Ik zit met m'n handen in m'n haar.. Het klinkt misschien wat banaal maar ik weet er gewoon geen raad mee en loop er zelf in vast. Als ik maar iets zeg tegen een ander dan schiet ik al vol en kan ik er niet meer over praten. Hoop dat ik hier tips e.d. kan krijgen. Ons zoontje hoopt in febr 4 jaar te worden. Maar de laatste weken is hij onhandelbaar. Hij wil z'n zin doordrijven, krijst en slaat en krabt als er iets niet gaat zoals hij het wil. Of ik het nu positief benader, of negatief (straffen bv): het werkt allemaal niet. Wat doen jullie bv met je kind als hij blijft zeuren over film kijken? Of over dat hij perse een koek wil? Het zijn kleine dingen misschien maar voor mij is het inmiddels een olifantenverhaal. Sorry.. Hij slaapt ook erg onrustig, is heel vaak wakker en wil dan bij ons in bed. Wij hebben aangegeven dat we dat niet doen, zijn bed is zijn eigen plekje. De andere kids liggen ook niet bij ons in bed. Maar hij is uren wakker, maakt de anderen wakker door het gehuil en gedram. En zelf lig ik echt halve nachten wakker. Vannacht was het ook half 3 en daarna ook geen oog meer dicht gedaan. Laatste week klaagt hij weer over buikpijn, en wil dan douchen. Ik heb na een paar dagen de gedachte gekregen dat hij heel graag wil douchen en daarom zegt dat hij buikpijn heeft. Hij lijkt het te gebruiken als machtsmiddel. Echter, het probleem ligt hierin dat we al een jaar bezig zijn bij kinderartsen wat hij evt zou kunnen hebben omdat hij vaak buikpijnaanvallen had (dat is inmiddels wel drie kwart jaar terug), diarree heeft, en niet groeide. De laatste maanden hoorden we hem helemaal niet over buikpijn, heeft hij geen diarree en geen buikpijnaanvallen. Nu ineens dus wel. Er zit vast een kern van waarheid in maar ik ben zo bang dat hij het 'gebruikt'. Van dit alles word ik erg verdrietig, onrustig en moe. De hele situatie thuis is gewoon niet leuk omdat hij de hele dag loopt te drammen en te huilen als hij z'n zin niet krijgt. Ik zou heel graag wat richtlijnen hebben hoe ik hem wat rustiger kan krijgen. En hoe ik moet omgaan met dit soort gedrag. Bedankt voor het lezen.
Ik zie dat je meer kinderen hebt en daarom echt wel herkent wat normaal is en wat niet. Je kunt hiermee het beste naar de huisarts gaan en via die weg hulp zoeken voordat je zelf niet meer kan. Sterkte!
Buikpijn kan ook heel gemakkelijk psychisch zijn. Als je zoontje veel spanningen voelt kan dit leiden tot buikpijn. Ik heb helaas weinig tips voor je. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik ervaar dat het SUPER maar dan ook SUPER belangrijk is om consequent te zijn, zowel voor de opvoeding als voor het vermijden van spanningen. Duidelijkheid en voorspelbaarheid zijn zo belangrijk voor kinderen en dat ontwikkel je alleen als je echt heel consequent bent en nooit toegeeft aan gezeur! Misschien is je zoontje wel overgevoelig voor spanningen en heftige emoties. Dit hebben wel meer kindjes. Sterkte!
Is hij niet gewoon heel erg toe aan school? Is hij erg bezig met zijn verjaardag? Was mijn dochter vorig jaar ook al ver van te voren en paar weken ervoor onrustig slapen.. Mja, mijn moeder had ook 2 makkelijke kinderen en 1 die een stuk lastiger was..
Heb je hem wel eens gevraagd waarom hij zo boos wordt? Er zal wellicht een reden zijn, misschien kan hij zelf al een beetje verwoorden waarom hij zich zo voelt.
Als ik hem vraag waarom hij boos wordt dan zegt hij: gewoon omdat ik (dit of dat) wil doen. Hij wil zn zin krijgen en lukt dat niet dan gaat hij gillen en krijsen.. Ja hij gaat in maart naar school. Denk ook dat hij er aan toe is hoor want hij is er best mee bezig. Maar vergoeilijkt dit dan zijn gedrag? Het is gewoon een vraag die dan in mij opkomt. Vanavond bv: wij zeggen dat alle kindjes naar de badkamer gaan om tanden te poetsen. Twee gaan er maar hij niet. Gaat op zn bed liggen en huilt. Dus gevraagd waarom hij geen tanden wil poetsen. Gaat hij niet op in maar gaat krijsen. Wat zouden jullie in dat geval doen? Ik zou dat heel graag willen weten want ik krijg vanlieverlee het idee dat ik echt alles fout doe bij hem
Dan zou ik zeggen: prima dat je wil krijsen, maar mamma doet de deur dicht en ik kom terug als je uitgegild bent. En dat dan ook volhouden. Kan hij overdag zijn energie wel goed kwijt? En nee, dat gedrag is niet te vergoeilijken doordat hij aan school toe is.
Dat doe ik dus ook, ik zeg tegen hem dat als hij wil krijsen, ik dat liever niet hoor en daarom de deur dicht doe.. Om dan nog wat harder te krijsen.. Ja hij kan z'n energie heel goed kwijt, dat is het probleem niet volgens mij. Vandaag is hij een dagje bij m'n moeder, kijken hoe het gaat. Waarschijnlijk goed natuurlijk, bij een ander gaat het allemaal goed
Consequent zijn idd, nee is nee, je moet dat wel soms een tijd volhouden om ze weer in het gareel te krijgen. Betekent ongewenst gedrag negeren (behalve gevaarlijk of anderszins ontoelaatbaar gedrag), en let op: ook goed gedrag direct belonen, prijzen, aandacht geven, uitleggen dat hij zo goed helpt en dat er daarom tijd is even samen te lezen, etc. Als het hier gezeur en gedram wordt zijn we met een strenge dag weer een heel eind op weg, maar goed, we hebben er maar een en kunnen ons daar goed op concentreren in dat geval. Laatste keer heb ik het aangekondigd, dat ik het niet leuk vond als alles zo moeilijk ging en dat we vanaf morgen weer eens wat strenger tegen haar gingen doen. Ik had het idee dat die waarschuwing op zich al hielp.
Mijn zoontje van dezelfde leeftijd heeft ook vaak woede aanvallen en wordt bijna elke nacht wakker. Wij hebben er nooit een probleem van gemaakt als hij ons in bed wil kruipen omdat we ze hun mama en papa behoefte niet wilden ontnemen en het vaak maar fases zijn. Tussendoor slaapt hij wel hele periodes in zijn eigen bed. Vaak merk ik het geeneens en zie ik pas s ochtends dat hij s nachts in bed is gekropen. Maar begrijp ook heel goed dat veel mensen dit gewoon niet willen en daarom blijven proberen terug te brengen naar bed. Ik heb ook gelezen en gezien dat het met de 5 minuten regel uiteindelijk wel moet lukken. Maar als er eentje het hele gezin wakker gilt lijkt me dat ook niet echt een optie. Wij wilden in het begin ook nooit toegeven en hij bleef maar gillen. We hebben hem zelfs in een campingbedje beneden gehad ivm de geluidsoverlast van het harde gillen. Toch is ook deze fase (gelukkig) weer overgegaan. Het kan dus goed een fase zijn en die buikpijn, vragen om aandacht. Onze zoon had altijd jeuk vd kriebeltjes in zijn bed. Dan veegden we die er zogenaamd uit en vertelden dat hij nu weer lekker kon gaan slapen. De ene keer werkt het wel meteen en de andere keer moet je nog een keer terug. Maar als je denkt dat hij inderdaad echt buikpijn heeft dan zou ik het wel uit laten zoeken bij de huisarts. Je kunt ook eerst eens kijken of een "speciaal" smeerseltje op zijn buik helpt. Gewoon even mama die hem wat extra aandacht geeft door over zijn buikje te wrijven. Misschien helpt dat al. Succes in ieder geval, hoop dat het snel beter gaat. Je bent in ieder geval niet de enige moeder met een mannetje die je wel eens achter het behang wilt plakken.