Hoi, Ik ben vorig jaar december bevallen van ons eerste kindje, en op dit moment 34 weken zwanger van de tweede. De bevalling zit er dus aan te komen. Bij de eerste was ik totaal niet zenuwachtig of angstig, had meer een rust over me heen van: ik weet niet hoe het is, we zien het wel. Nu ervaar ik dit toch heel anders met deze bevalling in aantocht. Ik merk aan mezelf dat ik terugdenk aan de eerste bevalling, niet traumatisch maar ik vond het wel heel zwaar. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik ook deze keer die rust kan vinden en niet zenuwachtig ben? Ik heb eerder een topic geopend over dat ik weinig rust kan nemen deze zwangerschap en hierdoor erg vermoeid ben. Bij de eerste bevalling had ik maar een paar dagen enorm slecht geslapen waardoor ik tijdens de bevalling ook aardig moe was, nu slaap ik al weken slecht en maak me mede om die reden ook druk om de bevalling. Heeft iemand hier misschien tips om toch rustig te blijven en mezelf niet te druk te maken? Groetjes Pluisje88
Ik heb geen tips, sorry, maar ik lees graag mee. Hier ook dapper de eerste bevalling ingegaan, want het komt zoals het komt en als de rest van de wereld het kan kan ik het ook. En het viel vies vies tegen. En komend voorjaar mag ik dus weer... Ik houd me nu maar vast aan wat iedereen me zegt, dat een tweede bevalling veeeeel gemakkelijker, sneller gaat dan een eerste. Weet ook wel dat dat echt miet altijd zo is maar ja, zo kan ik me tenminste ergens aan vastklampen he? En aangezien ik de eerste keer heb overleefd, zal het me een tweede keer vast ook wel lukken... Ook al kijk ik er drie keer zoveel tegenop als bij de eerste.
Denk dat het komt doordat je nu wel weet wat er komt. Hoeveel pijn het doet, hoe lang het kan duren. Ik had dat wel. De eerste ging ik meer blanco in, had natuurlijk wel verhalen gehoord maar je weet toch niet echt wat je kunt verwachten. Toen bij de tweede de weeën begonnen dacht ik wel, Oja, zo voelde het. En dit is pas het begin... (eerste duurde 18u tot volledige ontsluiting en toen 100min persen) Toen dacht ik wel even, O god, laat het niet zo lang duren. Geen tips dus, bij mij was de tweede bevalling een bijna exacte kopie van de eerste, duurde even lang allemaal. Enige verschil was dat er nu wel ingegrepen werd dmv een keizersnede. Maar voor een eventuele volgende keer zou ik denk ik nóg zenuwachtiger zijn...
Zo herkenbaar! Ik ben ineens echt een bangepoepert en durf bijna niet haha Maarja we moeten hè ? Denk dat het idd echt komt doordat we het al een keer meegemaakt hebben.. Ik probeer er zo blanco mogelijk in te gaan maar zo blanco als de eerste keer gaat echt niet lukken Niet echt tips maar ik luister wel regelmatig ontspannings muziek dat helpt best wel En tegen mezelf praten: dat het wel goed komt en we het de eerste keer ook overleefd hebben
Herkenbaar. Ik heb momenteel hetzelfde. Ik wil erg graag bevallen maar zie er onbewust tegen op merk ik nu. Ik probeer mezelf voor te houden hoe mooi het na de bevalling was. En wat ik ervoor terug heb gekregen. Sterkte. We moeten het toch doen en het komt vast wel goed
Ikzelf kan me hier ook goed in vinden maar dan de derde bevalling voor mij. De eerste keer ingeleid vond ik al best heftig. De tweede keer was heftiger maar begon uitzichzelf maar nadat ik een ruggeprik kreeg gong t ineenkeer zo sloom en met de persweeen voelde t zo vreemd alsof er iets vast zat em deed zown pijn maar denk dat t komt omdat de navelstreng drie keer om.zn nekje zat en ik verloor ook veel bloed. Nu ga ik bevallen in een ander land niet zo geweldige medische wereldje als in nl rn ben best bang nu t zo dichterbij komt. Maar goed moet er toch uit haha dat is waar ik aan denk en sommige bevolkingsgroepen krijgen een baby achter een boom dus wij kunnen het weer dames!!! Succes allemaal met de bevalling
Hej, en als jullie nu iets nieuws proberen? Dat geeft misschien weer nieuwe energie, al is het voor sommigen misschien wat kort dag Ik denk dan aan haptonomie, hypnobirthing, dat soort. Ik heb dat laatste gedaan en ookal kreeg ik onverwacht een ingeleide bevalling bij 37 weken, het heeft me toch wel geholpen. Misschien dat het weer nieuwe inzichten geeft voor een tweede bevalling, er zijn mensen die daardoor een tweede beter hebben kunnen doen!
Hihi herkenbaar. De geboorte van mijn dochter ging heel prettig. Heb uiteraard wel pijn geleden, maar wie niet bij een bevalling Toch kreeg ik afgelopen week ineens een spannend gevoel in mijn buik dat ik straks nog een keer moet gaan bevallen. Ai! Ineens herinnerde ik mij weer goed de pijn die ik toen bij de geboorte van mijn dochter heb gevoeld. Hmm... Ach, vorige keer is het gelukt, dat moet het deze keer ook weer lukken. Al ben ik nu wel wat banger voor een keizersnede, omdat de kans best groot is dat dit een keizersnede gaat worden (de kans op een KS schijnt bij een tweelingzwangerschap 50 % te zijn...) en dat lijkt mij helemaal doodeng...
Wat herkenbaar mijn eerste bevalling wad ideaal op paar puntjes na natuurlijk. Duurden 6 uurtjes ik kon tot het einde nog van en op bed en naar de wc.Vond het geen pijn doen maar meer beetje vervelend gevoel alsof je moest poepen maar het lukt niet.Zonder pijnstilling bevallen scheuren voelden ik niet hechten daarintegen pijnlijk!! Nu tweede ben ik doodsbang en zodra ik nu wat voel veel pijnlijke voorweeën zeg ik tegen mijzelf vandaag nirt ben er nog niet klaar voor en trekt het ook na een tijdje weg.ik weet wat er kan komen maar ben bang dat door de eerste zo makkelijk ging tweede wel pijnlijk en ondraaglijk gaat worden deze keer wil ik ook een ruggenprik zo snel mogelijk al wil mijn vk dat liever niet omdat als je het een keer zonder kan tweede ook zegt ze maar ik ben te bang zodra het menens is ga ik naar het zkh en wil ik mijn ruggenprik of algehele narcose hihih.. Ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die angstig is bij de tweede
Blanco er in gaan lukt natuurlijk niet omdat je enigszins weet wat je te wachten staat. Maar geen bevalling is hetzelfde, en in mijn geval probeer ik het dan ook te relativeren. Laat het over je heen komen! Natuurlijk is de zwangerschap al zwaarder wanneer je al een kleintje rond hebt lopen... Maar de bevalling, tsjah, het loopt zoals het loopt, daar heb je vrij weinig invloed op denk ik?
Blij om te lezen dat ik niet de enige ben, dat dacht ik namelijk bijna wel door verhalen om me heen (vrouwen die het na de eerste alleen maar makkelijker vonden). Probeer het ook te relativeren, in de zin van: de eerste keer is het ook gelukt, dus het gaat deze keer ook goedkomen. Voel me wel beter door het lezen van jullie reacties, het is gelukkig niet dat ik doodsangsten heb maar zal wel blij zijn als het achter de rug is! En idd is het nu zwaarder omdat ons meisje 11 maanden is en enorm druk, en bij de eerste kon ik lekker m'n bed in wanneer ik wilde. Het zijn ook vooral de momenten als kleintje slaapt dat m'n gedachten naar de bevalling gaan, maar na de reacties en het opschrijven van m'n angst voel ik me al veel beter. Dames, succes allemaal!