Ik weet het: het stelt echt allemaal niks voor. Dat bloedprikken gaat tegenwoordig met zulke dunne naaldjes, daar voel je bijna niets van. Zal best kloppen, maar mij hebben ze iets te vaak geprikt als ik en ik ben panisch. Heb bloedprikken al 25 jaar weten te vermijden, maar nu moest ik eraan geloven volgens de vk. Vreselijk! Gelukkig had mijn vader me jaren geleden een krantartikel gegeven over een dokter in Baarn die zich gespecialiseerd had in prikangst. En googlen op prikangst was meteen raak. Iemand die begrip heeft, rust uitstraalt, de tijd neemt en voor de echte paniekvogel met lachgas werkt. Gelukkig ben ik inmiddels 14 weken zwanger, want in de eerste 12 weken gebruikt hij geen lachgas bij zwangeren, zelfs niet bij vrouwen die een kinderwens hebben. Maar na de 12 weken is het gevaar geweken. Hij legt alles heel goed uit, doet niets zonder toestemming en blijft super kalm. Van dat lachgas wordt je heel rustig, je blijft gewoon bij maar je laat alles heel makkelijk langs je afglijden - het raakt je niet. Voor mij een uitkomst en de steun in de rug om de paniekdemon die verslaan. Want ook al voel je er bijna niks van, op het moment dat de naald door mijn huid prikte, wilde de paniek toeslaan. En waar ik die anders niet teruggedrongen krijg, lukte dat nu wel. Wat een opluchting! Zijn patienten komen uit alle hoeken van ons land en zelfs daarbuiten. Want hij had zelfs een Nederlandse patient uit Italie en eentje uit Denemarken die voor injecties speciaal naar hem toekomen. Voelde ik me meteen veel minder extreem. Want voor mij is Baarn nog geen 20 km rijden Maar mochten hier nog meer paniekvogels zijn wanneer een injectienaald in de buurt komt, of ken je er eentje: geef het codewoord 'prikangst' door. Dan heb je de website prikangst.nl zo gevonden.
Thanx voor de link! Ik ben ook echt hartstikke panisch, val altijd flauw.. dat het nergens op slaat weet ik, het zit echt tussen mn oren. De vk weet het gelukkig ook, staat in mn dossier. Bij mn intake hebben ze me - uiteraard - wel geprikt, ben toen dus ook flauwgevallen. Maar wat moet, dat moet denk ik maar. Nu op naar de bevalling....
hee hallo meiden, tja hier ook nog z'on piepert! haha... ik moet donderdag bloed prikken en vind dat ook altijd doodeng...en val ook altijd flauw. Nou gaat mijn man wel mee dus als ik flauw van dat is dat zo. Heb geen andere keus. moet gewoon. Hoop dat het goed gaat, probeer me sterk te houden en van te voren ontspanningsoefeningen te doen. Dus weet hoe jullie je voelen..... groetjes rensje
Ik was ook best wel panisch voor prikken, omdat ze me eens mis hebben geprikt. Maar laatst toen ik moest prikken heb ik dat aangegeven en die vrouw was heel begripvol. Heb er niets van gezien maar het was voorbij voordat ik er erg in had. Ze bleef tegen mij praten en dat scheelde, verder kon ik naar buiten kijken.
Ik was ook zo iemand die elke keer flauw viel tijdens het bloedprikken (nu niet meer gelukkig), vreselijk vond ik het. Echter, bij mijn vorige zwangerschap en deze ook moest ik dagelijks een prik prikken, tsja, en wat doe je dan.....? Dit afgezien van het zowat maandelijks bloed laten prikken. Elke dag naar die arts in Baarn kan natuurlijk niet! Alles went langzamerhand. Als je moet, moet je! Snap het absoluut, maar soms kun je niet anders. Succes!
Ik stel het al een tijdje uit maar moet van mezelf écht morgen gaan bloedprikken. Zie er héél erg tegenop! Heb genoeg piercings en een grote tattoeage.. Maar tja.. BLOED en naalden in hetzelfde woord... Aiaiai.. Nee dat gaat voor mi jook niet goedkomen. Ga van tevoren wel aangeven dat ik echt doodsbang ben, en hoop niet dat ik een of andere stagiare heb of wat dan ook, want dan ren ik gillend weg hoor..... En als ze mis prikken dan ben ik ook zo foetsie...... Pff zie er zo tegenop
Ja ging prima vandaag, voelde er barweinig van. Was alleen enorm zenuwachtig (en bang), dus eenmaal aan de beurt klopte mijn PONSplaatje niet............ Stomme muts van de balie beneden had mijn geboortedatum verkeerd ingevuld.......... Dus ik kon, op hét moment, niet geprikt worden. Dus ik weer naar beneden, uitgelegd dat er geen reet van klopte, en toen kreeg ik weer een nieuw ponsplaatje en met urgentie geprikt worden. Degene die mijn ponsplaatje verkeerd heeft ingevuld heeft wel op d'r kop gekregen want ze had én mijn ID én mijn verzekeringspasje in haar handen gehad, en gewoon verkeerd overgetypt. Dus was érg zenuwachtig, en boos, en toen werd ik geprikt. Eigenlijk peanuts
Hier nog een angsthaas. Net als slagroomtoetje heb ik piercings en een tattoo( niet de laatste) en toch bloedprikken vind ik zo verschrikkelijk. Ik ben dan ook echt pas om 16.15 binnen gestapt zodat ik zeker wist dat er niemans zou zitten. En als ik dan weer weg loop dan denk ik bij mezelf, wat stel ik me toch aan! Het steld zo weinig voor maar toch vreet ik me op.
Ik hou ook absolut niet van naalden(en van tandartsen). Vreselijk, bij het het woord alleen al krijg ik de kriebels en die gaan pas weg als het weer achter de rug is. Er moet bij mij ook iemand mee (Het liefs mijn man) Ik heb het ook een tijdje weten te vermijden, maar toen ik zwanger was van de eerste moest ik wel. Ik lig altijd met mijn ogen dicht in de stoel zodat ik de naald niet hoef te zien. Dit werkt voor mij het beste. Helaas krijg ik bij deze zwangerschap weer mijn porsie prikken, omdat ik een lichte vorm van de ziekte van willebrand heb en resusfactor Maar goed, ik heb het er wel voor over maar ben zo blij als ik er weer van af ben