word er helemaal naar van

Dat is ook de reden waarom ik die prenatale screening niet heb laten doen.
Ik zou het niet kunnen laten weghalen, maar dat is puur mijn persoonlijke mening.

 

Ik vind dit een beetje onplezierige reactie. Vrouwen die met pijn in hun hart afscheid genomen hebben van hun kindje zouden zich bijna schuldig gaan voelen voor hun besluit en dat mag niet vind ik. Vrouwen die besluiten na een slechte vlokkentest, vruchtwaterpunctie of 20-weken echo de zwangerschap te beëindigen hebben het hier heel moeilijk mee, maar zij vinden dat ze het beste uit 2 kwaden gekozen hebben.
Eigenlijk vind ik dat ieder zelf die beslissing moet nemen en een ander er niet over mag beoordelen of veroordelen.
Bij een slechte vruchtwaterpuntie zouden wij van de zwangerschap van 1 van de 2 baby's ook beëindigd hebben, maar met pijn in ons hart. Wij wilden echter niet dat onze zoon en ons andere babytje te lijden zou hebben van een zwaar gehandicapt kind. Verder wilde ik ook geen zwangerschap uitdragen indien ik zou weten dat het kind niet levensvatbaar zou zijn. Natuurlijk, ik weet het, er zijn heel veel mensen die daar anders over denken en dat begrijp ik ook, maar ik hoop dat die mensen ook begrijpen waarom ik de keuzes maak die ik maak.

Verder nog een klein dingetje: in Nederland krijg je trouwens niet zomaar een vlokkentest of vruchtwaterpunctie aangeboden. Dat gebeurt alleen op indicatie (leeftijd, uitslag combinatietest of erfelijke aandoeningen etc.).

 

Dat had ik dus ook.

 

Ik dacht ook dat je de keuze van ouders bedoelde.
De manier waarop, tja. Normaal gesproken wordt de bevalling op gang geholpen en beval je op een normale manier. Alleen moet je daarna heel pijnlijk afscheid nemen van je kindje.
Het lijkt me vreselijk.

Maar uiteraard wordt dit niet zomaar gedaan. Vaak is het het beste voor het kindje... Hoe moeilijk deze keuze ook is en hoe ontzettend veel pijn het ook doet.

Het is een keuze die je als aanstaande ouder eigenlijk niet kan maken. Maar ook al is je kindje nog niet geboren, je hebt wel al de verantwoordelijkheid voor je kindje. Ook op dit gebied. Het kindje kan deze keuze niet maken. En waar de grens ligt dat is voor iedere ouder verschillend. Dus dit kan je ook niet alleen aan een medici over laten.

Ik heb wel een 20 weken echo laten doen. En gelukkig was alles goed, maar ik had wel al met mijn partner besproken wat we zouden doen. Dit komt ook omdat ze bij ons erg bang waren dat er iets mis was ivm complicaties enz en aangezien ik zelf met erg zieke baby's werk. Voor ons was het hierbij heel belangrijk dat het kind kan genieten.

Maar ik denk dat je alleen maar respect kan hebben voor een ander die deze keuze moet maken. Ik kan dan ook beide keuzes wel begrijpen, hoewel ik wel mijn eigen mening heb.

 

Ik ben bevallen van een meisje met 22 weken dat overigens helemaal gezond was, maar door gebroken vliezen helemaal geen kans had. Ik kan je vertellen dat je gewoon bevalt! Met weeën en persen.. Verschilde bijna niets van mijn bevalling van andere dochter met 41 weken...

 

Ik weet niet wat je gelezen hebt, maar er is een groot verschil tussen hoe sommige abortus klinieken te werk gaan en hoe je in het ziekenhuis voor de 24 weken bevalt.

Mocht er uit prenataal onderzoek een uitslag komen die de ouders doet besluiten de zwangerschap niet uit te dragen, dan wordt de bevalling opgewekt, geen andere akelige mensonterende toestanden (die je wel eens over abortus klinieken leest). Verder, geen enkele ouder besluit dit 'eventjes'.

Net als moi26 was ook bij ons geen sprake van een 'keuze', ik ben gewoon spontaan bevallen met 21 weken. Daarom ben ik er het beslist mee eens dat de termijn waarop sommige ouders voor een onmogelijke keuze worden gesteld hartverscheurend is. Helaas, dat is de huidige stand van de prenatale diagnostiek.

 

Euhm....? Volgens mij beval je dan van je kindje hoor, weet niet wat voor een beelden jij erbij hebt?

En voor het overige: ik heb er alle begrip voor dat mensen er voor kiezen een zwangerschap te beëindigen als het kindje niet gezond blijkt te zijn. Ik zou niet weten hoe ik zelf zou reageren, hoop dat ik nooit op dat punt terecht kom. Maar ieder z'n eigen keuze. Het lijkt me een onmenselijk moeilijke keuze en heb dan ook veel respect voor vrouwen die een keuze hebben kunnen maken.

 

voor zover ik weet mag je alleen voor de 13e week nog een curretage ondergaan en daarna is het gewoon bevallen met alles erop en eraan.
Ik weet niet wat voor spookverhalen jij leest op internet maar je hebt je er duidelijk totaal niet in verdiept... jammer dat je dan zo je mening hier geeft.

Ik hoop dat je op deze manier door dit topic een iets genuanceerder beeld krijgt van de werkelijkheid.

 

ik ben er eigenlijk verbaasd over dat er nog dit soort uitspraken gedaan worden, het is juist onmenselijk een kind te laten komen die geen normaal waardig bestaan heeft, nooit dat is onmenselijk een kind met down of zware handicap laten komen terwijl je dit kindje kunt sparen van alle pijn en verdriet, want ook een kindje met down is niet alleen uiterlijk er is ook veelal innerlijk en geestelijk vaak een hoop niet in orde, waardoor ze of niet oud worden, of de rest van hun leven speciale zorg nodig hebben, of op jonge leeftijd ernstig ziek worden.

ik vind daarom een verschil in abortus (het foutje bedankt beleid) en een zwangerschap van een kindje met een zware handicap of down laten beeindigen 2 totaal verschillende dingen en kan je m.i nooit vergelijken, ik vind het petje af voor de moeders en vaders die voor deze loodzware keuze hebben moeten staan om hun kindje de rust te bieden en geen pijnlijk en onmenselijk leven.

 

@mamaatjevanvijf.
Ik kan je wel zeggen dat mijn kindje met down geen pijnlijk, verdrietig of onmenselijk leven heeft. Hoe komt je aan zulke ideeën? Door dit soort uitspraken krijgen mensen een verkeerd beeld van het down syndroom met alle gevolgen van dien. Het is veel beter om mensen goed voor te lichten over wat het inhoudt om een kindje met down te krijgen, wat kunnen ze evt verwachten. Verwachten inderdaad, want net als ieder ander kind is ook geen kindje met down hetzelfde. Aan de hand van die informatie kunnen ouders dan een weloverwogen beslissing maken. Dus niet aan de hand van ongenuanceerde uitspraken die jij uitkraamt. Verdiep je er eens in zou ik zeggen.

 

Wij hebben nu 2 keer een mooie combinatietest gehad gelukkig, maar beide keren hebben we vantevoren bedacht dat als het Down zou blijken we te hebben we het niet zouden houden. Je weet niet hoe het gaat lopen en als ik moet er niet aan denken een kindje op de wereld te zetten dat waarschijnlijk altijd hulp van anderen nodig zal blijven hebben, ook als wij er niet meer zijn. Daarnaast kost de zorg een hoop geld en met de bezuinigingen van tegenwoordig zou ik niet eens zeker weten of ze zorg voor ons kindje wel goed genoeg geregeld kan worden. Het klinkt allemaal heel koud en praktisch maar zo zien we het wel.

Gelukkig was mijn echo vandaag hartstikke goed en ben ik niet bang voor het bloedonderzoek, ik moet er niet aan denken om die beslissing ook echt te moeten nemen....

 

Wij hebben de zwangerschap afgebroken met 23 weken omdat we te horen kregen dat ons kindje niet levensvatbaar was. We wisten vanaf 12 weken dat er iets niet goed was maar in welke mate konden ze pas 5 dagen voordat ik ben bevallen zeggen.

Tot 13 weken krijg je een curretage en dat ziet er in filmpjes inderdaad mensonterend uit. Tussen de 13 en soms wel de 18 weken doen ze ook een curretage in bepaalde abortusklinieken maar niet in ziekenhuizen.

Ik heb.ook direct bij.mijn gyn aangegeven dat ik geen curretage wenste in welke week ik ook zwanger was. Bij een curretage ga je onder narcose en daarna ben je ineens niet meer zwanger en moet het dan 'maar' voorbij zijn. Bij een bevalling heb je een normale afsluiting en ik wist voor mezelf zeker dat ik het dan beter zou kunnen verwerken. Achteraf denk ik daar nog precies hetzelfde over.

Soms maak je deze keuze voor je kind zoals wij dat hebben gedaan ik heb.nooit en te nimmer bij deze keuze aan mezelf gedacht alleen maar aan mijn dochter.

xxx

 

Ik snap eerlijk gezegd niet dat je dan nog een keer zwanger geworden bent. Je hebt nooit een garantie op een gezond kind, niemand niet. Als ik je handtekening zo zie, denk ik dat je heel goed weet dat het leven niet altijd loopt zoals je het plant en heb je de eerste periode van je dochter een hele spannende tijd gehad.

Gelukkig heb je die beslissing nooit hoeven maken, maar ik denk dat je niet weet welke beslissing je maakt totdat je ervoor staat. Nadrukkelijk denk, want ik heb deze beslissing ook nooit hoeven maken.

Voor een ieder die er wel voor komt te staan, sterkte. En als het dan een prenatale diagnose Downsyndroom is, laat je dan alsjeblieft niet leiden door discussies zoals deze, maar neem bijvoorbeeld contact op met Stichting Downsyndroom - Home.

 

Wij hebben samen van te voren besloten dat we geen extra testen zouden doen. Mocht er uit een van de echos blijken dat ons kindje niet levens vatbaar of en zeer ernstig lijden te wachtten zou staan vonden we dit wat anders.

Een verstandelijke beperking is voor ons geen reden om een zwangerschap af te breken, maar dat is omdat we allebei weten dat we daar mee zouden kunnen omgaan. Ook gezond geboren kinderen kunnen ziek worden, diep ongelukkig zijn of afhankelijk worden van een ander.

Persoonlijk vind ik dat je je dat moet realiseren voordat je besluit om een kindje op de wereld te zetten. Wij denken tegenwoordig alles te kunnen uitbannen, maar ik denk dat we moeten leren om om te gaan met de dingen die we tegen komen. (nog even heel duidelijk terug verwijzend naar onmenselijk lijdden zoals ik hier boven had beschreven, dat doe je je kindje wat mij betreft dus niet aan!)

 

@Berte ik ben het zooo met jou eens, niets aan toe te voegen. Ik heb zelf een kindje met Down., ik kan alleen maar zeggen dat het een verrijking van mijn leven is. En hoe het in de toekomst gaat daar kan ik niets van zeggen, maar dat kan ik ook niet van mijn andere twee kinderen.

 

En zo is het maar net!

 

Hoe gaat dat dan anders dan een bevalling met 40 weken? Ik heb altijd gedacht dat dat ongeveer hetzelfde verliep, met natuurlijk een andere uitkomst, maar het proces is toch hetzelfde of zie ik het nou helemaal verkeerd?

Gelukkig heb ik nooit voor de keuze gestaan, hopelijk komt het ook nooit zover. Respect voor alle ouders die dat wel hebben moeten doorstaan.