Ik zeik haar niet af, daarom doe ik het hier. Maar ik ga niet weer alles voor haar regelen. Dat heb ik toendertijd gedaan en dat heeft me heel wat verwurgingen, slagen, blauwe plekken en uiteindelijk op straat staan gekost. Nee dankje, vind je het gek dat ik het haar nu zelf op laat lossen?
Maar je woonde bij haar in? Waarom? En jullie woonden samen in een huis/kamer dat via Jeugdzorg voor haar geregeld is? Ik snap wel dat het niet de bedoeling is dat mensen daar samen in gaan wonen als het maar voor 1 persoon bedoeld is.. Hoezo had jouw hulp dan verwurgingen, slagen blauwe plekken tot gevolg? En je hoeft niet alles voor haar te regelen, maar je kunt haar wel helpen en aanwijzingen geven. Vertel haar wat verstandig is om te doen, ik vind het zo sneu dat ze op deze jonge (en moeilijke) leeftijd er helemaal alleen voor staat.
@Essenhout, ik vind het echt klote voor jou en je zusje dat jullie zo'n moeder hebben. Ik zit even te bedenken wat ze zou kunnen doen, als ze op dit moment niet lichamelijk beperkt was zou ik zeggen, stop met de opleiding en ga aan het werk als secretaresse. Directiesecretaresse niveau 4 zou ze later nog op kunnen pakken. De papieren voor secretaresse heeft ze nu al op zak. In dit geval snap ik niet dat er instanties zijn die tijdelijk iets voor haar kunnen betekenen in de vorm van een tijdelijke uitkering, omdat ze dus tijdelijk niet in staat is om te werken. Ik kan me voorstellen dat het moeite kost om contact te houden met beide. Sterkte!
Jeugdzorg is een verzamelnaam voor veel instellingen die trajecten/verschillende soorten hulp bieden aan de specifieke doelgroep; jeugd. Bureau Jeugdzorg biedt zelf geen hulpverlening, maar regelt t vaak als er een reclasseerder/gezinsvoogd/voogd/casemanager is. Daarbij heeft je zusje als t goed is een indicatie voor de zorg/hulp die ze nodig heeft (met die indicatie wordt de hulpverlening betaald). In je zusje's situatie: op zoek gaan naar een andere jeugdzorginstellingen en daar een intake regelen, dan kan na besluit of je zusje in aanmerking komt bij een andere instelling, ze op de wachtlijst worden geplaatst. En evt dus aanspraak doen op overbruggingszorg als dat aangeboden kan worden.
Mijn zusje moest met spoed een kamer hebben. Er was toen een flat beschikbaar, maar daar mocht ze alleen maar in met een zus of broer. Dus ik heb mijn eigen kamer toen opgezegd om haar te helpen. Vervolgens liep ze door het huis heen met zelfmoordneigingen, ze wou voor de trein springen en weet ik het wat. Ik heb haar toen proberen te helpen met vanalles. GGnet, maatschappelijk werk op school, jeugdzorg aangespoord met haar te praten, maar niks wou ze. Helemaal niks. Maar mij werd het ook allemaal teveel. Als ik haar wou helpen, met haar wou praten of wat dan ook, werd ik geslagen, mijn keel werd dichtgedrukt. Ik kreeg vanalles naar mijn hoofdgesmeten. Toen heeft ze dat tegen jeugdzorg verteld en mij in een zwart daglicht gezet. Ik moest toen bij haar weg en zij zou op een kamertje komen waar nog een andere jongen bij leefde. Ze hebben mij toen half maart gezegd dat ik er 1 april weg moest zijn. Zo werken hun. Ik kreeg net te horen van mijn zusje dat ze 1 maart weg moet omdat haar begeleider dan met zwangerschapsverlof gaat.
Ze heeft nog geen papieren voor secretaresse. Ze deed eerst SPW, maar omdat ze in een rolstoel terrecht kwam, waren ze op school bang dat ze het niet ging redden. Ze moest toen stoppen met die opleiding. Daar is ze nu een jaar mee bezig. Vind het lief van je dat je meedenkt. Ze is laatst bij het UWV geweest voor een uitkering, maar ze krijgt helemaal niks. Ze moet maar lenen of haar ouders moeten haar maar helpen. Mijn vader werkt niet vanwege zijn MS en kan haar niks bijdragen en mijn moeder, tja. Die zegt dat ze het niet kan. Die zit op minimum loon dus volgens de IBG hoeft ze ook niets aan m'n zusje bij te dragen.
Ja dit gevoel kreeg ik ook een beetje. T.s na las ik wat dingen je zusje zit blijkbaar behoorlijk met zich zelf in de knoop het is ook allemaal niet niks als je zo jong al met zo veel problemen te maken krijgt. De dingen die jij opnoemt zou een maatschappelijkwerker en of iets via het ggz niet voor haar zijn. Zo jong al de dingen doen die jij opnoemt zelfm en zo willen plegen andere pijn doen zich zelf pijn doen doet me aan iets denken. bps zelfs of iets wat er oplijkt. Kortom denk niet dat ze binnen nu en een paar jaar al stabiel zal zijn. Hoop het wel voor haar. Kijk jij moest ook snel zelfstandig worden de een kan dat wel aan de andere raakt totaal met zich zelf in de knoop. succes er in elk geval mee.
Dit gaat echt nergens over. Dus omdat mijn zusje in de shit zit, moet ik alles wat ik heb opgebouwd weer op gaan geven? Ze wilt zelf toch niet? Zij wilt niet een advocaat weer bellen, ze denkt maar makkelijk; dan ga ik wel onder de viaduct wonen. GGnet is ze heen geweest voor een intake, maar daarna is ze nooit meer naar de vervolgafspraken gegaan. Lindenhout zou met haar in gesprek gaan over dat soort dingen van vroeger, hebben ze ook nooit gedaan. Makkelijk om te zeggen dat ik het dan maar weer voor haar moet oplossen. Dankje.
Nou jij bent zelf een op gewonde standje zeg ik ga me woorden aan jou niet meer vuil maken. Je moet trouwens goed lezen. Als je advies wilt ect dan moet je dat ook te harte nemen doe je dat niet dan ben je eigenlijk net zo eigenwijs als zij.
Nee, jij moet eens goed lezen. Ik zeur niet tegen mijn zusje hierover. Het enige wat ik tegen haar heb gezegd is dat ik als ik haar was toch voor de 11e keerde advocaat zou bellen met de mededeling dat je volgende week op straat staat. Ik wou het hier van me af schrijven, maar het enige dat je doet ik mij zeggen dat ik haar maar moet helpen. Volgens mij heb ik een paar posts terug gezegd dat ik niet weer zit te wachten dat ze mij naar mn keel vliegt en mij totaal lens trapt. Heb je dat niet gelezen?
Als ik deze dingen lees, denk ik dat je zusje toch nogal wat psychische problemen. Bedoel mensen proberen echt niet zomaar zelfmoord te plegen. Ik zou mij als zus zijnde dan toch echt wel zorgen maken, en me proberen te bekommeren om haar! Als je beiden uit een moeilijke situatie komt, zou je er juist voor elkaar moeten zijn!
Ik denk niet dat je zomaar over zulke situaties mag oordelen als je de achtergrond niet weet. Wij hebben als familie ook dingen met mijn jongste broertje meegemaakt. Die zat uiteindelijk vast, jeugddetentie, voor oa mishandelingen. Onder behandeling van BJZ een OTS etc gehad. Heel veel fouten zijn er gemaakt door jeugdhulpverleners. Het is nl zo, als iemand 18 jaar is en zich niet WIL laten helpen, je als familie aardig vast zit en gewoonweg niets kunt doen. EN zelfs tot hij 18 was heeft het geen nut gehad. Je bent bang om er iets tegen te zeggen, want anders slaat ie alles incl personen die in de weg staan gewoon kort en klein. Ook diegenen leven met angst, het is heel heel heel ka uu tee om dit mee te maken en te zien, wel WILLEN helpen maar niet TOEGELATEN worden. Je wilt het beste voor je kind/broertje/zusje whatever, maar soms is het beste, en degene die het niet kennen klinkt het hard etc in de oren, dan loslaten. Het kost ook voor directe familie enorm veel energie (ouders die niet willen daargelaten, lekker makkelijk) en blijft ook vreten. Hier is het al ruim 7 jaar aan de gang wij zijn ook moe gestreden, ik heb op dit moment ook geen contact met mn broertje, niet omdat ik niet wil, nee omdat hij nooit wat laat horen... en dat doet ook zeer. als HIJ er klaar voor is en als HIJ wilt is hij altijd welkom en dat weet hij, als we iets voor m kunnen betekenen idem. Maar hij moet wel willen. TS misschien is dat iets wat je je zusje mee kunt geven. Verder heb ik geen tips of iets anders, ik wens je heel veel sterkte toe. Het is moeilijk en kost ook veel verdriet. Ook voor jou, lijkt me niet iets wat je je zusje toewenst.
Helemaal mee eens. Maar uit de eerste berichten van TS was niet op te maken dat ze mishandeld werd (want zo zie ik het wel) door haar zusje, ze vertelde enkel dat haar moeder haar niet meer in huis wilde hebben doordat ze een grote mond had. Ik denk dat vooral daar de mening op gebaseerd wordt (in ieder geval die van mij wel) dat ze misschien haar zusje toch nog even moet helpen. Als ik al het andere lees dan kijk ik er uiteraard ook anders tegenaan en dan weet ik ook niet of TS wel degene is die haar zusje überhaupt kan helpen, al zou ze het willen. Erg moeilijk.
Tuurlijk helpen kan ze niet,maar wel steunen. Misschien overziet ts haar zusje de problemen wel niet? Wat haar zusje gedaan heeft kan natuurlijk niet, maar ik denk juist dat die dingen er op wijzen dat het meisje toch echt wel ernstige problemen heeft.
Nee dat klopt ook idd hoor, dat was niet duidelijk. Het is gewoon heel moeilijk. Denk ook niet dat,ts haar echt kan helpen. Dat ben ik ook met,je,eens.
ts opent hier een topic om advies te vragen over haar zusje. Ik denk niet dat ze het verdiend om aangevallen hoeft te worden. Haar zusje is 18 jaar geweest, in het verleden heeft ts keuzes gemaakt en zelfs haar zusje geholpen door bij haar in te wonen. Niemand weer precies wat er gebeurd is, wat er gedaan is en wat er in hun jeugd is voorgevallen. Als iemand zelf niks regelt en nergens achteraan gaat en niks wil dan houdt het op een gegeven moment op. Lijkt me niet dat ts hier zelf aan ten onder moet gaan..! Helaas heb ik verder geen advies voor je, is er misschien niet een tante of oom, opa of oma of een ander vertrouwenspersoon die je zusje een beetje kan helpen of waar ze bij in huis kan wonen?
@ MySe; Je verwoordt het mooi. Sterk en goed van je dat je er zo over kunt praten. Kan lezen dat je zelf ook veel hebt meegemaakt! @ TS; Ik denk dat het beste is om inderdaad wel afstand te houden aan de ene kant van je zusje maar ZEKER van je moeder. Daarnaast kun je je zusje op afstand wel steunen in zoverre als dat zij het toelaat. In ieder geval kun je haar de volgende tips meegeven: - Niet bellen maar gewoon bij die advocaat binnenvallen en de secetaresse even duidelijk aan haar neus hangen dat ze de advocaat wil spreken. - advocaat idd mededelen wat jeugdzorg doet en van jeugdzorg laten eisen dat er een passend nieuw onderdak geregeld wordt voor haar. - Ook bij de advocaat even goed navragen hoe het zit met de verplichtingen van ouders om hun kinderen te voorzien van levensonderhoud tot de 23e jaar. Dan hebben beide ouders niks meer te willen; want dit is op te eisen. Alles wat je zusje te kort komt ( en dan heb ik het over echt eten of drinken en niet over luxe) horen ouders te betalen en daartoe kunnen ze volgens de wet ook verplicht worden voor zover ik weet. - verder geef je zusje het advies om met haar huisarts te gaan praten. Ga desnoods met haar mee naar de huisarts en zie erop toe dat ze verdere hulp krijgt, gewoon praten over het verleden. Of als dat geen oplossing is; misschien een idee dat jij zelf met je HA gaat praten zodat jij in ieder geval de last van je schouders af hebt en wellicht kan jouw HA verder tips geven of iets betekenen ook voor je zusje. - Focus niet teveel op jeudgzorg want die hebben weinig verplichtingen meer na de 18e levensjaar. Je kan ze vaak ook beter kwijt dan rijk zijn, maar daar waren jullie zelf al achter geloof ik.. Aangezien ze geen passende hulp heeft gehad al die jaren. - Als het jezelf niet te zwaar valt kun je wellicht ook zelf met je zusje praten over alles wat er gebeurd is in het verleden. Dat kan ook voor jullie beiden een goede opluchting zijn. Schrijf desnoods beide alles op papier en laat het elkaar lezen en verbrand het dan of laat het op aan een ballon in de lucht oid. (kan een zeer goede manier zijn van verwerking). Verder wil ik je even enorm veel respect tonen dat je zo voor je zusje in de bres springt en bent gesprongen. Wat er ook gebeurd geef het niet op, maar neem wel een beetje afstand om te ademhalen voor jezelf.. Dat is gewoon nodig.. Je kunt hoe graag je ook zou willen niet alles voor haar oplossen. Liefs en een dikke knuffel
Mijn zusje zit sinds haar 16e al bij jeugdzorg. Het kan verlengt worden tot je 23e, maar mijn zusje heeft toen ze 18 werd verlenging gekregen tot mei 2011. DAAROM zoekt ze dus nog wat bij jeugdzorg, voor diegene die vroeg wat ze er nog zoekt.. En ja, ik wil haar heel graag helpen, maar ik doe het niet voor mijn eigen bestwil. En dan ben ik misschien maar egoistisch, maar ik wil niet dat alles van vroeger in herhaling valt. Mijn zusje wilt zelf niet, ik probeer haar alleen maar te zeggen van goh, probeer dit of dat eens. Ik neem haar niks uit handen, omdat ik dan dadelijk degene ben die het allemaal weer gedaan heeft. En zoals sommige denken dat ik haar niet steun, maar haar afzeik; ik word juist niet boos op haar, ik zeik juist niet tegen haar, om ruzie te voorkomen. Daarom deed ik dat hier. Bedankt voor diegene de me wel begrijpen.
Dankjewel! Weetje wat het is, ik heb heel veel met haar proberen te praten. Ze wordt dan zo kwaad over alles wat er gebeurd is, dat ze mij aanvliegt. Daarom heb ik besloten geen contact meer met haar te willen. Ik was echt haar pispaal. Nu doet ze weer niets anders dan tegen mij zeuren, niks is goed. Maar ze onderneemt zelf ook geen actie, want daar heeft ze geen zin in. Daarom heb ik er voor gekozen, om me daar niet meer mee te bemoeien. Haar alles zelf te laten doen. Het enige dat ik doe ik haar melden hoe ik het aan zou pakken en polsen hoe ze over iets denkt. Maar ik neem haar niks uit handen, ze is 18 en ze zal echt een keer op eigen benen moeten staan.