Hier eerst twee jongens en daarna een meisje. En zij is echt de makkelijkste van het stel. Maar ja, ze is de derde, ze volgen allemaal vrij snel op elkaar. Ben zelf een stuk makkelijker geworden. Qua karakter is het een pinnetje, de jongste en laat zich de kaas niet van het brood eten. Maar ik merk niet zo heel veel verschil verder. Ja, het toeval dat zij veel taal-vaardiger is en motorisch wat langzamer. Maar dat is het verschil tussen MIJN kinderen. Geen statuut van grote waarde lijkt me.
Neeeee dat hoor ik vaker maar ik vind dat juist niet. Al dat poep om het piemeltje en op onder naast zn zakkie, nee hoor ik veel liever een meisje af
Hier trouwens een hele moeilijke jongensbaby (6 maanden bijna) en zn zus is heel erg makkelijk al was die wel tot en met 4 maanden ook heel moeilijk en toen ging het goed.
Heb een zoon en een dochter. 2 compleet verschillende kinderen. Maar dochter is een veel makkelijkere baby!
Het verschil. Ik vind een jongen wat ge moederlijker wel was ook hij pittig en kon zijn nukken hebben maar zijn zus als ik het zo bekijk heb ik mijn handen vaker aan vol als met zoonlief. ze is pittiger drammiger en vond zoon wat meer knuffelen. Dochter is een schat van een meid maar z.n dondersteen.
Als ik alle jongens- en meisjesbaby's in mn omgeving vergelijk zit er wel duidelijk een verschil in. Jongetjes zijn gewoon kleine mannen: als ze lekker eten krijgen, een beetje vermaak hebben en er lief tegen ze gedaan wordt is het al snel goed. Meiden weten vaak -net als volwassen vrouwen- precies wat ze willen hebben en zijn met iets anders niet tevreden
Nou, idd! On topic: Tot nu toe vind ik mijn zoon een stuk rustiger en gemoedelijker dan zijn grote zus
Mijn moeder heeft twee zonen en twee dochters en heeft altijd geroepen dat jongens zoveel makkelijker zijn. Mijn zus en ik hebben echter alleen een dochter, dus nog geen ervaring met jongens, maar hebben beiden wel dames waar we echt de handen vol aan hebben. Mijn broer heeft een zoontje en dat is echt een makkelijk kindje. Mijn moeder ziet daarin haar gelijk, maar ik denk dat het toch heel subjectief is. Je hebt vast lastige jongetjes en engelachtige meisjes.
Dat vind ik wel heel herkenbaar inderdaad! Soms lijkt het ook wel of meisjes wat 'miemeliger' dan jongens zijn. Wat gevoeliger.
Verschilt per kind denk ik.. Ik vond onze zoon al makkelijk, nou het kan nog makkelijker: onze dochter
2 zoons, de eerste was super makkelijk, de tweede noemen we onze slaapterrorist. Heel lief kind verder, maar nog eigenwijzer dan zijn broer en hij heeft een stuk korter lontje. Misschien dus meer kind dan geslacht gebonden?
Hier een dochter maar een vriendin van mij heeft een zoon in dezelfde leeftijd als mijn dochter en die zie ik vaak. Het verschil wat mij opviel was, hij was een veel makkelijkere baby en zij is een veel makkelijkere peuter. Als baby kon hij zich uren in de box vermaken, mijn dochter was het na 5 min. al beu. Ook is hij veel actiever, klimt meer, rent en speelt voetbal en met auto's. Ze kunnen zich nu beiden goed vermaken. Ik denk dat een groot verschil ook is dat zijn grove motoriek heel snel is gegaan (bij mijn dochter niet) en bij haar gaat het praten supersnel (en bij hem niet). Dit laatste zorgt voor frustratie bij hem. Ik denk dat ontwikkeling dus ook mee speelt.
Ik kan er nog niet echt over mee praten maar wij hebben een hele makkelijke baby en nu nog steeds een makkelijk kind. Als we een jongetje krijgen die nog makkelijker is dan eet ik me slof op Lijkt me dat het idd eerder dat het per kind verschillend is
Ik geloof er ook niet zo in. Maar makkelijk is erg subjectief... ik heb twee boys vriendin van me twee meiden. Even oud. Haar meiden zijn echt de makkelijkste baby's ever. Mijn beide Kids de eerste maanden echt super moeilijk (oorzaak waren slaap problemen). Die meiden huilen amper zelfs bij honger/slaap. Terwijl dat hier direct krijsen betekent. Maar nu is mijn oudste idd net wat makkelijker. Maar de jongste is net wat moeilijker. Maar wat ik dus moeilijker vind (en dus als lastig omschrijf). Is enkel het feit dat ik niet overal makkelijk in slaap kan vallen behalve in bed... Dus tja, wat is lastig.
Bij babies maakt het niet veel uit geloof ik, maar ik denk dat het als peuter en kleuter wel verschil maakt. Ik heb zelf alleen maar jongens, dus ik ben heel wat gewend qua drukte en lawaai. Ik zie om mij heen dat meisjes peuters en kleuters veel rustiger zijn dan jongens. Dat hoor ik ook van vriendinnen en mijn zusje die beide soorten thuis hebben rondlopen. Het enige rustige jongetje dat ik ken is een kindje waarbij onlangs een grote ontwikkelingsachterstand is geconstateerd. Die kan al zijn hele leven urenlang bezig zijn met het rond laten rijden van autootjes over de rand van de tafel. Verder ken ik alleen maar jongetjes die niet normaal kunnen lopen, alleen maar rennen, die praten op een flink geluidsniveau, constant lopen te springen, grote moeite hebben met stilzitten en de spanningsboog van een vlinder hebben. Kortom, normaal jongensgedrag, maar heel anders dan meisjes, die rustig zitten te spelen of kleuren.
Volgens mij is het karakter meer bepalend. Ons zoontje is nu een schat maar de eerste 3 maanden.. De kraamverzorgster zei ook tijdens de kraam ' hij lijkt wel een meid' . Als iets hem niet zinde werd hij "woest". K heb hem heel wat uurtjes getroost en gesust, terwijl m'n oren knetterde door z'n gebrul.
Volgens mij speelt er veel meer mee dan enkel geslacht en bepaalt karakter uiteindelijk toch meer. Dat premature meisjes een betere overlevingskans hebben dan jongetjes, zegt mijns inziens wel iets over de vraag of meisjes meer 'vechten' dan jongens, meer pittig zijn dan jongens. Maar karakter is nogal bepalend ook. Mijn stiefzoon is altijd beduidend veel pittiger en aanweziger geweest dan z'n oudere zus, die erg meegaand is en veel gewoon maar over zich heen laat komen/laat gebeuren. En mijn twee dochters zijn behoorlijk verschillend. Jongste is aanzienlijk pittiger dan de oudste en nogal een ondernemende tante, die heel erg lijkt op hoe mijn man vroeger was, (overal opklimmen, alles willen ontdekken). Mijn zus heeft twee jongens en ook daar een wereld van verschil. Gewoon twee totaal verschillende karaktertjes. Dat bepaalt volgens mij uiteindelijk nog het meeste hoe pittig een kind is of niet.
Mijn oudste zoontje is super lief, zacht, zorgzaam en behulpzaam. Z'n jongere broertje is mijn kleine wervelwind, mijn huis terroristje😝vreselijk bewerkelijk.. Lekker ding!! Meisje wordt over twee weken geboren ben benieuwd!