Mijn jongste van 15 maanden heeft vanavond z'n hoofd flink gestoten tijdens het spelen. Eerst huilde hij, daarna werd hij heel slaperig, bleek en zweette erg. Mijn man heeft hem naar de spoedafdeling van het ziekenhuis gereden en daar heeft hij 2x overgegeven. Toch is de dokter helemaal niet ongerust en denkt dat het aan z'n (heel milde) verkoudheid ligt. Na overleg hebben ze toch een ct scan gedaan en daar is niks op te zien. Toch zit 't me niet lekker hoor. Heeft iemand ervaring met het hoofd stoten, symptomen en het advies van artsen??
Ow bah wat een vervelende situatie e wat zullen jullie geschrokken zijn! Fijn dat op een ct scan niks te zien is. Kreeg je man geen wekadvies mee? Meestal moet je ze na zoiets om de twee uur wakker maken om te kijken of dat lukt en alles nog goed gaat. Ik zou hem gewoon lekker bij je nemen en hem goed in de gaten houden en meteen aan de bel trekken als hij over gaat geven of slaprig blijft enz. Beterschap voor je mannetje! Xx
Dank je wel Sassie! Mijn man heeft inderdaad een wekadvies meegekregen, dus dat gaan we doen vannacht. Stijn doet het nu beter, al is hij niet zo levendig als anders. Maar hij heeft wat gegeten en houdt het tot nu toe binnen. Hij lacht wel, maar is wel hangerig. Vannacht maar even afwachten en hopelijk gaat het morgen beter.
Ja, hier een soortgelijke ervaring. Dochter was 20 maand toen ze in het huis van mijn ouders is gevallen, met haar voorhoofd tegen de hoek van een muur (ik was daar alleen met haar, wachten tot man ons kwam halen. Opa nog aan het werk, oma ook net naar haar werk toe) De seconde tussen het vallen/direct krijsen en dat ik haar pakte, had ze direct een enorm ei op d'r hoofdje. Een natte doek gepakt om te koelen, 2 minuten later begint ze over te geven, nog een paar minuten later draaiden haar oogjes weg, alsof ze in slaap viel. Man niet te bereiken, pa niet te bereiken, ma zei dat ik de HAP moest bellen. Konden direct komen, maar zelf geen vervoer, dus heeft de buurman van m'n ouders Aons met enorme overschrijding van de snelheidslimiet naar het ziekenhuis gebracht, ik achterin met dochter op schoot. Onderweg man gebeld die daar een minuut of 2 later was dan ons. Dienstdoende huisarts vertrouwde het niet, dochter reageerde niet op een controle met lampje, reageerde niet op pijnprikkels, helemaal niks. Direct telefoonthes gepleegd naar andere afdelingen, en uiteindelijk op de spoedeisende hulp terecht gekomen. Haar kleertjes moesten uit, en daar werd ze ( na ruim een half uur 'out' te zijn geweest) eindelijk wakker van. Nog een 2 uur later reageerde ze weer zoals zichzelf (kan er mee te maken hebben gehad dat mijn vader er ook was, en dat hij haar grootste speelmaatje is). Ze moest wel een nachtje blijven op de kinderafdeling, waar ze ieder uur gecheckt werd. Manlief is bij haar gebleven. ( ik was 26 weken zwanger, en dan op een stretchbedje is niet fijn). Uiteindelijk goed afgelopen en niks aan de hand, maar heb echt doodsangsten uitgestaan!
O wat eng Saz!! Gelukkig is het uiteindelijk goed gekomen, maar pfff, dat gaat je niet in de koude kleren zitten! Hier is het ook helemaal okay weer inmiddels; behalve een blauwe plek is er niets meer aan hem te merken. Bedankt voor de reacties!