Even mijn ei kwijt hoor.. Ik werk met 4 personen op kantoor, we hebben een goede band met elkaar maar het kan ook weleens botsen. Logisch we delen veel tijd met elkaar 2 van mijn collega's zitten niet lekker in hun vel, 1 (R) geeft zelfs aan dat hij depressief is. Is bezig met gesprekken, mindfullnes, psycholoog etc. Ik merk dat deze collega's zo ontzettend de sfeer bepalen op kantoor Ook het werk heeft er duidelijk onder te lijden. Nadat het een paar dagen geleden flink gebotst heeft tussen R en mij hebben we hier een gesprek over gehad. Ik heb hem gevraagd om duidelijker te zijn, als hij niet overvraagd wil worden of dingen nu niet aankan hoor ik dat graag. Zo weet ik ook waar ik aan toe ben R geeft aan dat hij dat moeilijk vind en dit niet kan. Maar wat moet ik hier verder mee? Begrijp me niet verkeerd het is echt een lieverd maar op werkvlak is het zo frusterend. Dingen worden niet gedaan, ik moet helpen herinneren, er is weinig motivatie etc . Iemand tips?
Nog even een toevoeging , de andere collega doet haar werk wel gewoon. Het is alleen lastig om elke keer weer dezelfde dingen te horen: - ach ja het gaat wel - het is een proces - vandaag weer een rotdag Etc, word er zelf soms heel neerslachtig van
Misschien is dit iets om samen met je baas te bespreken, want als het werk er onder te leiden heeft, lijkt mij niet helemaal de bedoeling.
In mijn depressie probeerde ik in eerste instantie niets te laten merken op het werk. Gewoon doorgaan dus. Dit heeft me uiteindelijk genekt, en ik ben er helemaal aan onderdoor gegaan! Werk mag er absoluut niet onder leiden, maar ik denk dat het beter is dat deze persoon eerst volledig opknapt! Een depressie is voor niemand te begrijpen die het zelf niet meegemaakt heeft. Ik dacht voor die tijd ook altijd: doe normaal... blijf positief. Helaas, het kan je overkomen! Kan tegenwoordig niets anders dan begrip opbrengen voor deze mensen, en vandaar ook dit berichtje...
Begrip heb ik ook zeker Maar tot hoever? (R) geeft zelf aan niet in de ziektewet te willen omdat hij dan geen structuur meer heeft. Maar samenwerken wordt erg moeilijk zo, hoe je het ook wend of keert irritaties komen er echt uit voort.
lastig, ik was vorig jaar knetterdepressief aan het worden en werk gaf me nog enige structuur en daar hield ik me kramachtig aan vast. Zei tegen collega's die me goed kenden dat ze me niet meer mochten vragen hoe het met me ging omdat ik dan meteen behoorlijk instortte. ( vond ook dat ik het niet kon maken om me ziek te melden) Ben wel regelmatig eerder naar huis gestuurd. Tot er een punt kwam dat het echt niet meer ging en ik me echt ziek moes melden. Het ging daarna ook meteen nog slechter maar achteraf besef ik wel dat ik me eerder ziek had moeten melden. Niemand die echt durfde te zeggen blijf aub thuis. Als iemand echt slechter presteert dan zou ik het aankaarten bij je werkgever, je zorg uitspreken. Je hoeft niet meteen helemaal ziek thuis te blijven maar wat minder werken en dan op vooral therapeutische basis is voor iedereen wel een stuk duidelijker.
Bedankt voor de reacties dames Wel goed om zo wat meer inzicht te krijgen. Met mijn baas praten gaat niks oplossen en ik wil dit ook niet zo oplossen. Dat zou dan 1 van de laatste opties zijn.
Ik zou aan R voorstellen of het een idee is om met de arbo-arts te gaan praten, en dan mogelijk toch (deels) de ziektewet in, zodat hij (deels) vervangen kan worden en het werk niet blijft liggen, maar dat hij wel deels op therapeutische basis blijft werken, zodat hij zijn structuur niet mist. Ik kan me heel goed voorstellen dat hij niet wil stoppen met werken. Depressieve mensen hebben structuur nodig. Als ze nergens verwacht worden, gaat het vaak van kwaad tot erger, liggen ze de hele dag in hun bed en draaien ze soms zelfs hun dag/nacht-ritme om. Bovendien hebben despressieve mensen de neiging zichzelf sociaal te isoleren. Beide neigingen zorgen vaak dat een depressie erger wordt. Het is dus op zich heel verstandig van R om naar zijn werk te willen blijven komen. En op persoonlijk vlak moet je de beslissing nemen dat je er gewoon lak aan hebt en dat jij niet ook samen met hem depressief hoeft te worden. Laat hem gewoon in zijn sop gaar koken. Dat klinkt misschien hard, maar als ik depressief ben, doet mijn man dat ook altijd en ik vind dat terecht. Hij hoeft toch niet depressief te zijn, omdat ik dat toevallig ben? Dat hoeft hij zijn leven toch niet te laten bepalen? Blijf dus gewoon je eigen dingen doen en gewoon vrolijk blijven. Sterkte, want het kan vast niet makkelijk zijn om nauw samen te leven met iemand die depressief is. (Dat is iets waarover ik dan weer niet kan meepraten. Misschien moet ik mijn man vanavond even laten reageren! )
Dank jullie Ik krijg in ieder geval wel meer begrip zo, hij vind het zelf heel lastig om uit te leggen. Ik ben zelf bijna altijd vrolijk kan me dus er ook niks bij voorstellen hoe dat moet voelen. Vervelend vind ik het vooral voor R maar vind het ook weleens vervelend voor mezelf Meer loslaten dus en proberen afspraken te maken
Misschien een schema maken met wat er gedaan moet worden, zoiets? Want mensen met een depressie hebben ook vaak moeite om structuur aan te houden.. En een schema kan daarbij helpen, hoef je hem ook niet meer te helpen en kan hij volgens het schema werken. . Dan raakt hij misschien ook weer meer gemotiveerd, als hij ziet dat hij dingen op zijn schema kan afkruisen en ziet dat hij het wel kan.. Klinkt echt kinderachtig, maar het helpt echt! Vooral als iemand hem ook nog dat compliment geeft..
Ik vind die tip om hem met de Arbo arts te laten praten wel een goed idee..is ook biet zo aanvallend, dan als je eerst naar je baas toe zou gaan..
Inderdaad dat is een hele goede. Want dat er iets moet gebeuren is een ding wat zeker is. Andere collega's mogen er niet onder lijden en ook het werk niet. Het is vervelend voor je collega maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat andere collegas daar onder lijden. Dus verdere stappen zijn echt nodig hierin.
Hij heeft zich vanochtend ziek gemeld en heeft binnenkort contact met de bedrijfsarts . Ik denk dat dat de juiste weg is. Zou hij het op prijs stellen als ik een appie of kaartje stuur? Of moet ik dat juist nu niet doen en even wachten?
Ik zou een appje sturen. Maar kaart is nog te vroeg. Mocht blijken dat hij lang uit de roulatie is dan kan dat nog wel.
+1 Wat goed dat hij al een afspraak met de bedrijfsarts heeft staan! Hoop dat hij een goeie treft, die meedenkt over hoe hem zo veel mogelijk binding met het werk te laten behouden, maar ook over hoe te zorgen dat jullie niet al zijn werk hoeven te doen.
Ik vind het goed van je dat je je zo verdiept in je collega('s)! Ik zou een appje sturen. Met erin dat hij vooral de tijd moet nemen.