Ik schrijf het maar vandaag want morgen is het te beladen.. Mijn moeder is morgen jarig.. Ze wordt 50. Ik kan er alleen helemaal niks mee. Heb al eerder een topic hierover geschreven, we hebben geen contact meer. Ik heb middels de politie en een contactverbod ons contact moeten verbreken. Ze zeggen allemaal dat het verdriet slijt. En eerlijk, het verdriet wordt iets minder, gelukkig. Maar toch mis ik mijn moeder... ik mis mijn moeder vreselijk... Ze wordt 50 en ik kan helemaal niks. Ze is helemaal alleen op haar verjaardag. Hier heeft ze zelf voor gekozen, maar het maakt me niet minder verdrietig. Het is dubbel moeilijk want 16 januari 2013 is de laatste dag dat ik haar heb gezien. Nooit heeft ze haar kleindochter zien lopen, horen praten. Ik heb getwijfeld om voor haar verjaardag een dvd te sturen waarop filmpjes van onze dochter staan. Maar heb het niet gedaan. Ik blijf sterk... Geen contact. Want ik weet ik kom bedrogen uit. Morgen wordt voor mij en mijn fantastische 3 zussen een hele moeilijke dag. Hadden we maar een moeder die geholpen wil worden.. Nog 1 dag en dan heb ik alle bijzondere dagen (feestdagen, verjaardagen ed.) voor de eerste keer zonder moeder gevierd. De tweede keer wordt vast alweer iets makkelijker Hopelijk is het snel 17 januari
Kan me voorstellen dat dat heel zwaar is. Misschien samen met je zussen iets doen? Wel goed dat het je gelukt is niks te sturen. Sterkte!
Kan me voorstellen dat je me die gedachte speelt van een filmpje het blijft toch je moeder. Ik weet natuurlijk niet wat r gebeurd is maar het blijft lastig. Mischien wat leuks doen morgen zodat je er niet steeds aan moet denken? Zelf heb ik een tijd geen contact met m'n vader gehad ( heel ander verhaal, dat weet ik zeker) wilde hem nooit meer zien. Maar de zwangerschap heeft me veranderd omdat ik graag wilde dat mijn kind opa heeft en inderdaad kan genieten van de kleine leuke dingen die een kind doet. Heel veel sterkte
Heel veel sterkte meis. Een vriendin van mij zit in een soortgelijke situatie, haar moeder heeft o.a. ernstige borderline en wil ook niet geholpen worden. Gelukkig heb je nog drie fantastische zusjes, koester die. En je eigen gezin natuurlijk.
Jullie zijn lief! Ik moet morgen werken, dus heb wel een beetje afleiding. Eerst heb ik overwogen om vrij te nemen, maar dan ga ik alleen maar nadenken. Mijn zussen zitten op school en moeten ook werken. Savonds gaan we wel even meeten. En een potje janken denk ik @ Kleinmonster Het blijft altijd mijn moeder. Alleen kan mijn moeder geen moeder meer zijn. Het is niet een specifiek voorval helaas. Ze is heel erg ziek en wil absoluut niet worden geholpen. Dit hebben we jaren tevergeefs geprobeerd tot het punt aanbrak dat ze niet meer voor de 2 jongste kon en wilde zorgen.. Daar zorgen ik en mijn zus nu voor. De jongste woont bij ons.
Thanks! Het is niet alleen maar kommer en kwel hoor Gelukkig is mn zus (je) een hele makkelijke puber
Zit me net te bedenken dat precies 2 weken geleden mijn andere zus bij ons introk! Onze dochter was toen ong. 5 weken oud. We zijn 2 jaar verder! Goh.. gaat snel.. Wat heb ik eigenlijk een geweldige kerel bedenk ik me nu.. Die zit al 2 jaar tussen de wijven met een enorme rugtas . En maar zijn schouder aanbieden voor alle tranen en alle hormonale uitbarstingen. Ik geloof dat ik hem vanavond maar extra hard ga knuffelen.. Vanmorgen niet heel aardig tegen hem geweest
Ik hoop het ook! Ben erachter gekomen dat een peuterpuber en een puber niet heel veel anders is kwa behandeling hahahaha
Heel veel sterkte, ik kan me je gevoel goed voorstellen. Mijn man heeft geen contact meer met zijn ouders. Dit blijft lastig maar het gevoel slijt. Ik heb mijn man en eens gevraagd of hij zijn ouders mist of het feit gezellige ouders te missen. Het was het feit dat hij geen gezellige ouders heeft waar hij een bakkie kan gaan doen, hij miste niet zijn ouders zelf. Hij zag in dat dat nooit zou veranderen en toen kon hij het los laten.