20 maanden 2 miskramen, bang dat ziekenhuis ons weer weg stuurt...

Jeetje wat erg. Ik heb hier geen ervaring mee maar lijkt me toch wel dat ze dan nu met iets gaan komen. Hoe komt het eigenlijk dat zoveel zaadjes misvormd zijn? Is daar een bepaalde reden voor of hebben meer mannen dat uit zichzelf? Want het is dan best lastig lijkt me ja. Loop je dan ook niet een grotere kans op miskramen? Of halen die sowieso de baarmoeder niet? Soms snap ik niet waarom ze mensen zo lang laten wachten hoor. Je zou toch zeggen verzamelen en de goede bij elkaar en dan insemineren. Maar dat is misschien wel domme boeren denkwijze.

 

Jeetje. Ik hoop het ook zo voor jullie. Ik kan er ook niet tegen. Al die zwangeren. Vooral dichtbij niet. Hopelijk hebben ze in Gent iets in petto. Zou het heel raar vinden als het niet zo is. Zet m op. Knap dat jullie zoveel zijn afgevallen etc.

 

Moeilijk om hier wat over te zeggen. Ik weet wel dat ze ons na onze 2 mk in 2012 naar huis hebben gestuurd. Je bent immers zwanger geworden dus ga het nog maar proberen. Maar bij ons was er niks 'mis', wellicht dat dat nog verschil maakt. Daarna pas een jaar later zwanger geworden, en dat is ook mis gegaan. Vorige maand mochten we eindelijk met IUI beginnen om alles te helpen, en dat had een mooi resultaat, maar helaas is dat ook mis gegaan.
Ons hebben ze dus pas na bijna 4 jaar, 2 Mk en een vroeggeboorte geholpen... Voor mij persoonlijk klinken 20 maanden dus niet zo lang, zeker niet als je wel 2x zwanger bent geweest. Niet echt bemoedigend, maar ik zou er zeker rekening mee houden dat je te horen krijgt dat ze nog geen ivf of zo willen proberen.
Ik kan me je onrust trouwens heel erg goed voorstellen hoor, maar heb de afgelopen jaren wel geleerd dat dit je alleen maar energie kost. Energie die je lijf hard nodig heeft om de volgende keer wel goed zwanger te worden en blijven!
Als jullie dit zelf wel willen, en bereid zijn alle zware stappen die dit met zich mee brengt te nemen, dan zou ik gewoon vragen of je ermee mag beginnen. Sterkte!

 

Ik zal zeker voor jullie duimen meis!!
Ik moet wel zeggen dat ik na mijn 2e Mk er even helemaal klaar mee was. Kon geen ziekenhuis meer zien na alle onderzoeken en al het gedoe, als ik er meer op aangedrongen had waren ze misschien wel sneller met IUI gekomen.
In de tijd van de vroeggeboorte ben ik per toeval bij een andere gyn gekomen, hij had dienst toen ik met spoed opgenomen moest worden, en hij had het hele weekend dienst. Hij is ook bij de bevalling geweest. Omdat we daarna zo'n band voelde met die man zijn we bij hem gebleven. Dat was een fijn toeval, want hij is echt super, die gast hiervoor was idd een botte L..
De vroeggeboorte was domme pech, heeft niks met de MK te maken. Ik had een gigantische gbs infectie in de placenta, die weeën veroorzaakt heeft ( om een lang verhaal even kort te maken). Maar die 3 Mk zijn zeker vreemd. Ik heb 10 dec een afspraak om te vragen of ze progesteron en ascal voor willen schrijven om dat te proberen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij me dit voor wil schrijven.
Daarbij ben ik sinds vandaag begonnen met acupunctuur, in de hoop dat dat ook wat goeds doet.
Mocht het ondanks die medicijnen weer misgaan dan denk ik dat ik wel naar Gent ga. Voor nu wil ik dat nog niet. Er is zoveel aan me gesleuteld en gerommeld dat ik even geen puf heb om weer een nieuw traject in te gaan.

Klinkt trouwens alsof IUI wel een goede behandeling zou zijn voor jullie!

 

Een vroeggeboorte lijkt me verschrikkelijk. Knap dat je zo sterk blijft. In mijn onderschrift staan twee miskramen maar tijdens een eerdere relatie heb ik ook miskramen gehad. Die heb inmiddels helemaal verwerkt en behoren een soort bij mijn oude leven (vandaar dat ze niet in het onderschrift staan). Maar idd bij mij werd bij de standaard testen niks afwijkende gevonden. Dus idd pech. Nu vertelde iemand me dat ik het beste naar leiden kan gaan want die zoeken wel verder. Sowieso ben ik voorlopig nog wel even zoet met mijn partiële mola nazorg en we weten nog niet zeker wat we daarna gaan doen. Maar ik ga sowieso naar leiden om dat uit te laten zoeken. Misschien is er dan een oplossing en durven we wel. Maar dat is denk ik dan wel de laatste keer.

 

Misschien kun je leiden ook proberen als Gent teleur stelt? Schijnen heel goed te zijn en vooruitstrevend.

 

Het was ook verschrikkelijk, en eigenlijk is dat het nog steeds voor ons. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan onze Sam denk. Wat het vooral zo moeilijk maakte in het begin was dat dit niet had gehoeven. De huisarts had me antibiotica voor moeten schrijven, was dat gebeurd dan hadden we nu een kleine man in huis gehad.
Maar het geeft ons ook kracht te weten hoe onvoorstelbaar sterk ons mannetje was. Zijn hartje heeft nog tot ruim een uur na de geboorte geklopt. Dus we kunnen wel sterkte kindjes maken, dat is een fijne gedachte. En hij heeft ons papa en mama gemaakt, daar ben ik hem voor altijd dankbaar voor. Hij staat ook ingeschreven in de gemeente, met een geboorte en overlijdensakte. Dus hij zal de rest van ons leven geregistreerd staan als onze eerste zoon.

Wat vreselijk lijkt me dat, een partiële mola zwangerschap. Moet je dan nu ook chemo gaan krijgen enzo? Alsof een Mk alleen niet genoeg is... Pfff...

Is is iemand in het meerdere miskramen topic onder behandeling in leiden volgens mij, misschien dat zij je advies kan geven?

 

Jeetje, knap hoor (je hebt ook geen keus). En frustrerend dat het dan zo'n stomme fout is.. Wat als... Pfff verschrikkelijk.

De partiële zwangerschap is niet leuk nee. Was weer begonnen met werken maandag maar dinsdag ging het helemaal niet. Woensdag weer ziek gemeld. Lig nu alleen maar op bed... Weet niet of ik depressief ben of ziek. Of allebei. Mijn bloed wordt wekelijks getest, maar helemaal in Nijmegen (het wordt opgestuurd). De eerste uitslag van na de curretage komt morgen. Omdat ik me niet lekker voel en het wel lijkt of ik een soort jeuk en pijn heb kreeg ik gisteren een echo. Kon nl een infectie zijn. Toen maakten ze ook een echo en daarop was weefsel te zien wat er niet hoort.... De gynaecoloog heeft meteen naar Nijmegen gebeld. Die zeiden haar dat ze alleen van het bloed kunnen uitgaan. Vandaag ben ik weer geprikt en de uitslag daarvan komt ook pas volgende week vrijdag. Het is een klotetijd. Van ik krijg een kind naar ik krijg waarschijnlijk kanker. Als het hcg stijgt krijg ik chemo en daar zie ik ook tegenop.

Vergeleken met jouw verhaal vind ik mezelf een mekkeraar hoor. Soms wil ik mezelf ook een schop onder mijn kont geven. Maar al die onzekerheid maakt me echt gek. Eerst de onzekerheid of de zwangerschap goed gaat en nu over mijn gezondheid. Het hele kinderen krijgen heeft wel zijn glans verloren. Mijn schoonzus liep gelijk met me. Bij haar is alles goed. Maar ze vraagt niet ff hoe het met me gaat ofzo. En mijn schoonmoeder ook niet. Te druk met de baby die gaat komen en de blijdschap etc. Wel zuur vind ik dat. Vooral ook omdat mijn vriend er ook bijna aan onderdoor gaat.

Nouja, zo heeft iedereen zijn problemen op eigen niveau natuurlijk.

 

Nee we hebben idd geen keus. We moeten verder, en dat gaat op zich ook prima hoor. Ik heb genoeg afleiding in leuke dingen in mijn leven zoals werk en mijn huisdieren ( heb een paard en een gekke poes hihi). En mijn man en ik kunnen goed praten dus dat is ook fijn. Maar de wens voor een kindje wordt steeds maar groter, waardoor de teleurstelling ook steeds groter worden. Maar ja daar hebben we maar mee om te gaan.

Pff je bent echt geen mekkeraar hoor!! Het is verschrikkelijk wat jij meemaakt! De onzekerheid of het goed gaat komen met je, en of je chemo moet gaan krijgen, vreselijk!!
Eigenlijk weet en pas volgende week meer als ik het goed lees? Duurt nog een poos zeg.
Wat vreselijk dat je schoonzus en schoonmoeder zo asociaal egoïstisch zijn. Heb je al eens geprobeerd dat bespreekbaar te maken? Soms weten mensen ook gewoon niet wat ze moeten zeggen en zeggen daardoor maar niks. Misschien dat dat het is? Of dat ze niet goed weten wat voor gevolgen een mola zwangerschap kan hebben?
Zou het heel erg vinden als ze het niks interesseert. Zou voor mij een reden zijn om het contact te verbreken.

Veel sterkte, rustig aan doen meis. Denk om jezelf!!

 

Na de 'jullie waren gematigd blij dus ook gematigd verdrietig' ben ik wel klaar met ze .

Wel toevallig! Ik heb ook een paard! Vandaag voelde ik me gewoon te rot om naar hem toe te gaan maar ik snap helemaal wat je bedoelt. Hij staat niet in een stal hoor dus dat scheelt. En ook twee gekke poezenbeesten. Heerlijk zijn ze.

Ja, de onzekerheid blijft nog even. Ik moet elke week bloed prikken tot het op nul staat en dat kan geloof ik 3 maanden duren, of zelfs nog langer. En al die tijd kan het ook weer gaan stijgen. Daarom is de controle zo streng.

Vorige week heb ik alweer een paar keer lekker gereden met mijn paard en zijn we ook in de duinen geweest. Maar ik voel me nu zo beroerd dat ik amper op mijn benen kan staan. Misschien kan dat ook omdat de hormonen heel snel dalen (hoop het) of dat ik stiekem toch een infectie heb ofzo zonder koorts.

 

WTF?!?!!! Nou dat zou voor mij ook klaar zijn ja. Rot op zeg. Vind dat al niet kunnen na een 'gewone' mk, maar zeker niet bij wat jullie nu overkomt!! Hoe staat je vriend/man hierin?

Grappig dat jij ook een paard hebt! Mag ik vragen waar je staat? Wij zitten namelijk ook 20 min bij de duinen vandaan ( vlakbij Schiphol).
Ik kan nu even niet heel veel met hem doen, niet weg of op wedstrijd of zo. Hij heeft 3.5 maand terug zijn linker achterbeen verdraaid op het land. Geen idee hoe, maar haalde hem stok kreupel en met een gigantisch dik achterbeen het land uit. Bleek een peesschede en kogel verdraaiing, met een verdraaing in zijn heup en bekken te zijn. Dus na 2 maanden volledige rust zijn we nu weer aan het opbouwen. Kan nu een half uurtje rijden, maar niet voluit trainen. Normaal ging ik elke week op wedstrijd ( springen en sgw) en nog een keer een bos of strandrit maken elke twee weken, maar dat zit er nog even niet in helaas. Maar toch, je bent toch lekker buiten en even met je beest bezig.
Poesjes zijn ook fijn ja. Die van ons hebben we als kitten gekocht 2 dagen na de bevalling van Sam. Onze oude poes hadden we 3 weken daarvoor in moeten laten slapen ivm kanker in dr bekkie. Het katje wat we nu hebben is zo ongelofelijk aanhankelijk en knuffelig, maar tegelijk ook helemaal gestoord en druk. Iedere dag liggen we weer in een deuk om dr. Net nog komt ze naar beneden met een string van mij in dr bek, van het wasrek geplukt. Zo loopt ze dan een aantal keer heen er weer, en liggen er ineens 4 of 5 ondergoedjes of sokken in de woonkamer. Maf ding!

Jeetje wat een tijd duurt dat nog. Als het weer gaat stijgen moet je dan gelijk chemo krijgen? Wel ff goed laten checken idd als je je zo beroerd voelt. Kan je dat ook krijgen door die mola zelf? Lijkt me een bizar en gruwelijk idee, dat je dacht een kindje in je buik te hebben en dat het nu iets is wat mogelijk gevaarlijk voor je kan worden.
Heb je wel goed gegeten de laatste weken? Kan je bloedarmoede hebben? Misschien ook nog goed om te laten checken. Verder is mij aangeraden na mijn 2e mk om gewoon de dosering zwangerschaps vitaminen voor zwangeren door te slikken. Ik gebruik al 1.5 jaar prenafem, en daar moet je het dubbele van slikken als je zwanger bent. Ik slik dat nu ook maar even door, tot ik weer wat meer energie heb.

 

We waren zegmaar voorzichtig blij omdat we nog geen half jaar geleden een ma hadden meegemaakt... Die opmerking viel verkeerd. Zo zijn er tal van opmerkingen geweest (wel positief blijven hoor). Moest ook een longfoto ivm de mola en die was goed (de vlag kan uit!). Nouja, ik heb het er niet meer over nu. Wordt nl steeds ontzettend boos, misschien ook overdreven hoor.

Mijn paard staat aan de Amsterdamse waterleidingduinen (erg verwend) en is een dikke koudbloed haha. Heerlijk zonder zadel denderen. En rustig genieten van de herten enzo. Vind het helemaal geweldig. Wel knudde dat die van jou een blessure heeft. Nare dingen zijn dat. Mijnes had ook een ligament beschadigd in het voorjaar. Wat een ellende als je paard niet goed loopt he? Sgw is wel echt stoer. Ik durf niet eens te springen. Ook omdat de mijne gewoon de hindernis omver loopt. Maar ook van alleen poetsen en wandelen word ik ook heel rustig. Al zijn het twintig rondjes om het erf. Ze stralen zoveel uit. Lieve dieren. De mijne is normaal ook echt een doerak en echt stout maar hij doet nu heel erg lief.

Katten zijn echt maf ja. Ze doen hier ook elke dag wel iets stoms.

Die bloedarmoede zal ik even vragen aan de huisarts. Zwangerschapspillen durf ik niet te nemen omdat foliumzuur helpt bij de aanmaak van cellen. En bij mola mag dat juist niet. Maar misschien is het wel handig om andere vitamines te gaan nemen. Ik eet idd ook niet echt goed. Alleen savonds want daar zorgt mijn lieve vriend voor.

Als het hcg stijgt of niet snel genoeg daalt moet ik idd meteen beginnen met chemo. Want dat is geloof ik een teken dat het actief is. Door hoge hormonen kan ik me ook zo beroerd voelen en het is nog lang niet uit mijn bloed.

 

Succes vandaag Meissie!!! Duim voor je.

 

Klinkt heerlijk zo aan de waterleiding duinen staan! Helaas sta ik midden in de polder dus moet altijd met de trailer weg als ik weg wil. Maar dat doe ik wel regelmatig

Sterkte meis, ik hoop echt dat je goede uitslagen hebt gehad vandaag en volgende week gaat krijgen.

Hoe is het vandaag gegaan meissie?