Ik heb zelf ocd en tourette en weet er dus wel wat van. De gedachte die je beschrijft heten intrusies. Je zou eens het boek "duiveltje van de geest" kunnen lezen. Dat gaat daarover. Ieder mens heeft zulke gedachten. Gelukkig heb ik zelf alleen dwanggedachten die met "normale" dingen te maken hebben en niet met enge of gruwelijke dingen. Lijkt me heel naar
Ik heb na mijn bevalling en pnd deze gedachten ook heel erg over mijn zoontje ( en huisdieren ) gekregen ik ben hierdoor op een gegeven moment helemaal door gecrasht ik werd zo bang van deze gedachten dat ik niet meer alleen in huis durfde te zijn met mn zoontje en alle messen en scherpe voorwerpen ging verstoppen en ben met mn zoontje naar mn ouders vertrokken Want als ik toch maar echt niet, want iemand die zoiets denkt moet wel echt gestoord zijn.....ik weet inmiddels dat het maar gedachten zijn... maar juist het vermijden van scherpe voorwerpen en mijn zoontje hielden deze gedachten in stand Heb therapie hiervoor gehad en ben AD gaan slikken het gaan nu echt super goed..... heeeeeeel af en toe heb ik ze nog...ze spelen bij mij vooral op in periodes van stress voor mij meteen een alarm bel om weer pas op de plaats te maken en rustmomenten te nemen weet door mn therapie ook dat deze gedachten ontstaan zijn door de enorme angst zoiets moois en kwetsbaars kwijt te raken
Ik heb 1 keer zo'n gedachte gehad en ben daar heel erg van geschokken. Ik was net moeder geworden, en dan ook nog eens van een zorgenkindje. Ons begin was heel zwaar (voor mij en haar). Op een gegeven ogenblik was ik haar in bad aan het doen, en ik had haar vast...zo'n klein lijfje! Toen kwam ineens de gedachte: "ik moet nu echt niet haar hoofd onder water doen, want dan is het voorbij!" Het zorgen voor zo'n kleintje is best heftig. Vaak dacht ik ook "gelukkig, ze leeft nog...ik zorg blijkbaar goed genoeg voor haar". Het had te maken met onzekerheid denk ik. Nieuwe ervaring...
Wat raar om te lezen dat meerdere mensen hier last van hebben. Toen ik zwanger was van mijn dochter was ik bang dat ik deze gedachtens weer zou krijgen. Gelukkig heb ik er *klopt af* nooit meer last van gehad. Bij mijn zoontje toen der tijd wel,ik was toen pas 19 en schrok enorm van mijn gedachtens😱 Vroeger had ik wel andere gedachtens. Als ik 10x op mijn linker been sprong dan moest ik dat met mijn rechter been ook doen. En zo had ik meer van zulke dingen.