hallo, na een tijdje niet meer hier op het forum te zijn geweest (ik was voornamelijk actief bij de juli 2008 mama's) toch maar weer de moed genomen hier een kijkje te nemen. Toch vreemd dat ik nu niet meer bij de zwangere dames hoor. Van te voren eigenlijk nooit echt bij stil gestaan dat het ook fout zou kunnen gaan. Ik ben de laatste tijd erg emtioneel geweest, na de curretage heb ik wel een gevoel dat ik het een plekje kan geven en verder kan gaan. Al die tijd met gevoel dat datgene waar je zo blij mee was, niet leeft en je het nog met je mee droeg vond ik verschrikkelijk. Werd er steeds weer aan herinnert wat me alleen maar verdrietiger maakte. Gisteren ben ik gecurreteerd, na een vreselijke nacht met weeen en teveel bloedverlies. Ik was al 3 dagen wat aan het vloeien en volgens de gyneacoloog was het dan beter om met tabletten die je vaginaal inbrengt de boel op te wekken. Het wektte de boel inderdaad op maar het was geen pretje. Achteraf wil ik dit nooit weer. De volgende dag moest ik weer op controle komen om te zien of alles weg was. Daar zit je dan bij de gyneacoloog met weeen en flink bloedverlies. Niet fijn. Bij mij bleek het vruchtje er nog te zitten en ook nog erg veel slijmvlies. Dus kozen ze ervoor me gelijk dezelfde ochtend nog te curreteren. Anders zou ik nog 2 tot 3 dagen zo door moeten gaan met die weeen enzo. Aangezien ik al heel erg had gevloeit was dit dus geen optie. De zusters waren allemaal erg lief en ben goed op mijn gemak gesteld. Wel vreemd dat je na zo'n narcose geen idee hebt wat ze met je hebben gedaan.... Gelukkig mocht ik dezelfde middag nog naar huis. Het was toch nog wel emotioneel allemaal. Het gevoel dat het nu definitief weg is. Aan de andere kant een opgelucht gevoel dat we weer verder kunnen. Zijn jullie lang thuis gebleven van jullie werk? (zo was wel een lang verhaal, maar lcht wel op) Jootje
Hee Jootje, fijn dat alles nu achter de rug is voor jou. Ik heb er ongeveer anderhalve week over gedaan, vanaf het eerste bloedverlies. Was inderdaad geen pretje, maar ik vond het niet erg af te wachten en de natuur zijn gang te laten gaan. Dat gaf mij de tijd alles te verwerken al was het inderdaad een hel van bloed en pijn. Ik ben dinsdag het vruchtje uiteindelijk verloren en ben vrijdag weer gaan werken. Bloedverlies was toen nog minimaal. Wij hebben een uurtje geleden ons klontje begraven op een mooie plek in het bos. We bleven het maar uitstellen, en dat trok ik niet meer. Ik wilde afsluiting. Dus wij met spade, klontje en mooie steen (uit Ierland) naar het bos gegaan. Daar een hele rustige plek gezocht onder een boom, waar niemand loopt. Gelukkig was de aarde niet stijf bevroren. Toen we terug liepen, kreeg vriendjelief het even te kwaad. Maar het is goed zo. Ik hoop dat je alles snel een plekje kunt geven meis, ik denk aan je!
Freesia; wat fijn dat jullie een plekje hebben gevonden in het bos en dat het jullie eigen plekje is geworden. Je vriend kreeg het even kwaad, hoe was/is het voor jou? Jootje; heel veel sterkte...
Ik was heel blij met zijn reactie, hij kan nogal nuchter doen. Ik had voor we het gingen begraven al een fikse huilbui gehad, omdat ik het wilde afsluiten en niet meer uitstellen. Toen het zover was, werd ik weer heel rustig. Het is nogal een ervaring allemaal hoor moet ik zeggen...
Dat kan ik me voorstellen dat het een hele ervaring is en dat je wilde afsluiten is ook niet makkelijk natuurlijk en dan is het vandaag goed geweest. Poehe....ik geef je ffies een knuffel hoor!
Dat is heel fijn Dank je wel! Eentje terug hoor! Wat ik nog steeds wilde vertellen... Die reclame van Kidsers die je hier op de site steeds ziet. Mijn lief heeft die site ontworpen Hij keek eens een keertje mee en zei, hee die site is van mij
Vanmorgen deed ik de zwanerschapstest om te kijken of hij al negatief aangaf. Dit omdat ik bij een eventuele nieuwe zwangerschap zeker wil weten of ik posi test ivm nieuwe hormonen of dat ik posi test ivm de 'oude' hormonen van na de miskraam. Maar vanmorgen was ik nog niet helemaal wakker en heb de test verzopen zeg maar..... hahaha Hij gaf negatief aan maar zag er wel wat toegetakeld uit! Volgens mij moet ik het nog eens overdoen om het zeker te weten want er staat niet voor niets een max streepje op die test. Misschien heb ik wel alle kleurstoffen voor de streepjes eraf geplast ofzo.....
Oh nee Derona, ik had me net ingesteld op de test dag morgen. Balen zeg! Tuurlijk kan het ook posi bekeken worden maar een test met een vette streep is natuurlijk het allerleukst. Maar nieuwe ronde, nieuwe kansen dus zet hem op meis! Eerst even de uitzitten en dan weer 'gaan met die banaan'...
Wat jammer, Derona... Welkom Jootje, mede ex-juli 2008-moeder. Heftig joh. Freesia, je klontje begraven, mooie afsluiting wel. Prima, heb toch nog geen tests gekocht, misschien morgen, moet toch lenzenvloeistof hebben.
Ik herken je gevoel van alles terug willen krijgen maar aan de andere kant ook huiverig zijn heel erg. Is ook wel logisch want je wens is niet verdwenen maar je hebt wel ervaren wat voor verdriet het brengt als het misgaat. En niemand kan ons garanderen dat het nooit meer gebeuren zal.... Ik denk dat het verwerkingsproces heel logisch is zoals jij het beschrijft. Soms heeft het een duidelijk plekje en soms is het weer heel vers en dichtbij. Ik zei tegen mijn collega's van de week dat de eerste tijd de miskraam het middelpunt van mijn leven is en dat de dagelijkse dingen zoals werken, wassen, eten koken etc er druppelsgewijs omheen hangen. De komende tijd zal het gewone leven met die dagelijkse dingen weer het middelpunt van mijn leven moeten worden en de miskraam een druppel ernaast. Ik denk dat het proces om van het een naar het ander te gaan heel moeilijk is. Maar uiteindelijk komt altijd alles wel goed denk ik altijd maar..... Denk je ook niet?
Bij mij ook nog een hoge temp. Nou ja, 1 tiende gezakt maar dat is dus eigenlijk niets. Had verwacht dat het eerder al gezakt zou zijn!
Molly, ik wou ook wel naar buiten, maar ik voelde me echt veel te slap daarvoor. Gelukkig ben ik lichamelijk al een heel eind opgeknapt. Freesia, ik dacht ook dat ik een groot deel al had verwerkt, maar dat is dus niet zo. Heb een uur geleden nog moeten huilen, zomaar ineens. Ik voel me echt een tijdbom, die elk moment kan afgaan en er grote druppels tranen uit vallen. Prima, ik heb geen zwangerschapstest meer gedaan, weet ook niet of ik die nog ga doen. Derona, fijn dat je nu ongi bent geworden, toch een bevesting dat alles nog goed werkt, toch? Triessie, Frans Bauer was helemaal geweldig! Wel van die simpele mensen die er op afkomen zeg maar, maar dat mag de pret niet drukken. Ook waren er nog 2 mensen afgevoerd, 1 op een brancard met een infuus en zuurstofslang in zijn keel, maar gelukkig ging Fransje daarna gewoon verder. Ook herken ik je gevoelens wel over het weer proberen zwanger te raken. Wij hebben afgesproken het nu even af te wachten, tot ik mijn volgende NOD heb. Niet dat we het nu veilig gaan doen, maar niet op de klok af zoals afgelopen maanden zeg maar. Ik zou het ook erg dubbel vinden hoor, als het nu wel mocht lukken. Maar eerst maar eens genezen voordat we weer gaan klussen. Freesia, fijn dat je weer kan genieten van klussen met je vriend. Klinkt wel raar zoals ik het opschrijf he? En ik kan me goed voorstellen dat je voorlopig even wilt wachten met zwanger worden. Sterkte nog meissie! Jootje, heftig verhaal zeg. Ook ik vond het erg vreemd dat ik onder narcose ben geweest en ze vanalles met me uitgespookt hebben, om het zo maar te zeggen. Daar denk ik ook veel over na, maar dat is ook niet goed kan ik je zeggen... Ik wil je iig nog erg veel sterkte wensen met het verwerken van dit verlies. Freesia, meid, wat fijn dat jullie het vruchtje samen hebben begraven en het zo 'afgesloten' hebben. Voor je vriend is het natuurlijk ook niet gemakkelijk geweest, dus dat ie even brak is natuurlijk ook niet zo gek. Ik wou dat mijn man dat ook eens deed, maar hij zegt het al verwerkt te hebben. Ik moet hem maar op zijn woord geloven he. Zooo, nu heb ik overal op gereageerd he.
@ jootje. Het is niet niets zo'n miskraam. Wij hebben het ook met van die pillen gedaan en ik vond het ook een verschrikking. Wel fijn dat ik gewoon thuis was en het vruchtje heb gezien toen het eruit kwam maar die pijn en weeën...... Heel veel sterkte de komende tijd want het moet een plekje gaan krijgen. @ Freesia. Wat mooi dat jullie je klontje hebben begraven in het bos! Kan me voorstellen dat het een mooie maar ook emotionele afsluiting was.
freesia, wat mooi dat je het een plekje hebt gegeven in het bos, heel bijzonder. Ik wilde in eerste instantie ook op een natuurlijke manier het vruchtje kwijt raken, maar helaas mocht dat bij mij niet zo zijn. Ik weet wel dat we verder moeten en dat 2008 ons jaar gaat worden! Meiden we gaan ervoor! Jootje
Zoo, nu even zelf nog een verhaaltje vertellen. Gisteren dus naar Frans Bauer geweest, we hadden zitplaatsen, dus ik dacht, das mooi, kan ik de hele avond zitten! Niet dus he! Bijna de hele avond heeft iedereen gestaan en mee gedanst. Ik dus ook. Toen we uiteindelijk in de auto zaten, voelde ik het wel aan mijn buik! Manlief had het toen over het Glazen Huis in Den Haag, dat ie daar ook nog wel even heen wou rijden. Hij wilde er alleen naar toe als ik het aankon. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om nee te zeggen. Dus wij naar Den Haag. Uiteindelijk bij het Glazen Huis aangekomen, maar het was niet echt druk meer, om half 1 's nachts. Daar even geweest, en toen weer naar huis gereden. Om 2 uur waren we thuis geloof ik. Vandaag hebben we allebei tot half 1 op bed gelegen. Ik werd wakker door ontzettende buikpijn. Door mijn gekreun werd mijn man dus ook wakker.. Gelukkig was het na 2 paracetamols wel al een eind gezakt, dus de pijn was daarna goed uit te houden. Dus erg rustig aan gedaan vandaag. Vanavond moesten we eigenlijk naar een feest van een buurman, maar dat hebben we ook afgezegd, ik ben gewoon echt helemaal op. Ga ook zo weer afsluiten, en lekker op de bank liggen.
hey jusi Fijn dat je genoten hebt van Fransje Ik merk mijn buik ook. Gisteren na de curretage viel het wel wat mee, vandaag toch veel last van kramp in me buik en rugpijn. Ik blijf het eerst nog wel even rustig aan doen. Eigenlijk had ik met de kerst moeten werken , maar denk niet dat ik dat aan kan. Jootje
Jij dus ook rugpijn, Jootje. Laag, je onderrug? Jusi, ik woon 5 autominuten van 't Glazen Huis vandaan en was op dat tijdstip nog wakker
mollyvg, ja laag in de rug. Maar niet de hele tijd door. heb jij daar ook last van? En ik heb een soort van kramp in me buik, net of ik te snel heb gegeten zeg maar. Heel vervelend, maar hoort er vast allemaal bij. Jootje
De rugpijn begint nu af te nemen, maar was met opstaan, maar was met elke verandering van houding behoorlijk pijnlijk. Krampjes zitten voor mijn gevoel echt in mijn baarmoeder, maar heb er absoluut geen paracetamol voor nodig. De eerste 2 of 3 dagen was het tijdens de kramp alsof er een spanband omheen zat.