Klopt het dat het een andere shop is? Voor mijn gevoel zag het er eerst allemaal anders uit en was het niet van matcare. Of zit ik er helemaal naast en is dit nog een laatste rare tick van mijn zwnagerschap.....?
Geen idee, ik heb ze nog maar 1 keer gekocht. Heb nog ovutests van Jettje overgenomen. Die kan ik nu nog wel gebruiken.
de vorige was toch net het zelfde hoor ook matcare van zolang ik weet. Gebruik hun testen nu al 17 maanden
ben hier doodop van niets te doen , is toch niet normaal he. Zou zo kunnen slapen heb net een klein ukkie op bezoek gehad, een vriendin van m'n werk, ze is in september al bevallen een scheetje zeg. Ik krijg van haar haar vruchtbaarheidssteen, spannend, bij hen heeft het geholpen
Goedemorgen even snel posten! Ik heb gisteravond mijn ongi gekregen...heel raar..is had hem eigenlijk pas tussen kerst en oud en nieuw verwacht en nu heb ik em al! Had ervoor helemaal niets gevoeld aan mn lichaam, geen krampen ofzo....nu ik vanmorgen ben op gestaan wel hoor...yes...mijn lichaam pakt het allemaal weer op! Met een uurtje ga ik met mn schoonmoeder winkelen dus ik hoop dat het wel een (heel) klein beetje rustig blijft daarbinnen. Vraagje: ik mocht na de operatie geen tampons gebruiken met mn bloedverlies, mag ik dat nu al wel?
Hee Triessie, dat is goed nieuws! Alles weer op de rails, lekker. Ik denk dat je nu wel tampons kunt gebruiken hoor. Dat je weer zelf ongi bent geworden zegt wel dat je weer voldoende hersteld bent daarbinnen. Ik ga zo naar mijn werk voor het eerst. Pittige dag vandaag, kijken of ik het bij kan benen Ben nog best slapjes, maar bloedverlies is bijna weg! Iedereen een fijne dag!
Goedemorgen Freesia...goed he...dat je eens blij kan zijn met je ongi! Ik denk dat ik ze ook gewoon weer ga gebruiken, vind ik 10x fijner dat maandverb. Je eerste dag weer...wat voor werk doe je? Ga je meteen hele dag aan de slag? Heb je er 'zin' in, ben je er al aan toe?
Goedemorgen, Triessie, fijn dat je lichaam het zelf oppakt. Ik duim voor je dat je het nieuwe jaar ook begint met een gezond ei. Freesia, heel veel sterkte op je werk! Derona, spannend hoor. Ik duim voor je dat ze wegblijven. Ik snap wel dat als er geen reden is voor de om weg te blijven dat je ze snel wilt hebben. Dat was een reden waarom ik gisteren ook dubbel in zat.
Lieve meiden, ik heb geen puf om alles terug te lezen, maar ik wil wel even mijn verhaal over de curretage kwijt: Woensdag moest ik dus om 10.00 in het ziekenhuis zijn. Ik kreeg een kamer alleen, dus dat vond ik al heel fijn. Daar moest ik een operatiehemd aan, en ik kreeg 2 paracetamols, en een kalmeringstablet. Ook kreeg ik toen al een infuus in mijn hand. Toen moest ik wachten tot ze me kwamen halen, dus mijn man zat ook nog aan mijn bed. Om 11.15 kwamen er 2 verpleegsters me halen, dat ging ineens heel vlug, ik kon niet eens fatsoenlijk gedag tegen mijn man zeggen. De verpleegsters brachten me naar een ruimte, waar meerdere mensen lagen te wachten. Daar kreeg ik allerlei plakkertjes op mijn borst, voor de bloeddruk, hartslag en nog iets. Daar heb ik nog tot 11.45 moeten wachten, en uiteindelijk werd ik gehaald om naar de ok te gaan. In de ok werd ik op een heel harde plank gelegd, en er waren in totaal 5 mensen aanwezig! Ze hebben zich allemaal netjes voorgesteld, maar ik weet echt niet meer wie wie was. Ik weet alleen dat er een gyneacoloog bij was, en 2 mannen die zich bezig hielden met de narcose denk ik. 1 man zei tegen me: "Zo, dan ga je dadelijk lekker slapen, en dan ga ik nu een zuurstofmasker opzetten." Ondertussen spoot een andere man narcosespul in mijn infuus, en ik dacht nog, er moet toch nog veel gebeuren voordat ik weg ben! Het andere moment lag ik alweer op de uitslaapkamer. Dat was zo vreemd! Ik werd wakker doordat een man tegen me zei: "En nu gaan we het slangetje uit je keel halen." En terwijl hij praatte, haalde hij het slangetje al uit mijn keel. Ik was ook meteen wakker, en begon eigenlijk meteen te huilen, ik was heel emotioneel. Ook had ik ontzettend veel pijn in mijn rug en last van buikpijn. Een verpleegster kwam vragen of ik pijn had en gaf me een zakdoekje. Toen kreeg ik een pijnstiller in mijn infuus ingediend. Uiteindelijk mocht ik terug naar mijn kamer, en werd me gevraagd of ik eerst wou uitslapen of dat ik eerst wilde bellen. Dus ik heb meteen gebeld, in de veronderstelling dat ik dan ook naar huis mocht. Toen mijn man en mijn moeder kwamen, was ik alweer erg suf. De verpleegster kwam langs, en vertelde dat ik nog 2 tot 3 uur moest blijven, omdat de narcose nog niet uitgewerkt was. Ik moest enorm plassen, dus dat heb ik m.b.v. de verpleegster gedaan, en ik was misselijk van de honger, dus ik kreeg wat te eten. Misselijk van de narcose ben ik niet geweest. Toen mijn man en moeder weg waren, ben ik weer in slaap gevallen, en om 15.15 kwam de gyneacoloog met een verpleegster aan mijn bed. Door hen werd ik wakker, maar ik sliep nog half toen de gyn een heel verhaal afstak. Ik weet alleen nog dat ik 1,5 tot 2 weken nog kan vloeien, en als het vloeien echt te erg werd, ik naar de spoedeisende hulp moest gaan. Toen waren ze weer weg, en ik kreeg veel last van het infuus in mijn hand, het begon te jeuken en pijn te doen. Dus ik had gebeld en gevraagd of het er uit mocht. Toen mocht ik ook weer naar huis bellen, en mocht ik ook naar huis. Toen is mijn man dus gekomen, en zijn we naar huis gegaan. Thuis ben ik meteen in een slaapzak op de bank gaan liggen, want ik was nog erg moe en suf. 's Avonds zijn mijn vader, moeder, zus, schoonmoeder, schoonvader en schoonzus nog langsgeweest. En gisteren heb ik ook de hele dag op de bank gelegen, ik heb nog wel veel last van buik- en rugpijn gehad, maar met paracetemols is het goed uit te houden. Vandaag is het gelukkig al weer een stuk minder. Emotioneel hakt het er toch nog behoorlijk in, maar ook dat is een kwestie van het de tijd geven. Sorry voor het lange verhaal.
Lieve Jusi, Tjonge wat een ervaring zeg! Ik kan me voorstellen dat het er emotioneel inhakt! Dat is ook allemaal niet niks. Raar lijkt met dat om zomaar een stuk tijd kwijt te zijn waarin zoveel met je lijf gebeurt. Ik hoop dat de ingreep verder succesvol is verlopen. Rust lekker uit, laat jezelf verwennen en neem de tijd om het samen goed te verwerken. Een hele dikke digi-kerst-knuffel. Caro
Hoi, Ik ben nu aan het pakken voor het weekende schoonouders op de Veluwe. Op zich wel zin om er helemaal tussenuit te zijn. Moet me alleen nog iets fitter gaan voelen. Werk is voor dit jaar afgerond. Heerlijk gevoel. Ik denk dat ik ook pas maandag avond weer bij kan lezen. Ik wens iedereen een fijn weekend toe. Caro
Ongeveer zoals bij jou, Jusi, maar ik voel me prima, behalve wat krampjes en vooral veel last van mijn onderrug. Mij lieten ze hooguit 10 minuutjes wachten tijdens de voorbereidingen voordat ik echt de OK in ging. Kreeg de narcose in mijn infuus, zei dat mijn gezicht ging tintelen en naar mijn gevoel werd ik toen gelijk weer wakker, alleen lag ik toen op de verkoever. Mijn eerste reactie waren ook een paar traantjes. Voelde eigenlijk alleen een druk van onderen, zal wel een eendenbek in zijn gegaan denk ik. Werd om 15.20 uur wakker en lag om 15.50 uur weer in mijn kamertje. Mocht om 18.00 of 18.15 uur weer weg, 18.30 uur thuis. Enige wat jammer is is dat ik direct heb gevraagd of mijn vriend gebeld kon worden, die liep ergens in het ziekenhuis rond, en na 25 minuten kwam hij zelf binnen, en was hij dus niet gebeld. Ben totaal niet emotioneel, denk echt dat ik alles in de afgelopen 3 weken grotendeels verwerkt heb. Een vriendin van mij ligt op dit moment te bevallen, heeft 2 uur geleden na 16 uur onafgebroken weeen een ruggenprik gehad. Ik vind het hardstikke leuk en spannend. Inmiddels heeft ze 9cm ontsluiting en is de ruggenprik uitgewerkt..
Wat fijn dat je het al grotendeels verwerkt hebt. Ik dacht eigenlijk ook dat ik dat had gedaan, maar het valt me behoorlijk tegen. Gistermiddag heb ik me lopen kwellen door babyboom te kijken, nou, ik heb het niet droog gehouden! De rest van de middag en avond heb ik verschillende huilbuien gehad, ik voelde me zo'n aansteller... Gelukkig vindt mijn man het geen aanstellerij, en hij vindt juist dat ik zoveel mogelijk moet huilen, als het er zo uit kan komen. Terwijl ik dit typ, prikken er alweer tranen in mijn ogen... Ook had ik gisteren onbewust toch verwacht dat mijn moeder even langs zou komen, maar ze belde dat ze geen tijd had. Dat viel me ook erg tegen, want ik heb 2 dagen alleen binnen gezeten. En ik voel me nog te slap om ergens naar toe te gaan. Ik wil al mijn krachten sparen voor vanavond, want dan gaan mijn man en ik naar Frans Bauer. Ik heb daar echt veel zin in, lekker wat afleiding! Verder heb ik nu wel nog wat buik- en rugpijn, maar heb net weer 2 paracetamols geslikt. Hoe is het verder met jullie meiden?
Hee Triessie, ik werk in een drogisterij. Had er echt zin in hoor, lekker weer onder de mensen. Maar het eerste half uur heb ik met tranen in mijn ogen rondgelopen... Door alle hectiek (de vracht kwam binnen) vroeg helemaal niemand aan me hoe het met me was. Voelde me zo alleen... Pas in de pauze heb ik met een collega gepraat over wat er gebeurd is. Mijn bazin vroeg 1 keer of het wel ging. Maar dat is een Poolse, beetje stuurse vrouw, weet zich geen houding te geven denk ik. Maar goed, nu hoef ik donderdag pas weer, ook wel weer lekker :-D