Hoi, Ik heb deze vraag al eens eerder gepost maar wil toch nog graag wat reacties. Heb het gevoel met mijn handen in mijn haar te zitten. Mijn dochtertje is 15 weken en zolang ze bij papa en mama is is alles goed. Maar zodra ik haar aan iemand anders wil geven begint ze te huilen. vanmiddag ook weer. Lekker naar opa en oma gewandeld, onderweg eventjes geslapen en wou daar niet meer slapen. En...echt krijsen bij oma op schoot. later sliep ze even en ben ik een boodschapje gaan halen zodat oma de fles kon geven. Maar ze was nog niet echt relaxed toen ik terug kwam. Toen ze me zag begon ze weer te huilen en bij mij ontspande ze weer. Weet het echt niet meer! Over 2 weken ga ik werken en zal ze wel 'moeten' maar heb er geen fijn gevoel over. Dit heeft ze toch al een hele tijd terwijl ik haar best aan anderen heb gegeven, maar ze zijn uiteraard het meest vertrouwd met de papa en de mama. Nu had ik een idee om haar morgen een hele dag naar opa en oma te brengen. Niet voor mijn rust maar voor haar om ook aan anderen te wennen. Als er andere ideetjes zijn of soortgelijke ervaringen: graag! Ik vind haar geen relaxed kind. In het begin bij de osteopaat geweest maar die kon niets vinden. Groetjes
Hoi, Ik zou haar even een uurtje naar oma brengen en dan na een half uurtje vragen hoe het gaat (bellen). Misschien huilt ze wel helemaal niet als jij er niet bent, maar alleen als ze je ziet? Ik heb er zelf geen ervaring mee.
Volgens mij heb ik al eens in een eerder topic van je gereageerd maar onze meid deed dit dus ook rond een week of 8 en dit heeft zo 3 a 4 weken geduurd. En laatst probeerde ze het bij mijn schoonmoeder weer, toen hebben we het genegeerd haar een speeltje voor haar neus gehouden en vervolgens heeft ze nog een uur bij oma gezeten. Ik denk zelf dat de kleintjes de spanning ook voelen. Echt tips om het te verhelpen heb ik niet maar probeer hoe moeilijk dat is het los te laten. Vanaf dat moment ging het bij ons beter. Ze gaat zelfs zonder problemen naar het KDV.
Hoi, hier ook een kleintje dat niet graag bij anderen is/was... Wij hebben het hier gewoon maar zo gelaten, niet teveel gepusht. In het begin bij de gastouder was het dus ook lastig als ik wegging, maar dat werd steeds minder en tegenwoordig zet ik haar daar op de grond en gaat ze spelen. Kijkt niet meer op of om naar mij dan Doet ze dat wel, dan is ze echt niet lekker. Terugkijkend denk ik zelf dat dat eenkennige een teken is geweest dat ze niet lekker in d'r velletje zat, maar wij zijn er dus pas sinds kort achter wat er aan scheelde, (KMA). Ik zou zeggen: push je kleintje niet teveel, maar let goed op verschillende signalen en als je het idee hebt dat er iets is, check het dan goed. Niet elk kindje geeft even duidelijk aan dat er iets niet lekker is... Thirza is ook altijd vrolijk en ontspannen als ze bij ons is, en daardoor hebben we toch een aantal dingen gemist
En als je moeder een dagje op haar past? Wellicht dat het dan al snel veel beter gaat. Het proberen waard want als dit wel goed blijkt te gaan, geeft jou dit vast ook meer vertrouwen voor als je straks aan het werk gaat.
hoihoi, ook bij ons komt dit heel bekend voor! Onze dochter is nu bijna 9 maanden, maar bij 14 a 15 weken wilde ze ook helemaal bij niemand zitten of in de armen. Als iemand ook maar iets te dichtbij kwam......oeioeioei, niet meer stil te krijgen. En het erge was, dat dat ook bij papa was. Dat heeft ca 3 weken geduurd en daarna was het alleen nog maar papapapapapa en wilde ze niets meer van mij weten. Als ik dan te dicht in de buurt kwam.........nou ja, het hele riedeltje van voor af aan......Dit duurde gelukkig maar een paar dagen, want je wordt er behoorlijk onzeker van. Onze dochter zou rond die tijd ook naar het kinderdagverblijf gaan, ware het niet dat ze ernstige koemelkallergie heeft en ikzelf een postnatale depressie, dus ik was nog thuis en heb het uitgesteld. We waren er nog niet helemaal achter, buiten de koemelkallergie, wat er nog meer aan de hand was met haar en dat heeft nog een hele tijd geduurd. In juni hebben we een reis gewonnen naar Ibiza van radio 538 en daar zijn we met z'n tweetjes naar toe gegaan eind julie. En oma is bij ons thuis komen logeren en op de kleine meid gepast. We hebben er lang over nagedacht, maar het was heerlijk. En onze kleine meid heeft genoten van oma en oma heeft van haar genoten. Na die week zijn we rustig aan begonnen met het kinderdagverblijf. Ze gaat maar 2 middagen in de week. En wat bleek, papa en mama moesten er meer aan wennen dan die kleine meid!!! Hihi. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Het is echt een hele rottige periode, je weet totaal niet waarom ze zo reageert en kost veel energie, maar het gaat over, geloof me!! (ik geloofde het ook niet toen mensen dat tegen me zeiden hoor!) groetjes yvonne
het komt heel erg bekend voor. Sommige kindjes zijn nu eenmaal eenkenniger dan anderen. Inge heeft er ook heel erg last van gehad en wil nog steeds niet door anderen zomaar opgepakt worden. Het is wel veeeeeeel minder geworden. Ik moet er wel bij zeggen dat het huilen meestal binnen 5 minuten ophoudt nadat wij weg zijn. Zolang wij er bij zijn en iemand anders heeft haar vast dan is het brullen maar gaan wij weg dan is het binnen een minuut over. Wat wij ook vaak deden is weg gaan tijdens een slaapje (maar dat gaat natuurlijk niet bij het kdv) of iets te eten / drinken geven net nadat wij zijn gegaan (niet helemaal pedagogisch verantwoord troostvoer maar goed) En verder is het gewoon een periode waar ze door heen moeten. Succes er mee.