Ons eerste mannetje is nu bijna 20 maanden oud en toch zat het me dwars hoe de bevalling was gegaan. Hij lag in een stuit maar mocht het doordat hij klein was toch proberen. Na een hoop heisa ging het mis met hem waardoor ik een spoed ks kreeg onder algehele verdoving. Gevolg was dat ik na een paar uur hem te zien kreeg maar geen emotie of iets voelde, was te dizzy om zo maar te zeggen. Alles is helemaal goed met hem dus dat is het niet natuurlijk. Bij de tweede zwangerschap wilde ik uiteraard het nu echt proberen. Gelukkig bleef dit mannetje wel goed liggen met zijn koppie naar beneden. Ik was blij. Bij een zwangerschaps duur van 39 weken precies begon ik ineens mijn slijmprop te verliezen. acht dat het nog even kon duren aangezien het niets hoeft te zeggen. Dit was om 7 uur in de ochtend. De hele nacht voelde ik me wel anders en sliep niet maar voelde me "gewoon". Om half acht kreeg ik een beetje wat voorweën, heb ze al eens iets eerer gehad dus ook nu dacht ik nog niet dat er wat zou komen. Om acht uur ben ik gaan timen omdat ik het gevoel had dat dit toch wel iets kon gaan worden. Mijn man wakker gemaakt met deze mededeling, hij dacht volgens mij "zal wel" en draaide zich nog eens om haha. Ze werden serieuzer en ben gaan douchen. Ze kwamen namelijk al om de drie minuten en duurden al meteen een ruime minuut. De vorige keer ging het erg langzaam us er ging geen belletje rinkelen. Om negen uur stond ik mij af te drogen en moest spontaan spugen. Grote alarm bellen gingen nu wel rinkelen aangezien ik bij e vorige dit ook had bij de 4 cm. Mijn man opgedragen direct de vk te bellen zoals afgesproken was. Zij zou dan bekijken of ik al naar het zh kon of nog kon wachten. Schoon ouders waren al gebeld om ons zoontje te halen. De vk was er om even over half tien en bevestigde mijn vermoeden, nu ook weer 4 cm en tijd om naar het zh te gaan. Mijn man moest wel van haar doorrijden. Zoontje werd net op tijd gehaald en we reden met een behoorlijke snelheid naar het zh. Om tien uur waren we daar aangekomen en na controle bleek ik al tien cm te hebben. Ik was perplex en opgelucht. Na 13 min van aankomst is Kyan geboren. blijkbaar had ik al persweën in de auto maar die herkende ik niet goed. We hebben dus net op tijd het zh bereikt. Na wat hechtwerk en controles mochten we gelukkig weer naar huis. Zo het is een lang verhaal geworden maar ben blij jullie te vertellen dat het mij zelf is gelukt. Dit pakt niemand mij meer af. Het ging een beetje snel maar goed. We leven hier in uitersten blijkbaar. Kyan was bij de geboorte op 22 Juli, 51 cm en 3215 gram
Van harte gefeliciteerd met jullie zoontje Kyan! Geweldig dat je deze keer een 'normale' bevalling hebt mogen ervaren!