gekregen ivm verschoven ruggenwervel en had alleen maar rugweeen kwart voor 6 was uk er!!!