Hier heb ik alles al geprobeerd door dr niet te laten huilen. Ze valt de afgelopen 5 maanden alleen al bij mij aan de borst in slaap. Ieder uur en de laatste tijd ieder halfuur-kwartier werd ze wakker en wilde ze weer aan de borst. Na leeg te zijn en soms beetje pijnlijke tepels, wilde ze niet meer slapen. Voor de rest mankeert ze medisch helemaal niets. Gister was ik het zat en nu heeft ze geen inslaapval huiltje, nee ze krijst echt alles bij elkaar, alsof ze vermoord wordt. Ik weet het echt niet meer, eigenlijk. Kan me niet voorstellen dat in dat boek dingen staan die ik nog niet geprobeerd heb.
Ow nog even een aanvulling, ik ben echt zeer tegen je kindje laten huilen.Iedere keer weer verscheurt mijn hart, maar op een gegeven moment weet je het niet meer.
Ik ben echt zeer zwaar tegen je kind laten huilen, maar als jij een beter idee hebt,mag je een avondje langskomen.
Ik ben begonnen toen ze een maand was, en het duurde denk ik een maand toen ik echt resultaat zag. Maar ik kende bovenstaande argumenten tegen het huilen ook, en als pedagoog nog veel meer. Ik heb ook in mijn babyboek gelezen dat ze hersenscans hebben gemaakt van babies die zichzelf in slaap moeten huilen. Blijken hetzelfde te zijn als die van kindjes die een trauma hebben meegemaakt die dag. Maar ook dat is off-topic Bij mijn kindje werkt het nu niet meer, ze heeft eczeem en erg veel last van jeuk. Ze slaapt nu in een co-sleeper. Ik ga er nu langs liggen tot ze slaapt, dat werkt heel goed. Zo kun je je kindje ook leren dat slapen fijn en veilig is. Gewoon erbij blijven, huidcontact d.m.v. een hand of wang (niet aaien o.i.d. in verband met prikkels) tot je kindje slaapt. Na een tijdje kan je kindje het dan ook alleen. Ook dat duurt een kwartiertje ofzo, maar huilen vaak ook.
Tja, ieder z'n eigen mening. Mijn dochter valt nu in ieder geval kletsend in slaap en ligt niet meer huilend wakker.
Thanx allemaal! Ik heb het boek gekocht omdat ik alleen al het inzicht in slaapgedrag van babies interessant vind. De liefdevolle manier waarop het geschreven is, spreekt mij heel erg aan. Hoop dat ik wat aan de tips ga hebben. Vannacht ben ik van 00:00 tot 03:30 in de weer geweest om Julian in slaap te krijgen. Uiteindelijk samen met hem op de bank in slaap gevallen tot 7:30! Voeding gegeven en vervolgens tot 9:00 doorgeslapen. Oke, ik lag niet echt in een comfortabele houding, maar ik sliep in elk geval! Toen het CB vandaag belde en ik dit verhaal vertelde, zei ik dit zo goed had aangepakt. Huh?! 2,5 jaar geleden had ik ook een baby die niet sliep. Toen zei het CB: gewoon laten huilen! Dus Joveli, het onderzoek dat jij hebt gelezen is zeker ook door mijn CB gelezen. Mevrouw Blom snapt er wat mij betreft niets van. Ja, rust en regelmaat, dat is prima, maar dat laten huilen, NEE, voor mij niet!
Over het boek: Ik denk dat het voor een jonge baby wel helpt, ik heb mijn baby niet laten huilen tot een maand of vijf, zes. Hooguit een minuutje jengelen. Toen merkte ik op een hele natuurlijke manier dat hij oorzaak en gevolg langzaam maar zeker begon te leren onderscheiden en heb ik mijn grenzen wat verlegd. Maar eigenlijk, als ik zeker wist dat hij moe was en nergens last van had (zoals nu heeft hij soms last van zijn kiesjes, en dan hoor ik dat ook aan hem) was mijn prioriteit in ieder geval dat ik hem niet naar beneden haalde. Ik heb dus nooit van alles geprobeerd, en hem alleen maar getroost in zijn eigen kamertje. Steeds als hij weer rustig werd weggelegd en weer weglopen. Bij opnieuw huilen herhaalde ik het. Dit soms wel tien keer, en hier heeft dat geholpen. Hij had door dat hij er toch niet blijvend uit kwam, en dat we toch niet gingen doerakken beneden. Ik heb nu ook echt de meest ideale slaper die 's avonds (én 's middags) heel erg graag gaat slapen. Zodra ik zijn slaapkamertje in kom om bijvoorbeeld zijn luier alleen maar te verschonen wrijft hij al in zijn ogen op een manier van: Mama, mag ik al naar bed? En dat zonder speen, zonder knuffeldier en zonder duim...
hoi ik doe altijd eerst laten huilen niet meteen er naar toe gaan want dat hebben ze snel door als ze die aandacht krijgen je weet wel of het aandacht is.of dat er wat is.wiegen wennen ze heel snel aan en dan willen ze niks anders meer en daar blijfen ze huilen om dat ze weten dat mama er aan komt om te wiegen gewoon even lekker laten huilen.dan denken ze wel van oh mama komt niet meer ik vondt het moelijk maar nu niet meer want hij slaapt meteen. Ik las hier ergens op de site goeie verhalen over bovenstaand boek. Nou vraag ik me af: Is dit boek echt alleen bedoeld om kindjes te laten doorslapen 's nachts? Of staan er ook tips in om de slaapjes overdag rustig te laten verlopen? Julian gaat namelijk niet slapen als ik hem wakker in bed leg. Hij kijkt even om zich heen en gaat dan huilen. Bij Hugo zijn we eindeloos aan het wiegen geweest en in dat stadium wil ik nu eigenlijk niet nog een keer komen. Het advies van het CB om hem 20 minuten te laten huilen gaat volledig tegen mijn gevoel in en dit wil ik dus ook absoluut niet doen. Ik weet dat Julian nog heel jong is, maar ik wil hem geen verkeerde gewoontes aanleren. Liever meteen de goeie! Iemand tips of ervaringen met dit boek? Alvast bedankt! Liefs Nala[/quote]
Hier ook hetzelfde. Ik denk er ook over om het boek aan te schaffen.. Ik heb mijn eerste kindje laten huilen omdat dat het advies was wat iedereen gaf..Het was verschrikkelijk...en het heeft echt nooit geholpen. Maar omdat verder ook niets hielp bleef ik er maar mee doorgaan omdat iedereen maar zei dat dat echt het beste was. maar het was altijd maar krijzen krijzen krijzen. Soms ging het een periode goed..maar daarna was het weer hetzelfde. En het heeft mijn kind echt verpest. Het is nog steeds een jankerd (terwijl ze dus als baby nooit huilde..enkel dus wanneer ik haar in bed liet huilen om in slaap te vallen) en ze huilt erg agressief en krijst en schreeuwd alles bij elkaar als het maar kan. Ze slaapt inmiddels natuurlijk wel gwoon in haar eigen bed en valt gewoon zelf in slaap.. Maar goed nu bij mijn tweede kindje is laten huilen dus echt not done en absoluut geen optie. het doet me nog steeds pijn in het hart dat ik mijn eerste kindje zo heb laten huilen toen ze zo klein was.. Maar hoe pak je het dan aan is de vraag.. hoe werkt die methode precies? steeds oppakken..troosten..en weer terug leggen? heeft een kindje van een maand dat door? Ik heb haar nu veel in de tricot slen..dat is de enige manier waarop ze echt tot rust komt stopt met huilen en lekker in slaap valt..maar het lukt me niet altijd om haar daarna in bed te leggen..soms wordt ze meteen wakker.. En verder valt ze gewoon aan de borst in slaap of in iedergeval is ze dan moe genoeg om wel zelf in slaap te vallen in bed.. maar ik ben toch ook bang om haar te laten wennen aan het bij mij zijn.. hoe pakken de moeders dat aan die hun kindern dus niet laten huilen?
Wat is je bron? Bij mijn weten is het nml niet wetenschappelijk bewezen of je haalt inderdaad 2 dingen door elkaar.
hier bij ons (turkije) in de krant stond ook een heel stuk erover dat het hardstikke slecht is voor baby's om ze te laten huilen..heb het stukje niet meer dus weet niet meer wat er precies stond.. Er zijn vele psychologische testen gedaan iniedergeval.. Ik geloof ook niet dat het werkt..ik geloof wel dat een kind het op een gegeven moment gewoon opgeeft. zo'n kleine baby heeft gewoon moederliefde nodig..en huilt omdat hij pijn heeft, of mama wilt. Als je hem laat huilen..zeg je hem eigenlijk gewoon..zoek het maar uit ik kom toch niet..en tsja op een gegeven moment denkt dat kind me moeder komt toch niet..dus waarom zou ik nog huilen. Maar voordat hij op dat punt is heeft ie zich wel tig keer tot in paniek toe in slaap gehuild..
http://www.psynip.nl/upload5/sectorj/st ... r-2008.pdf Hier lees ik inderdaad het 1 en ander. Laten we wel wezen dat er blijkbaar tegenstrijdige berichten zijn. Er zijn nml ook onderzoeken die wel pleiten voor r&r. Verder gaat dit volgens mij vooral over huilbaby's en niet over kinderen die alleen maar huilen als ze moe zijn. Bij huilbaby's is er meestal meer aan de hand en dan is laten huilen inderdaad niet de oplossing.
Wat betreft het NIP, dat zijn veelal klinische psychologen die op het gebied van wetenschappelijk onderzoek uitvoeren en interpreteren niet heel sterk zijn (mijn man is psychologisch methodoloog). Hij gaat naar de onderzoeken kijken die ze aanhalen...
Ik heb het even vluchtig doorgelezen en het NIP weet haar argumenten niet altijd even goed te onderbouwen met wetenschappelijk onderzoek. Het is voornamelijk een GELOOF dat ze hebben. Bijv.: Er zijn manieren waarop ouders de baby helpen van co-regulatie in kleine stapjes naar zelfregulatie te ontwikkelen: van helpen inslapen naar zelfstandig inslapen. Eén van de beproefde manieren is die beschreven wordt op p. 33 van de richtlijn: door met stille liefdevolle aandacht naast het bed te gaan zitten en de speen vast te houden. Deze methode geeft overigens even goede resultaten om slapen te bevorderen (Krakow, 2008, p. 5) als het kind alleen te laten huilen. Het voordeel is echter dat de baby zich gesteund weet door de aanwezigheid van een vertrouwde verzorger. Hier gaat geruststelling van uit, waardoor tegelijk het vertrouwen in de wereld gevoed wordt. Dit komt ten goede aan een veilige hechting. Bij een baby van een paar dagen tot weken oud is dat van essentieel belang. (oh ja, volgens welke bron? Die mist hier dus volledig bij het laatste stukje. Dat is niet volgens de richtlijnen van wetenschappelijk schrijven, dus ze hebben waarschijnlijk gewoon geen bewijs voor hun beweegredenen.) Even later komt ook een onderzoek naar voren waaruit blijkt dat het troosten van huilbaby's de baby niet minder doet laten huilen. Het gaat voornamelijk om sensitief ouderschap. De boeken van Blom zou dit teniet doen. Ik snap hun beweegredenen daar wel bij aangezien (voor zover ik het goed heb begrepen, heb het boek niet gelezen) de ouder wordt opgedragen om het kind te laten huilen als het op bed wordt gelegd. Het gaat er echter juist om dat je als ouder WEET wanneer je kind gewoon moe is of dat er meer aan de hand is. Wanneer er niet meer aan de hand is, is er niets mis mee om je kind te laten huilen in bed totdat het in slaap valt. Maar mogelijk weet je dit als jonge ouder niet goed te herkennen. Altijd laten huilen is dus niet de oplossing omdat er ook wel eens wat meer aan de hand zou kunnen zijn. Verder spreekt het NIP vooralsnog over huilbaby's.
Iedereen weet toch dat een baby gewoon behoefte heeft aan liefde en aandacht. Een kind heeft 9 maanden lang in de buik van de moeder gezeten..en zoekt gewoon geborgenheid.. Je hoeft niet overal een bron voor te hebben. soms is gewoon nadenken ook al genoeg. Ik denk dat het bij sommige babys en of kinderen echt ten goede kan zijn. maar 20 moeten laten krijzen..kan gewoon nooit goed zijn.. Een kind snapt pas echt dingen vanaf dat het een jaar is..en zo rond de 1.5 a 2 jaar kun je echt zeggen en nu ga je naar bed en je kunt huilen zoveel je wilt je komt er gewoon niet uit. Ik kan me nog heel goed herinneren..(en toen was ik echt nog heel klein denk rond de 1.5 a 2 ofzo.) toen we in spanje waren op vakantie sliep ik in zo'n reisbed..en waarschijnlijk hebben mijn ouders me niet gehoord omdat ze buiten waren..dat ik toen echt heel lang heel erg heb gehuild..en ik kan me het gevoel en het verdriet nog heel goed naar boven halen..echt een verlaten gevoel.. Hoe moet een baby zich dan wel niet voelen..zo alleen in zijn bedje..
Ja vast, gezond verstand is echt DE oplossing ja. Niet iedereen heeft precies hetzelfde gezonde verstand, dat weet je toch wel? Die van mij zegt nml dat je een kindje inderdaad gewoon lekker moet troosten, maar dat een baby ook gewoon moe kan zijn. En mijn verstand zegt dan dat ik hem even moet laten huilen zodat ie zijn slaap kan vinden. En mijn verstand zegt dat ie daar ECHT niets aan over zal houden. En waarom haal je er een krant bij als volgens jou je verstand alles bepalend is?
Ik vind het trouwens geen probleem als je naar jouw gevoel luistert hoor. Dat doe ik ook. Maar als iemand mijn gevoel gaat tegenspreken met "bewijs", dan ga ik dat inderdaad nauwkeurig bekijken en waar nodig tegenspreken...
je hoeft je niet meteen aangevallen te voelen. Ik zeg alleen dat voor sommige dingen (en dan doel ik op dit het stukje over de hechting en dat het kind dus behoefte heeft aan de moeder) je echt geen bronnen nodig hebt. het effect op langdurig laten huilen daar heb ik geen kennis van..en daar geef ik gewoon over aan dat ik niet het idee heb dat het ten goede komt..en dat niet alleen..ik heb het levende bewijs hier in huis..namelijk mijn oudste dochtertje.. Ik kan je zeggen dat ze letterlijk verpest is door het zo laten huilen..een deel van haar agressieve jankerige karakter heeft ze echt daar aan te wijten..(ze is niet agressief maar jankt wel agressief en kan de hele boel bij elkaar krijzen) Een kind wat altijd maar huilt en waar niemand op antwoord maar vanzichzelf vreselijk koppig is en dus niet opgeeft zal alleen maar harder en harder janken. Ik heb er vreselijk spijt van..naar mijn eigen ervaring. maar als jij zegt mijn zoontje huilt 5 minuutjes gewoon wat jengelig en valt dan lekker in slaap dan moet jij gewoon doen waar jij je goed bij voelt.. maar je kind altijd maar laten krijzen en krijzen is dus niet aan te raden.