hey, wanneer zijn jullie weer begonnen met werken? ik ben een week thuis ben gebleven na de curretage en die week had ik ook wel nodig! eerste helft nog last van mn buik als ik wat deed, daarna snel moe en migraine. nu ben ik vorige week begonnen met halve dagen en maar goed ook, want was kapot als ik thuis kwam... maar gister weer hele dag gedraaid, maar viel zwaar tegen! moest vandaag naar de gyn, dus had half dagje en dat was lekker. en verder gewoon weer volledig, maar ik doe wat ik kan en als t me niet lukt bel ik mn baas op en ga ik naar huis. viel t jullie ook zo tegen? ik weet dat t voor iedereen verschillend is, maar vroeg t me af. groetjes
hoi meid je moet doen waar je je goed bijvoelt ik was ook vrij snel na mijn bevalling aan het werk 3 weken, maar achteraf was dat veel te snel ik gunde mezelf geen tijd om bij te komen en te rouwen enzo ik denk dat je het zo goed doet, om het langzaam aan weer te proberen en als het echt niet gaat gewoon stoppen. echt aan jezelf denken meid! heel veel sterkte
tja op een ander forum las ik meiden die hebben zich zelf geen eens een pauze gegund.. en denk ook niet dat dat goed is. en zelf twijfel ik soms of ik niet te snel ga, en aan de andere kant denk ik dat t gewoon ff weer inkomen is. morgen start je ivf? duim voor jullie! groetjes joyce
Ik zelf ben altijd vrij lang uit de running gebleven omdat ik me gewoon niet kon concentreren vond het ook heel moeilijk om mijn verhaal te moeten doen werk met ongeveer 200 collega's en iedereen wil wel even met je praten dus dat stelde ik altijd uit. Ik ben blij dat ik de tijd heb genomen om mijn lichaam weer een beetje tot rust te laten komen maar op een gegeven moment durfde ik niet meer na het werk dus begon ik uit te stellen. Ik denk dat je je gevoel moet volgen gaat het niet dan meld je je ziek gaat het wel maar langzamer mogen ze blij zijn dat je er bent. heel erg veel sterkte en beslis zelf meid je weet diep van binnen wat je wil je hoeft niemand verantwoording hiervoor af te leggen toi toi knuffel miriam
Ik ben zelf twee weken echt thuis geweest en de eerste week weer halve dagen gewerkt. Wat ik het moeilijkst vond aan het beginnen met werken was dat de wereld gewoon doordraaiden, terwijl ik mijn kindje kwijt was. Achteraf denk ik wel dat ik niet langer thuis had moeten zitten, want begon steeds meer tegen het werken op te zien. Het gaf me ook wel weer afleiding. Ik denk dat het heel erg per persoon kan verschillen, maar luister nu goed naar je lichaam en geest want anders loop je er later toch weer tegenaan. Heel veel sterkte!
Ik ben begonnen met vloeien in het weekend. Daarna ben ik gewoon blijven doorwerken, ik voelde mij toen redelijk goed. Heb geen extreme buikkrampen enz. gehad. Wel was ik 's avonds erg moe. Vanaf donderdag ben ik thuis gebleven van mijn werk. Vrijdag nog wel een paar uur naar school geweest en toen trok ik het niet meer. De week daarna ben ik de hele week thuis gebleven en ben op donderdag gecurreteerd. Maandag daarna ben ik weer gaan werken, ik voelde me toen weer goed. Ik heb nu wel weer een paar dagen thuis gezeten vanwege de griep, die nu meer aanslaat dan eerder, maarja, dat is natuurlijk niet zo verwonderlijk als je weerstand helemaal weg is...
kun je zien hoe t verschilt van persoon tot persoon! was vandaag om kwart voor 3 klaar, dus niet echt volledige dag en dat was wel lekker! en morgen zien we wel weer! ik hoop dat jullie t allemaal een btje goed hebben kunnen verwerken, want dat is t aller belangrijkste! ik ben dr nog wel veel mee bezig maar t gaat me vrij goed af
ik ben (helaas) gewoon doorgegaan met werken......vond mezelf een aansteller, er waren immers miljoenen vrouwen die dit meemaakte ik was echt geen uitzondering, dus vond ik mezelf een aansteller als ik thuis zou blijven en vooral erg belangrijk wat andere mensen wel niet van me zouden denken ......heb de miskraam zelfs op mijn werk gehad...ik was 6w5d en had de dag daarvoor een kloppend hartje gezien bij de vk nu ik dit tik, doet het me wel pijn van binnen dat ik toen niet gewoon naar mijn lichaam heb geluisterd en me heb laten leiden door ''wat anderen wel niet van me zouden denken''......dit doet pijn, voelt als verraad naar mezelf en kan er nu nog verdrietig om worden.... wat ik wil zeggen: neem je tijd om het te verwerken en luister naar je lichaam! lekker belangrijk wat anderen zouden kunnen denken of zeggen, zij voelen jopu verdriet niet en gaan idd gewoon verder waar ze gebleven waren, terwijl voor jou de wereld even op zijn kop staat. sorry voor het lange verhaal..... sterkte!
Hey, net zo als Mutsie heb ik mijn eerste mk na een week vloeien op het werk gehad. Ik had de hele situatie onderschat, heb last van weeen gehad en veel bloedverlies en kon het dus ook niet voor mijn collega's verborgen houden. Bij de 2de mk vorige week heb ik vanaf het moment van vloeien diret vrijgenomen en het thuis afgewacht. Na 2 dagen na verlies van de vruchtjes weer begonnen. Je moe doen waar je je goed bij voelt, afleiding werkt voor mij heel goed. Liefs Mel
Hoi, kom even inbreken. was hier aan het lezen en wil even zeggen dat je echt naar je eigen lichaam moet luisteren en doen wat jou zelf het beste lijkt. Helaas heb ik al 6 miskramen meegemaakt en ik kan je wel vertellen dat het er niet makkelijker op wordt. Bij de eerste twee keren ben ik twee weken thuis geweest. Allereerst het wachten tot het vruchtje eraf kwam, wat al geen pretje is, want ik had echt weeén en heel veel bloedverlies, en daarna het verwerken en het ontzwangeren. Na de tweede keer wist ik zo ongeveer wat ik kon verwachten en hoe mijn lichaam zich herstelde dus ben bij de andere keren zo na een week/anderhalve week weer naar het werk gegaan. Ik heb het nodig om afleiding te zoeken ( zolang als het lichamelijk gaat, als het lichamelijk niet zou gaan dan bleef ik zeker langer thuis), want als ik thuis ga zitten heb ik veel te veel tijd om na te denken en komt alles in één keer op me af. Als ik op het werk ben heb ik overdag wat afleiding, wat niet wil zeggen dat ik er niet mee bezig ben, maar dan komt het verdriet wat in etappes en is het voor mij wat makkelijker te behappen.
Ik hoorde op donderdag dat het mis was, ben vrijdag's thuis gebleven, heb toen het weekend de MK gehad en ben op maandag weer gaan werken. Voor mijn gevoel wordt het gemis niet minder als je langer thuis blijft en ik was lichamelijk weer snel okay. Thuis zit je ook maar te piekeren....
je kan thuis wel zitten te piekeren maar ik denk toch echt dat als een wens in duigen valt en je lichaam kwa hormoon op de kop staat. je niet te snel overhaaste beslissingen moet nemen. En verwerken is goed ook al is het niet makkelijk het is soms makkelijker om gewoon door te gaan waar je gebleven was maar dat kan niet altijd. Zoals heel veel hier zeggen luister naar je eigen gevoel je lichaam en wat je zelf het liefst doet. En zoek een manier om het te verwerken ik heb foto's in een album geplakt en de kaartjes die daar bij horen en dat hielp mij de eerste keer heel goed. maar nogmaals te snel lijkt mij niet goed dan verstop je je verdriet. ben ik bang voor. liefs miriam en iedereen een knuffel jullie zijn stuk voor stuk enorm sterk
Tjee, wat veel reacties! herken me wel in sommige verhalen. zoals vandaag voelde ik me echt niet goed en heb ik mn baas opgebeld en ben naar huis gegaan. toen kreeg ik een btje t gevoel van.. stel je niet aan, maar ja, jullie hebben gelijk! ik alleen weet wat ik voel en kan daar ook alleen over oordelen. maar vind t wel "fijn" om te horen dat ik niet de enige ben die dat zo voelt en dat er mensen zijn die t wel begrijpen! gelukkig heeft mn vriend alle begrip en laat ie me gewoon mn ding doen. en das wel lekker! liefs joyce
goh wat kan ik me in sommige van jullie wel vinden zeg! ik heb in 2006 een Mk gehad met 12 wkn had veel verdriet en was er toch wel lichamelijk snel boven op maar denk er nog steeds iedere dag aan, nu een week geleden heb ik dus wederom een MK gehad met 9,5 week maar bij deze voel ik me zo intens verdrietig en helemaal brak, moet wel zeggen dat ik deze week 2x in het ZH heb gelegen omdat ze de eerste x niet alles verweidert hadden met het gevolg dat ik 2 dagen later s'nachts weer opgenomen werd. en ook heb ik in het vooruitzicht bij de ze MK dat ik over een paar weken gesteriliseerd word en bij de 1e MK had ik het vooruitzicht dat we voor de 3e gingen.. dus al met al een hele andere toekomst in het vooruitzicht en dat maakt me ook best wel verdrietig... wat ik er mee zeggen wil is dat iedere MK anders is en andere impact geeft op je lichaam ik ben blij dat het UWV nu behulpzaam is ( tot nu toe) ze geven me de tijd dat is erg fijn ook mijn werk staat achter mij en vind dat ik alle tijd moet nemen.
jeetje... das niet niks! mag ik vragen wrom je nu gesteriliseerd moet worden? t is wel fijn dat je van alle kanten de mogelijkheid krijgt om er de tijd voor te nemen! veel sterkte ermee! en ook voor alle andere dames op t forum! liefs
natuurlijk mag je dat vragen we hebben nu 3 gezonde kids en dat is eerlijk gezegd wel genoeg, maar moeder instinct zegt nooit geen nee tegen een wondertje wat zich onverwachts aankondigd aangezien ik super vruchtbaar ben en ik door de prikpil en de gewone pil zwanger ben geworden en de spiraal niet geaccepteerd word door mijn lichaam blijven er weinig opties over dan sterilisatie... ( wat voor mij veilig genoeg is dan he) dus vandaar deze keuze. maar net hadden manlief en ik het er net over en hij vertelde me toch wel iets waar ik best van stond te kijken. we kijken heel even aan hoe het met mijn cyste gaat en mijn baarmoedermond als dat alles in orde blijft dan wil hij zich laten helpen en anders als het foute boel is in mijn lichaam dan ik dus. dat vond ik wel heel erg lief van hem!
Het wordt hier door velen gezegd, en ik sluit me dan ook daar bij aan. Luister naar je eigen lijf! dat geeft aan hoe jij je voelt en wat je wel en niet aankunt. Dat kan je werkgever niet, de arbo-arts niet, in het ziekenhuis niet, niemand kan dat voor je invullen, behalve jijzelf. Het is al gezegd, maar ook elke MK is anders, en ook iedereen gaat hier anders mee om. Je moet dat echt voor jezelf invullen, helaas bestaan hier geen boekjes voor hoe je dat moet doen. Daar moet je zelf achter zien te komen welke manier bij jou past. De een voelt zich goed als ze na 2 dagen weer deel gaan nemen aan het gewone leven, de ander wil niets liever dan 2 weken onder de dekens kruipen en alles in haar uppie verwerken. Ik heb gemerkt dat ik er veel over ga praten en schrijven. Ik heb al wat afgeschreven, ook voor later, dat ik het allemaal nog eens kan teruglezen, want er gebeurt zoveel en je beleeft zoveel dingen in een roes, dat het fijn is om naderhand terug te kunnen lezen over het hoe en wat. Denk aan jezelf en doe wat jou het beste lijkt en laat je door niemand iets aanpraten, maar luister naar je lichaam en geest.
mandytjuh: ik kan me voorstellen dat t dan wel fijn is, als t kan, dat je man dat dan doet. voor vrouwen, zeggen ze, is t vaak ook zwaarder. nu heeft mn moeder t ook gehad en die viel t erg mee! die was er al heel snel weer bovenop. heb vandaag weer hele dag gewerkt (bijna 8uur) en dat ging lekker gelukkig! wil de echo foto en de kaartjes nog in een boek doen, maar hoe precies dat weet ik nog niet, daarom heb ik dat ook nog niet gedaan.
ik heb op woensdag 16 januari miskraam in de ochtend gehad en de middag ben ik gewoon gaan werken , het voelde als menstruatie . ik vond het wel heel erg maar ik kan mijn verdriet goed verbergen