Ik ben nu 7 weken zwanger en voel me belabberd. Ik wil eigenlijk niet klagen, want een paar maanden geleden ben ik er al eentje verloren en ik heb altijd geroepen dat ik er alles voor over heb, als het nu maar goed gaat! Maar oh wat valt het me zwaar. Ik heb best flinke buikkrampen. Dit had ik vorige keer ook. Nu zijn ze iets minder heftig, maar nog steeds pijnlijk genoeg. Ik moet dan echt plat liggen tot het weggaat, een kruik erop of een half uur op de wc zitten tot er misschien wat uitkomt. Er is geen touw aan vast te knopen, bij elke kramp is de oplossing anders. Die krampen heb ik verschillende keren op een dag. Daarbij ben ik ook nog eens behoorlijk misselijk. Ik lust niks of houd niks binnen. Met het gevolg dat ik dus ook niks in mijn lijf heb en dus helemaal geen energie heb. Ik was al heel moe van de zwangerschap, maar dit maakt het nog erger. Ik heb afgelopen week tot woensdag gewerkt en donderdagochtend stortte ik huilend in elkaar. Ik kon niet meer op mijn benen staan. Mijn man heeft me toen ziek gemeld. Maar hoe nu verder? Ik zit nu al sinds donderdag thuis. Mijn baas zal morgen wel bellen of ik maandag weer kom. Maar de situatie is nog niet veranderd. Dus ik trek het eigenlijk niet. Alles is me teveel. Zelfs een lamp aan of de tv aan kan ik vaak niet verdragen. Ik slaap de helft van de dag. Maar ik ben pas 7 weken! Hoe moet ik dit in hemelsnaam volhouden? Stel ik me nou zo aan? Er zijn toch zat vrouwen moe en misselijk? De kramp is misschien een ander verhaal. Maar hoe doen andere vrouwen dat dan? Werken jullie gewoon stug door? Ik weet het gewoon echt even niet meer.
Meid wat rot voor je! Ik ga er helaas een dooddoener tegenaan gooien: het hoort er helemaal bij. En het gaat weer over. Hier ook hondsberoerd alleen maar spugen en doodop, maar wel stug doorgewerkt en voor de rest de boel een beetje de boel gelaten. Bij mij hielp werken juist ter afleiding, hoe erg m'n lijf er ook geen zin in had. Je went er uiteindelijk aan dat je het met veel minder energie moet doen op een dag, en daar pas je dan alles op aan. De krampen zou ik wel in de gaten houden, bedoel je buikkrampen of menstruatiekrampen? Bij de laatste zou ik toch echt rustig aan doen, al zeggen ze dat dat niet uitmaakt. Heel veel sterkte, het is echt pittig, maar het wordt straks beter en uiteindelijk ga je ook echt genieten, geloof me.
Ik leef altijd op van mijn werk, dus ook tijdens de eerste lastige periode van de zwangerschap. Ik had voldoende eten mee tegen de misselijkheid en de andere pijntjes vergat ik gewoon tijdens het werken. Ik heb nog een peuter rondlopen die slecht slaapt dus was ik ook enorm moe maar dat vergeet ik ook altijd als ik werk. Het gaat over hoor, gewoon even op de tanden bijten
Deze misselijkheid hoort er niet bij! Meid kom voor jezelf op en luister naar je lichaam. Hou goed in de gaten dat je genoeg vocht binnenkrijgt. De huisarts kan je medicijnen geven. Als je niet meer plast of vaker dan 1x per uur spuugd, laat dan je urine checken, het kan dat je uitgedroogt bent en je dus een infuus nodig hebt. Sterkte..
Eens met Meemee, niks tanden op elkaar en doorgaan. Dit is meer dan normale misselijkheid. Je moet echt zorgen dat je niet uitdroogt. Zoek maar eens op het forum op hyperemesis gravidarum (HG). Ik weet niet wat de precieze criteria daarvoor zijn, maar dan vind je in elk geval tips over medicijnen en lotgenoten.
Mee eens..Ik ging ook dood leuk door al spugend, BI, urine verlies,hardebuiken resultaat dat ik na week over 20 met school moest stoppen.. Nu een te kleine baby lichamelijk helemaal gebroken en volledige bedrust omdat ik al onsluiting heb en ze baby liever zien groeien nog tot 40 weken..Wat niet gaat gaat niet en doorbijten bij beetje last kan maar niet als je echt hevige klachten hebt je lichaam geeft dta niet voor niks af en krampen lijkt mij echt een teken van rust nemen.Sterkte meid ik weet woorden helpen niet maar wens echt voor je dat het beter word
Ik herken je klachten en ook je gevoel. Helaas herken ik ook de mening van de omgeving dat het erbij hoort en dat je moet doorbijten. Ben inmiddels 100% ziek gemeld op advies van de bedrijfsarts. Werk zoveel als ik kan maar ga nog steeds over m'n grenzen heen waar ik dan ook flink voor moet boeten iedere keer. Luister goed naar je lichaam! Zoals mijn vk zei: "je bent maar een paar keer in je leven zwanger, werken kun je nog járen"! Veel sterkte!
Hier iemand die hg geeft gehad. Heel groot deel van me zwangerschap erg over gegeven en niets kunnen eten of drinken. Je moet echt opletten dat je niet uitdroogt! Ik heb er medicijnen voor gehad t was even zoeken maar uiteindelijke Door een combinatie van medicijnen er weer wat boven op gekomen. Dus inderdaad niet op je tanden bijten en doorgaan maar aan jezelf en de kleine denken en optijd aan de bel trekken!
Spugen doe ik eigenlijk weinig. Ik krijg er niks in, dus er kan ook niks uit. Ik sta voor de klas, kleuters. Dus het is op het werk ook gewoon heel lastig. Ik kan niet even gaan zitten en een momentje voor mezelf pakken. Die kleintjes hebben fulltime aandacht nodig en hebben er geen boodschap aan hoe ik me voel. Bedankt voor jullie reacties. Fijn dat het ook wel herkenbaar is.
ik heb/had precies hetzelfde. Vanaf week 6 voelde ik me klote en vanaf week 7 onwijs belabberd. Super misselijk en darmkrampen waar ik van moest huilen. Afgelopen anderhalve week thuis gebleven van werk, alles kostte teveel energie, echt verschrikkelijk. Onderhand wel iets beter en dat komt door medicatie! Ik heb vezelzakjes (met elektrolyten) voor mijn ontlasting en emesafene tegen de misselijkheid. Dat helpt ook wel. Ik voel me nog steeds snel moe en ik weet ook niet of ik 40 uur werken ga trekken maar ik voel me iig wat beter. Heb weer wat meer zin in eten en om een frisse neus te halen, Ik hoop dat deze tips helpen, bel je huisarts! Die kan je gewoon iets voorschrijven. Omdat we zwanger zijn wil niet zeggen dat we dus maar moeten accepteren dat we ons klote voelen.
Hoe rot het ook klinkt, je krijgt er niets in, maar je MOET er iets in krijgen. Ik stopte ook met eten omdat ik me zo misselijk voelde, en nog steeds voel, maar daar word het enkel maar erger van. De 1 heeft meer last van de zwangerschap dan de ander, bij mijn eerste zwangerschap had ik niet eens door dat ik zwanger was op het moment dat ik het deze zwangerschap al wist vanwege mijn verkering met de pleepot. Krampen moet je gewoon echt voorzichtig mee zijn, en als het niet gaat dan is dat gewoonweg zo. Jammer voor jouw baas, en wellicht zal je hem of haar eerder in moeten lichten, maar je moet nu gewoon naar jouw lichaam luisteren.
Ik denk dat je je beter voorlopig kan ziek melden.. Als het beter gaat kan je altijd nog weer beter gemeld worden.. Ik ben v 7 tot 10 weken thuis geweest vanwege extreme vermoeidheid.. Nu ben ik gewoon weer volledig aan het werk.. Het hoeft niet te betekenen dat je gelijk tot aan de bevalling thuis zit, hopelijk niet in ieder geval.. Maar ook al is dat wel zo, je hebt maar 1 lijf en 1 baby, en daar moet je goed voor zorgen.. Niemand heeft er iets aan als je jezelf kapot werkt.. Echt, luister naar je lichaam..
Dat werkte misschien bij jou zo, maar bij mij niet. Bij mij komt het er dan juist net zo hard weer uit.
Jeetje meid wat super vervelend. Ik begrijp je helemaal want ben nu ook onwijs misselijk, elke dag 3 keer overgeven. Ik leef nu op crackers en roosvicee. Dat is het enigste wat ik binnen hou dus gelukkig krijg ik nog wat binnen maar ik zou als ik jou was idd even de huisarts bellen. Dikke knuffel!
Nee je stelt je niet aan. Dit zijn serieuze klachten. Ga naar je huisarts of verloskundige en kaart het aan. Heel veel sterkte. Ik hoop dat je snel kunt gaan genieten van je zwangerschap.
Je stelt je echt niet aan hoor, dit zijn toch best serieuze klachten, ga inderdaad na de dokter of de vk, want ik denk als je zo doorgaat dat je dr letterlijk bij neervalt ,omdat je gewoon niks eet.
Ik zou allereerst naar de HA gaan om medicatie te vragen. Als je niks wilt eten omdat het er dan weer uitkomt dan is de misselijkheid gewoon te erg. Met de juiste medicatie zal je weer kunnen eten. Ik was met medicatie nog steeds misselijk maar kon wel eten zonder dat het er steeds uit kwam. En dan nog even ziekgemeld blijven zodat je kan aansterken. Als je eenmaal weer kunt eten zul je je snel ook wat beter voelen. En helaas was hier de piek rond de 7-8 weken en daarna werd het heeel langzaam minder maar wel met de 2 stapjes vooruit, 1 achteruit methode. Het ging ineens beter en na een paar dagen gaat het weer slecht. En dit net zolang tot ik sinds een paar dagen medicatievrij en misselijkheidvrij ben. De vermoeidheid wordt vanzelf minder, helemaal als je meer gaat eten. Succes ermee.
Sterkte prulletje! Ik heb me met 8 weken ziek moet melden in mijn 2e zwangerschap... Vanwege extreme duizeligheid. Ben ook niet meer aan werken toe gekomen. Het is lastig maar je moet nu niet alleen voor jezelf zorgen maar ook voor je kleine wonder <3 Enne wat er al eerder is gezegd; zwanger ben je maar een aantal maanden... Werken kan nog jaren...... Liefs Bee
Mijn man heeft net de HAP gebeld. Maar medicatie krijg je dus alleen als je heel veel moet spugen en dat doe ik nu niet omdat ik niks naar binnen krijg. Ze wilden dan dat ik langskwam. Ik kan op het moment alleen plat liggen, hoe zien ze dat voor zich? Het is ook nog eens een half uur rijden voor ons. Ik heb dus maar besloten het vandaag maar uit te zitten. Als het morgen nog weer zo erg is kan ik nog naar mijn eigen huisarts, een stuk dichterbij. Ik zit nu in een leeg bad op de koude badkamer met het raam open. Dat helpt wel een beetje.
Maar dan heb je ook niet tegen de HAP gezegd dat alles wat je binnen krijgt eruit komt neem ik aan??? Want je zegt nu steeds dat je niet hoeft te spugen, maar alles wat je eet er wel direct uit komt. Dan moet je toch veel spugen? Want je zult toch moeten proberen om te eten en te drinken. En dat je naar de HAP moet gaan lijkt mij logisch, daar zitten wel meer hele zieke mensen, een bezoek van een dienstdoende arts is echt overbodig lijkt mij. Dus ik zou nog eens bellen en goed aangeven dat je alles wat je binnen krijgt weer uitspuugd en daarom niet meer durft te eten en te drinken.