Tja, ik zou volledig voor mezelf kiezen en ook mijn zus niet uitnodigen. Ik zit mijn een vergelijkbare situatie met mijn broer. Van alle vrouwen die er rondlopen is hij nou net getrouwd met Het Kwaad. Het begin van heel veel ellende, máár ook ellende waar hij voor kiest. En dat is logisch, het is zijn vrouw en die laat hij niet vallen. De deur voor hem zal altijd openstaan, maar zonder haar. Dit is zijn keus, het is mijn keus om hen niet toe laten in mijn leven en zeker niet op dit soort bijzondere dagen. Hoe erg me dat ook aan het hart gaat.
Denk je dat áls ze komt dat ze dan jouw/jullie wens respecteert en alleen komt? Of bestaat er een kans dat ze toch haar vriend meeneemt? Wat een lastige situatie..
Als je geen contact hebt met je zus, haar vriend er absoluut niet bij wil en geen kans op drama op de dag zelf wil; nodig ze dan geen van beiden uit. Als je zus komt, zal ze misschien toch over haar vriend beginnen, of hij komt ongevraagd toch mee; ik zou het er niet op gokken. En aangezien jullie nu geen contact hebben, zou ik haar dus sowieso niet uitnodigen.
Ik ken niet je hele verhaal, maar even over die vriend van je zus. Hoe weet je dit als je hem nooit ontmoet hebt? V.w.b. je bruiloft. Je moet doen waar jij je goed bij voelt, maar ik denk dat je zus misschien niet zal accepteren dat haar vriend niet welkom is. De kans bestaat dan dat zij ook niet komt. Als je nu zo'n ruzie met haar hebt, zou ik haar ook niet uitnodigen denk ik. Ligt beetje aan de aard van de ruzie. Is er een kans dat jullie het voor de bruiloft nog kunnen bijleggen? Of denk je dat die kans er niet meer is?
Is het geen optie dat je eerst nog even met je zus afspreekt? Want dat zou ik denk ik eerst proberen. Dat je kan uitleggen waar je mee zit en kijken hoe zij daar in staat. Dan kan je aan de hand daarvan haar alsnog een uitnodiging sturen of het erbij laten.
Dit. Ik denk dat je je zusje verder tegen je in het harnas jaagt door haar wel en haar vriend niet uit te nodigen. Anders is het net alsof je haar keuze en haar relatie niet ondersteunt, terwijl jij van haar wel verlangt dat ze op jouw trouwdag komt laten zien jouw relatie te ondersteunen ondanks het feit dat ze dan in haar uppie de hele dag spitsroeden loopt tegenover de rest van de familie. Ik denk dat je daar eerder kwaad dan goed mee doet. (Even los van het feit dat ik geen mensen uitnodig die mij blokkeren op alle mogelijke manieren. Als ik via via iemand moet uitnodigen omdat ik hem/haar zelf niet kan bereiken, laat dan ajb zitten.)
Dat weet ik niet. Aan de ene kant denk ik dat ze mijn wens wel zal respecteren. (Maar dan uit protest zelf ook niet komt) Aan de andere kant: uit haar recente gedrag blijkt dat het haar absoluut niet uitmaakt wat anderen vinden en zou hem dus gewoon mee kunnen nemen. We hebben nog nooit een ruzie gehad bij ons in de familie. Mijn zus is in een korte tijd zo ontzettend verandert dat ik gewoon niet weet waartoe zij in staat is.
Misschien bij de uitnodiging een brief voegen met daarin dat je haar er ondanks alles graag bij wilt hebben maar dan wel zonder partner. Of misschien is er een mogelijkheid om voor de bruiloft nog om de tafel te gaan zitten met je zus en eventueel andere betrokkene familie. Ik heb het op m'n bruiloft en tijdens m'n zwangerschap zonder m'n zus moeten doen en ik sta nog steeds achter die beslissing van toen, hadden elkaar toen al 5 jaar niet gezien, maar nu we elkaar wel weer zien denk ik daar nog wel eens aan terug...heb haar tijdens die belangrijke gebeurtenissen in m'n leven wel gemist. Snap dus wel dat je je zus er gewoon bij wilt hebben.
En ik het jouwe, pff familie. We hebben ze niet voor het uitkiezen helaas. Hun kindje uitnodigen via de ex-man, met je zus heb je zo te lezen geen contact. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan uiteraard wanneer je vanaf een zijlijn het verhaal hoort. Wat een dilemma zeg! Niet aan een tafel zetten nee, ergens hoop ik gezien het verhaal dat je zus niet komt, daar jullie geen goede band hebben. Dan heb je een stuk minder gedoe. Overigens nog van harte gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk en succes met alle voorbereidingen!
@ Kolibrie, dat is heel lastig uit te leggen. Er zijn in mijn geval geen dingen gebeurd waar hij direct bij betrokken was (wel indirect). Echter mijn broertje en mijn vader wel. Ook hebben zij hem beide nooit (bewust) ontmoet, maar hebben hem wel meegemaakt via telefoongesprekken en tijdens bepaalde acties van hem via mijn zus. Daarnaast zie ik hoe mijn zus is verandert sinds hij in beeld is. Dat wil niet zeggen dat hij daar volledig de schuld van is, maar deels toch wel. Ik weet van bepaalde acties van hem, Ik weet hoe hij naar de wereld kijkt en hoe verschillend zijn normen en waardes zijn tegenover de onze als familie (bijvoorbeeld vreemdgaan en drugsgebruik). Leugens + ruzie + arrogantie + beledigen van mijn vader + onderbuik gevoel = ik heb niet de behoefde om hem op dit moment ook maar een beetje te leren kennen, laat staan uit te nodigen voor mijn bruiloft. Het klinkt allemaal heel vaag, maar ik wil niet teveel in details treden. (ook omdat het dan een meeeeeega lang verhaal wordt, haha) @ Dragonbaby, met mijn zus valt niet te praten. Ze is gesloten en staat niet open voor een oprecht gesprek. Na maanden proberen kwam daar eindelijk het gesprek. We waren binnen 20 minuten klaar met wederzijdse blokkeringen via social media en telefoon als gevolg. @ Spikkeltje, dat zou heel goed kunnen. Dat is mijn bedoeling uiteraard niet, maar het zou kunnen dat ze het zo zou kunnen opvatten. Een goed punt waar ik over ga nadenken.
Poeh, lastige situatie zeg. Het is lastig oordelen als je niet het hele verhaal kent (en dat hoeft ook niet hoor ) maar ik neig heel erg naar niet uitnodigen. Ook al is het familie, ik krijg niet echt het gevoel door wat ik lees dat ze het uit wil spreken met de familie. Maar dat is mijn mening natuurlijk, en ik ben wat dat betreft best hard omdat mijn familie geen contact met mij wil. Ik zeg er dus wel bij dat mijn beeld van familie en hoe je daarmee om moet gaan erg gekleurd is. Ik denk ook dat de kans groot is dat ze haar vriend meeneemt (immers is er geen contact tussen haar en jullie familie, waardoor ik het idee heb dat ze meer aan haar vriend zijn kant staat en niet echt open staat om het uit te spreken) of helemaal niet komt. En al zou ze dan alleen komen, 100 % zekerheid dat er geen ruzie komt heb je helaas niet. Het heeft maar 1 opmerking nodig die verkeerd valt om de vlam in de pan te laten slaan en dat zou ik zelf niet willen op mijn bruiloft. Zoals je aangeeft heb je ook geen zin om de hele dag hun in de gaten te houden of de situatie niet escaleert. Het zou een ontspannen, prettige dag moeten zijn voor jullie en dat laten overschaduwen zou eeuwig zonde zijn. Als je 100 % zeker bent dat je haar erbij wilt hebben dan zou ik proberen om persoonlijk met haar in contact te komen, ondanks dat ze je geblokkeerd heeft via een aantal opties. Volgens mij gaf je aan dat je wel weet waar ze woont maar geen adres hebt, misschien dat iemand je dit adres kan geven of wellicht weet je het huis/de straat te vinden en kun je persoonlijk de uitnodiging in de bus doen. Ik zou dan sowieso alleen haar naam op de envelop en uitnodiging zetten, en waar kan zoveel mogelijk spreken over je/jij. Of een brief erbij waarin je uitlegt waarom alleen zij uitgenodigd word en dat je best begrijpt als ze dan niet komt maar haar er graag bij zou hebben ondanks de situatie. Want wie weet is het een mooie mogelijkheid voor jullie familie om wat nader tot elkaar te komen. Tenslotte heb je er zelf ook veel verdriet van (en ik neem aan zij ook).
Heb niet alle reacties gelezen maar als ik jouw zus was zou ik niet komen. Als mijn man niet welkom is, dan ben ik er ook niet bij. Die hoort nu eenmaal bij mij.
Bedankt voor je berichtje, Nanoni! Je hebt helemaal gelijk dat ik niet 100% zeker weet of de dag goed zal verlopen. Het is wensen en hopen, het is kiezen zonder dat je de uitkomst weet (ik haat dat). Ik wil haar uitnodigen want het is zo'n belangrijke dag. Aan de andere kant is de situatie zo ontzettend gevoelig dat inderdaad: 1 verkeerd woord en daar gaan we. Wil ik dat risico nemen op mijn bruiloft? Dat met de uitnodiging vind ik een goed idee. Ik ga er over nadenken! Bedankt!
Hoewel zij niet getrouwd zijn, zou dat inderdaad een reactie kunnen zijn. Dat is dan zeer jammer, maar het is dan wel direct duidelijk hoe belangrijk mijn bruiloft voor haar is.
Dat snap ik, maar andersom denkt zij nu waarschijnlijk net zo. En ik snap wel dat ze kiest voor haar vriend, dat zou jij (en ik) ook doen denk ik? Buiten dat het de situatie heel moeilijk maakt, zou ik ze niet uitnodigen.
Dat was het eerste wat ik ook dacht. Niet dat ik je niet begrijp ts, want als ik het zo lees begrijp ik je dilemma. Maar als zus zou ik zo denken en de kant van jou dus ook. Ik vind het heel erg lastig. Denk dat ik dan roch zou kiezen ze beide niet uitte nodigen. Wat ik nl een beetje uit je verhaal haal is dat je haar uitnodigd omdat ze je familie is. had je haar anders ook uitgenodigd? (Als ik helemaal mis zit dan moet je het zeggen) Wat vinden je ouders? Succes met deze moeilijke keuze.
Ja, ik denk ook dat zij zo zal denken. Hoewel met Kerst ze het blijkbaar niet erg vond dat alleen zij was uitgenodigd bij mijn ouders. Maar goed, andere situatie wellicht. Ik denk dat we zullen zien. Ik zou het wel heel erg jammer vinden; een familiefoto zonder zus X.
Tja ik heb dit gedaan met onze bruiloft. De vriendin van mijn vader, waarvan hij niet wilde toegeven dat het zijn nieuwe relatie was heb ik niet uitgenodigd. (Het ging om dag gasten in dit geval). Het resulteerde erin dat mijn vader eerst helemaal niet wilde komen, kwam ik pas op de dag zelf achter, en hij is meteen na het diner vertrokken uiteindelijk. Ik heb er spijt van. Ik kan er ook gewoon voor kiezen zo'n persoon te negeren en ik had haar dus wel uitgenodigd mocht ik het over doen.
Als zij een vriendin was geweest ipv van een zus dan zal ze never nooit niet op mijn bruiloft komen. Het lastige is dat zij zowel mijn beste vriendin was als zus. Nu dus alleen zus. Zij zou ook 1 van mijn getuige zijn, dat gaat nu ook niet door. He, nu voel ik mij even helemaal down
He bah meid dat is niet wat je wil natuurlijk echt naar. Ik zou er goed over praten mt je ouders en mensen die dicht bij je staan. Hopelijk kom je tot een goede beslissing. Sterkte!