Ik denk dat moeders die hier perfect willen overkomen juist heel onzeker zijn! Voordat mijn zoon was geboren nam ik mij voor om: - nooit aan speentjes te beginnen - hem tot zijn eerste jaar niks met suiker te geven (aanmaak enz.) - hem nooit voor de TV te zetten - nooit een potje te geven - elke minuut van de dag met hem te spelen enz. En dat is allemaal niet gelukt haha! In het begin probeerde ik mij heel erg aan bovenstaande dingen vast te houden en liet ik in topics weleens subtiel doorschemeren dat ik het met sommige dingen echt niet eens was (wie geeft zijn kind nou elke dag een potje ?!). Maar ik heb gemerkt dat dat voortkwam uit mijn eigen onzekerheid. Ik wilde gewoon de perfecte moeder zijn omdat ik aan de buitenwereld wilde bewijzen hoe goed ik was. Dus ook nooit toegeven dat ik moe was en dat ik het soms miste om even met een tijdschrift op de bank te zitten wanneer ik dat wilde! Nou, die tijd van bewijzen heb ik gehad! Ik ben er nu wel achter dat een goede moeder zijn niet in dat soort dingen zit!
Ach de perfecte moeder is in mijn ogen in ieder geval niet de moeder die altijd fris en fruitig is, die alles volgens het boekje doet, die nooit een fout maakt in de opvoeding/verzorging. Een perfecte moeder is een moeder die van haar kind houdt met heel haar hart. En daarnaast zich zelf is zonder daarbij het kind schade aan te doen. Een kindje heeft in mijn ogen het recht zijn/haar mama te leren kennen hoe ze echt is en niet wie ze kan spelen.
(haha, JIJ een tokkie, Zilvervosje... ) Misschien moeten we een biechttopic van slecht moederschap beginnen? Zo eet mijn dochter alleen avondeten als er Bumba aan staat en daar doen we op dit moment echt niks aan
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus misschien slaat mijn reactie nergens op. Sorry dan Ik merk bij mezelf dat ik het zó graag goed wil doen dat ik soms teveel focus op de dingen die ik niet goed doe. Zo ben ik helemaal niet creatief, dus knutselen doe ik nooit met onze kinderen (ja, we hebben wel tekenpapier en als mijn dochter wil 'kleule' dan mag ze dat wel, maar verder kom ik echt niet). Zo zijn er nog echt veel meer voorbeelden. Maar als ik dan ga nadenken wat ik wél allemaal doe, dan valt het allemaal best wel mee. Alleen die dingen vind ik zó gewoon dát ze me niet meer opvallen. Zo zingen wij heel vaak liedjes met onze kinderen, en speel ik samen met hen gitaar en piano. Tsja, voor mij is dat een tweede natuur, maar er zijn natuurlijk heel veel mensen voor wie muziek net zo'n abacadabra is als knutselen voor mij
Zijn ze zusjes geworden. Ik neig op het moment om er vaker aan toe te geven de laptop naast haar neer te zetten en dan kijkt ze graag het zandkasteel en/of tik tak. Maar aan de andere kant madam weet donders goed wat ze al wil. Maar ik kan het hier niet maken. Sta ik het haar toe moet ik het de oudste ook toestaan??? Lastig he. Maar het is zo moeilijk om niet toe te geven want ze eet op het moment best wel slecht. En dan denk ik van laat ik het maar doen dan eet ze te minste maar aan de andere kant de opvoedkundige kant leg ik dan maar naast me neer of juist niet. Dus ik doe het maar niet.
ik denk dat niemand de perfecte moeder kan zijn.... een moeder moet ook alles leren uit ervaring... en soms gaat het wat anders dan je voor ogen had voordat je kindje er was... Ik schaam me er niet voor om te zeggen dat ik niet altijd alles goed kan doen... soms zit ik ook met mn handen in het haar als mijn drama dochter van 2,5 savonds WEER niet wil slapen... en dat maanden achter elkaar ELKE avond weer opnieuw.... dan heb je alles geprobeerd en NIKS werkt bij haar.... tja ook dan voel ik me weleens heel slecht, en de volgende dag probeer ik weer iets anders... net zo lang totdat de fase voorbij is.... maar je beter voordoen op een forum? waarom in godsnaam? zou je eerder denken dat iemand dat zou doen voor bekenden... maar voor totale vreemden? neuh dan kan je juist lekker van je afpraten toch? nobody is perfect!
ik heb veel bewondering voor jou, dat je een relatie aangedurfd hebt met iemand die ODD heeft. dat lijkt me echt heel vermoeiend en frustrerend soms. ( mijn zoon heeft adhd/pddnos met kenmerken van odd en daar wordt je al gillend gek van soms, ik schrijf er overigens ook zelden wat over. men begrijpt dat toch niet en oordelen is zo makkelijk )
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus wellicht is mijn reactie ook al door een ander gegeven . 'De perfecte moeder' is voor iedereen anders, vind Bree Vanderkamp een griezel van een moeder bijvoorbeeld . Voor mij is de perfecte moeder een enorm pakket, niet zo maar even op te sommen. Maar open staan voor verbeteringen en veranderingen, vanwege nieuwe inzichten of een kind die daar om 'vraagt' en op een redelijke manier kunnen omgaan met frustraties en tegenslagen (er van balen dus ook) vind ik daar zeker bij horen. Hoe kan ik mijn dochter leren om te gaan met iets wat niet lukt of tegen valt als ik dat haar niet kan laten zien bij mij zelf? De 'perfecte' moeder die altijd alles superstrak georganiseerd en voorbereid is geeft dat ook mee aan haar kinderen, dat is dan dus de 'goede' manier hoe je zaken aanpakt. Dat later zijn, iets vergeten, niet helemaal schoon, niet helemaal netjes of gewoon -anders- ook goed genoeg kan zijn maakt voor mij een moeder perfect .
Ik heb een paar jaar terug op een ander forum iemand leren kennen met een dochtertje van 4. Het enige dat ze postte was dat haar kind telkens zo vervelend was en dat ze daar best wel last van had. Nou geloof me als je zelf heel graag zwanger wilt worden en het niet makkelijk lukt, dan ben je in staat zo iemand even de nek om te draaien. Tuurlijk is het echt niet erg om even te klagen als je er doorheen zit, maar niet constant. ik ben zelf verre van de perfecte moeder, ik heb zo mijn onzekerheden en maak fouten, maar ik hoef niet overal op het internet maar mijn vuile was buiten te hangen Ik plaats liever berichten dat ik supertrots ben over mijn kind dat hij het (heel) goed doet dan dat hij vervelend en vermoeiend is. Daarbij doe ik mezelf echt niet beter voor dan ik ben. ik bepaal alleen zelf wat ik wil vertellen
Heel mooi gezegd, helemaal mee eens. Dingen als iedere dag stofzuigen hebben in mijn ogen niks te maken met perfect moederschap.
Nou ben ik wel iemand die zich erg schuldig voelt als ik een dag niet getekend/geknutseld heb, of als ze 1dag iets te weinig groenten of fruit op hebben. Ik probeer t altijd zo goed mogelijk te doen, en tuurlijk gaat dat niet altijd. mensen die zeggen dat alles rozengeur is die geloof ik niet, want zoiets kan ook niet. De perfecte moeder bestaat niet, en of je het als moeder goed hebt gedaan daar kom je pas achter als je kind later volwassen is en zegt een goede jeugd gehad te hebben. Mijn ouders hadden ook hun fouten, maar ik kan zeggen dat ik een goede jeugd heb gehad, ondanks de vele dingen die ik heb meegemaakt!
Ik vind mezelf akelig eng bij perfectie komen Ik ruim zelden op, mijn zoontje zit gerust een uur Mickey Mouse te kijken (ik kan nu even niet tegen dat gegil 'ik wil Mickey Mooouuussse zien!'), heb hem net nog een stukje chocolade gegeven dat eigenlijk bedoeld was voor de cupcakes die ik zou maken, maar die ik vast nooit ga maken en ik heb gister nog tegen hem geroepen dat hij NIET op de muur mag tekenen met mama's oogpotlood, want dat komt er zo moeilijk af. Maar ik ben lief voor hem, ga door het vuur voor hem, offer mij (zo af en toe) op voor hem, wens het beste voor hem. Ja, volgens mij zijn we allemaal verdomd goeie moeders
Ik lees hier zovaak: moeders die alles volgens de boekjes doen.... Ik vind dat zo'n vaag begrip! Wat wordt daar nou mee bedoeld? De regels van het cb? de regels die gelden volgens de 'standaardnorm'? en welke regels zijn dat dan volgens iedereen? Ik heb nou nog nooit sinds ik kinderen heb een gebruiksaanwijzing gezien waarin alles precies beschreven wordt zoals ik het zou moeten doen. En dan nog... ook al zou je als moeder alles 'volgens de boekjes' doen, zolang het werkt voor jou en je kind is dat toch best? Wat heeft iedereen daar toch op tegen? Geen kritiek overigens hoor, vraag het me oprecht af...
Stel je niet aan zeg. Ik sla hem niet, maar geef een tik. Maar daarvoor verwijs ik je liever naar het andere topic.
Ik weet ook van mezelf wat ik beter zou kunnen, en precies wat jij zegt, het houdt je scherp. Ik doe ook het liefst alles op 1 dag hoor. Op maandagmiddag als Kenji op bed ligt, sjees ik beneden als een wervelwind door het huis, om te stoffen, stofzuigen en te dweilen. Zodat dat klaar is als Kenji wakker wordt. Dan begin ik meestal met de badkamer, om daarna de wc beneden te poetsen. Als Kenji wakker is, begin ik met stoffen boven, en mag ie me 'helpen'. Als mijn man thuis is, gaat hij meestal koken, en ruim ik boven nog wat op. En na het avondeten ga ik boven stofzuigen en dweilen, dus ben ik klaar voor die week. De rest van de week is het gewoon bijhouden: Om de dag stofzuigen, wassen/strijken/vouwen, iedere dag zo'n hygiënisch doekje door de wc en klaar! Scheelt me heel veel tijd, en mama kan 's middags lekker forummen of lezen als Kenji op bed ligt.
Tikken en slaan is een en hetzelfde... Dus wie stelt zich hier aan?! :x Goh, ik ben toch nog een veel betere moeder dan ik blijkbaar al dacht Want hier wordt nooit een tik uitgedeeld, NOOIT.
Vlinder, ooit van zelfreflectie gehoord? Je moet me wel hebben vandaag he... ruzie met je vent ofzo? Wat jij kan, kan ik ook hoor!