Bij mij is het pas sinds kort dat ik er van kan genieten. De eerste 5 weken bloedverlies gehad wat voor heel veel angst heeft gezorgd en ik had HG (ernstige zwangerschapsmisselijkheid) met zelfs ziekenhuisopnames. Genieten vond ik het dus echt niet. Ja heel wonderlijk dat we eindelijk zwanger waren na 3 jaar en bijzonder dat er schijnbaar zoveel gebeurde in de buik maar ik voelde me alleen maar doodziek. Ik heb in de eerste maanden geloof ik maar 1 keer oprecht genoten en dat was toen ik dat boontje op de echo zo rond de 8/9 weken zag bewegen. Dat was best een bijzonder moment en toen werd het iets realistischer. Maar ik heb zeker tot week 23 of iets dergelijks gezegd dat het wel eind februari mag zijn. Nu mijn misselijkheid in een dalende lijn zit, mijn buik zo mooi zichtbaar is en ik de kleine zo lekker voel trappelen is het wel genieten. Ondanks de snelle vermoeidheid en de pijn in de bekken. Wat iemand hier boven ook al zei, het is echt een bondgenootschap dat je hebt met de kleine. Ik sta daar elke dag bewust bij stil, dat mijn zoontje/dochtertje daar zo aan het wriemelen/trappelen is en hij/zij nog lekker alleen van mij is. Bewust elke dag contact maken. Het is jammer dat het zo koud is buiten en dat je je gewoon dik moet inpakken, want echt showen met je buik komt er nu niet van. Verder geniet ik van de blikken van familie. Mijn vader die voor het eerst opa wordt en liefkozend zegt 'hihi buikkie' en natuurlijk alle aandacht die je krijgt, ook erg leuk Binnenkort plannen we nog 2 echo's in en ik wil zeker nog een zwangerschapsshoot laten doen. Al vind ik buiten foto's zo mooi en dat is nu wel heel erg koud
Ik probeer er elke dag van te genieten, omdat wij zeker weten dat dit de laatste keer is. Moet wel zeggen dat de weken nu voorbij vliegen in vergelijking met de vorige keer.
Fijn om te lezen dat het dus helemaal niet zo heel gek is dat je niet elke dag op een roze wolk zit en de zwangerschap niet één groot feest hoeft te zijn. Het stelt mij toch gerust dat ik zeker niet de enige ben in deze situatie/met dit gevoel. Ik heb zeker wat aan jullie tips/adviezen en heb zojuist de eerste al opgevolgd: lekker wezen shoppen.. Dit keer niet voor de baby maar voor mezelf. Een leuke jurk gescoord waarin mijn buik mooi naar voren komt, hopelijk kan ik mijzelf er met de kerstdagen ook nog in hijsen.
Nee niet echt. Als ik even op de bank liggen, heb ik vaak mijn shirt omhoog om even te voelen. Vaak begint ze dan te schoppen. ''s avonds voor het slapen masseert manlief mijn buik met olie en daarna leg ik een muziekdoosje op mijn buik. Ik vind het gewoon super fijn om te doen.
Ik zit wel echt op de roze wolk en geniet zo van het inrichten van het kamertje en het getrappel😀 Heb wel moeite met het aankomen en dan heb ik ook echt baalmomentjes.. Ik ben nieg bang voor de bevalling maar leef er nu wel naartoe.. Probeer af en toe een geniet momentje te pakken.. voor je het weet ben je bevallen😛 't gaat ineens zo snel!
helemaal met je eens! zo ervaar ik het ook, en tuurlijk vind ik het weer leuk en bijzonder, dit is onze 2e, en het is zo anders als de 1e keer! Maar al die vervelende kwalen de 1e 3 á 4 maande mogen me gestolen worden, ben er nu een beetje vanaf, maar ik was de 1e tijd alleen maar bezig met mezelf, niet met de baby in mijn buik. Nu ik me beter voel en soms de kleine voel bewegen word het leuker.
Mwah, ik heb er ook nooit van genoten. Ik zie zwanger zijn als een noodzakelijk iets om een kindje te krijgen, haha. Het is dat je iets heel moois krijgt achteraf, haha.
Ik geniet alleen 's avonds van dat getrappel alsnik op bed lig. 'S morgens blijf ik ook altijd even een par minuten liggen om hem/haar te voelen En ik maak elke week een buikfoto! Maar ik besef wel dt ik echt meer moet gaan genieten Bij C was ik er veel bewuster mee bezig. Heb het nu gewoon super druk en vergeet stil te staan bij de zwangerschap. Ik besefte me van de week ineens dat ik al over de helft zit en dus weleens wat actie mag gaan ondernemen wat aanschaf betreft. We hebben alleen de kleren van C nog (uniseks) en een eerste pakje voor de baby. Heb wel al rond gekeken en we weten wat we moeten kopen maar ik heb er niet echt haast bij.
Elke avond en elke ochtend als ik in bed lig heb ik even een contact momentje met mijn zoon... Ik leg mijn hand op mijn buik en hij komt op de warmte af en ligt een tijdje onder mijn hand terwijl ik zachtjes over de bobbel (waar hij dus ligt) aai. Dat zijn momentjes waarop ik echt geniet, maar verder ben ik ook bezig met de toekomst. Nesteldrang begint in te slaan en ik wil alles goed geregeld hebben voor hem.
T ligt er ook super aan hoe je zwangerschap verloopt denk ik. Mijn 1e zwangerschap was veel soepeler dan deze, maar toen gebeurde er hectishe dingen in mijn omgeving en dat maakte mij nog bewuster van de baby in mn buik. Dit keer... Was ik tot 16 weken mega misselijk, zit ik aan de maagzuurremmers vanaf week 20, bekkeninstabiliteit vanaf 24 weken en laatste weken, sinds week 31 denk ik, ligt de baby veeeeeeeel tegen mn buikwand aan, placenta achter dus pijnlijk en helemaal samen met indalen en BI. Zit als ainds week 26 thuis, buik alsof ik hoogzwanger ben al sinds week 32, pittig samen met mn peuter. Inmiddels kan ik mn baby dr bijna wel uitkijken, maar ik kan mensen die zeggen " wel van genieten he" wel schieten. Ja ik vind het super bijzonder dat ik zwanger ben en mocht blijven, dat er een nieuwe mini in mij groeit en dat hij beweegt. Maak veel contact met mn baby met mn hand op mn buik enzo. Maar verder.....