Echt niet nog een (auw, ik weet t niet)

Mijn hart zegt ja tegen een derde.. Mijn verstand zegt nee.
De oudste is 13 jaar, de jongste 15 maanden. En ik ben al bijna 42.

We hebben het wiegje verkocht, maxi cosi weggegeven. Deels vd kleertjes verkocht. De kleinste maatjes bewaar ik. Dat zijn ideale babyborn poppekleertjes. Ik heb een spiraaltje. Maar niets is definitief.. Spiraal kan er makkelijk uit. Wiegje, maxi cosi ed. Ach het is zo weer 2e hands gekocht op MP.

Ik heb gewoon besloten om nu nog niet te besluiten wel of geen 3e kindje..

 

Ik denk ook dat het je hormonen zijn. Maar ook het afscheid nemen. Ik heb dat ook gehad, maar we in mindere mate. Soms was ik zelfs blij. Maar vaak ook wel met een heel dubbel gevoel.

Ik zou gewoon lekker verder gaan met opruimen, genieten van je kinderen en ondergaan wat je gevoel is. Als je over 2 of 3 jaar toch ineens weer wilt, zijn dingen ook weer gewoon (tweedehands?) te koop. Geen reden voor paniek dus!

Succes!

 

Hier wel iets anders gegaan, maar voor een deel wel herkenbaar. Na 3 wisten we zeker dat dat genoeg was. Dat hebben we ook steeds hardop tegen iedereen gezegd. Alle uitzet, kleertjes etc. Weggedaan.

Toen begon het ineens weer te kriebelen. Bij ons allebei...... En een jaar later werd onze vierde trots geboren

En ik had ook een spiraaltje hoor. Dat is toch niet definitief, is een klein iets om te laten verwijderen hoor...

 

Oh... je hart en je hoofd he....
Wij hebben er ook "maar" twee. Hebben geen plek in huis meer. Geen plek in de auto. Vinden het heerlijk om nu nog weg te gaan, want zo hebben we allebei een onder onze hoede zonder dat er een bij bungelt (is natuurlijk niet zo! de 3e is er net zo echt bij!! Maar gewoon.. omdat we er nu twee hebben ) En uiteraard. Overal valt een mouw aan te passen.. Dus als een derde kindje je gegeven zou worden dan komt dat natuurlijk net zo groot met net zoveel liefde als nummer 1 en nummer 2 Maar toch, ons verstand zegt. Twee is goed genoeg. OOk met wat wij als personen kunnen hebben aan geruzie, gestoei, herrie etc etc

Maar dan komt je mamma hartje, je hormonen.... ooooh en toen ik zelf net kon lopen was ik al met poppen aan het slepen. En toen ik bewust werd van "kinderen" krijgen ed. Wist ik meteen! Ik word mamma en ik krijg een heleboel kindjes! En soms gaat het een tijdje goed. En ben ik helemaal in peace met onze keuze. Maar soms... soms... zeker rond de eisprong dan kan ik er echt mega verdrietig om worden. Dat het er voor ons echt niet meer in zit... Het kan niet meer en dan ineens overal om je heen zie je baby's en alles wat met die lieve kleine wezentjes te maken heeft.

En terweil mijn meiden ook steeds meer plek voor hun eigen spullen willen en ook nodig hebben moet ik dus af en toe weer eens wat gaan uizoeken... traaaaanen.. pff.. Maar dan een week later. Als de maandelijkse poetsdrang om de hoek komt kijken Is het ook weer heeeerlijk als mijn meiden dankbaar hun eigen rommel opruimen en daar ook de ruimte voor hebben

 

hier voelde het tussen de 2e en 3e in net zo! het voelde niet compleet. Nu is de 3e er en het is goed! Al het gevoel is weg. Kon alles zo verkopen en weggeven

 

Ik herken je gevoel met spullen wegdoen wel een beetje. ik heb pas de maxicosi weggeven en dat was voor het goeie doel maar degene die hem kwam halen zei nog niet eens dank jewel. toen had ik wel effe zoiets van STIK! hier heb ik mezelf gesteriliseerd omdat ik 3 kids echt meer dan genoeg vind. ik wist nog niet of ik een derde wilde maar floep toen was ik al zwanger ( 4 maanden na de middelste) ben nu uiteraard heel blij met hem maar toen ie geboren was dacht ik echt nu drastische maatregelen want een 4de wil ik echt niet haha. en ach ik zag vanavond een baby van 5 weken van een moeder van een klasgenoot van mn dochter en aaaah dat is heel lief en schattig en klein maar als ik dan weer die gebroken nachten voor me haal en die zwangerschappen ( heb 2 hele beroerde gehad) dan denk ik NEEEE en weet ik dat ik de juiste keuze gemaakt heb.

 

ik had trouwens van de week ook alle eerste kleertjes enzo in mn handen en dan denk je wel idd waar blijft de tijd. mijn oudste word in januari alweer 6

 

Uhmm jawel hoor..maar wel pas na de vierde

Joh meid, pak die babyspulletjes lekker in, zet ze op zolder en schuif dit gewoon flink voor je uit!
Je hoeft nu toch niks te beslissen en het jezelf toch ook niet aan te doen om al die spulletjes weg te doen met alle emoties vandien?

Mijn derde ukje dartelt nu rond in de mooie kleertjes die haar oudere zussen eerder aanhadden, en m'n babietje speelt met speelgoed wat ik met mijn eerste dikke buik gekocht heb, dat vind ik ontzettend leuk om te zien. Brengt veel herinneringen terug.

 

Oooooh wat herken ik me hier goed in! Nou is onze jongste nog jong (niet klein is ie nooit geweest) Maar ik heb ook moeite met de gedachte nooit meer zwanger te mogen zijn en nooit meer een bevalling mee te maken ook al ben ik er bar slecht in. Ach ja we zullen zien hoe het gaat lopen.

 

haha pieken, hier ook maar manlief steunt/helpt me daar in. Moet van 2 kanten komen he. En inmiddels zal het echt niet meer mis gaan, je went eraan en als je écht geen 1 meer wilt doe je het daarvoor (niet)

 

Herkenbaar! Hier wel een derde en er komt hopelijk ook een vierde...
Dus dat gevoel van nu is het compleet heb ik niet gehad na de derde. Sterkte met je beslissing! Je hebt idd nog even, maar als je niet teveel leeftijdsverschil wil voelt het waarschijnlijk zo, dat je NU moet beslissen he? Dat had ik iig wel hoor, terwijl ik ook over tien jaar nog een kindje zou kunnen krijgen, maar ja, dan wordt je gezin weer heel anders.

 

Tot een paar maanden geleden wilde ik nooit meer zwanger worden. Mijn jongste heeft meer dan een jaar bijna niet geslapen en ik vind zwanger zijn vreselijk. Het eerste jaar vind ik ook maar matig. Maar we zijn dit weekend weggeweest en ik heb zo genoten van mijn kinderen. En we hadden geen anticonceptie meegenomen. En ik stel mijn huisartsafspraak voor een spiraaltje almaar uit.
De kans dat ik zwanger zou worden dit weekend is miniem, maar opeens hoop ik er toch op. Dit terwijl ik 2 weken geleden mijn positiekleding heb verkocht. Waarom opeens toch twijfel?

 

Hier is net de 2e gearriveerd en zei 2 dagen na de geboorte al dit is niet de laatste ondanks dat ik elke zwangerschap hondsberoerd ben. Maar we willen echt wel een paar jaar wachten. Het kriebelt nu ook nog niet dat had ik bij de 1e wel steeds. Vooral rond de 8/9 maanden waar jij nu in zit. Ik denk dat het grotendeels met je hormonen te maken heeft. Ik zou alles opslaan op zolder en de optie nog even open laten wie weet ooit!
De gedachte nooit meer zwanger nooit meer een kindje lijkt me vreselijk

 

Ik heb er niet zo'n last van om de kleertjes weg te doen... ik heb ze eerst boven een poos staan in dozen en dan opeens denk ik die dozen moeten weg! Dan gaan ze naar iemand toe met een goed doel.
Maar 1 keer de fout ingegaan door samen met diegene in de dozen te kijken wat er in zat en toen stond ik toch weer even terug te denken aan een klein babytje! Maar eenmaal de dozen weg vond ik het niet meer erg.

 

Wij willen best een derde. Maar we wonen in een klein appartement (2 slaapkamers). Oudste dochter is helaas maar de helft van de tijd bij ons (co-ouderschap met ex).... maar ik merk wel dat het slapen van 2 kids op 1 slaapkamer best puzzelen is. We wonen 4 hoog zonder lift, ook flink sjouwen. Daarnaast zouden wij ook aan een andere auto moeten. Maar we houden vast aan onze droom (nog een kindje) en bewaren alle spulletjes van onze jongste dochter. Mocht het zover zijn (2 ks gehad, dus moet een jaar herstellen van de gyn), dan zien we dan wel hoe het gaat. ML is overigens al flink aan het sparen voor een andere auto en ik zet mijn centjes opzij voor een nieuwe kinderwagen die er dan moet komen (vorige is gesneuveld). Het zal niet makkelijk zijn, het is nu ook al pittig, maar gelukkig zijn we zeker!

 

Wij doen voorlopig ooo nog even aan struisvogelpolitiek. De oudste is nu net 4, jongste net 2 en ik heb eigenlijk al een jaar kriebels voor een derde. Over 3 jaar moet mijn spiraal vervangen worden, maar misschien besluiten we daarvoor wel om nog voor een derde te gaan, of misschien zijn we dan juist blij met een beetje meer rust en willen we geen derde meer. Wordt sowieso in de komende anderhalf jaar nog niks beslist, ik ben nog bezig met mijn studie en wil eerst nog flink wat afvallen. Dat heeft nu prioriteit voor mij.

Man twijfelt ook, die vindt het zo eigenlijk ook wel prima. Maar we zijn er beide nog niet helemaal aan toe om alles weg te doen. Kleertjes van de oudste hebben we al heel veel van weggegeven aan vriendinnen en aan zwager en schoonzus (allemaal meisjes die 1 of 2 jaar jonger zijn dan dochter), kledig van zoon hebben we ook al flink wat weggedaan in de humana bakken. Neutrale dingen bewaar ik nog wel, en ook de box, maxicosi, commode etc staat hier allemaal nog in het berghok. Wil het eigenlijk wel weg doen (scheelt veel ruimte) maar dan moet alles weer gekocht worden als we toch besluiten voor een derde te gaan.

Dus... struisvogelpolitiek