Jeetje xxmoixx en MamaZijnIsDeBom...wat een lijdensweg voor jullie beiden. Zo lang nog moeten wachten tot het er uit is. Lijkt me heel erg. MamaZijnIsDeBom, dat je dan ook nog tussendoor hoort dat er misschien iets groeit lijkt me helemaal een achtbaan aan emoties. Dat je dan weer hoop krijgt en dat het dan toch niet goed is. Vind het wel apart dat het beleid voor hoe Cytotec te gebruiken zo verschillend is per ziekenhuis.
Wauw dat is echt bijzonder. Wat zal je blij zijn geweest (en nog steeds zijn natuurlijk). De spanning voor morgen neemt nu wel erg toe, het is echt de uren aftellen.
Ja het was heel onwerkelijk. Ze wist zeker dat ik een miskraam had gehad en omdat ik ook echt iets ben verloren ging ik daar ook van uit. Wat voelde ik me schuldig toen ik toch zwanger bleek te zijn en gewoon had gedronken, we moesten toch opnieuw beginnen dachten we Maargoed, houd hoop. Ik volg je even want ik ben benieuwd wat er bij jou uit komt. Succes morgen!
Te horen gekregen dat we uit moeten gaan van een miskraam maar ze durven het nog niet te bevestigen. De vruchtzak ziet er nu heel normaal uit, er zit ook een vruchtje in. Alleen 3 dingen: -meting geeft aan 6wk2dg ipv 7wk. -de hartslag was niet goed te vangen ook al zagen we allemaal dat er wel iets knippert. -dooierzak is slecht zichtbaar. Door de hartslag krijgen we nu geen duidelijkheid al weet arts zo goed als zeker dat het mis gaat. Ik moet nu woensdag weer terug voor een echo. Ik vind het echt slopend. Hierbij mijn echo foto
Ach Ik hoop toch dat het goed komt! Duim voor je. En je mag altijd pb doen als je ergens vragen over hebt of wat kwijt moet
Nou ik blijf hopen dat het goedkomt hoor! En mss zit ik er helemaal naast, maar ik vind het maar een ielig echo fototje. Helemaal niet dichtbij en al helemaal niet duidelijk. Bij ons zien die foto’s er echt een stuk beter uit. Mss ergens anders een echo foto laten maken?
He bah... rotnieuws. En dat je nu gewoon wéér een aantal dagen moet wachten ook. Super vervelend. Ik blijf toch gewoon hopen!
hoi hoi allemaal Wat een spannende verhalen en situaties allemaal en zo divers maar met dezelfde angst Angst voor wat er is en wat er komen gaat Angst voor je kinderwens, angst voor je lijf, angst voor een diagnose die duidelijkheid geeft over de zwangerschap waar je van houdt en geen afscheid van kan nemen. Afscheid nemen van het kindje wat in je hoofd al een plekje heeft binnen je gezin, je gezin wat nog niet compleet is en daarbij verdriet, verdriet voor je gedachtengang waarin die verdomde miskraam meespeelt Hier ook angst na jaren van icdi een dochter mogen krijgen en geaccepteerd dat dit zo is en zo blijft. 25 november spontaan als grote verrassing een positieve zwangerschapstest Mijn wereld keerde om van geluk, mijn dag kon niet meer stuk! Mijn man en ik leefden 2 weken op de mooiste roze wolk die er bestond. We fantaseerden over ons verwachte kindje samen met onze dochter fantaseerden over een nieuwe slaapkamer voor onze dochter en over hoe we het bekend gingen maken. Onze verloskundige kende onze situatie en hierdoor een 7 wk echo maken. wij weten niet precies wanneer mijn laatste menstruatie was, wel ongeveer. dit moment moest minimaal 7 wk zijn echter vruchtje was te klein en (nog geen) hartslag. 10 dagen later een nieuwe echo dit is aanstaande maandag in de hoop dat het toch nog een kloppend hartje laat zien en wij inderdaad minder ver zijn dan gedacht... Wij vrezen het ergste, deze week ook 1 dag oud bloed verlies gehad maar nu weer gestopt, ik weet niet wat ik voel, ik voel me ongelukkig en bang, bang dat ik afscheid moet nemen van dit bijzondere moment, dit mensje wat onverwachts ons heeft wakker geschud. ik hoop voor jullie allemaal het beste en dat we positieve echo mogen hebben alleen zegt de realiteit dat dit niet bij ons allemaal zo zal zijn... Ik gun het jullie allemaal zo, ieder verhaal zo divers en liefdevol
Wat een slopende weg, ik herken het helemaal van vorig jaar. Vandaag precies jaar geleden curretage gehad. Daar gingen ook heel obzekere weken aan vooraf, vruchtje te klein, hartslag te traag was echt slopend die weken ik weet hoe het voelt. Heel veel sterkte
Bedankt allemaal voor jullie steun. Ik heb eigenlijk de hoop echt opgegeven. Ik zie in wetenschappelijke artikelen dat bij een embryo vanaf 7mm zonder hartslag 100% zekerheid is van een mk. De embryo was 6.5mm en de hartslag onduidelijk dus de kans lijkt echt wel verkeken. Ik hoop gewoon dat we woensdag echt bevestiging krijg en ik ook fysiek de zwangerschap zo snel mogelijk kan loslaten. Ik laat het hier nog even weten.
Jeetje dat is inderdaad ook echt slopend. De onzekerheid en afwisseling van hoop en wanhoop is echt killing. Hopelijk voor ons beiden een goede zwangerschap in 2019.
Wat mooi verwoord.. en wat erg dat het er nu zo onzeker uitziet voor jullie. Het is vast een heel lang weekend voor jullie. Succes maandag!
Zelfde schuitje als jullie.. wachten duurt lang Met een lach en een traan We waren al van dit kindje gaan houden Ik heb de test in mijn jaszak om af en toe naar te kijken.. was de eerste test Jullie hebben ook een hele weg gehad En zoveel onzekerheid na een terugplaatsing is de vreugde groot als het resultaat positief is dan is dit de 3e zware tijd... Ik wens je een prachtig wonder toe Vorige zaterdag de echo gehad dus is eigenlijk 2e spannende weekend Probeer wat te werken ik ben eigen baas..